ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[tanapok]

 

เธอจะเป็นไงบ้าง.........

จะเหงา ๆ เศร้า ๆ อ้างว้าง  มากไหม

อยุ่ทางโน้น......อากาศเย็น  หรือ  ร้อน  อย่างไร

รู้บ้างไหม......มีใครเฝ้าห่วงใยเธอ



คืนนี้นั่งมองฟ้า.........

เหมือนตัวเองเป็นคนบ้า ๆ   มองฟ้าอย่างเพ้อเจ้อ

ถ้าทำได้นะ.....จะคว้าดวงดาว...ที่ล้นฟ้า ไปฝากเธอ

จะร้อยดวงจันทร์ พันดาว ด้วยความคิดถึงที่ล้นเอ่อ.......ให้เธอคนดี


แต่ว่า....ที่ทำได้นั้น

คือมองฟ้า มองดาว  มองจันทร์    กับความเหงาแบบนี้

ส่งความรัก   ส่งความห่วงใย   ส่งใจ ไปให้คนดี

ให้เธอรู้ว่า  คนที่อยู่ฟากฟ้า  ฝั่งนี้...........รักเธอ  มากมาย

[บ้านกลอนไทย]

             

๐  คิดถึงเธอ ละเมอหา แม้คราตื่น
บนแผ่นพื้น ยืนเหงา เพียงเราหนอ
ลมพัดเห่ เหว่ว้า น้ำตาคลอ
เหมือนรักล้อ เล่นกล กับคนไกล

 ๐ บนม้านั่ง ครั้งเก่า มีเราสอง
กายเคียงครอง ร้องร่ำ ยังจำไหม
จันทร์เย้ยแสง แฝงคิด พินิจนัย
อยากบอกใคร คนนั้น?.ฉันรักเธอ....


แบบว่า...วันนั้นไม่ได้บอก...วันนี้เลยเศร้า

   

[gizon]

ความคิดถึงเป็นอย่างไร?
เธอคงไม่เคยรู้จักมันเลยใช่ไหม? .. ความรู้สึกนี้
เธอถึงได้พยายามพลักไสไม่ใยดี
ทุกครั้งที่ฉันโทรไป

คิดถึง .. คิดถึงเธอ
เธอคงมองว่าฉันเพ้อเจ้อใช่ไหม?
ไม่แปลกหรอก .. เพราะเธอไม่เคยมีใจ
ฉันมันก็แค่คนห่างไกลสายตา

[สายลมสีขาว]

คิดถึงเธอ คนไกล ใจคิดถึง
ร้อยคนึง พึงหวาน ดาษดานหา
เสมือนดาว พราวคืน ชื่นอุรา
สว่างตา ดาราใจ ในคืนแรม

ส่งคำพูด นับคำ พร่ำไม่หมด
หลั่งรินรด ลงใจ เหมือนให้แถม
ด้วยคิดถึง ซึ้งถวิล ทุกสิ่งแกม
จึงแต่งแต้ม พรรณนา ส่งพาไป

ร้อนรึเปล่า หนาวใช่ไหม คนไกลห่าง
เหมือนเวิ้งว้าง กลางฟ้า พร่าไสว
มีลมพัด จนเธอเผลอ เปล่าเปลี่ยวใจ
ท่ามกลางฟ้า อำไพ ให้เดียวดาย

หยุดเถอะนะ ความเหงา ที่เร้าจิต
หยุดเถอะนะ ความคิดที่ ไร้จุดหมาย
หยุดเถอะนะ การเพ้อ ที่มากมาย
หยุดเถอะนะ ความท้าทาย ทำร้ายตน

ฉันมาแล้ว แก้วฟ้า ดาราเด่น
มาเพื่อส่อง สว่างเป็น ให้เย็นหน
มาเพื่อคลาย คิดถึง ที่ต้องมนตร์
มาเพื่อคน ผู้เป็น เจ้าของใจ

[สายใย]

...                    ...
วิปโยคโศกศัลย์รำพันหวน
เพราะเปลี่ยวเหงาเศร้าใจอาลัยครวญ
คิดถึงนวลป่วนฤดีไม่มีเธอ

ทุกข์ระทมห่มร้างหนทางรัก
คงประจักษ์แจ้งในใจเสนอ
วาสนาคลาคลาดมิอาจเจอ
ฝันจึงเก้อกลืนกล้ำกลั้นน้ำตา

 เพียงน้ำคำทำให้ใจไหวหวั่น
เพียงภาพฝันฉันเพ้อละเมอหา
เพียงไมตรีกวีกานท์สื่อสารมา
เพียงศรัทธาพาใจเผลอใฝ่ปอง

เธอร้าวรานหัวใจใช่ไหมนี่
เพราะไม่มี จิตชอบตอบสนอง
จะขอจบรักคิดผิดครรลอง
ขอแค่ครองสิทธิ์คิดถึงเพียงหนึ่งใคร...




   

[สุวรรณ]

 

๐  คิดถึงเธอ ละเมอหา แม้คราตื่น
บนแผ่นพื้น ยืนเหงา เพียงเราหนอ
ลมพัดเห่ เหว่ว้า น้ำตาคลอ
เหมือนรักล้อ เล่นกล กับคนไกล

 ๐ บนม้านั่ง ครั้งเก่า มีเราสอง
กายเคียงครอง ร้องร่ำ ยังจำไหม
จันทร์เย้ยแสง แฝงคิด พินิจนัย
อยากบอกใคร คนนั้น?.ฉันรักเธอ.... (น้องนะโม)


แบบว่า...วันนั้นไม่ได้บอก...วันนี้เลยเศร้า

อยู่ไหนนะ...คนไกล
อยากให้รู้ไว้คิดถึงเสมอ
แม้ว่าเราไม่ได้พบเจอ
แต่อยากบอกเธอ รัก คิดถึง ห่วงใย

ฝากซุปเปอร์แมนหอบรักไปหา
ฝากมังกรฟ้าพาความคิดถึงไปให้
ฝากเอรากอนดูแลหัวใจ
ฝากริวกระซิบใกล้ๆว่า คิดถึงจัง...ฮ่าๆ(พี่สุวรรณ) 

[สุวรรณ]

...                    ...
วิปโยคโศกศัลย์รำพันหวน
เพราะเปลี่ยวเหงาเศร้าใจอาลัยครวญ
คิดถึงนวลป่วนฤดีไม่มีเธอ

ทุกข์ระทมห่มร้างหนทางรัก
คงประจักษ์แจ้งในใจเสนอ
วาสนาคลาคลาดมิอาจเจอ
ฝันจึงเก้อกลืนกล้ำกลั้นน้ำตา

 เพียงน้ำคำทำให้ใจไหวหวั่น
เพียงภาพฝันฉันเพ้อละเมอหา
เพียงไมตรีกวีกานท์สื่อสารมา
เพียงศรัทธาพาใจเผลอใฝ่ปอง

เธอร้าวรานหัวใจใช่ไหมนี่
เพราะไม่มี จิตชอบตอบสนอง
จะขอจบรักคิดผิดครรลอง
ขอแค่ครองสิทธิ์คิดถึงเพียงหนึ่งใคร...(สายใย)

จะตัดรอนถอนสิทธิ์นั้นก็ยาก
ด้วยลำบากหัวใจยังฝันใฝ่
ยังคงรัก คิดถึง คนของใจ
เฝ้าห่วงใยในทุกข์ สุขของเธอ

ในยามตื่นใจภักดิ์รักสมร
แม้ยามนอนยังฝันถึงเสมอ
หลับคราใดก็ร่ำพร่ำละเมอ
ไม่สร่างเพ้อรักธอจากทรวงใน...(สุวรรณ)

[บ้านกลอนไทย]

๐  คิดถึงเธอ ละเมอหา แม้คราตื่น
บนแผ่นพื้น ยืนเหงา เพียงเราหนอ
ลมพัดเห่ เหว่ว้า น้ำตาคลอ
เหมือนรักล้อ เล่นกล กับคนไกล

 ๐ บนม้านั่ง ครั้งเก่า มีเราสอง
กายเคียงครอง ร้องร่ำ ยังจำไหม
จันทร์เย้ยแสง แฝงคิด พินิจนัย
อยากบอกใคร คนนั้น?.ฉันรักเธอ.... (น้องนะโม)


แบบว่า...วันนั้นไม่ได้บอก...วันนี้เลยเศร้า

อยู่ไหนนะ...คนไกล
อยากให้รู้ไว้คิดถึงเสมอ
แม้ว่าเราไม่ได้พบเจอ
แต่อยากบอกเธอ รัก คิดถึง ห่วงใย

ฝากซุปเปอร์แมนหอบรักไปหา
ฝากมังกรฟ้าพาความคิดถึงไปให้
ฝากเอรากอนดูแลหัวใจ
ฝากริวกระซิบใกล้ๆว่า คิดถึงจัง...ฮ่าๆ(พี่สุวรรณ) 

แล้วจะฝาก...ทำไมกัน
มาเองสิ มาบอกฉัน ที่ยังหวัง
ฝากคนอื่นไม่ชื่นใจไม่อยากฟัง
คำว่า....คิดถึงจัง....จะได้ดังตลอดไป.....(หนูนะโม)

แบบว่า...คิดถึงเหมือนกันครับ แต่ยังมีเคืองเรื่องอ่างฯเมื่อวันกระโนนอยู่นะครับ  ฮ่าๆ

 

[สุวรรณ]

๐  คิดถึงเธอ ละเมอหา แม้คราตื่น
บนแผ่นพื้น ยืนเหงา เพียงเราหนอ
ลมพัดเห่ เหว่ว้า น้ำตาคลอ
เหมือนรักล้อ เล่นกล กับคนไกล

 ๐ บนม้านั่ง ครั้งเก่า มีเราสอง
กายเคียงครอง ร้องร่ำ ยังจำไหม
จันทร์เย้ยแสง แฝงคิด พินิจนัย
อยากบอกใคร คนนั้น?.ฉันรักเธอ.... (น้องนะโม)


แบบว่า...วันนั้นไม่ได้บอก...วันนี้เลยเศร้า

อยู่ไหนนะ...คนไกล
อยากให้รู้ไว้คิดถึงเสมอ
แม้ว่าเราไม่ได้พบเจอ
แต่อยากบอกเธอ รัก คิดถึง ห่วงใย

ฝากซุปเปอร์แมนหอบรักไปหา
ฝากมังกรฟ้าพาความคิดถึงไปให้
ฝากเอรากอนดูแลหัวใจ
ฝากริวกระซิบใกล้ๆว่า คิดถึงจัง...ฮ่าๆ(พี่สุวรรณ) 

แล้วจะฝาก...ทำไมกัน
มาเองสิ มาบอกฉัน ที่ยังหวัง
ฝากคนอื่นไม่ชื่นใจไม่อยากฟัง
คำว่า....คิดถึงจัง....จะได้ดังตลอดไป.....(หนูนะโม)

แบบว่า...คิดถึงเหมือนกันครับ แต่ยังมีเคืองเรื่องอ่างฯเมื่อวันกระโนนอยู่นะครับ  ฮ่าๆ

 

คิดถึงจัง คิดถึงจัง ดังพอไหม
หากว่าไม่เอาใหม่ พี่คิดถึง
ตะโกนผ่านหลายบ้านจนเอ็ดอึง
น้องคงซึ้ง พอแล้วนะพ่อนะโม...ดังพอยังน้องนะโม ฮ่าๆ ๆ  (พี่สุวรรณ)

[บ้านกลอนไทย]

คิดถึงจัง คิดถึงจัง ดังพอไหม
หากว่าไม่เอาใหม่ พี่คิดถึง
ตะโกนผ่านหลายบ้านจนเอ็ดอึง
น้องคงซึ้ง พอแล้วนะพ่อนะโม...ดังพอยังน้องนะโม ฮ่าๆ ๆ  (พี่สุวรรณ)

พอแล้วครับ รับฟัง ดังมากนะ
ประหนึ่งจะ ประชด สาดพจน์โจ๋
แต่ยังไง ใจดี ที่เผยโชว์
งันจิ๊กโก๋ บวกหนึ่ง เพราะซึ้งใจ  ฮ่าๆ

+ 1 ขอบคุณครับพี่สุวรรณ..ดังมาก...ฮ่าๆ.   

[สุวรรณ]

คิดถึงจัง คิดถึงจัง ดังพอไหม
หากว่าไม่เอาใหม่ พี่คิดถึง
ตะโกนผ่านหลายบ้านจนเอ็ดอึง
น้องคงซึ้ง พอแล้วนะพ่อนะโม...ดังพอยังน้องนะโม ฮ่าๆ ๆ  (พี่สุวรรณ)

พอแล้วครับ รับฟัง ดังมากนะ
ประหนึ่งจะ ประชด สาดพจน์โจ๋
แต่ยังไง ใจดี ที่เผยโชว์
งันจิ๊กโก๋ บวกหนึ่ง เพราะซึ้งใจ  ฮ่าๆ

+ 1 ขอบคุณครับพี่สุวรรณ..ดังมาก...ฮ่าๆ.   

ขอบคุณน้องนะโมที่คิดถึง
รู้สึกซึ้งน้ำใจน้องมอบให้
พี่สุวรรณคนนี้ขอขอบใจ
ยกนิ้วให้น้องด้วยช่วยรับที

แล้วลาล่ะ พละเริ่มประดังแล้ว
ลาน้องแก้วแจวจ้ำทำหน้าที่
สางการงานให้เสร็จทันท่วงที
พี่คนนี้ขอบคุณน้องที่ตอบกลอน...ขอบคุณค่ะ ฮ่าๆ

[tanapok]

อีกวันที่ผ่านพ้น

ความคิดถึงที่วุ่นวน   อัดอั้น  ที่มี

เหมือน ๆ ว่า กำลังจะล้นปรี่

ก็....มันคิดถึงคนดี....เหลือเกิน


เมื่อไหร่ จะ มา หา 

กลับมาตามคำสัญญา...มาไล่ความห่างเหิน

คิดถึงจังเลยคนดี    ฉัน คิดถึงเธอเหลือเกิน

กลับมาซะที   มาตามคำเชิญ.....จากความรู้สึก   ในหัวใจ

 

[^^╪̶๋B̶๋|o̶๋|̶̶๋๋w̶๋|｡̶๋|̶̶๋๋l̶๋|i̶๋|̶̶๋๋n̶๋|G̶๋|๋^^]

ผ่านไปแล้ว  อีกหนึ่งวัน  ที่คึดถึง
ยังคำนึง  นึกถึงเธอ  ที่ห่วงหา
หลังจากที่  เธอหายไกล  ไปลับตา
ก็มีแต่  ความเหว่หว้า  ใจทุกนาที

เวลาผ่าน ไปหนึ่งปี  แล้วสิหนา
กับการรอ  เธอกลับมา  นะที่นี้
รอหนึ่งคน  กลับมาหา  เป็นแรมปี
จะต้องรอ  กี่ราตรี  เธอจะมา

เธอรู้ไหม  เหงาหงอยใจ  อย่างที่สุด
ไม่อยากหยุด  รอเธอแล้ว  ใจหวั่นไหว
อยากจะไป  พบเจอเธอ  โดยเร็วไว
แต่ทำได้  แค่ในใจ  เท่านั้นเอง

 

[ไพร พนาวัลย์]

ชะแง้เก้อ ชะเง้อคอย ชะม้อยหา        เฝ้าตั้งตารอคนดีที่แสนห่วง
เธออยู่ไหนใยไม่มาหาพุ่มพวง        โปรดอย่าลวงใจน้องให้รอนาน

พี่สัญญาว่าจะมาหลังปีใหม่                  แล้วทำไมใยพี่ไม่สงสาร
น้องตั้งตารอพี่มาพบพาน                หรือการงานมีปัญหาไม่มาเยือน

ขอให้พี่ปลอดภัยได้รับโชค                วิปโยคผ่านไปได้ลอยเลื่อน
รอวันกลับรับขวัญวันมาเยือน             ขอเป็นเพื่อนตัวพี่นี้คนเดียว

โธ่พี่จ๋าอย่าท้อนะที่รัก                          แม้โลกจักหมุนไปไม่แน่นเหนียว
ตัวน้องยังรักพี่ไม่คลายเกลียว              โปรดแลเหลียวรักจริงจากหญิงงาม

แม้ตัวพี่จะผิดหวังจะพลั้งพลาด            จะผิดคาดอย่างไรไม่เข็ดขาม
ขอเพียงพี่ยืนสู้อยู่ทุกยาม                       น้องคนงามจะส่งใจให้คนดี

ขอให้พี่รู้ว่าน้องเป็นห่วง                        ใจทั้งดวงรอรับขวัญวันสุขขี
รอพี่มาเริงรื่นชื่นชีวี                              ตัวน้องนี้ตั้งตารอพ่อยอดชาย

ร่วมสนุกด้วยคน นะครับ


"ปรางค์ สามยอด" 

         

[ฌลา]

...คิดถึงจังคนดี
เธอรู้บ้างไหมนี่...ที่นี่มันหนาว
มองดาวบนฟ้า...ยิ่งทำให้เหว่ว้าทุกคราว
ยิ่งคิดยิ่งเหงา....ยิ่งคิดถึงเรื่องราว...ของคนไกล

...คิดถึงเหลือเกินคนดี...
ห่างกันอย่างนี้....เธอเหงาบ้างไหม
ส่วนฉันมันเหว่ว้า...ทุกทุกเวลา...ยังห่วงใย
เวลาที่ห่างไกล...ทำได้แค่ส่งใจ...ไปดูแล

...ดูแลตัวเองนะคนไกล...
ฉันยังคงห่วงใย....โดยไม่มีข้อแม้
ถึงไม่ได้อยู่ใกล้...แต่ในหัวใจ...ยังแคร์
แม้ไม่อาจดูแล...แต่หัวใจรักแท้...มีแค่เธอ


ปล...ช่วงนี้รู้สึกแต่งกลอนฝืดๆ T-T

[ไพร พนาวัลย์]

เจ้าเหยี่ยวน้อยถลาลมชมโลกกว้าง      แม้อ้างว้างเพียงใดไม่แยแส
มีหน้าที่หาเหยื่อไม่เชือนแช               เพราะลูกน้อยตั้งตาแลอยู่รวงรัง

จึงจำเป็นต้องพรากจากถิ่นฐาน           ถึงซมซานแสนไกลไม่ลืมหลัง
จะทุกข์ยากเพียงใดไม่อีนัง              เพียงให้ถึงฝั่งฝันสู้มันไป

ปลุกปลอบใจตัวเองให้เข้มแข็ง         ให้มีแรงกู้หน้าอย่าหวั่นไหว
ได้ก่อร่างสร้างตัวเพื่อเป็นไท            สู่เส้นชัยที่วาดหวังตั้งใจมา

สงสารเจ้าเฝ้าคอยอยู่ข้างหลัง        คงจะนั่งนับวันขวัญผวา
เมื่อไหรหนอคนดีจะคืนมา              มองเพียงฟ้ากว้างไกลไร้วี่แวว

โถคนดีจงฟังอย่านั่งเศร้า              โลกของเราหมุนวนจนแตกแถว
เศรษฐกิจตกต่ำย้ำเป็นแนว            จอดไม่แจวแล้วหนาไม่ว่าใคร

ปีผ่านมาฟ้าหม่นต้องทนโศรก        โลกทั้งโลกย่ำแย่สุดแก้ไข
ต้องอดทนต่อสู้กันต่อไป              หวังปีหน้าฟ้าใหม่คงได้ดี

จงรอก่อนเถิดหนาอย่าหมองเศร้า    วันของเราใกล้เข้ามาอย่าหน่ายหนี
จงถนอมดวงใจให้จงดี                  ยิ้มรับขวัญวันที่พี่มาเยือน....

เขียนตอบกลอนข้างบน ที่เป็นสำนวนของสาวเจ้า นะครับ

      

"ปรางค์ สามยอด"

[tanapok]

หยุดหัวใจ   ไว้ตรงนี้   เถิดที่รัก

อยากให้พัก    สักหน่อย   ค่อยไปต่อ

ทางข้างหน้า     กล้าแข็ง   คงแกร่งพอ

คงไม่ท้อ       ต่อปัญหา      มาผจญ




คนทางนี้        มีใจรัก          ที่ภักดิ์ต่อ

ยังคงรอ        ส่งใจไป            ไม่สับสน

ยังคงมี          ที่กลางใจ          ให้หน้ามน

อย่ากังวล     คนคนนี้              ที่รักเธอ



พักสักหน่อย       ค่อยเดินต่อ     มิท้อถอย

ผมยังคอย        ส่งใจ              ให้เสมอ

ยังคงเป็น        ไอ้เหม่ง           เท่งของเธอ

ยังคงเบลอ       เผลอใจฝัน       ทุกวันคืน



ฝันว่าเธอ         คนดี              อยู่เคียงคู่

ฝันว่างู          เงี้ยวรัด             มิขัดขืน

บางก็ฝัน         คลอเคลียเจ้า     เฝ้าทุกคืน

พอตอนตื่น       ยินเสียง          เพียงสายคุย



อ่านกลอนแล้ว     ยิ้มหน่อย      ค่อย ๆ หุบ

เดี๋ยวเหงือกบุบ       ฟันแห้ง        จะสียหาย

อันกลอนนี้         ส่งถึงเธอ           คิดแทบตาย

คำท้าย ๆ           ป้ายติด              คิดถึงเธอ.....(นะที่รัก)
         


 

[..ทักษมน..]

เห็นท้องฟ้า มืดหม่น จนสลัว
รู้สึกตัว...น้ำตาไหล...มองสายฝน
ไร้แสงทอง ตะวันลับ...กับสายชล
ฟ้าเบื้องบน อับเฉา เหมือนเราเลย

มืดสนิท เธอนิทรา หรือว่าตื่น
ฉันขมขื่น ตัดพ้อ รอเฉลย
ฟ้าก็หม่น..คนก็เหงา..เศร้าจังเลย
ดาวเดือนเคย เป็นเพื่อน กลับเลือนลาง

น้ำตาตก ฝนพรำ จนย่ำรุ่ง
ฟ้าจรุง แจ่มใส เมื่อใกล้สาง
ค่ำคืนนี้...ฉันมึนงง เหมือนหลงทาง
ถอดใจวาง..รอยิ้มรับ...กับตะวัน

ความเคลือบแคลง สงสัย หายไปหมด
ฉันพูดปด ฉันละเมอ ฉันเพ้อฝัน
ฉันสับสน...จนเหงา...เฝ้ารำพัน
แค่...ตะวันกับท้องฟ้า....ไม่น่าเป็น

ฟ้าหลังฝน บนเมฆน้อย ค่อนคล้อยเคลื่อน
ฉันเอ่ยเอื้อน กับหัวใจ ใครไม่เห็น
ต่อแต่นี้ จะไม่เหงา ทุกเช้า-เย็น
แม้เดือนเพ็ญ..หรือเดือนดับ...จะนับดาว