ใช่แค่ห่างขวางกั้นรักนั้นหนา
หลากปัญหามารุมคอยสุมใส่
เกิดช่องว่างระหว่างกลางสองใจ
เมื่อนานไปไกลกันทุกวันคืน
เพราะแตกต่างทางงานการศึกษา
อีกยศฐาฯฐานะสุดจะฝืน
สังคมญาติชาติเผ่าที่เรายืน
ยากจะขืนเข็ญใจให้กลมเกลียว
ถึงรักหวานปานจิตจะปลิดล่วง
ก็ถึงช่วงชิงชังสุดรั้งเหนี่ยว
หวังร่วมเรียงเคียงข้างเส้นทางเดียว
ช่องลดเลี้ยวเคี้ยวคดบดบังใจ
มหาซัง
เป็นช่องว่าง ระหว่างใจ ที่ไร้หลัก
ถึงจะรัก คนดี นี้แค่ไหน
จะเอ่ยคำ หวานล้ำ ฉ่ำชื่นใจ
คงไม่ไหว อย่าหวัง ได้นางครอง
ทำยังไง ดีหนา มานั่งคิด
ด้วยดวงจิต ร้อนรุ่ม กลุ้มสมอง
หวังร่วมเรียง เคียงแค่ แม่เนื้อทอง
คงจะต้อง ปวดร้าว หนาวอุรา
