ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ตะวันฉาย]

...กับเศษใจที่เขาคืนยื่นเสนอ
มาให้เจอเจ็บซ้ำคำห่วงหา
เพียงเศษใจที่เขาให้เรามา
ก็มีค่ามากแล้วในแววใจ

...หากเศษใจที่ให้ในวันนี้
จากคนดีที่เคยภักดิ์รักได้ไหม
คุณค่าของเศษใจที่ฝังใน
จะเก็บไว้ไม่ไร้ค่าว่าเศษทรวง...

[จ้อง เจรียงคำ]

หากคาดหวังทั้งใจเขา..ได้เท่านั้น
แล้วปิดกั้น..หวั่นพลอยจะคอยถ่วง
มากเท่านี้น้อยเท่าไหน..ต่างใจตวง
แต่ละดวงห่วงใยไม่เท่ากัน

เศษใจนี้ที่เธอเห็นเป็นเล็กน้อย
อาจเต็มร้อยแล้วเล่า..ของเขานั่น
มองอีกมุม..คุ้มนะคุณค่ามัน
ดีกว่าฝันเฟื่องเพราะเหตุ..ไร้เศษใจ

[ตะวันฉาย]

เศษใจนี้ที่เธอเห็นเป็นเล็กน้อย
อาจเต็มร้อยแล้วเล่า..ของเขานั่น
มองอีกมุม..คุ้มนะคุณค่ามัน
ดีกว่าฝันเฟื่องเพราะเหตุ..ไร้เศษใจ....(พี่อาร์ตี้)

เศษใจนี้ที่เห็นเย็นชานัก
กับเศษรักเหลือๆเขาเผื่อให้
ใจเต็มร้อยของเราให้เขาไป
เพียงเศษใจเขาหยิบยื่นฝืนให้มา

ก็ดีกว่าฝันเฟื่องเรื่องเศษรัก
ที่มอบสักเศษเสี้ยวเกลียวห่วงหา
เศษใจเหลือเผื่อให้ในแววตา
ก็ไร้ค่าในเศษใจใครบางคน.........(ตะวันฉาย)

[จ้อง เจรียงคำ]

เศษใจนี้ที่เธอเห็นเป็นเล็กน้อย
อาจเต็มร้อยแล้วเล่า..ของเขานั่น
มองอีกมุม..คุ้มนะคุณค่ามัน
ดีกว่าฝันเฟื่องเพราะเหตุ..ไร้เศษใจ....(พี่อาร์ตี้)

เศษใจนี้ที่เห็นเย็นชานัก
กับเศษรักเหลือๆเขาเผื่อให้
ใจเต็มร้อยของเราให้เขาไป
เพียงเศษใจเขาหยิบยื่นฝืนให้มา

ก็ดีกว่าฝันเฟื่องเรื่องเศษรัก
ที่มอบให้สักเสี้ยวเกี้ยวห่วงหา
เศษใจเหลือเผื่อให้ในแววตา
ก็ไร้ค่าในเศษใจใครบางคน.........(ตะวันฉาย)

ทิ้งเสียนะเศษใจ..ในเศษรัก
ที่เหมือนหลักปักเลน..เอนใจหม่น
ให้ไหวหวั่นสั่นสะท้าน..ทานทุกข์ทน
คุณค่าบนใจเขา..เราไม่มี

ทิ้งความฝันวันเก่าเป็นเงาเศษ
เขาไม่เวทนา...สิ้นราศี
สิ่งตอบแทนแสนช้ำ..คือย่ำยี
ก่อนใจนี้ปี้ป่น...อย่าทนเลย....(พี่อาร์ตี้)

[ระนาดเอก]

เศษใจนี้ที่เธอเห็นเป็นเล็กน้อย
อาจเต็มร้อยแล้วเล่า..ของเขานั่น
มองอีกมุม..คุ้มนะคุณค่ามัน
ดีกว่าฝันเฟื่องเพราะเหตุ..ไร้เศษใจ....(พี่อาร์ตี้)

เศษใจนี้ที่เห็นเย็นชานัก
กับเศษรักเหลือๆเขาเผื่อให้
ใจเต็มร้อยของเราให้เขาไป
เพียงเศษใจเขาหยิบยื่นฝืนให้มา

ก็ดีกว่าฝันเฟื่องเรื่องเศษรัก
ที่มอบให้สักเสี้ยวเกี้ยวห่วงหา
เศษใจเหลือเผื่อให้ในแววตา
ก็ไร้ค่าในเศษใจใครบางคน.........(ตะวันฉาย)

ทิ้งเสียนะเศษใจ..ในเศษรัก
ที่เหมือนหลักปักเลน..เอนใจหม่น
ให้ไหวหวั่นสั่นสะท้าน..ทานทุกข์ทน
คุณค่าบนใจเขา..เราไม่มี

ทิ้งความฝันวันเก่าเป็นเงาเศษ
เขาไม่เวทนา...สิ้นราศรี
สิ่งตอบแทนแสนช้ำ..คือย่ำยี
ก่อนใจนี้ปี้ป่น...อย่าทนเลย....(พี่อาร์ตี้)

๐ เตรียมเศษใจใส่หม้อรอน้ำเดือด
ทั้งเตรียมเลือดหมูด้วยข้าวสวยเอ๋ย
ทั้งไส้อ่อนเซี้ยงจี๊ตับที่เคย
ตักเสวยพร้อมข้าวร้อนนอนพุงกาง..

[ตะวันฉาย]

ทิ้งเสียนะเศษใจ..ในเศษรัก
ที่เหมือนหลักปักเลน..เอนใจหม่น
ให้ไหวหวั่นสั่นสะท้าน..ทานทุกข์ทน
คุณค่าบนใจเขา..เราไม่มี

ทิ้งความฝันวันเก่าเป็นเงาเศษ
เขาไม่เวทนา...สิ้นราศรี
สิ่งตอบแทนแสนช้ำ..คือย่ำยี
ก่อนใจนี้ปี้ป่น...อย่าทนเลย....(พี่อาร์ตี้)

จะไม่ทนเก็บเศษเหตุแห่งซ้ำ
ความทุกข์งำย้ำยีลี้เฉลย
เขาย่ำยีเศษรักปักใครเชย
เราเศษเลยส่วนเกินเมินไม่มอง

กับเศษใจเหลือๆเผื่อคนรัก
มาโปรยปักสักเสี้ยวเหนี่ยวคนหมอง
ถึงจะเป็นเศษใจไร้คนจอง
ขอเพียงห้องตรอกแคบอิงแอบใจ..........(ตะวันฉาย)

[สายใย]

เพียงเศษฝัน ผ่านมา มีค่าเหลือ
เพียงเศษเอื้อ อาทร ทำอ่อนไหว
เพียงเศษคำ พร่ำถึง  แสนซึ้งใจ
เพียงเศษไมตรีหว่าน ก็หวานนัก

มิมีสิทธิ์ คิดหวงใจดวงนั้น
มิมีวัน เทียมเธอ ผู้เลอศักดิ์
คงค่าเพียง คำเพ้อ ละเมอภักดิ์
มิกล้าจัก ขอเมตต์ แม้เศษใจ

[Kotchanan]

๐ เตรียมเศษใจใส่หม้อรอน้ำเดือด
ทั้งเตรียมเลือดหมูด้วยข้าวสวยเอ๋ย
ทั้งไส้อ่อนเซี้ยงจี๊ตับที่เคย
ตักเสวยพร้อมข้าวร้อนนอนพุงกาง..(ระนาดเอก)

สูตรโอชะน่าซดให้หมดหม้อ
แกล้มใจฝ่อเพราะคนทำจนหมาง
แต่เศษใจตักเขี่ยทิ้งข้างทาง
ท้องไม่ว่างพอรับกับเศษเกิน.. (กชนันท์)
           

[ระนาดเอก]

๐ แค่เศษใจไร้ค่าเคยหน้าด้าน
จนแทบคลานวอนเธอไม่เคอะเขิน
ย้ำได้โปรดหันหน้ามาเผชิญ
พร้อมดำเนินอภัยให้เพราะรัก

๐ แต่เพราะสิทธิ์ฉันนั้นมันแค่เศษ
จึงทุเรศตอกย้ำระกำหนัก
เผยอตนลืมว่าค่าน้อยนัก
จึงสะบักระบมตรมจนตาย..

[Kotchanan]

ยิ้มน้อยน้อยของฉันมันยิ่งเศร้า
เพียงเสี้ยวเงาเศษใจมิได้หมาย
มองชื่นชมแอบแอบแบบว่าอาย
ถูกแววตาร้ายร้ายทำลายยับ

รู้ว่าเขาเลิศเลอเธอก็หงส์
ค่าศักดิ์คงสูงสุดไร้จุดอับ
แต่มนุษย์อย่างฉันนั้นยอมรับ
เกินหมุนปรับใจก้มงมเศษเงา

 

ปล. แหะๆ.. คุณระนาดนี่ไหลอย่างสายน้ำจริงๆค่ะ บัวจะจมน้ำแล้ว...

[ระนาดเอก]

ยิ้มน้อยน้อยของฉันมันยิ่งเศร้า
เพียงเสี้ยวเงาเศษใจมิได้หมาย
มองชื่นชมแอบแอบแบบว่าอาย
ถูกแววตาร้ายร้ายทำลายยับ

รู้ว่าเขาเลิศเลอเธอก็หงส์
ค่าศักดิ์คงสูงสุดไร้จุดอับ
แต่มนุษย์อย่างฉันนั้นยอมรับ
เกินหมุนปรับใจก้มงมเศษเงา

 

ปล. แหะๆ.. คุณระนาดนี่ไหลอย่างสายน้ำจริงๆค่ะ บัวจะจมน้ำแล้ว...

๐ ทุกครั้งที่ร่างเขาก้าวผ่านหน้า
เธอเหลียวตาผสมชื่นชมเขา
กิริยาอาการด้านกับเรา
ถูกผลักเข้าแห่งรั้วตัวสำรอง

๐ ในอารามสดใสถูกไฟจู่
ดั่งฤดูเปลี่ยนผันบั่นเราสอง
ฉันรู้ตัวแค่เศษสมเพชตรอง
เพียงสนองยามที่ไม่มีใคร..

ปล. คงไม่ยอมให้คุณบัวคนเก่งจมหรอกจ่ะ!

[ฌลา]

ในนาทีที่มีเขา
ฉันก็เป็นได้แค่เงา...เพียงเท่านั้น
เธอไม่เห็นค่า...ไม่เคยมีสายตามองกัน
จวบจนเขาไม่ผูกพัน...เธอจึงคิดจะหัน...มามอง

...ฉันก็ทำได้เท่านี้...
เพียงเศษใจที่มี...ไม่ใช่เจ้าของ
รับรู้อยู่เสมอ...ใครคือคนที่เธอ...เฝ้ามอง
แม้ในใจเฝ้าร่ำร้อง...ก็ไม่อาจครอบครอง...หัวใจ

...อยากตัดใจจากลา...
แต่ก็อ่อนแอเกินกว่า...จะทำไหว
ทั้งทั้งที่อ่อนล้า...แต่ก็ยอมรับมา...แค่เศษใจ
ต้องเจ็บอีกเท่าไหร่...ก็ยอมรับเอาไว้...เพราะรักเธอ...

[สายลมสีขาว]

แตกละเอียด เพียงผง ธุลีจิต
กระจายทั่ว แดนทิศ ซึ่งพิศหมอง
ไม่มีแล้ว ตัวตน บนทำนอง
เหลือแต่เพียง ละออง เศษของใจ

หญิงคนหนึ่ง ซึ่งจม ในเงาหมอก
สะอื้นไห้ ระลอก บอกสั่นไหว
สองมือเรียว บรรจงกอรป เศษทรายไป
ซึ่งเคยมี อุ่นไอ ใครรักกัน

หญิงคนนั้น นั่งก่อ กองทรายเศษ
หยาดน้ำเนตร เทริน ชมกลิ่นฝัน
มีความเหงา เคล้าคลุ้ง ปรุงคืนวัน
อยู่รำพัน กับกองทราย ในแดนดิน

ขอได้ไหม เศษใจ ที่เหลือเหลือ
จะก่อเกื้อ จากทราย นัยน์น้ำสินธิ์
ขอได้ไหม ให้หญิงสาว คือชาวตฤณ
ได้เป็นเพื่อน หลั่งริน ประทินใจ

[เมฆา...]

      ละอองฝนหล่นละหลิวปลิวละล่อง
    ละอองทอง รองสุรีย์ หรี่ริบแสง
    ละอองดาว คราวคิมหันต์ พลันไร้แรง
    ละอองใจ ไฉนแสร้ง แกล้งฉะนี้
        เศษใบใม้ สลายไปยังให้ปุ๋ย
    เศษหลุ่ดหลุ่ย ของปุยฝ้าย ยังให้สี
    เศษกระดาษ ขาดราคา ค่ายังมี
    เศษใจนี้ ที่ผุผัง ยังต้องอาย
         ธุลีใจ เมื่อไร้สิ้น กลิ่นแห่งรัก
    ธุลีหมัก จักเปื่อยบิ่น สิ้นสลาย
    ธุลีเน่า เจ้าเบือนหนี ลี้หลบลาย
    ธุลีใจ ให้อนาถ ขาดราคา
         ละอองใจ ไม่เหลือล่อง ละอองหวัง
    เศษใจพัง พรั่งพรู สู่เหวหา
    ธุลีรัก แดดิ้น สิ้นชีวา
    ละอองพา เศษใจสู่ ธุลีดิน....