ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ตัวฉัน*]

๐มีลูกดีพ่อนี้ดีใจปลื้ม   
ลูกเศร้าซึมเมื่อไหร่ใจเหหัน
พ่อรักลูกดุจดวงพวงชีวัน
ลูกตัวฉัน*คนนี้ ดีจังเลย

๐พ่อจ๋าพ่อคิดถึงพ่อเหลือเกิน 
ลูกห่างเหินบ้านกลอนไม่อยากเอ่ย
ลูกช้ำจิตไร้อารม์แต่งกลอนเลย
 นั่งเฉยเมยเฝ้าบ้านกลอนอยู่ร่ำไป

[มานพ]

๐พ่อจ๋าพ่อคิดถึงพ่อเหลือเกิน 
ลูกห่างเหินบ้านกลอนไม่อยากเอ่ย
ลูกช้ำจิตไร้อารม์แต่งกลอนเลย
 นั่งเฉยเมยเฝ้าบ้านกลอนอยู่ร่ำไป

๐ลูกจ๋าลูก คนดี ที่คิดถึง   
ลูกคือหนึ่ง พ่อรัก มากรู้ไหม
ไม่เห็นหน้า พ่อจ๋า จะห่วงใย
ลูกช้ำใจ พาให้ ใจพ่อลอย

[ตัวฉัน*]

๐ลูกจ๋าลูก คนดี ที่คิดถึง   
ลูกคือหนึ่ง พ่อรัก มากรู้ไหม
ไม่เห็นหน้า พ่อจ๋า จะห่วงใย
ลูกช้ำใจ พาให้ ใจพ่อลอย

๐พ่อจ๋าพ่อได้แต่ทิ้งกลอนฝากไว้ 
ให้ลูกได้ระบายไม่เหงาหงอย
มีคำหวานมอบมาให้แก่ลูกน้อย   
มีทั้งถ้อยวาจาความห่วงใย

[มานพ]

๐พ่อจ๋าพ่อได้แต่ทิ้งกลอนฝากไว้ 
ให้ลูกได้ระบายไม่เหงาหงอย
มีคำหวานมอบมาให้แก่ลูกน้อย   
มีทั้งถ้อยวาจาความห่วงใย

๐พ่อรักลูกผูกพันฝันถึงเจ้า 
พ่อคอยเฝ้ารำพรรณฝันเอาไว้
ขอให้ลูกพ่อนี้มีสุขใจ   
พ่อห่วงใยถึงลูกผูกชีวี

[ตัวฉัน*]

๐พ่อรักลูกผูกพันฝันถึงเจ้า 
พ่อคอยเฝ้ารำพรรณฝันเอาไว้
ขอให้ลูกพ่อนี้มีสุขใจ   
พ่อห่วงใยถึงลูกผูกชีวี

๐ลูกคิดถึงรำพึงถึงพ่อนัก 
พ่อที่รักของลูกสาวคนนี้
พ่อจ๋าพ่อพ่อของลูกที่แสนดี 
พ่อเป็นที่รักของลูกเสมอมา

[มานพ]

๐ลูกคิดถึงรำพึงถึงพ่อนัก 
พ่อที่รักของลูกสาวคนนี้
พ่อจ๋าพ่อพ่อของลูกที่แสนดี 
พ่อเป็นที่รักของลูกเสมอมา

มาทีไร ใจพ่อ แสนห่อเหี่ยว
ลูกคนเดียว รักหนู เป็นหนักหนา
มาอ่านกลอน ลูกสาว รีบเข้ามา
หาลูกยา คนดี ที่พ่อรอ
 

[เด็กหัดกลอน]

สวัสดีคุณปู่หนูชื่อน้อย
มาเรียงถ้อยร้อยกลอนวอนปู่ต่อ
น้อยเป็นเด็กหัดใหม่ไม่รีรอ
มากราบขอคำชี้ที่ปู่เอย

[มานพ]

สวัสดีคุณปู่หนูชื่อน้อย
มาเรียงถ้อยร้อยกลอนวอนปู่ต่อ
น้อยเป็นเด็กหัดใหม่ไม่รีรอ
มากราบขอคำชี้ที่ปู่เอย

สวัสดีหลานน้อยของปู่นพ
ได้มาพบร่วมเรียงเคียงเขนย
กลอนน้อยดีเสนาะเพราะจังเลย
ปู่ได้เคยอ่านแล้วแจ๋วจริงจริง

[เด็กหัดกลอน]

ขอบคุณคะคุณปู่หนูน้อยปลื้ม
จะไม่ลืมคำชมสมใจยิ่ง
ปู่นพจ๋าไม่รอช้าอย่านั่งนิ่ง
รักหลานจริงโปรดด้วยช่วยให้พร

[มานพ]

ขอบคุณคะคุณปู่หนูน้อยปลื้ม
จะไม่ลืมคำชมสมใจยิ่ง
ปู่นพจ๋าไม่รอช้าอย่านั่งนิ่ง
รักหลานจริงโปรดด้วยช่วยให้พร

พรของปู่อวยชัยให้หลานรัก
จงสุขนักทุกข์ใดจงถ่ายถอน
อ่านหนังสือด้วยหนาก่อนจะนอน
ปู่ให้พรหลานแล้วนะแก้วตา

[ตัวฉัน*]

มาทีไร ใจพ่อ แสนห่อเหี่ยว
ลูกคนเดียว รักหนู เป็นหนักหนา
มาอ่านกลอน ลูกสาว รีบเข้ามา
หาลูกยา คนดี ที่พ่อรอ
 

๐ลูกรีบมาเขียนกลอนฝากเอาไว้
จากดวงใจที่มีให้แก่พ่อ
ว่าคิดถึงว่ารักพ่อไม่มีพอ         
ยังเฝ้ารอกลอนตอบจากพ่อทุกวัน

 

[เหมันต์กาล]

น่ารักจังที่มีพ่อมาทายทัก
แต่ตัวผมยิ่งนักหักใจหนี
พ่อไม่โทหาฉันเลยซักที
ทุกวันหนีพ่ออยู่ไหนให้เฝ้ารอ


 

[ตัวฉัน*]

น่ารักจังที่มีพ่อมาทายทัก
แต่ตัวผมยิ่งนักหักใจหนี
พ่อไม่โทหาฉันเลยซักที
ทุกวันหนีพ่ออยู่ไหนให้เฝ้ารอ


 

๐โอ๋โอ๋โอ๋อย่าเศร้าไปเลยนะ
ตัวน้องจะปลอบเองนะน้องขอ
อย่ามัวเศ้ราคิดถึงพ่อที่รอ 
ยังมีพ่อมานพน้องแบ่งปัน

[เหมันต์กาล]

ถึงกระนั้นก็มิอาจจะแทนได้
เพราะนี้เป็นพ่อแท้แท้ปวดร้าวใจ
นานนานทีโทมาน้ำตาไหล
ทำให้ใจของพี่นี้เจ็บทรวง


นานไปก็ทำให้คนที่เคยมีหัวใจกลายเป็นคนที่ไม่มีหัวใจก็ได้

[มานพ]

๐ลูกรีบมาเขียนกลอนฝากเอาไว้
จากดวงใจที่มีให้แก่พ่อ
ว่าคิดถึงว่ารักพ่อไม่มีพอ         
ยังเฝ้ารอกลอนตอบจากพ่อทุกวัน

 

๐มาไม่เคยพบกันพ่อหวั่นใจ
หายไปไหนรักเล่ห์เมย์ตัวฉัน*
พ่อคิดถึงลูกจ๋ามาไม่ทัน         
ขอสักวันพบหน้าหนาคนดี

 

[ตัวฉัน*]

๐มาไม่เคยพบกันพ่อหวั่นใจ
หายไปไหนรักเล่ห์เมย์ตัวฉัน*
พ่อคิดถึงลูกจ๋ามาไม่ทัน         
ขอสักวันพบหน้าหนาคนดี

 

๐ลูกไม่ค่อยได้แต่งกลอนสักเท่าไร 
จึงทำได้เพียงฝากกลอนถึงพ่อนี้
เข้ามาบ้างบางวันอารมณ์ดี         
แต่ทุกคราไม่เคยที่เจอพ่อเลย!
 

[มานพ]

ถึงกระนั้นก็มิอาจจะแทนได้
เพราะนี้เป็นพ่อแท้แท้ปวดร้าวใจ
นานนานทีโทมาน้ำตาไหล
ทำให้ใจของพี่นี้เจ็บทรวง


นานไปก็ทำให้คนที่เคยมีหัวใจกลายเป็นคนที่ไม่มีหัวใจก็ได้

อย่าคิดมากหนักใจไปเลยน้อง
ผู้ปกครองเขารักมากใหญ่หลวง
แต่เหตุผลนี้ไซร้คล้ายกลลวง
สิ่งทั้งปวงคือท่านรักปักชีวี
 

[มานพ]

๐ลูกไม่ค่อยได้แต่งกลอนสักเท่าไร 
จึงทำได้เพียงฝากกลอนถึงพ่อนี้
เข้ามาบ้างบางวันอารมณ์ดี         
แต่ทุกคราไม่เคยที่เจอพ่อเลย!
 

๐ เห็นแว๊บแว๊บมาไวไปก็ไว
เหตุไฉนไม่รอพ่อล่ะเหวย
พ่อคิดถึงลูกจ๋าหนาทรามเชย         
พ่อไม่เคยเห็นหน้ามาแล้วไป

 

[ตัวฉัน*]

๐ เห็นแว๊บแว๊บมาไวไปก็ไว
เหตุไฉนไม่รอพ่อล่ะเหวย
พ่อคิดถึงลูกจ๋าหนาทรามเชย         
พ่อไม่เคยเห็นหน้ามาแล้วไป

 

๐มาแว๊บก็ไปแว๊บจ๊ะพ่อจ๋า 
ตัวลูกยาไม่ได้หนีไปไหน
อยู่บ้านกลอนแอบซุ่มทุกวันไป
เลยมาไวไปไวซักนิดนึง

 

[มานพ]

๐มาแว๊บก็ไปแว๊บจ๊ะพ่อจ๋า 
ตัวลูกยาไม่ได้หนีไปไหน
อยู่บ้านกลอนแอบซุ่มทุกวันไป
เลยมาไวไปไวซักนิดนึง

 

๐ สงสัยเน็ตไม่ดีมีหลุดบ่อย
พ่อก็คอยใจลอยบ่อยที่หนึ่ง
ห่วงลูกเมย์เสียจังนั่งรำพึง         
เพราะคิดถึงห่วงใยในคนดี