ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[because]

เพียงเพราะว่า..คิดถึง..ตรึงใจภักดิ์
แม้ประจักษ์..รักนี้..มีแต่ขม
ความหอมหวาน..ซ่านจิต..คิดภิรมย์
คงไม่สม..ดั่งใจ..ใคร่พบเจอ
เพียงเพราะว่า..ห่วงใย..ใครคนหนึ่ง
ยังคำนึง..ถึงเขา..อยู่เสมอ
แม้ไม่อาจ..สมหวัง..ดั่งใจเพ้อ
แต่ไม่เคย..เผลอเรอ..ไปรักใคร..

[ชมพูไพร]

เพราะว่ารัก จึงยอม น้อมใจภักดิ์
ถึงคนทัก ว่ารักนี้ อาจขื่นขม
ก็จะยอม เพียงได้รัก แม้ระทม
ดีกว่าจม กดเก็บใจ ไว้ผู้เดียว

เพียงได้บอก ความใน ว่าใจรัก
ถึงอกหัก ตั้งแต่คิด จิตหวั่นเสียว
แต่อย่างไร ยังคงบอก รักจริงเชียว
มากลมเกลียว มาผูกสมัคร มั่นรักกัน
 

[ระนาดเอก]

๐ เพราะว่าฉันไม่รู้จึงดูด้อย
ประสบการณ์จึงน้อยบ่อยแต่ฝัน
ติดในบ่วงรักเธอเพ้อรำพัน
เหมือนใจนั้นสำออยน่าน้อยใจ

๐ หากรู้ว่านี่หรือคือความรัก
ทำเหนื่อยหนักรุ่มร้อนเริ่มอ่อนไหว
มันโอบรัดเช้าเย็นจนเป็นไป
โลกเคยใสกลับหมองคล้องสีดำ..

[อักษรศิลป์]

@..แม้นเลิกเหล้าเลิกยากมากยิ่งนัก
การเลิกรักเลิกยากมากมหันต์
รู้ว่าเหล้าทำลายกายอนันต์
รักเหมือนกันทำร้ายใจให้อาวร

@..ให้ถอนใจเลิกรักสุดหักยาก
ให้ถอนอยากเหล้าไปไม่อาจถอน
ทั้งเมารักเมาเหล้าเศร้าอาวร
ยากจะถอนทวงจิตคิดเลิกรา

@..ยอมทนเจ็บแลกไปในความสุข
ถึงเจ็บจุกเป็นทาสใจยังใฝ่หา
ถึงตับแข็งยังหลงใฝ่ในสุรา
ทรมาด้วยหลงเมาเหล้ารักเอย

[ระนาดเอก]

๐ อาจจะเป็นมนุษย์ผู้สุดด้อย
พบความรักจึงปล่อยคล้อยเปิดเผย
ไม่ระแวงระวังนั่งชมเชย
บ่นพร่ำเปรยแต่เธอเพ้อทั้งวัน

๐ อนิจจาพึ่งรู้จู่ตอกย้ำ
สิ่งที่ทำอุปมาเธอว่าขัน
ไม่เจียมตัวเจียมตนล้นดึงดัน
แม้ชนชั้นก็ต่างอย่างขาวดำ

๐ แต่เผยอ..รุ่มร่าม!วู่วามรัก
เธอจึงหักรักส่งลงขยำ
เธอจึงมองผ่านเลยเปรยน้ำคำ
เธอจึงซ้ำคำเย้ยเลยปวดใจ

๐ เสียงสุดท้ายเปล่าปร่าก่อนลาจาก
หลุดริมปากเพราะรักหนักแววใส
มันเป็นรักครั้งแรกที่แหลกไป
มิให้ใครทำร้าย..ฉันให้เธอ!..

[สุภาพบุรุษทรชน]

อนิจจารักมากแล้วจากหน้า
จบศรัทธารักกันมั่นเสมอ
ความหวังพังยังขาดวาดเลิศเลอ
เกรงใจเธอจะเคียงคู่อยู่อย่างไร

มีทางใดให้ใจได้ยืนหยัด
มัธยัสถ์สายกลางเดินทางไหน
ชีวิตหนึ่งต้องพรากเดินจากไป
เหลือสิ่งใดแน่แท้…แม้แต่ตัว


.............................
 

[มหาซัง]

เพราะสวรรค์สรรสร้างร่างลิขิต   
ให้ชีวิตผิดหวังนั่งปวดหัว   
ทั้งเวรกรรมซ้ำซัดเข้ามัดตัว 
หน้ามืดมัวตัวร้อนเหมือนฟอนไฟ

ใจเต้นรัวตัวสั่นวันรักเริ่ม   
อาหารเสริมเติมจิตที่คิดใฝ่
สิ่งรอบข้างช่างงามหยามฤทัย 
โลกสดใสในจินนาใต้ฟ้าเทา

ระเริงหลงดงดอกม่านหมอกรัก   
จึงได้ควักตักใจมอบให้เขา
ไม่มีเหลือเผื่อไว้ในตัวเรา     
ทั้งต้นเถาว์เหล่าเครือหาเหลือพันธ์   

ปลูกต้นรักปักทรายอย่าหมายชื่นฯ 
ความขมขื่นคืนรังเข้าสังสรรค์
ใช้รักรดหยดหยาดมิขาดวัน 
ก็เท่านั้นมันไม่รับซับน้ำใจ

มหาซัง

[บ้านกลอนไทย]

เพราะสวรรค์สรรสร้างร่างลิขิต   
ให้ชีวิตผิดหวังนั่งปวดหัว   
ทั้งเวรกรรมซ้ำซัดเข้ามัดตัว 
หน้ามืดมัวตัวร้อนเหมือนฟอนไฟ

ใจเต้นรัวตัวสั่นวันรักเริ่ม   
อาหารเสริมเติมจิตที่คิดใฝ่
สิ่งรอบข้างช่างงามหยามฤทัย 
โลกสดใสในจินนาใต้ฟ้าเทา

ระเริงหลงดงดอกม่านหมอกรัก   
จึงได้ควักตักใจมอบให้เขา
ไม่มีเหลือเผื่อไว้ในตัวเรา     
ทั้งต้นเถาว์เหล่าเครือหาเหลือพันธ์   

ปลูกต้นรักปักทรายอย่าหมายชื่นฯ 
ความขมขื่นคืนรังเข้าสังสรรค์
ใช้รักรดหยดหยาดมิขาดวัน 
ก็เท่านั้นมันไม่รับซับน้ำใจ

มหาซัง

๐ ไพเราะจริง ยิ่งจำ น้ำคำเจ้า
เผยแผลเศร้า เคล้าโศก วิโยกใส่
ซ่อนเงื่อนปม คมปราชญ ฉลาดไป
ชูเชิงชัย เก่งกล้า...มหาชัง....

แบบว่า....ย่องมาชื่นชมครับท่านพี่...แบร่ๆ...

             

[สายลมสีขาว]

เพราะว่าใคร ที่ทำ ฉันช้ำจิต
เพราะว่าใคร นั้นผิด รู้ตัวไหม
เพราะว่าใคร ที่หนีห่าง ร้างลาไป
เพราะว่าใคร ใครนั้น รู้ตัวดี

เพราะว่าฉัน ใช่ไหม ที่คิดมั่ว
เพราะว่าฉัน นั้นกลัว เธอถอยหนี
เพราะว่าฉัน นั้นไม่ ใช่คนดี
เพราะว่าฉัน เธอจึงตี หนีจากลา

เพราะว่าหรือ คือรัก เราหักแล้ว
เพราะว่าหรือ ไร้แวว แก้วภาษา
เพราะว่าหรือ หมดสิ้น แล้วเวลา
เพราะว่าหรือ นานา พาท้อลง

เพราะว่าเธอ นั้นล้า กับตัวฉัน
เพราะว่าเธอ สิ้นฝัน ต้องประสงค์
เพราะว่าเธอ นั้นเบื่อ หรือจำปลง
เพราะว่าเธอ นั้นคง มีอื่นใคร