บทเพลงแห่งสันติภาพ ... ที่หายไป
๏ แว่วล่องลม ระงมทับ สดับฟ้า
สะอื้นมา ตามทิศ แห่งสิทธิ์เสียง
ร้องระริน กลิ่นอาย ประกายเพียง
น้ำสำเนียง เหวี่ยงวจี เข้าสาดกัน
๏ หมายสนอง ครองศึก เข้ายึดหลัก
ลงฐานปัก ทุกสิ่ง ไม่อิงฝัน
ใช้ดาบฟ้า คู่บ้าน เข้าฟาดฟัน
กฎหมายนั้น เข่นฆ่า พวกกันเอง
๏ ปากประกาศ ร้องขอ ความสันติ
แต่ยังริ กำเขา เข้าข่มเหง
ทำนองโศก โยกร้อง ท่องบรรเลง
เป็นบทเพลง แห่งน้ำ จากดวงตา
๏ หยุดเถอะหยุด พูดกัน มั่นเสมอ
แต่ไม่เห็น จะเจอ คำเรียกหา
แล้วจะพูด ทำไม ไร้ราคา
แถมตีตรา หลอกลวง ปวงผองชน
๏ ศึกนอกบ้าน เข้ารบ มิเคยหวั่น
ศาตรานั้น ฟาดฟัน ทันทุกหน
ดาบกวัดแกว่ง แรงใส่ คล้ายขุนพล
ใช้เล่ห์กล พิชิตดิ้น สิ้นไพรี
๏ สามัคคี การรบ สยบหล้า
แต่เสียท่า ศึกใน ไร้พื้นที่
ในช่วงตรึง ซึ่งถูกเรียก ว่ายุคกลี
คำน้องพี่ ขาดสะบั้น เหมือนฝันไป
๏ ตายทั้งเป็น เร้นอยู่ ในทุกหน
ซ่อนเล่ห์กล มลมั่ว ไม่ผ่องใส
แล้วบทเพลง จะบรรเลง ให้กับใคร
สันติภาพ อยู่ไหน ในบ้านเมืองฯ
ฺ
