ขี้ข้า-นาย
ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน
22 พฤศจิกายน 2024, 09:22:PM *
ยินดีต้อนรับคุณ, บุคคลทั่วไป กรุณา เข้าสู่ระบบ หรือ ลงทะเบียน

เข้าสู่ระบบด้วยชื่อผู้ใช้ รหัสผ่าน และระยะเวลาในเซสชั่น

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)
 
หน้า: [1]
  ชุมชน  |  ส่งหัวข้อนี้  |  พิมพ์  
ผู้เขียน หัวข้อ: ขี้ข้า-นาย  (อ่าน 3091 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้
17 ธันวาคม 2009, 07:23:PM
ระนาดเอก
webmaster
*

คะแนนกลอนของผู้นี้ 780
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: ชาย
กระทู้: 1,732


~พลิ้วไหว..ดั่งสายน้ำ~


profile.php?id=100024533527747
เว็บไซต์
« เมื่อ: 17 ธันวาคม 2009, 07:23:PM »
ชุมชนชุมชน


"ขี้ข้า-นาย?"

๐ ภาพเรือยางลอยคว้างกลางสมุทร
เป็นเหมือนจุดน้อยน้อยลอยโต้คลื่น
มีชีวิตร่างเหยื่อเรือล่มครืน
ผ่านค่ำคืนเหลือแต่แค่สองชาย
                                         
๐ ชีวิตแรกเศรษฐีมั่งมีทรัพย์
รวยระดับไฮโซโก้เหลือหลาย
ทั้งแหวนเพชรสร้อยทองส่องประกาย
ห้อยพระสายสมเด็จกรอบเพชรทอง
                                         
๐ อีกเสื้อผ้านาฬิกาค่าหลายแสน
หากว่าแม้นปลดขายได้เงินคล่อง
ส่วนอีกชายชีวิตผิดครรลอง
เป็นลูกน้องขุนโจรโดนจับตาย
                                         
๐ ข้างหนุ่มโจรเห็นได้ใจข้างโลภ
ท้องน้ำโอบเวิ้งว้างวางแผนง่าย
ยึดของกินในเรือเพื่ออุบาย
หวังอีกฝ่ายแลกของหากต้องกิน
                                         
๐ เมื่อความหิวแรงกล้ามารุมเร้า
เศรษฐีเอาเพชรทองแลกของสิ้น
เพียงปะทังชีวิตจิตโบยบิน
อีกฝ่ายดิ้นอีกฝ่ายหมายตั้งตัว
                                         
๐ อนิจจังสุดท้ายตายทั้งคู่
ซากรวยหรูคนจ้องทึ้งของทั่ว
แต่อีกซากเฉยชาคนตามัว
เพียงเสียงรั่วเย้ยว่า..ขี้ข้านาย?"

ยิ้มแก้มแดง



ยิ้มแก้มแดง

..ขอบพระคุณ..ภาพประกอบจากอินเตอร์เน็ต..

ยิ้มแก้มแดง
ข้อความนี้ มี 8 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า

18 ธันวาคม 2009, 10:27:PM
hort39
ผู้ดูแลทุกบอร์ด
*

คะแนนกลอนของผู้นี้ 389
ออนไลน์ ออนไลน์

เพศ: ชาย
กระทู้: 1,223


คำพูดที่ให้ร้าย ไม่อาจเปลียนแปลงความจริงทีผ่านมา


« ตอบ #1 เมื่อ: 18 ธันวาคม 2009, 10:27:PM »
ชุมชนชุมชน

ผลสุดท้ายความตายคือนายใหญ่
จะมีใครขัดขืนฝืนคำสั่ง
ช้าเร็วล้วนต้องตายกายผุพัง
อนิจจังสังขารไม่ยืนยง

เงินทองของนอกกายดั่งนายชั่ว
คอยยวนยั่วจิตใจให้ลุ่มหลง
ที่แท้คือสิ่งสมมติไม่มั่นคง
กว่าจะปลงนึกได้ก็ใกล้ตาย

นายที่ดีคือจิตที่ตื่นรู้
ชีวิตอยู่อย่างมีค่ามีความหมาย
ไม่ยึดติดเงินทองของนอกกาย
รู้ใช้จ่ายเก็บออมและแบ่งปัน

แม้วาระสุดท้ายจะมาถึง
ก็รู้ซึ้งเข้าใจไม่ยึดมั่น
ใจเป็นนายกายเป็นบ่าวปิดฉากพลัน
เหลือแต่ควันและเถ้าในเชิงตะกอน


(พอแค่นี้ดีกว่า เดี๋ยวออกจากวัดไม่ได้  เอ้อ..จริงว่ะ





 งง....
ข้อความนี้ มี 6 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า

หน้า: [1]
  ชุมชน  |  ส่งหัวข้อนี้  |  พิมพ์  
 

Email:
Powered by SMF 1.1.2 | SMF © 2006-2007, Simple Machines LLC | Thai language by ThaiSMF
s s s s s