ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ระนาดเอก]

๐ ถึงคนสวยสมองเหมือนของกุ้ง
ปากเหม็นคลุ้งฟันเหลืองเปลืองยาสี
สังกะตังกินหัวมั่วโลกีย์
ผ่านสามีเป็นร้อยอกคล้อยไป

๐ พี่ก็ยังรักหลงแต่นงนุช
ไม่รักตุ๊ดหรือแจ๋วแต๋วที่ไหน
ประวัติพี่เหมือนกันขั้นทรามวัย
สาวถีบไสเป็นหมื่นจนขื่นทรวง..

[ไพร พนาวัลย์]

จาก เหมันต์กาล

ถึงกระนั้นก็มิอาจจะแทนได้
เพราะนี้เป็นพ่อแท้แท้ปวดร้าวใจ
นานนานทีโทมาน้ำตาไหล
ทำให้ใจของพี่นี้เจ็บทรวง


นานไปก็ทำให้คนที่เคยมีหัวใจกลายเป็นคนที่ไม่มีหัวใจก็ได้ (หลานเหมันต์)

เหมันต์เอยอย่าเศร้าไปเลยหนา
พ่ออาจไม่มีเวลามาปกป้อง
แต่ใจพ่อของลูกปลูกประคอง
คงจะต้องทำงานหาเงินทอง

ลูกของลุงสามคนเคยบ่นว่า
เป็นกำพร้าหน้าต่ำระกำหมอง
ทำอย่างไรถ้าเรามัวประคอง
มันก็ต้องอดตายไปตามกัน

อนาคตของครอบครัวสำคัญยิ่ง
มันเป็นสิ่งที่พ่อต้องสร้างสรร
จะลำบากเพียงใดก็ต้องดัน
เพื่อลูกนั้นได้เรียนดีมีวิชา

เห็นใจพ่อเถิดหนาอย่าใจน้อย
เดี๋ยวจะพลอยท้อแท้ไม่เข้าท่า
จงเร่งเรียนเขียนอ่านงานตำรา
เมื่อจบมามีงานทำนั่นคือทุน

คนได้เรียนคือคนมีโอกาส
จงอย่าพลาดนาทีทองต้องรีบลุ้น
พ่อปลาบปลื้มดีใจได้การุณ
เฝ้าเกื้อหนุนลูกก้าวหน้าอย่าใจเบา

“ลุงปรางค์”

[มานพ]

๐ ถึงคนสวยสมองเหมือนของกุ้ง
ปากเหม็นคลุ้งฟันเหลืองเปลืองยาสี
สังกะตังกินหัวมั่วโลกีย์
ผ่านสามีเป็นร้อยอกคล้อยไป

๐ พี่ก็ยังรักหลงแต่นงนุช
ไม่รักตุ๊ดหรือแจ๋วแต๋วที่ไหน
ประวัติพี่เหมือนกันขั้นทรามวัย
สาวถีบไสเป็นหมื่นจนขื่นทรวง..

๐ เพราะพี่นั้นติดพันความหวานเจ้า
ปากเหม็นคราวคนดีพี่ยังหวง
สังกะตังทั้งเหาเฝ้ารังรวง
แม่พุ่มพวงยังหวานปานแตงโม

๐ พี่แสนรักแสนหลงแต่นงนุช
ขอรักคุดคนดีขี้โมโห
เพราะคนสวยอะไรก็ใหญ่โต
รักคนโก้จริงใจไม่ไกลกัน

[ตัวฉัน*]

๐ สงสัยเน็ตไม่ดีมีหลุดบ่อย
พ่อก็คอยใจลอยบ่อยที่หนึ่ง
ห่วงลูกเมย์เสียจังนั่งรำพึง         
เพราะคิดถึงห่วงใยในคนดี
 

๐เนตมันห่วยไปอะไรก็ไม่รู้
ดูสิดูพิมไม่ได้เนตหลุดหนี
คุยไม่ทันรู้เรื่องกันสักที   
ตัวลูกนี้สุดเซงทุกคราเลย

[ดอกกระเจียว]

โอ้ชีวิตคิดมาข้าล่ะเบื่อ
มันเหลือเชื่อหนอใจใยเฉยเฉย
เขาจีบสาวกันตรึมไยซึมเอย
หรือไม่เคยรักใครหรือใจเรา

วานฝากเธอผู้มีฤดีว่าง
ถ้ามีบ้างจะฝากใจไว้คลายเหงา
โลกนินทาฉอเลาะเพราะไม่เบา
ฟังนะเจ้าถ้ามีหูดูนัยที

ที่เขาว่าอย่างนั้นถ้ามันใช่
นี่หรือเราเศร้าใจในศักดิ์ศรี
ทั้งหมดมาตัวเราสิ้นความดี
หลอกใครใครหมดหรือนี่มิรู้ตัว

[มานพ]

จาก เหมันต์กาล

ถึงกระนั้นก็มิอาจจะแทนได้
เพราะนี้เป็นพ่อแท้แท้ปวดร้าวใจ
นานนานทีโทมาน้ำตาไหล
ทำให้ใจของพี่นี้เจ็บทรวง


นานไปก็ทำให้คนที่เคยมีหัวใจกลายเป็นคนที่ไม่มีหัวใจก็ได้ (หลานเหมันต์)

เหมันต์เอยอย่าเศร้าไปเลยหนา
พ่ออาจไม่มีเวลามาปกป้อง
แต่ใจพ่อของลูกปลูกประคอง
คงจะต้องทำงานหาเงินทอง

ลูกของลุงสามคนเคยบ่นว่า
เป็นกำพร้าหน้าต่ำระกำหมอง
ทำอย่างไรถ้าเรามัวประคอง
มันก็ต้องอดตายไปตามกัน

อนาคตของครอบครัวสำคัญยิ่ง
มันเป็นสิ่งที่พ่อต้องสร้างสรร
จะลำบากเพียงใดก็ต้องดัน
เพื่อลูกนั้นได้เรียนดีมีวิชา

เห็นใจพ่อเถิดหนาอย่าใจน้อย
เดี๋ยวจะพลอยท้อแท้ไม่เข้าท่า
จงเร่งเรียนเขียนอ่านงานตำรา
เมื่อจบมามีงานทำนั่นคือทุน

คนได้เรียนคือคนมีโอกาส
จงอย่าพลาดนาทีทองต้องรีบลุ้น
พ่อปลาบปลื้มดีใจได้การุณ
เฝ้าเกื้อหนุนลูกก้าวหน้าอย่าใจเบา

“ลุงปรางค์”

เห็นใจพ่อเถิดหนาอย่าน้อยใจ
พ่อห่วงใยมากจริงอิงขุนเขา
ทำงานหนักรักลูกผูกมัดเรา
ตามเป็นเงาห่วงลูกผูกชีวี

เมื่อเราโตต่อไปจะได้รู้
ว่าพ่อหนูหวั่นไหวในตอนนี้
ห่วงแต่ลูกมากมายอีกหลายปี
ในโลกนี้สุดหล่อคือพ่อเรา

 

“mamop”

[มานพ]

๐เนตมันห่วยไปอะไรก็ไม่รู้
ดูสิดูพิมไม่ได้เนตหลุดหนี
คุยไม่ทันรู้เรื่องกันสักที   
ตัวลูกนี้สุดเซงทุกคราเลย

๐เนตหลุดแล้วก็ต่อหนอคนดี
หลุดอีกทีต่อใหม่เล่นได้เฉย
คุยไม่ทันโทรมานะทรามเชย   
โทรได้เลยรออยู่หนูคนดี

[ตัวฉัน*]

๐เนตหลุดแล้วก็ต่อหนอคนดี
หลุดอีกทีต่อใหม่เล่นได้เฉย
คุยไม่ทันโทรมานะทรามเชย   
โทรได้เลยรออยู่หนูคนดี

๐พ่อจ๋าพ่อพ่อลูกหายไปไหน 
ทิ้งลูกไปหายหน้าทุกวันวี่
ลูกมารอเจอพอทุกนาที     
พ่อคนดีหายหน้าไปไร้เงาเลย

 

[คนเมืองน้ำ]

พ่อมานพ ไปอบรม ต่างจังหวัด
หน่วยงานจัด ตัวพ่อ ไม่นิ่งเฉย
ใกล้กลับมา แล้วแน่ แม่ทรามเชย
งานอย่างเคย พ่อขยัน จึงหมั่นทำ
 

[ตัวฉัน*]

พ่อมานพ ไปอบรม ต่างจังหวัด
หน่วยงานจัด ตัวพ่อ ไม่นิ่งเฉย
ใกล้กลับมา แล้วแน่ แม่ทรามเชย
งานอย่างเคย พ่อขยัน จึงหมั่นทำ
 

๐แม่จ๋าแม่คิดถึงแม่คนสวย 
แม่ก็ด้วยงานหนักโหมกระหน่ำ
ปิดเทอมแล้วก็ยังมีงานทำ
คิดถึงคำ-กลอนกล่าวเคยต่อกัน