ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[บ้านกลอนไทย]

ประหนึ่งเล่น เร้นกาย เบี่ยงบ่ายปิด
ทุกทั่วทิศ มิตรกลอน สะท้อนเสียง
อยู่หนใด ไขขาน คำกานท์เรียง
เหมือนอยู่เคียง เพียงตา จ้องหากัน

แม้ไม่เคย เงยหน้า สบตาจ้อง
แต่ร้อยกรอง คล้องเกี่ยว ใจเดียวมั่น
ดีดคีย์คอม พร้อมเพียง เรียงประพันธ์
ร่วมเสกสรรค์ วันคืน ด้วยชื่นชม

สุขทุกข์เอ่ย เผยคำ ระบำถ้อย
สลักร้อย รอยกวี มากมีสม
ใต้ฟ้าเดียว เกี่ยวใจ กลอนไขปม
ตามอารมณ์ คมคำ....ชื่นฉ่ำจินต์

  แบบว่า...ไม่ว่าเราจะอยู่มุมไหนในโลก เพียงเปิดคอมเราก็เจอกันแล้วไงครับ  ฮ่าๆ

     

[gizon]

แม้ไม่เคย เห็นหน้า วาจาสื่อ
แต่ก็ถือ เป็นเพื่อนกัน อย่างมั่นหมาย
เพราะเรามี ใจเดียว เกี่ยวคล้องกาย
สื่อเป็นสาย สัมพันธ์สาน ด้วยกานท์กลอน

คุยด้วยตัว อักษร ผ่านกลอนกาพย์
มโนภาพ ตามถ้อย ของอักษร
แม้ไม่เคย รู้จัก แค่รักกลอน
ก็เพียงพอ จะผูกซ้อน ความสัมพันธ์

[สุภาพบุรุษทรชน]

ท่ามตึกสูงระฟ้าคราตระหง่าน
หรืออยู่บ้านขานรับกับความเห็น
อยู่ใกล้ไกลในพื้นคืนเดือนเพ็ญ
ชื่นช่ำเย็นเป็นคู่อยู่ด้วยกัน

จากฟากฟ้าฝั่งฝันวันเหนื่อยอ่อน
ล้มตัวนอนตอนหลับมานับฝัน
กับคำถามงามงดพจน์รำพัน
สื่อถึงกันสรรค์สร้างอยู่กลางใจ

...............................
 

...แม้ไม่เคยพบหน้ากัน...มิตรภาพนั้น...คงมั่นเสมอ.

[ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ]

[บ้านกลอนไทย]

๐ จากฟากฟ้า ฝั่งฝัน ในวันเหนื่อย
ลมพัดเอื่อย เฉื่อยผิว หวีดหวิวได้
พอมาบ้าน กานท์กลอน อักษรไทย
เหนื่อยหมดไป ใจชื่น รักคืนคง


     

[jubjub]

วอนสายลมที่พัดผ่าน
ฝากคำหวานถึงเธอคนเคยใกล้
ว่าทั้งรัก....ทั้งหวง....ทั้งห่วงใย
แม้ห่างไกลแต่ใจไม่ไกลกัน

ยังรักยังคิดถึงคนึงหา
ทุกทิวายังคงหลับตาฝัน
แม้ไม่เคย....ได้เจอะเจอพบหน้ากัน.....
ขอในฝันพบเจอกันเท่านั้นพอ........

j....u.....b......

[สายใย]

ฟ้าทางนี้สีคล้ำดำสนิท
ดูมืดมิดดาวเดือนก็เลือนหาย
จันทร์เจ้าเอ๋ยเคยเห็นกลับเร้นกาย
เหมือนฝันร้ายหมายรักจักปรวนแปร

มอบทั้งใจให้นุชที่สุดรัก
มอบความภักดีแล้วจะแน่วแน่
มอบหนึ่งรักหนักล้นท้นดวงแด
มอบให้แด่เธอนั้นคือขวัญใจ

มิเคยพบสบตาเห็นหน้าเขา
เหตุใดเราเฝ้าฝันเพ้อหวั่นไหว
สุดจะหักรักลาห่วงอาลัย
ขอวอนให้คืนกลับอย่าลับเลย

[มหาซัง]

ไม่เคยมองจ้องตาสักคราครั้ง   
หรือจะนั่งแนบชิดสนิทใกล้
แต่ภาษาพาเราให้เข้าใจ 
ร้อยฤทัยใยรักถักสัมพันธ์

ต่างเลือดเนื้อเชื้อไขอยู่ไกลห่าง   
มิเอ่ยอ้างวางเงื่อนสร้างเขื่อนกั้น 
แม้สุขเศร้าเราห่วงทุกช่วงวัน   
คอยแบ่งปันฝันดีที่บ้านกลอน

มหาซัง

[miss_u]

ก่อนหน้า.. - เป็นคนไกล - .. ไม่รู้จัก

นิดหนึ่ง.. แวะมาทัก.. เพราะหลงรักในภาษา

เป็นคนกลางคืน.. หลับหรือตื่น.. ไม่ซ้ำวันเวลา

ตอนนี้บอกได้เลยว่า.. คุ้นหน้าคุ้นตา..

                             ...แม้ว่าไม่เคยพบหน้ากันจริงๆ..

[บ้านกลอนไทย]

ไม่เคยมองจ้องตาสักคราครั้ง   
หรือจะนั่งแนบชิดสนิทใกล้
แต่ภาษาพาเราให้เข้าใจ 
ร้อยฤทัยใยรักถักสัมพันธ์

ต่างเลือดเนื้อเชื้อไขอยู่ไกลห่าง   
มิเอ่ยอ้างวางเงื่อนสร้างเขื่อนกั้น 
แม้สุขเศร้าเราห่วงทุกช่วงวัน   
คอยแบ่งปันฝันดีที่บ้านกลอน.....(พี่มหาซัง)

กำลังแย่ แพ้พ่าย เหมือนตายดิ้น
ไข้หวัดกิน สิ้นชื่อ มือไม้อ่อน
ใจก็เจ็บ เหน็บหนาว แม้คราวนอน
บ้างก็ร้อน แรงรุม แสนกลุ้มใจ

แต่ยังฝืน ตื่นออน ด้วยกลอนรัก
หมายมาทัก ทายพี่ รักนี้ให้
แม้อยู่ห่าง ต่างแดน สุดแสนไกล
แค่ทักไป ไข้ลด เหมือนซดยา.....(นะโม)

แบบว่า..เป็นไข้ทั้งวัน พึงฟื้นครับ...เล่นน้ำมากไปหน่อย

     

[psam]

แม้ไม่เคยพบหน้าให้ตาเห็น
แม้ไม่เป็นกาพย์กลอนดั่งใครเขา
แต่ก็ยังเข้ามาทุกค่ำเช้า
ใจเดิมเดิมดวงเก่ายังเฝ้าครวญ
อ่านบทกลอนหลายท่านสะท้านจิต
จำฝังติดตรึงใจจึงได้หวน
ติดบ่วงกลอนบางคนดั่งโซ่ตรวน
แต่ก็เข้าสวนทางทุกครั้งครา..อิอิ

[มหาซัง]

กำลังแย่ แพ้พ่าย เหมือนตายดิ้น
ไข้หวัดกิน สิ้นชื่อ มือไม้อ่อน
ใจก็เจ็บ เหน็บหนาว แม้คราวนอน
บ้างก็ร้อน แรงรุม แสนกลุ้มใจ

แต่ยังฝืน ตื่นออน ด้วยกลอนรัก
หมายมาทัก ทายพี่ รักนี้ให้
แม้อยู่ห่าง ต่างแดน สุดแสนไกล
แค่ทักไป ไข้ลด เหมือนซดยา.....(นะโม)

เพราะพักผ่อนนอนน้อยพลอยเป็นหวัด   
จงระมัดระวังยังห่วงหา
ห่างเพียงวันพลันเหงาเร้าอุรา   
รออยู่หนามาสร้างร่างวจี

หายจากไข้ไวไวเอาใจช่วย   
ความเจ็บป่วยที่พบให้ลบหนี
เจอแต่สุขสุขเกษมเปรมปรีดิ์     
ชื่นฤดีมีฝันอันสวยงาม...(มหาซัง)

ตีสามแล้วละเมอตื่นอ่านกลอน แวะให้กำลังใจ นะโม ครับหายไวไวนะ......หุๆๆๆ       

[สุวรรณ]

เพียงมองเห็นอักษราสื่อภาษา
แทนวาจาคราพบสบกลอนฉันท์
ก็ชื่นฉ่ำรสถ้อยร้อยรำพัน
แม้ไม่เห็นหน้ากันก็สุขใจ

[บ้านกลอนไทย]

๐ แม้ไม่พบ...สพพักตร์...เลยสักหน
แต่เหมือนมนต์...ดลใจ...ให้ห่วงหา
ไม่คำนึง...ถึงห้วง...ช่วงเวลา
เพียงได้มา...ว่ากลอน...ก็นอนใจ

๐ มีกระเซ้า...เย้าแหย่...มีแง่คิด
ไมตรีจิตร...มิตรภาพ...ซึมซาบได้
เมื่อง่วงหงาว...หาวนอน...ก็จรไป
รุ่งวันใหม่...ได้เวลา...มาเจอกัน..(ท่านพี่victoriasecret)

๐ เพียงมองเห็นอักษราสื่อภาษา
แทนวาจาคราพบสบกลอนฉันท์
ก็ชื่นฉ่ำรสถ้อยร้อยรำพัน
แม้ไม่เห็นหน้ากันก็สุขใจ... (พี่สุวัน)

๐ ตะลึงหลง ดงกลอน สะท้อนพจน์
มิตรจานจด บทถ้อย ร้อยเรียงใส่
กระหยิ่มย่อง มองชม คมคำใน
รักโยงใย ไออุ่น หอมกรุ่นกลอน

๐ แต่ละท่าน งานเขียน ขั้นเซียนเสก
เหมือนอยู่เมฆ เมืองฟ้า รักทาสอน
ศิโรราบ กราบท่าน นิรันดร
ด้วยยังอ่อน วอนพี่ โปรดชี้นำ.... (นะโม)

แบบว่า...ยังขาดประสบการณ์อยู่มากครับ    

[บ้านกลอนไทย]

๐ กำลังแย่ แพ้พ่าย เหมือนตายดิ้น
ไข้หวัดกิน สิ้นชื่อ มือไม้อ่อน
ใจก็เจ็บ เหน็บหนาว แม้คราวนอน
บ้างก็ร้อน แรงรุม แสนกลุ้มใจ

๐ แต่ยังฝืน ตื่นออน ด้วยกลอนรัก
หมายมาทัก ทายพี่ รักนี้ให้
แม้อยู่ห่าง ต่างแดน สุดแสนไกล
แค่ทักไป ไข้ลด เหมือนซดยา.....(นะโม)


๐ เพราะพักผ่อนนอนน้อยพลอยเป็นหวัด   
จงระมัดระวังยังห่วงหา
ห่างเพียงวันพลันเหงาเร้าอุรา   
รออยู่หนามาสร้างร่างวจี

๐ หายจากไข้ไวไวเอาใจช่วย   
ความเจ็บที่พบให้ลบหนี
เจอแต่สุขสุขเกษมเปรมปรีดิ์     
ชื่นฤดีมีฝันอันสวยงาม...(มหาซัง)

ตีสามแล้วละเมอตื่นอ่านกลอน แวะให้กำลังใจ นะโม ครับหายไวไวนะ......หุๆๆๆ         

๐ อรุณรุ่ง ปรุงฟ้า เมื่อคราไข้
กระตุกเต้น เส้นใจ พี่ไต่ถาม
แม้ว่าโลก โยกแบ่ง โซนแห่งนาม
เหมือนพี่ข้าม ตามห่วง ซึ้งดวงจินต์

๐ ฟ้าทางนี้ สีใส ไอแดดจ้า
ชาวประชา ผาสุก ทุกข์บางถิ่น
ฟ้าทางนั้น มันอะไร อยากได้ยิน
เมื่อไรบิน ถิ่นกานท์ กลับบ้านเรา....(นะโม)
ปล.ขอบพระคุณครับท่านพี่... 

[jubjub]

๐ กำลังแย่ แพ้พ่าย เหมือนตายดิ้น
ไข้หวัดกิน สิ้นชื่อ มือไม้อ่อน
ใจก็เจ็บ เหน็บหนาว แม้คราวนอน
บ้างก็ร้อน แรงรุม แสนกลุ้มใจ

๐ แต่ยังฝืน ตื่นออน ด้วยกลอนรัก
หมายมาทัก ทายพี่ รักนี้ให้
แม้อยู่ห่าง ต่างแดน สุดแสนไกล
แค่ทักไป ไข้ลด เหมือนซดยา.....(นะโม)


...จะหายดีก็เพราะกลอนนั้นแน่แท้....
.....แต่จะแย่หากไม่พักนะลุงเอ๋ย...
ทานซะยา...อย่าคิดปล่อยเลยตามเลย...
เดี๋ยวได้เฉย...อยู่บนเตียง....โรงพยาบาล........JUBJUB........

 

[มหาซัง]

 ขอประทานอภัยมิตรกลอนทุกท่านครับ กระผมพิมพ์ผิดเยอะมากเนื่องจากง่วงนอน ขอแก้ไขเพื่อความเข้าใจที่ถูกต้องครับ
ขอบคุณจากใจ ที่หลายๆท่านแจ้งเตือนมา ขอบคุณมากๆครับ (คำที่ผิด...ใวใว. เปลี่ยนเป็น..ไวไว   พิมพ์ตก...ป่วย)

เพราะพักผ่อนนอนน้อยพลอยเป็นหวัด    
จงระมัดระวังยังห่วงหา
ห่างเพียงวันพลันเหงาเร้าอุรา    
รออยู่หนามาสร้างร่างวจี

หายจากไข้ไวไวเอาใจช่วย    
ความเจ็บป่วยที่พบให้ลบหนี
เจอแต่สุขสุขเกษมเปรมปรีดิ์    
ชื่นฤดีมีฝันอันสวยงาม...(มหาซัง)

[jubjub]

 ขอประทานอภัยมิตรกลอนทุกท่านครับ กระผมพิมพ์ผิดเยอะมากเนื่องจากง่วงนอน ขอแก้ไขเพื่อความเข้าใจที่ถูกต้องครับ
ขอบคุณจากใจ ที่หลายๆท่านแจ้งเตือนมา ขอบคุณมากๆครับ (คำที่ผิด...ใวใว. เปลี่ยนเป็น..ไวไว   พิมพ์ตก...ป่วย)

เพราะพักผ่อนนอนน้อยพลอยเป็นหวัด    
จงระมัดระวังยังห่วงหา
ห่างเพียงวันพลันเหงาเร้าอุรา    
รออยู่หนามาสร้างร่างวจี

หายจากไข้ไวไวเอาใจช่วย    
ความเจ็บป่วยที่พบให้ลบหนี
เจอแต่สุขสุขเกษมเปรมปรีดิ์    
ชื่นฤดีมีฝันอันสวยงาม...(มหาซัง)

....คอยห่วงหาใส่ใจแต่คนอื่น....
แล้วใยฝีนทำไม...ไม่หลับไหล...
พักผ่อนบ้าง...สงสารเจ้าร่างกาย....
ไม่สบาย...เดี๋ยวจะแย่...เหมือนนะโม...........JUBJUB
 

[วฤก]

ประหนึ่งเล่น เร้นกาย เบี่ยงบ่ายปิด
ทุกทั่วทิศ มิตรกลอน สะท้อนเสียง
อยู่หนใด ไขขาน คำกานท์เรียง
เหมือนอยู่เคียง เพียงตา จ้องหากัน

แม้ไม่เคย เงยหน้า สบตาจ้อง
แต่ร้อยกรอง คล้องเกี่ยว ใจเดียวมั่น
ดีดคีย์คอม พร้อมเพียง เรียงประพันธ์
ร่วมเสกสรรค์ วันคืน ด้วยชื่นชม

สุขทุกข์เอ่ย เผยคำ ระบำถ้อย
สลักร้อย รอยกวี มากมีสม
ใต้ฟ้าเดียว เกี่ยวใจ กลอนไขปม
ตามอารมณ์ คมคำ....ชื่นฉ่ำจินต์

  แบบว่า...ไม่ว่าเราจะอยู่มุมไหนในโลก เพียงเปิดคอมเราก็เจอกันแล้วไงครับ  ฮ่าๆ

     

[มหาซัง]

คอยห่วงหาใส่ใจแต่คนอื่น....
แล้วใยฝืนทำไม...ไม่หลับไหล...
พักผ่อนบ้าง...สงสารเจ้าร่างกาย....
ไม่สบาย...เดี๋ยวจะแย่...เหมือนนะโม...........JUBJUB

ความห่วงใยให้มา..มหาซึ้ง   
รับไปหนึ่งแทนใจไม่มากโข
ผมแข็งแรงแกร่งกล้าใช่ว่าโว 
ห่วงนะโม โธ่ได้ไข้ จึงไม่นอน ...(มหาซัง)

.......แบบว่าเอาความดีเข้าตัวหุๆๆ.........

[miss_u]

ไม่เคยมองจ้องตาสักคราครั้ง   
หรือจะนั่งแนบชิดสนิทใกล้
แต่ภาษาพาเราให้เข้าใจ 
ร้อยฤทัยใยรักถักสัมพันธ์

ต่างเลือดเนื้อเชื้อไขอยู่ไกลห่าง   
มิเอ่ยอ้างวางเงื่อนสร้างเขื่อนกั้น 
แม้สุขเศร้าเราห่วงทุกช่วงวัน   
คอยแบ่งปันฝันดีที่บ้านกลอน.....(พี่มหาซัง)

กำลังแย่ แพ้พ่าย เหมือนตายดิ้น
ไข้หวัดกิน สิ้นชื่อ มือไม้อ่อน
ใจก็เจ็บ เหน็บหนาว แม้คราวนอน
บ้างก็ร้อน แรงรุม แสนกลุ้มใจ

แต่ยังฝืน ตื่นออน ด้วยกลอนรัก
หมายมาทัก ทายพี่ รักนี้ให้
แม้อยู่ห่าง ต่างแดน สุดแสนไกล
แค่ทักไป ไข้ลด เหมือนซดยา.....(นะโม)

แบบว่า..เป็นไข้ทั้งวัน พึงฟื้นครับ...เล่นน้ำมากไปหน่อย

     

  อยากรู้ข่าว ป่วยไข้ เป็นไงบ้าง
ไข้ลดยัง พักผ่อนน้อย เลยพลอยเผลอ
เป็นห่วง นะโมน้อย รอคอยเจอ
อย่าลืมนะ ห้ามเผลอ ลืมทานยา ..

( ขอให้หายป่วยไข้.. นะเจ้าค่ะ ^^)