ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[เพรางาย]

เหมือนมีดคมจมเนื้อเถือจนขาด
น้ำเกลือราดสาดตัวทั่วรอยแผล
ใช้เท้าย่ำเหยียบบนคนพ่ายแพ้
สิ้นคำแก้เอ่ยอ้างให้ห่างตน

เหมือนสายลมโอบกอดสอดรับขวัญ
คนประหวั่นหลงทิศจิตมัวหม่น
เตรียมน้ำรินกินดื่มลืมทุกข์ทน
พายุฝนพ้นไปไม้ผลิพราว

เพียงเปิดถ้วยลิ้มรสบทกวี
เหมือนพลันมีบันไดไต่ห้วงหาว
สู่โลกใหม่มากมายหลายเรื่องราว
กล้าจะก้าวไปไหม...ไปด้วยกัน
 

[จ้อง เจรียงคำ]

คุณอาจล้มจมร่างอย่างผู้แพ้
หรืออาจแย่ย่อยยับกับสิ่งฝัน
คุณอาจรักล่มร้างลงกลางคัน
หรืออาจอั้นกลั้นใจมิให้ทุกข์

เพียงคุณยิ้มลิ้มรสบทกวี
คุณอาจมีมุมมองไว้ตรองสุข
เห็นความงามบนความทรามที่ลามรุก
ไว้คอยปลุกปลอบคุณให้สุนทรีย์

ขอเปิดถ้วยด้วยคนบนที่นั่น
ขอไต่ขั้นบันไดดาว...พราวแสงสี
ขอท่องตามท่ามเงาเหล่ากวี
เสพวลีรสฉ่ำ...คำประพันธ์

[ดอกกระเจียว]

แผ่วแผ่วแว่วแว่วหวิววังเวงจิต
จึงครวญคิดถ้อยคำนำอักษร
สอดสร้อยร้อยภาษามาเวียนวอน
เป็นบทกลอนไพเราะเสนาะครัน

ถนอมสำนึกรำลึกสติคิด
เกลากล่อมน้อมนิมิตลิขิตผัน
เสนอสนองกรองท่องทวนครวญจำนรร
แม่นหมายสุขเสกสรรค์ประพันธ์คำ

                      ดอกกระเจียว