ไม่โทรหาใช่ว่าจะหมดรัก
เพียงไม่อยาก ลำบากใจ ไปกว่านี้
กลัวเพื่อนเพื่อน มองน้อง ทางไม่ดี
ยอมเป็นพี่ ต้องทนช้ำ ระกำตรม
ต่อแต่นี้ จะห้ามใจ ไม่โทรหา
แม้จะเจ็บ จนน้ำตา หลั่งรินไหล
โอ้ใจเอ๋ย ใจข้า แทบขาดใจ
รักหวังดี ที่มอบให้ โดนเหยียบจม
รักที่พี่ มีมอบให้ ยังไม่พอ
นวลละออ หารักใหม่ ทิ้งพี่ขม
คนใกล้ตัว ที่รักน้อง ต้องอกตรม
แสนระทม แสนเจ็บ เหน็บดวงใจ
ทนมองดู สุดที่รัก คุยชายอื่น
ใครเล่าใคร ทนขมขื่น มีบ้างไหม
เมื่อรักมาก ย่อมเจ็บปวด รวดร้าวใจ
แล้วทำไม ไม่ฆ่าพี่ สิ้นชีวา
หากแบบนี้ รักแล้วช้ำ ระกำจิตร
แล้วทำไม ใจยังคิด ถวิลหา
คำตอบคือ พี่สุดรัก รักน้องยา
จึงต้องบ้า บ้ารัก เพียงคนเดียว
ถามตัวเอง เจ็บมากไหม ในตอนนี้
ตอบคนดี เจ็บเจียนตาย เข้าใจไหม
แต่ก็ต้อง ยอมเจ็บช้ำ ระกำใจ
ขอเพียงให้ ยอดยาใจ สุขเพลิดเพลิน
หากสิ่งนี้ ทำแล้ว น้องเป็นสุข
จะยอมลุก จากไป ไปห่างเหิน
แม้ใจเจ็บ เจ็บช้ำ จนเกินทน
จะเป็นคน เดินจาก หากต้องการ ?
***หากเจ็บมากเพียงใด เราจะได้รู้ว่ารักเขามากแค่ไหน
หากมีรักก็ต้องเหลือเผื่อใจ หากเจ็บช้ำครั้งใหม่..ใจไม่เกินทน***
เป็นกำลังใจให้ตัวเอง และทุกๆคนนะครับ
ปกติแล้วจะเขียนที่
http://poem.meemodel.com นามแฝง "ยาใจ" นะครับ
