ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[สุภาพบุรุษทรชน]

..สายลมพัด..ตัดพริ้ว..ปลิวยอดหญ้า
..ฝนโชยมา..ชื่นอุรา..ฟ้าหลังฝน
..ยินนกร้อง..ก้องรับ..กับคำคน
..ไม่นานฝน..ก็สาดมา..เหมือนท้าทาย

..แดดส่องแสง..แรงส่ง..ของคนสร้าง
..โลกอ้างว้าง..อาดูร..มิสูญหาย
..สายลมไหว..ลอยล่อง..มาต้องกาย
..ชีพเดียวดาย..เพียงอยู่..ก็ครู่เดียว.

...................................
 

[มหาซัง]

เมื่อเปลี่ยวกายหายไปเมื่อได้มิตร   
แต่เปลี่ยวจิตใจหนาหาใครเหลียว
โลกทั้งใบแบกอยู่เพียงผู้เดียว   
บนทางเปลี่ยวเหี่ยวเฉาแตงเถาตาย   

มหาซัง

[สายลมสีขาว]

ดวงดาว พราวระยับ บนน่านฟ้า
ตระการตา พาไป เหมือนใจหลง
ลมพัดแผ่ว แ่ว่วเสียง ทั้งขึ้นลง
จากไพรพง ดงป่า พาเดียวดาย

เหล่าปุยเมฆ เคลื่อนคล้อย ลอยล่องทั่ว
ราวกับปลอบ ใจกลัว ตัวสิ่งหมาย
แสงละออง ผ่องเด่น เป็นมากมาย
แต่กลับหาย ไร้แวววี่ ที่เห็นกัน

ยืนเดียวดาย กลางสาย ทางเดินต่อ
เหมือนกับว่า ถูกตัดพ้อ ท้อความฝัน
ยอดใบหญ้า ลู่ลิ่ว เป็นทิววัน
ทำไมกัน ต้องเดียวดาย...กับน้ำตา

[บ้านกลอนไทย]

เมื่อเปลี่ยวกายหายไปเมื่อได้มิตร   
แต่เปลี่ยวจิตใจหนาหาใครเหลียว
โลกทั้งใบแบกอยู่เพียงผู้เดียว   
บนทางเปลี่ยวเหี่ยวเฉาแตงเถาตาย   

มหาซัง

๐ อกสะอื้น ฝืนอ่าน สะท้านเอ่ย
ลมลำเพย เผยพจน์ รันทดพ้าย
โลกหนักด้วย โดดเดี่ยว ความเดียวดาย
น้องจึงย้าย โยกเยือน เป็นเพื่อนยืน

   จิ๊กโก๋กลอน...


แบบว่า...มาแบกโลกเป็นเพื่อนครับ...แบร่ๆ   
         

[" meemoo "]

..เดียวดาย..อ้างว้าง..เหลือเกิน..

..เมื่อวัน..เธอเดิน..จากถิ่น..

..หัวใจ..เหมือนฉีก..แหลกสิ้น..

..น้ำตา..หลั่งริน..เมื่อลา..

..ไม่อยาก..ให้เรา..ไกลห่าง..

..กลัวรัก..จืดจาง..เหือดหาย..

..กลัวรัก..เราต้อง..เสื่อมคลาย..

..หากใคร..คนใหม่..เข้ามา..

..ไม่อยาก..เดียวดาย..อย่างนี้..

..รอวัน..ที่มี..เธอ+ฉัน..

..วันที่..เราคู่..เคียงกัน..

..ครองรัก..นิรันดร์..ทุกกาล..  ......."Myself"

   

[ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ]

[gizon]

อาทิตย์..ใกล้ลับ..ขอบฟ้า
น้ำตา..ค่อยค่อย..รินไหล
ยืนนิ่ง..แอบอิง..ผิงไฟ
หวังไล่..ความหนาว..ร้าวราน

มือเย็น..หัวใจ..เริ่มสั่น
เพราะหวั่น..อกจน..สะท้าน
ยกมือ..ขึ้นมา..ประสาน
จะผ่าน..คืนนี้..อย่างไร

บัดนี้..มือเรา..เปล่าเปลี่ยว
โดดเดี่ยว..เดียวดาย..ไฉน
ไม่รู้..จะกุม..มือใคร
จับได้..เพียงมือ..เราเอง

[อักษรศิลป์]

เดียวดาย โดดเดี่ยว ดวงแด
ไม่มี คนแคร์ เคียงข้าง
ร่วมคิด ร่วมทำ ร่วมทาง
สรรค์สร้าง สีสัน สวยงาม

มีแต่ ตัวเรา เปล่าเปลี่ยว
โดดเดี่ยว เดียวดาย วาบหวาม
ทุกคืน ทุกวัน ทุกยาม
อยู่ตาม ลำพัง นั่งเซ็ง

รอคอย ซักคน เข้ามา
นำพา ใจที่ โหวงเหวง
กลับมา ชื่นมื่น ครื้นเครง
ละเลง สีให้ ใจเรา

[my smile]

เพียงเดียวดาย หวั่นไหว ใจอ่อนล้า
เพียงกายา หมดแรง ยื้อฉุดรั้ง
เพียงแรงใจ หมดไม่เหลือ คืนกำลัง
เพียงยังฝัง ไม่เลือน ยังอยากลืม


 

[ปาระ]

สายลมโชย โบยโบก โยกย้ายยัก
หนาวสลัก เล่นล้อ คลอเคียงคู่
เหงาเยือนกาย เดียวดาย เสียน่าดู
หวนหดหู่ ดายเดียว ให้เปลี่ยวใจ

[พิมพิลาไลย]

ตะวันลับดับลงตรงปลายฟ้า
แล้วรักข้าดับลง ณ ตรงไหน
ตะวันลับกลับมาฟ้าอำไพ
แต่รักไม่กลับมาน้ำตาพูน
ความเดียวดายกลายกล้ำช้ำเจ็บแปลบ
หัวใจแทบสิ้นสลายมลายสูญ
ความรักที่ฉันมีทวีคูณ
แต่เหมือนสูญหายเปล่าไม่เข้าใจ
เธอไม่เคยคำนึงถึงฉันบ้าง
ทุกสิ่งอย่างที่มีพลีถวาย
อยากให้รู้จริงเชียวฉันเดียวดาย
หรือต้องตายไปต่อหน้าต่อตาเธอ

emo_107พิมพิลาไลย
เดียวดายอาดูร สิ้นสูญแล้วทุกๆ สิ่ง เธอมาทอดทิ้ง จากฉันไปไกลสุดตา

[นกป่า]

นั่งใต้เงากับความเหงาที่ว้าเหว่

ริมทะเลน้ำตาที่พร่าใหล

กับวันวานที่ผ่านและพ้นไป

คิดถึงใครบางคนที่จากจร

ในคืนค่ำย่ำไปในความมืด

ด้วยชีวิตจืดชืดไร้ความหมาย

ใช้ชีวิตแค่เพียงรอวันตาย

ด้วยเดียวดายเพราะเธอมาจากลา