ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ระนาดเอก]

"กาลครั้งหนึ่ง..ในกรอบสี่เหลี่ยม?"

๐

๐ มีสองคนปลื้มฤดีที่ตรงนั้น
มีความฝันอำไพใยห่วงหา
มีความรักเรืองรองผ่องโสภา
มีเวลาให้กันยันรุ่งราง
                             
๐ มีความหลังให้ย้อนตอนหักเห
มีน้ำเทจากตาบ่าจนสาง
มีครั้งหนึ่งปล่อยใจไม่อำพราง
มีมือวางข้างรูปจูบเลื่อนลอย
                             
๐ จะกี่ปีฉันรู้ดูที่รูป
จนร่างซูบซีดบ้างอย่างคนหงอย
ก่อนจูงกันเดินล่าช้ารอคอย
ต่างใช้ถ้อยสบตาสื่อหากัน
                             
๐ ในครั้งหนึ่งครั้งนั้นในกาลล่วง
เรื่องทั้งปวงเธอหาปรึกษาฉัน
ร่างที่เช็ดน้ำตาเธอจาบัลย์
ณ วันนั้นฉันซับรับทุกข์เธอ
                             
๐ อาจจะเจ็บไปบ้างข้างผู้รับ
คราวเธอปรับทุกข์ใจไว้เสมอ
ว่าชายหนึ่งทำร้ายให้ต้องเจอ
รักจนเพ้อแต่เขาฉันเข้าใจ
                             
๐ เช็ดน้ำตาให้เธอเผลอหลงรัก
ทั้งหยิบควักรักที่อารีให้
กรอบพยานที่เห็นเน้นห่วงใย
ภาพรักใครสุดท้ายไยเธอลืม?"

..ขอบพระคุณ..ภาพประกอบจากอินเตอร์เน็ตครับ..

[อักษรศิลป์]

@.กรอบรูปเราตั้งไว้ไม่คลายเคลื่อน
คอยย้ำเตือนรักเอยเคยดูดดื่ม
แต่บัดนี้รักหนอเขาขอยืม
เธอจึงปลื้มแบ่งเอาให้เขาครอง

@.รูปรักเราห่อหุ้มคลุมด้วยกรอบ
ถูกรายรอบคลอบไว้ไม่หม่นหมอง
แต่ใจเธอไร้กรอบครอบประคอง
จึงลอยล่องหลงไปนอกใจเรา

[ระนาดเอก]

๐ อยากแปลงร่างย้อนจู่ลงสู่ภาพ
กลับไปอาบไอฝันของวันเก่า
หยุดเวลาตรงนั้นขั้นนานเนา
ที่ไม่เคยเจอะเศร้าเข้าครอบงำ

๐ ตรึงตัวเองเอาไว้ฝังในกรอบ
ล้อมโดยรอบปราการรักหวานฉ่ำ
คงไว้ซึ่งเวลาน่าจดจำ
เพื่อไม่ร่ำโศกศัลย์เหมือนวันนี้..

[กริชอักษร]

กาลครั้งหนึ่งภาพซึ้งซึ่งฝังติด
คนึงคิดจิตหวั่นรำพันหา
รู้ทั้งรู้คืนวันไม่ผันมา
แต่ยังคงร่ำหาด้วยอาวรณ์
เพราะเธอจากฉันไปนานแล้ว
ไร้วี่แววกลับร่วมเรียงเคียงหมอน
เก็บภาพนิ่งทิ้งไว้ปลายหัวนอน
ทิ้งกายอ่อนพักผ่อนก่อนเลอะเลือน

[ระนาดเอก]

กาลครั้งหนึ่ง..ภาพซึ้งซึ่งฝังติด
คนึงคิดจิตหวั่นรำพันหา
รู้ทั้งรู้คืนวันไม่ผันมา
แต่ยังคงร่ำหาด้วยอาวรณ์

เพราะเธอ..จากฉันไปนานแล้ว
ไร้วี่แววกลับร่วม-เรียงเคียงหมอน
เก็บภาพนิ่งทิ้งไว้ปลายหัวนอน
ทิ้งกายอ่อนพักผ่อนก่อนเลอะเลือน..(น้องกริชอักษร)

๐ ยิ่งเห็นภาพอดีตขีดไว้ซึ้ง
ความเสียใจยิ่งบึ่งตรึงขับเคลื่อน
เข้าบัญชาหัวใจอาลัยเตือน
ชวนดาวเดือนพร้อมโศกโลกสีดำ

๐ ใจว่าเอยปริ่มว่าจะขาดแล้ว
คล้ายเห็นแก้วซึ่งแตกแหลกเธอย่ำ
ความทดท้อทรมานทะยานนำ
ผลักคนช้ำให้ยิ่งทิ้งน้ำตา..(พี่ระนาดเอก)

[จ้อง เจรียงคำ]

กาลครั้งหนึ่ง..ภาพซึ้งซึ่งฝังติด
คนึงคิดจิตหวั่นรำพันหา
รู้ทั้งรู้คืนวันไม่ผันมา
แต่ยังคงร่ำหาด้วยอาวรณ์

เพราะเธอ..จากฉันไปนานแล้ว
ไร้วี่แววกลับร่วม-เรียงเคียงหมอน
เก็บภาพนิ่งทิ้งไว้ปลายหัวนอน
ทิ้งกายอ่อนพักผ่อนก่อนเลอะเลือน..(น้องกริชอักษร)

๐ ยิ่งเห็นภาพอดีตขีดไว้ซึ้ง
ความเสียใจยิ่งบึ่งตรึงขับเคลื่อน
เข้าบัญชาหัวใจอาลัยเตือน
ชวนดาวเดือนพร้อมโศกโลกสีดำ

๐ ใจว่าเอยปริ่มว่าจะขาดแล้ว
คล้ายเห็นแก้วซึ่งแตกแหลกเธอย่ำ
ความทดท้อทรมานทะยานนำ
ผลักคนช้ำให้ยิ่งทิ้งน้ำตา..(พี่ระนาดเอก)

หยดใสใส ไหลง้าง ถ่างตารื้น
ยากขัดขืนฝืนห้ามยามไหลบ่า
เกินแรงดึงขึงเกลือกปิดเปลือกตา
เช่นอุราว้าว้างเมื่อร้างเธอ

มิเคยชินกลิ่นคลุ้งที่ปรุงแก้ม
แม้นหยาดแต้มแซมซ้ำสม่ำเสมอ
วางภาพเก่าเงาก่อนยังหลอนเจอ
เทียวปรนเปรอแต่เศร้ายามเข้านอน.....(อาร์ตี้)

[เพรางาย]

กาลครั้งหนึ่งถึงนานหวานในอก
น่าตลกภาพไหวยิ้มให้ก่อน
คอยกดปุ่มหลังจบทบกลับย้อน
เฝ้าอาวรณ์ความหลังฝังดวงใจ

แตะมือทาบเงาฉายไหวสะทก
เมื่อใจตกแตกร้าวราวเพลิงไหม้
ต่างกระชากต้นรักหักกิ่งใบ
จะกลับฟื้นคืนได้...ไม่มีวัน