ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[kradan]

ตาคู่นั้น ที่เคยสบ แล้วใจหวั่น
มือคู่นั้น เช็ดน้ำตา ยามอ่อนไหว
ปากที่คอย พร่ำว่าห่วง อยู่ไม่ไกล
และหนึ่งใจ ที่เคียงข้าง ตลอดมา

คงเหลือเพียง แววตาเธอ ที่แปรเปลี่ยน
มือที่เขียน ข้อความลา อย่างช้าช้า
ปากที่บอก ว่าจะ ไม่กลับมา
หนึ่งอุรา ที่จากไป ไม่ใยดี

แต่ดวงตาคู่นี้ ยังเหมือนเก่า
มองเพียงเงา ที่จากไป จากตรงนี้
มือคอยรั้ง ใจคนที่ ไม่เคยมี
ปากยังพูด แต่วลี ว่ารักเธอ

กับ 1 ใจ ที่มั่นรัก ไม่ไหวหวั่น
รอคอยวัน เธอกลับมา อยู่เสมอ
กับอีกใจ ที่ไม่มีวัน กลับมาเจอ
เพราะใจเธอ ไม่เหลือรัก เหมือนดั่งเคย

[บ้านกลอนไทย]

๐ เปลี่ยนแปรไป ไม่ปลื้ม เหมือนลืมเป้า
ฝันที่เฝ้า เช้าเย็น เมื่อเห็นเผย
ร่วมทางรัก หักลง ตรงนี้เลย
ความเฉยเมย เผยมา....เหมือนว่า เมิน


แบบว่า...น้ำต้มผักไม่หวานแล้ว อ่า  หุหุ

     

[วฤก]

๐ เปลี่ยนแปรไป ไม่ปลื้ม เหมือนลืมเป้า
ฝันที่เฝ้า เช้าเย็น เมื่อเห็นเผย
ร่วมทางรัก หักลง ตรงนี้เลย
ความเฉยเมย เผยมา....เหมือนว่า เมิน


แบบว่า...น้ำต้มผักไม่หวานแล้ว อ่า  หุหุ

หรือว่านั่น... ฝันล่ม ลมลมเล่น
จึงคิดเห็น... คบหาว่าผิวเผิน
คนเคยรักผลักมา... ว่าส่วนเกิน
หรือบังเอิญ... ว่าปลื้ม... แล้วลืมกัน ฯ

แบบว่า .... ต่อกลอน... 

[อักษรศิลป์]

@..สรรพสิ่งย่อมเปลี่ยนไปในโลกนี้
หาได้มีสิ่งใดไหนคงมั่น
มีวันพบพิศเพ้อละเมอพลัน
ย่อมมีวันพลัดพรากลาจากจร

@..การแปรเปลี่ยนเปลี่ยนไปทำให้คิด
ตราในจิตคุณค่าอุทาหรณ์
ความรักหนอไม่เที่ยงแท้ไม่แน่นอน
ย่อมผุกร่อนตามกาลเนิ่นนานไป

[แพรว >w<]

แม้รักเธอเปลี่ยนปักษ์รักแปรหนี
ไม่แลดูฤดีดวงแดแข
เปลี่ยนแปลงรักแปลกไปไม่เหลียวแล
ฉันย่ำแย่ยังยอมพร้อมใจทน

เธอเปลี่ยนไปจากเดิมเคยเติมรัก
ทำไมพักรักลดจะหมดหน
น้ำตาไหลสายฝนหลั่งดั่งใจตน
ไม่พร้อมเลยใจไม่ทนหารับทัน

เธอเปลี่ยนคำทำรักหักขยี้
จากที่ดีใจเธอดำย่ำใจฉัน
ไม่ห่วงหาอาวรณ์เหมือนก่อนกัน
เคยผูกพันกลับผันแปรไม่แท้คง

[ตัวฉัน*]

จากเดิมนั้น ใจดี คอยถามไถ่     

แต่ตอนนี่ เปลี่ยนไป เหมือนไร้รัก

คบกันไป เพียงหวาน ได้สักพัก 

ได้ประจักษ์ จากหวาน กลายเป็นขม

หมดอารมณ์ เคยดี ในวันวาน     

อวสาน ความรัก ที่ตรอตรม

บัดนี้ใจ ของเธอ คงไม่สม             

เป็นรักขม ไปแล้ว ใช่หรือไม่

จึงแปรเปลี่ยน ไม่รัก ไม่สนใจ           

ไม่เหมือนใน ตอนก่อน มีใจให้

นี่แหระหนา ความรัก เปลี่ยนแปลงไป     

หมดอาลัย ไม่สน เหมือนเริ่มรัก

[/size][/color]


     ก้องี้แหระ หมดรักก้อแปรเปลี่ยน

[ว.วาดภาพ]

ใจไม่แน่  แปรเปลี่ยน  เวียนผกผัน
รักลืมกัน  ฝันลา  พาโศกสง
คนเมื่อวาน  พาลแปร  แค่จบลง
มิซื่อตรง  คงเก่า  ทิ้งเราไกล

หนึ่งคำรัก  ภักใจ  ให้กันนี้
ถ้อยวลี  พี่เผย  เอ่ยไว้ไหน
หรือเพราะแค่  แปรวัน  จึงผันใจ
ทิ้งรักไว้  ให้คนฟัง  ฝังใจกลืน

เธอเข้ามา  พาใจ  ให้รักล้น
แล้วทิ้งหล่น  จนแตก  แหลกเป็นอื่น
เหลือเพียงเสี่ยง  เยี่ยงชิ้น  กินน้ำกลืน
ไห้สะอื้น  ยืนมองเงา  เขาจากไป

[jubjub]

แปรเปลี่ยนเปลี่ยนแปลงในใจ
หวั่นไหวแปรปรวนปวดร้าว
ห่างหายดับสิ้นระหว่างเรา
เธอมีเขาความเป็นเราจึงเปลี่ยนแปลง
รับไม่ทันใจมันหวั่นไหว
เพิ่งรู้ซึ้งเธอมีใครคอยแอบแฝง
เจ็บนะเจ็บในหัวใจอย่างรุนแรง
เหมือนเอามีดมากรีดแทงที่กลางใจ
เปลี่ยนแล้วเปลี่ยนเลยความรัก
พึ่งประจักษ์ในรักที่มอบให้
เจ็บไหมหละที่รักเขาจนหมดใจ
แล้วเป็นไงซึ้งไหม.....การเปลี่ยนแปลง.....

[หน้าเกาหลี...กวีไทย]

   
เฝ้านั่งมอง ผองท่าน รำพันรัก

แท้ประจักษ์ ความรัก มักผันผวน

หากรักผิด คิดมัว ดั่งโซ่ตรวน

หากจะหวน หารักแท้ พ่อแม่มี

[ตัวฉัน*]

   
เฝ้านั่งมอง ผองท่าน รำพันรัก

แท้ประจักษ์ ความรัก ย่อมผันผวน

หากรักผิด คิดมัว ดั่งโซ่ตรวน

หากจะหวน หารักแท้ พ่อแม่มี

รักพ่อแม่ ซึ้งอยู่ ในดวงจิต 

ธ สฤท หทัย คิดใฝ่หา

เพราะท่านรัก ลูกน้อย ดังแก้วตา 

ลูกขมา ท่านด้วย ทำผิดไป


ใคร ? รักเราเท่าชีวี {คุณพ่อคุณแม่}

[ปาระ]

เมื่อรักเปลื่ยนแปลงปรับสลับเล้น
แลเขม้นเห็นแน่ที่แปรผัน
ทุกข์ระทมขมขื่นฝืนชีวัน
แทบอาสัญสิ้นสูญหทัยตน

[barame]

เคยตั้งใจ เกินร้อย ในรอยฝัน
เคยสร้างสรรค์ กลั่นกรอง ต้องหมองไหม้
ในมุมมอง แปรเปลี่ยน กลับเพี้ยนไป
สื่อภาษา จากใจ ไร้คนชม

ชีวิตคน วนเวียน เปลี่ยนแปรผัน
มีสุขสันต์ หวานชื่น มีขื่นขม
ใจโศกเศร้า เหงาเงียบ เพียบตรอมตรม
แวะมาชม อักษร  บ้านกลอนไทย.



 

[กวีพเนจร]

เคยเป็นมา...อย่างไร...ใยกลับกลอก
กลับเผยปลอก...เปิดเผย...เฉลยไข
จากใจจริง...ยิ่งแห้ง...เป็นแล้งใจ
ก่อนห่วงใย...กลับผลักไส...ไม่ปราณี

เธอเปลี่ยนไป...ทั้งกายใจ...ไม่ทันคิด
ทั้งดวงจิต...ติดพัน...กลับผันหนี
จนเย็นชา...หาไม่...ใช่คนดี
จากคนที่...เคยรัก...มักเปลี่ยนแปลง

[kradan]

เมื่อทุกสิ่ง ทุกอย่าง ต่างแปรผัน
ไปตามวัน เวลา ที่เวียนหมุน
เปลี่ยนความรู้สึก ที่เคยมี ในใจคุณ
เปลี่ยนเอาความ อบอุ่น เป็นเยือกเย็น

ใจที่เคย ซื่อตรง กลับปันรัก
ที่เคยทัก กลับทำเป็น มองไม่เห็น
พอไถ่ถาม ก็แกล้งออก นอกประเด็น
คุณทำเป็น เหมือนไม่เคย รู้จักกัน

จึงขอเปลี่ยน ให้เหมือน ใจคุณบ้าง
ให้เราต่าง กลับรัก เป็นผกผัน
สิ่งที่เคย พูดสัญญา หรือยืนยัน
ทั้งคำมั่น ที่ให้คุณ ฉันขอคืน

จะไม่เจอ ไม่รู้จัก ไม่มองหา
จะไม่มา ให้เห็นหน้า จำใจฝืน
จะปรับเปลี่ยน ที่ที่ เคยหยุดยืน
จะทำเป็น คนอื่น สำหรับคุณ

จะลบภาพ วันที่เรา อยู่เคียงข้าง
ไปตามทาง ที่ไร้คุณ คอยเกื้อหนุน
อยู่ด้วยรอย อดีตรัก อ่อนละมุน
คอยเจือจุน ให้ใจนี้ ไม่อ่อนแรง

[กวีพเนจร]

ด้วยห้วงจิต...คิดนึก...ถึงวันนั้น
สร้างความฝัน...อันสวยงาม...กลางเวหา
มีบ้านน้อย...คอยฟูมฟัก...รักเรื่อยมา
มีแก้วตา...เคียงคู่...อยู่เคียงกัน

คงจบแล้ว...แววรัก...กลับหักสิ้น
กลบฝังดิน...หมดหวัง...ดั่งเพ้อฝัน
วาดวิมาน...พาลลบ...จบเร็วพลัน
ที่ฝันนั้น...คงสลาย...กลายเป็นไอ

เธอเปลี่ยนแปร...เร็วแท้...แม่จอมขวัญ
มาทิ้งกัน...เย็นชา...น่าร้องไห้
เมื่อคนนั้น...มันดี...ก็หนีไป
เธอมันใจ...ด้านชา...ขอลาที

ไม่ได้มาต่อกลอนกับน้องกระดานซะนาน คิดถึ๊ง...คิดถึง

[จะไม่เด็ด]

รักไม่แน่แปรเปลี่ยนเวียนทุกผู้
คนหนึ่งอยู่กับอดีตที่กรีดเฉือน
คนหนึ่งหายลับไกลใยแชเชือน
รักลอยเลื่อนเคลื่อนย้าย..ใจร้ายจริง..อิอิ

...แบบว่า..ไม่รู้สิ

[kradan]

ด้วยห้วงจิต...คิดนึก...ถึงวันนั้น
สร้างความฝัน...อันสวยงาม...กลางเวหา
มีบ้านน้อย...คอยฟูมฟัก...รักเรื่อยมา
มีแก้วตา...เคียงคู่...อยู่เคียงกัน

คงจบแล้ว...แววรัก...กลับหักสิ้น
กลบฝังดิน...หมดหวัง...ดั่งเพ้อฝัน
วาดวิมาน...พาลลบ...จบเร็วพลัน
ที่ฝันนั้น...คงสลาย...กลายเป็นไอ

เธอเปลี่ยนแปร...เร็วแท้...แม่จอมขวัญ
มาทิ้งกัน...เย็นชา...น่าร้องไห้
เมื่อคนนั้น...มันดี...ก็หนีไป
เธอมันใจ...ด้านชา...ขอลาที

ฉันรวนเร เปลี่ยนแปรใจ ไปรักเขา
ให้รักเรา ต้องจบสิ้น ลงตรงนี้
ทิ้งเธอไป อย่างไม่คิด จะใยดี
เหมือนไม่มี ความผูกพัน ให้กังวล

คงเป็นเพราะ ใจของเธอ แปรผันก่อน
จากเคยอ่อน- โยนกลับกลาย เป็นไม่สน
น้ำตาฉัน หลั่งไหล เป็นสายชล
เพราะว่าคน อย่างเธอ ทำช้ำใจ

ชอบโลเล เดี๋ยวก็รัก เดี๋ยวก็เบื่อ
จะยืดเยื้อ ความสัมพันธ์ ไปถึงไหน
ในเมื่อเธอ รักที่ฉัน เป็นเหมือนใคร
จึงจำใจ ยอมลาจาก ไปจากเธอ


คิดถึงพี่ทีเหมือนกัน 

[บ้านกลอนไทย]

๐ รักไม่แน่แปรเปลี่ยนเวียนทุกผู้
คนหนึ่งอยู่กับอดีตที่กรีดเฉือน
คนหนึ่งหายลับไกลไยแชเชือน
รักลอยเลื่อนเคลื่อนย้าย..ใจร้ายจริง..อิอิ

...แบบว่า..ไม่รู้สิ…….. (ท่านจะไม่เด็ด)
 

๐ เหมือนว่าเธอ เผลอหลง ในดงรัก
ปันใจปัก ปลอบชาย ดั่งพรายสิง
ลืมความหลัง ครั้งก่อน เคยอ้อนอิง
เทรักทิ้ง วิ่งไป….กับใจแปร


แบบว่า…ไม่รู้เหมือนกันครับ…หุหุ  (หนูนะโม)

       
 

[กวีพเนจร]

ฉันรวนเร เปลี่ยนแปรใจ ไปรักเขา
ให้รักเรา ต้องจบสิ้น ลงตรงนี้
ทิ้งเธอไป อย่างไม่คิด จะใยดี
เหมือนไม่มี ความผูกพัน ให้กังวล

คงเป็นเพราะ ใจของเธอ แปรผันก่อน
จากเคยอ่อน- โยนกลับกลาย เป็นไม่สน
น้ำตาฉัน หลั่งไหล เป็นสายชล
เพราะว่าคน อย่างเธอ ทำช้ำใจ

ชอบโลเล เดี๋ยวก็รัก เดี๋ยวก็เบื่อ
จะยืดเยื้อ ความสัมพันธ์ ไปถึงไหน
ในเมื่อเธอ รักที่ฉัน เป็นเหมือนใคร
จึงจำใจ ยอมลาจาก ไปจากเธอ


คิดถึงพี่ทีเหมือนกัน 

เจ้าหัวใจ...ใครทำ...จนช้ำชอก
เจ้ากลับบอก...หลอกใจ...ให้พร่ำเพ้อ
คำรักหวาน...พาลขื่นชม...ตรมละเมอ
ที่ฉันเจอ...คือรักลวง...ทะลวงใจ

เมื่อเขาดี...หนีไป...ใยชักช้า
เสียเวลา...พาที...กันได้ไหม
เมื่อเขานั้น...มันรวย...ก็ลาไกล
ค่าของฉัน...มันไม่ได้...เศษเงินตรา

จงไปดี...เถิดนะ...จะให้พร
ไม่เว้าวอน...อ่อนโยน...ฝากภาษา
จงทิ้งพี่...แล้วหนีไป...ไม่ต้องลา
จงไปดี...แก้วตา...ใจรวนเร

คิดถึงพี่หรอ...มามะน้องสาวคนดี พี่ให้หอมแก้ม 1 ที เป็นรางวัล (+1 โทษฐานที่คิดถึงพี่  )

[ดอกกระเจียว]

โลกกระจ่างสร้างสรรให้ฝันเฟื่อง
เพื่อสืบเนื่องเรื่องยังสู่ฝั่งฝัน
ความมืดมนหนทางแจ้งที่แห่งนั้น
เริ่มลดแรงแสงพลันลงริบหรี่

ความแปรเปลี่ยนเพี้ยนกลายคล้ายมืดมัว
มีความกลัวเข้าครอบงำใจฉันนี้
เหตุและผลใดใดใครช่วยที
ด้วยความปรานีเถิดหนาชายตามอง

 ยื่งนับวันใจฉันยิ่งอ่อนล้า
ใครหนอกล้านำพาเคียงคู่สอง
ให้ฉันสู่จุดที่หมายปอง
ลบความมัวหมองอันเศร้าสร้อยนี้เอย

                 dokkrajaiw