ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ปีศาจสุรา]

อยากจะรวยล้นฟ้าสักหมื่นล้าน
จะซื้อบ้านหลังโตโอ่อ่างถาง
จะเผาทิ้งแล้วกระท่อมที่มุงฟาง
อยากจะล้างความเป็นจริงเอาทิ้งไป
จะสู่ขอลูกท่านด้วยสินสอด
ให้นอนกอดทรัพย์สินให้สดใส
เรียกค่าตัวลูกสาวแพงสมใจ
เอาจนให้เงินล้มทับซับน้ำตา
แต่ความจริงวันนี้ใช่ความฝัน
ต้องอยู่กับคืนวันอันอนาถา
ไม่มีทรัพย์สมบัติขอกานดา
ท่านพ่อตาแม่ยายไม่เมียงมอง
กระทั่งสาวยังหนีห่างร้างไกลนัก
คนไร้หลักมีแต่ทำให้หม่นหมอง
คนจนจนไร้ทรัพย์สาวไม่มอง
จึงจำต้องนองหน้าตาหน้ากองฟาง

[อักษรศิลป์]

@.แม้นมีเงินมีทองกองให้เขา
พอเงินเราหมดลงคงเมินหมาง
คุณค่ารักใช่อยู่ที่มีสตางค์
หากว่านางรักเราต้องเข้าใจ

@.เราไร้เงินเขาเดินหนีนี่หรือรัก
มองเงินเน้นเป็นหลักรักตรงไหน
พอไร้เงินเดินชิ่งทิ้งเราไป
ต้องนั่งไห้ใจช้ำระกำทรวง

[ปาระ]

๐แม้นมั่งมีมากมายกายกองทรัพย์
รักจักจับจดจ่อรอเราอยู่
พ่อตาท่านทำท่าดีน่าดู
แม่ยายบูชานักรักกับเงิน

๐สาวน้อยใหญ่ไขว่คว้าเข้าจ้องจับ
คนมีทรัพย์รับหลายให้ได้เขิน
แต่หมดทรัพย์เมื่อใดใจไม่เพลิน
กลับต้องเหินห่างรักร้างราแล

[เพรางาย]

เมื่อทรัพย์ซวดรักเซเหออกห่าง
จึงกระจ่างใจลึกนึกว่าแน่
ร่ำสุราล้างลบกลบรอยแพ้
รอรักแท้ที่ไหน?...ไม่ใช้เงิน!!!





 

[ตัวฉัน*]

รักกับเงิน ตอนนี้ คู่กันแท้ 

ถึงมีแม้ รักแท้ แพ้มีทรัพย์

รักสลับ เคยรัก หวนย้อนกลับ   

รักมันจับ (ต้อง)ไม่ได้ เหมือนเงินทอง

ก้ออย่างนี้แหละ คนจนหรือจะสู้คนรวย มีรักแท้ก็แพ้ไม่รัก

[จ้อง เจรียงคำ]

ข้ายิ่งคิดยิ่งแค้น..แสนอาภัพ
แต่แรกรับรักข้า...ไม่น่าห่วง
เคยแนบชิดติดแจ...แต่ข้าวรวง
กระแซะควงแขนคู่..ดูทุ่งทอง

มือนุ่มนุ่มกุมผ้ามาซับให้
ยามเหงื่อไหลคลายล้า..ยามตาจ้อง
เสร็จเก็บเกี่ยวเปลี่ยวกายข้าหมายปอง
เอ็งกลับมองเหมือนว่า..หยามข้าจน

ฟางเส้นไหนกันหนอ..มันล้อข้า
หรือเป็นเอ็งนางชบา..ข้าสับสน
วานนี้รัก..วันนี้ไม่ ใจวกวน
หรือเพราะคนเงินถุงเขาจูงใจ

หากเอ็งหลอกให้รอ..ข้ารอเผา
ฟางกองเก่าเราพลอด..ให้มอดไหม้
เอ็งลืมสิ้นกลิ่นฟาง..หรืออย่างไร
หรือเอ็งไป..หลงถวิล..กลิ่นเงินตรา

[มหาซัง]

เพราะความฝันนั้นต่างทางขนาน     
เกินจะสานสัมพันธ์ฉันท์รักใคร่
เกิดผนังบังจิตปกปิดใจ     
กำแพงใหญ่ไร้ช่องหรือปล่องรู 

ม่านแห่งเงินเกินกว่าจะฝ่าพ้น     
เพราะว่าจนข้นแค้นแสนอดสู
เปรียบก้อนดินหินเถื่อนกลาดเกลื่อนคู       
ใครจะชูเชิดค่าว่าไม่มี

ถึงแม้ขัดจัดเหลี่ยมคอยเสี้ยมเหลา   
เสียแรงเปล่าเท่าเดิมไม่เพิ่มสี
หากจับต้องหมองหม่นปนราคี   
ถึงจะดีมีค่าน้อยกว่าเงิน

มหาซัง..

[ดิษฐา]

อาจไม่จริงเสมอไป
เงินทองมากมาย อาจล่อใจใครได้เห็น
คิดกลับกัน มันเผยใจคนดั่งที่เป็น
ถ้าไม่เห็น ก็ไม่รู้ ธาตุแท้ใจ

เค้าไม่รัก ชั่งเค้าอย่าไปสน
คิดสิว่าต้องมีคน เห็นค่า อย่างสุกใส
นั่นแหละชีวิต ทุกข์สุขปะปนไป
ขออวยพรให้ เจอคนรักอย่างจริงจัง