ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ระนาดเอก]

"หลง?"

๐

๐ มันคือความมหัศจรรย์ที่ฉันเห็น
ครั้งแสงเพ็ญต้องเธอดั่งเจอฝัน
มนต์ประกายก็พร่างอวลร่างครัน
สะกดฉันจมฝังอย่างคลั่งเธอ

๐ รั้งชีวิตจิตใจชายคนหนึ่ง
ให้คิดถึงโฉมตรูอยู่เสมอ
ยามลมพลิ้วโอบรัดสัมผัสเจอ
ก็หลงเพ้อเธอใกล้ให้ไขว่คว้า

๐ ให้วูบนิ่งอิงฝันพลันชั่วครู่
ท้ายเข้าสู่ความจริงยิ่งผวา
อรรถรสบทเหงาแทรกเข้ามา
อนิจจาจิตใจคล้ายเลื่อนลอย

๐ นี่หรือความ"มหัศจรรย์"ที่ฉันเห็น
ส่งฉันเป็นคนเศร้าและเหงาหงอย
ส่งภาพเธอมาให้ชายสำออย
ให้เคลิ้มคล้อยใจล่องหมองทั้งวัน

๐ คงด้วยฤทธิ์อานุภาพซึ่งฉาบรัก
แผลงศรปักตรึงไว้ตรงใจฉัน
พิษจึงรุมสุมลามท่ามรำพัน
ส่งให้ขวัญทุกขณะพลอยกระเจิง

๐ จากวันนั้นเป็นหลักรักฝังราก
สู่เชี่ยวกรากหลงฟุ้งจนยุ่งเหยิง
อาณาจักรโลกฝันนั้นรื่นเริง
ตื่นเจอะเพลิงรักสุมอย่างกลุ้มใจ?"

..ขอบพระคุณ..ภาพประกอบจากอินเตอร์เน็ตครับ..

[แพรว >w<]

หลงปลงในใจรักฝักใฝ่เพลอ
หลงละเมอเพลอไผลใจลอยหล่น
หลงตัวเธอเพ้อถึงพึงใจจน
หลงรักคนน่ารักสุดหักใจ

สรีระสูงโปร่งโย่งขาวหล่อ
จมูกล้อสันเป็นคมผมพลิ้วไหว
เคลียคลอแก้มมองเธอเพ้อหลงไป
ฉุดดวงใจรั้งรักหักจิตเจอ

แววตาเธอเสมอเหยี่ยวเกี่ยวใจสาว
แววตาพราวคมเข้มเต็มใจเผลอ
ยักคิ้วให้ใจหวั่นสั่นสั่นเหม่อ
พะวงเพ้อเจอรักสุดหนักใจ

ยอมรับปลงหลงเธอมากจากแล้วหงอย
ต้องนั่งคอยเธอโทรมาช้าหมองไหม้
แค่ได้เกี่ยวแขนเธอละเมอไป
จึงห้ามใจไม่ให้หลงคงยากเย็น
 

แวะมาหลงด้วยคนค่ะ พี่ระนาดเอก อิอิ