| 12 เมษายน 2010, 10:51:PM |
วลีลักษณา
กิตติมศักดิ์
คะแนนกลอนของผู้นี้ 158
 ออฟไลน์
เพศ: 
กระทู้: 390
สร้อยศิลป์จินตกานท์ โดยวลีลักษณา
|
 |
« ตอบ #100 เมื่อ: 12 เมษายน 2010, 10:51:PM » |
 ชุมชน
|
ยลสาส์นรักฝากน้อง ตราตรึง
คำบอกความรำพึง พี่ให้
วานลมผ่านคำนึง โลมอก เรียมเฮย
คลออยู่ชิดเชยใกล้ ไม่เว้นวายถวิล พี่ทักษมน เรื่องโคลงนี่ ตัวใครตัวเผือก เฮอะ
เอาตัวไม่รอดเหมือนกันจ้า |
|
|
|
| 15 เมษายน 2010, 03:22:PM |
เซียนสุรา
Special Class LV1
นักกลอนผู้เร่ร่อน
คะแนนกลอนของผู้นี้ 26
ออฟไลน์
เพศ: 
กระทู้: 79
ชายใดในพิภพจบแดน ไม่มีใครได้แค้นเหมือนอกข้า
|
|
« ตอบ #101 เมื่อ: 15 เมษายน 2010, 03:22:PM » |
ชุมชน
|
๐ เป็นใครใครเล่าพ้น นินทา
ทั้งเทพไท้เทวา ห่อนเว้น
เราเพียงแค่คนธรรมดา จักหลบ พ้นฤๅ
แม้ปราชญ์ยังต้องเร้น ขยาดแพ้ปากคน
|
๐ หิ่งห้อยบ่เทียบแม้ จันทร
งูบ่เทียบมังกร แต่น้อย
สระฤๅเทียบสาคร กว้างใหญ่
เรานักกลอนต่ำต้อย ห่อนสู้กานท์กวี
|
|
|
| 15 เมษายน 2010, 04:32:PM |
ศรีอุดร
Special Class
คะแนนกลอนของผู้นี้ 66
ออฟไลน์
เพศ:
กระทู้: 137
...คิดใหญ่ ไม่คิดเล็ก...
|
|
« ตอบ #102 เมื่อ: 15 เมษายน 2010, 04:32:PM » |
ชุมชน
|
๐ เป็นใครใครเล่าพ้น นินทา
ทั้งเทพไท้เทวา ห่อนเว้น
เราเพียงแค่คนธรรมดา จักหลบ พ้นฤๅ
แม้ปราชญ์ยังต้องเร้น ขยาดแพ้ปากคน
๐ ทนฟังคนเอ่ยเอื้อน.........หยันหยาม
คำก่นด่าประณาม.............ต่ำต้อย
เพียงตั้งอยู่ในความ...........มีสติ มั่นนา
คนว่าร้อยทั้งร้อย.............จิตล้วนสับสน
หมู่ชนประกอบด้วย นินทา
ล้วนแต่ธรรมดา อยู่แล้ว
ชีวิตอนิจจา มิเที่ยง
มนุษย์ฤๅคลาดแคล้ว สุดสิ้นโกรธหลง |
อันความคิดวิทยาเหมือนอาวุธ.........ประเสริฐสุดซ่อนใส่เสียในฝัก
สงวนคมสมนึกใครฮึกฮัก...............จึงค่อยชักเชือดฟันให้บรรลัย -สุนทรภู่
|
|
|
| 15 เมษายน 2010, 05:40:PM |
ศรีอุดร
Special Class
คะแนนกลอนของผู้นี้ 66
ออฟไลน์
เพศ:
กระทู้: 137
...คิดใหญ่ ไม่คิดเล็ก...
|
|
« ตอบ #103 เมื่อ: 15 เมษายน 2010, 05:40:PM » |
ชุมชน
|
๐ เป็นใครใครเล่าพ้น นินทา
ทั้งเทพไท้เทวา ห่อนเว้น
เราเพียงแค่คนธรรมดา จักหลบ พ้นฤๅ
แม้ปราชญ์ยังต้องเร้น ขยาดแพ้ปากคน
๐ ทนฟังคนเอ่ยเอื้อน.........หยันหยาม
คำก่นด่าประณาม.............ต่ำต้อย
เพียงตั้งอยู่ในความ...........มีสติ มั่นนา
คนว่าร้อยทั้งร้อย.............จิตล้วนสับสน
หมู่ชนประกอบด้วย นินทา
ล้วนแต่ธรรมดา อยู่แล้ว
ชีวิตอนิจจา มิเที่ยง
มนุษย์ฤๅคลาดแคล้ว สุดสิ้นโกรธหลง
๐ ปลงได้จิตชื่นแท้...........เบิกบาน
ดุจท่องแดนวิมาน.............นั่นแล้ว
มิหมายมุ่งนิพพาน.............เพียงใฝ่ สุขเฮย
กายสุขจิตผ่องแผ้ว............สิ่งล้วนควรหา
อาณามนุษย์นี้ นานเนา
เหมือนหนึ่งจริตเขลา ขลาดแท้
ไร้ธรรมซึ่งบรรเทา ทางทุกข์
กิเลศก็เกินแก้ ตกต้องเสื่อมศรี. |
อันความคิดวิทยาเหมือนอาวุธ.........ประเสริฐสุดซ่อนใส่เสียในฝัก
สงวนคมสมนึกใครฮึกฮัก...............จึงค่อยชักเชือดฟันให้บรรลัย -สุนทรภู่
|
|
|
|
|
| 15 เมษายน 2010, 07:19:PM |
ศรีอุดร
Special Class
คะแนนกลอนของผู้นี้ 66
ออฟไลน์
เพศ:
กระทู้: 137
...คิดใหญ่ ไม่คิดเล็ก...
|
|
« ตอบ #105 เมื่อ: 15 เมษายน 2010, 07:19:PM » |
ชุมชน
|
๐ เป็นใครใครเล่าพ้น นินทา
ทั้งเทพไท้เทวา ห่อนเว้น
เราเพียงแค่คนธรรมดา จักหลบ พ้นฤๅ
แม้ปราชญ์ยังต้องเร้น ขยาดแพ้ปากคน๐ ทนฟังคนเอ่ยเอื้อน.........หยันหยาม
คำก่นด่าประณาม.............ต่ำต้อย
เพียงตั้งอยู่ในความ...........มีสติ มั่นนา
คนว่าร้อยทั้งร้อย.............จิตล้วนสับสนหมู่ชนประกอบด้วย นินทา
ล้วนแต่ธรรมดา อยู่แล้ว
ชีวิตอนิจจา มิเที่ยง
มนุษย์ฤๅคลาดแคล้ว สุดสิ้นโกรธหลง๐ ปลงได้จิตชื่นแท้...........เบิกบาน
ดุจท่องแดนวิมาน.............นั่นแล้ว
มิหมายมุ่งนิพพาน.............เพียงใฝ่ สุขเฮย
กายสุขจิตผ่องแผ้ว............สิ่งล้วนควรหาอาณามนุษย์นี้ นานเนา
เหมือนหนึ่งจริตเขลา ขลาดแท้
ไร้ธรรมซึ่งบรรเทา ทางทุกข์
กิเลศก็เกินแก้ ตกต้องเสื่อมศรี..(จีโฮโต้หยิน)๐ เศรษฐีบ้างกินใช้.........สิ้นเปลือง
หลากคนจนชำเลือง........เศษข้าว
ขัดกันอิ่มอดเรื่อง...........ท้องกิ่ว แปล้เฮย
อยู่คู่สังคมร้าว..............ค่ำเช้าชั่วกาล..(ระนาดเอก) ทุกฐานทวีปถ้วน ทิศา
ประกอบด้วยประชา ต่อสู้
ชีวิตคลุกคลานมา มีมาก
ยาจกก็หนึ่งผู้ อาจกล้าสู่สนาม |
อันความคิดวิทยาเหมือนอาวุธ.........ประเสริฐสุดซ่อนใส่เสียในฝัก
สงวนคมสมนึกใครฮึกฮัก...............จึงค่อยชักเชือดฟันให้บรรลัย -สุนทรภู่
|
|
|
| 19 เมษายน 2010, 08:00:AM |
ศรีอุดร
Special Class
คะแนนกลอนของผู้นี้ 66
ออฟไลน์
เพศ:
กระทู้: 137
...คิดใหญ่ ไม่คิดเล็ก...
|
|
« ตอบ #106 เมื่อ: 19 เมษายน 2010, 08:00:AM » |
ชุมชน
|
๐ เป็นใครใครเล่าพ้น นินทา
ทั้งเทพไท้เทวา ห่อนเว้น
เราเพียงแค่คนธรรมดา จักหลบ พ้นฤๅ
แม้ปราชญ์ยังต้องเร้น ขยาดแพ้ปากคน๐ ทนฟังคนเอ่ยเอื้อน.........หยันหยาม
คำก่นด่าประณาม.............ต่ำต้อย
เพียงตั้งอยู่ในความ...........มีสติ มั่นนา
คนว่าร้อยทั้งร้อย.............จิตล้วนสับสนหมู่ชนประกอบด้วย นินทา
ล้วนแต่ธรรมดา อยู่แล้ว
ชีวิตอนิจจา มิเที่ยง
มนุษย์ฤๅคลาดแคล้ว สุดสิ้นโกรธหลง๐ ปลงได้จิตชื่นแท้...........เบิกบาน
ดุจท่องแดนวิมาน.............นั่นแล้ว
มิหมายมุ่งนิพพาน.............เพียงใฝ่ สุขเฮย
กายสุขจิตผ่องแผ้ว............สิ่งล้วนควรหาอาณามนุษย์นี้ นานเนา
เหมือนหนึ่งจริตเขลา ขลาดแท้
ไร้ธรรมซึ่งบรรเทา ทางทุกข์
กิเลศก็เกินแก้ ตกต้องเสื่อมศรี..(จีโฮโต้หยิน)๐ เศรษฐีบ้างกินใช้.........สิ้นเปลือง
หลากคนจนชำเลือง........เศษข้าว
ขัดกันอิ่มอดเรื่อง...........ท้องกิ่ว แปล้เฮย
อยู่คู่สังคมร้าว..............ค่ำเช้าชั่วกาล..(ระนาดเอก)ทุกฐานทวีปถ้วน ทิศา
ประกอบด้วยประชา ต่อสู้
ชีวิตคลุกคลานมา มีมาก
ยาจกก็หนึ่งผู้ อาจกล้าสู่สนาม
๐ ยามศึกเราต่อสู้.......ด้วยกัน
มิหวั่นผู้โรมรัน...........มากหน้า
จิตใจไม่คร้ามครัน.......เหิมฮึก
เคียงหมู่เหล่าผู้กล้า......ครั่นคร้ามฤาไฉนโพยภัยองอาจกล้า มิกลัว
ฟันฝ่ามีแผลตัว ทั่วถ้วน
มีทุกข์ร่วมทุกข์มัว ยามมืด
มีสุขร่วมสุขล้วน บ่ได้หวั่นไหว
|
อันความคิดวิทยาเหมือนอาวุธ.........ประเสริฐสุดซ่อนใส่เสียในฝัก
สงวนคมสมนึกใครฮึกฮัก...............จึงค่อยชักเชือดฟันให้บรรลัย -สุนทรภู่
|
|
|
| 19 เมษายน 2010, 09:35:AM |
สายใย
กิตติมศักดิ์
คะแนนกลอนของผู้นี้ 600
ออฟไลน์
เพศ:
กระทู้: 2,700
ช่างเขาเฮอะ
|
|
« ตอบ #107 เมื่อ: 19 เมษายน 2010, 09:35:AM » |
ชุมชน
|
๐ เป็นใครใครเล่าพ้น นินทา
ทั้งเทพไท้เทวา ห่อนเว้น
เราเพียงแค่คนธรรมดา จักหลบ พ้นฤๅ
แม้ปราชญ์ยังต้องเร้น ขยาดแพ้ปากคน๐ ทนฟังคนเอ่ยเอื้อน.........หยันหยาม
คำก่นด่าประณาม.............ต่ำต้อย
เพียงตั้งอยู่ในความ...........มีสติ มั่นนา
คนว่าร้อยทั้งร้อย.............จิตล้วนสับสนหมู่ชนประกอบด้วย นินทา
ล้วนแต่ธรรมดา อยู่แล้ว
ชีวิตอนิจจา มิเที่ยง
มนุษย์ฤๅคลาดแคล้ว สุดสิ้นโกรธหลง๐ ปลงได้จิตชื่นแท้...........เบิกบาน
ดุจท่องแดนวิมาน.............นั่นแล้ว
มิหมายมุ่งนิพพาน.............เพียงใฝ่ สุขเฮย
กายสุขจิตผ่องแผ้ว............สิ่งล้วนควรหาอาณามนุษย์นี้ นานเนา
เหมือนหนึ่งจริตเขลา ขลาดแท้
ไร้ธรรมซึ่งบรรเทา ทางทุกข์
กิเลศก็เกินแก้ ตกต้องเสื่อมศรี..(จีโฮโต้หยิน)๐ เศรษฐีบ้างกินใช้.........สิ้นเปลือง
หลากคนจนชำเลือง........เศษข้าว
ขัดกันอิ่มอดเรื่อง...........ท้องกิ่ว แปล้เฮย
อยู่คู่สังคมร้าว..............ค่ำเช้าชั่วกาล..(ระนาดเอก)ทุกฐานทวีปถ้วน ทิศา
ประกอบด้วยประชา ต่อสู้
ชีวิตคลุกคลานมา มีมาก
ยาจกก็หนึ่งผู้ อาจกล้าสู่สนาม
๐ ยามศึกเราต่อสู้.......ด้วยกัน
มิหวั่นผู้โรมรัน...........มากหน้า
จิตใจไม่คร้ามครัน.......เหิมฮึก
เคียงหมู่เหล่าผู้กล้า......ครั่นคร้ามฤาไฉน...(victoriasecret)โพยภัยองอาจกล้า มิกลัว
ฟันฝ่ามีแผลตัว ทั่วถ้วน
มีทุกข์ร่วมทุกข์มัว ยามมืด
มีสุขร่วมสุขล้วน บ่ได้หวั่นไหว....(ศรีอุดร)ศึกไกลหากดุ่มด้าว ล้ำแดน
จักเชือดดื่มเลือดแทน ต่างน้ำ
น้องพี่ที่รักแสน ร่วมแม่ ไทยเอย
ไยจึ่งคิดหั่นห้ำ เหตุให้แม่โหย...(ส.ย.)[/color] |
หากสิทธิ์ของสายใย ไม่สงวน...(ครับ)
|
|
|
| 19 เมษายน 2010, 07:35:PM |
ศรีอุดร
Special Class
คะแนนกลอนของผู้นี้ 66
ออฟไลน์
เพศ:
กระทู้: 137
...คิดใหญ่ ไม่คิดเล็ก...
|
|
« ตอบ #108 เมื่อ: 19 เมษายน 2010, 07:35:PM » |
ชุมชน
|
๐ เป็นใครใครเล่าพ้น นินทา
ทั้งเทพไท้เทวา ห่อนเว้น
เราเพียงแค่คนธรรมดา จักหลบ พ้นฤๅ
แม้ปราชญ์ยังต้องเร้น ขยาดแพ้ปากคน๐ ทนฟังคนเอ่ยเอื้อน.........หยันหยาม
คำก่นด่าประณาม.............ต่ำต้อย
เพียงตั้งอยู่ในความ...........มีสติ มั่นนา
คนว่าร้อยทั้งร้อย.............จิตล้วนสับสนหมู่ชนประกอบด้วย นินทา
ล้วนแต่ธรรมดา อยู่แล้ว
ชีวิตอนิจจา มิเที่ยง
มนุษย์ฤๅคลาดแคล้ว สุดสิ้นโกรธหลง๐ ปลงได้จิตชื่นแท้...........เบิกบาน
ดุจท่องแดนวิมาน.............นั่นแล้ว
มิหมายมุ่งนิพพาน.............เพียงใฝ่ สุขเฮย
กายสุขจิตผ่องแผ้ว............สิ่งล้วนควรหาอาณามนุษย์นี้ นานเนา
เหมือนหนึ่งจริตเขลา ขลาดแท้
ไร้ธรรมซึ่งบรรเทา ทางทุกข์
กิเลศก็เกินแก้ ตกต้องเสื่อมศรี..(จีโฮโต้หยิน)๐ เศรษฐีบ้างกินใช้.........สิ้นเปลือง
หลากคนจนชำเลือง........เศษข้าว
ขัดกันอิ่มอดเรื่อง...........ท้องกิ่ว แปล้เฮย
อยู่คู่สังคมร้าว..............ค่ำเช้าชั่วกาล..(ระนาดเอก)ทุกฐานทวีปถ้วน ทิศา
ประกอบด้วยประชา ต่อสู้
ชีวิตคลุกคลานมา มีมาก
ยาจกก็หนึ่งผู้ อาจกล้าสู่สนาม
๐ ยามศึกเราต่อสู้.......ด้วยกัน
มิหวั่นผู้โรมรัน...........มากหน้า
จิตใจไม่คร้ามครัน.......เหิมฮึก
เคียงหมู่เหล่าผู้กล้า......ครั่นคร้ามฤาไฉน...(victoriasecret)โพยภัยองอาจกล้า มิกลัว
ฟันฝ่ามีแผลตัว ทั่วถ้วน
มีทุกข์ร่วมทุกข์มัว ยามมืด
มีสุขร่วมสุขล้วน บ่ได้หวั่นไหว....(ศรีอุดร)ศึกไกลหากดุ่มด้าว ล้ำแดน
จักเชือดดื่มเลือดแทน ต่างน้ำ
น้องพี่ที่รักแสน ร่วมแม่ ไทยเอย
ไยจึ่งคิดหั่นห้ำ เหตุให้แม่โหย...(ส.ย.)[/color] กอบโกยประโยชน์อ้าง อันใด
มีแต่ทับถมไทย มุ่งร้าย
สามสีท่านเห็นไหม ธงชาติ
โบกสะบัดคล้ายคล้าย โบกห้ามข่มเหงปล.ต่อกันไปต่อกันมา กลายเป็นหลายเรื่องในเรื่องเดียวซะแล้ว แหะๆ กวี 
|
อันความคิดวิทยาเหมือนอาวุธ.........ประเสริฐสุดซ่อนใส่เสียในฝัก
สงวนคมสมนึกใครฮึกฮัก...............จึงค่อยชักเชือดฟันให้บรรลัย -สุนทรภู่
|
|
|
| 24 เมษายน 2010, 08:47:PM |
เซียนสุรา
Special Class LV1
นักกลอนผู้เร่ร่อน
คะแนนกลอนของผู้นี้ 26
ออฟไลน์
เพศ:
กระทู้: 79
ชายใดในพิภพจบแดน ไม่มีใครได้แค้นเหมือนอกข้า
|
|
« ตอบ #109 เมื่อ: 24 เมษายน 2010, 08:47:PM » |
ชุมชน
|
๐ เป็นใครใครเล่าพ้น นินทา
ทั้งเทพไท้เทวา ห่อนเว้น
เราเพียงแค่คนธรรมดา จักหลบ พ้นฤๅ
แม้ปราชญ์ยังต้องเร้น ขยาดแพ้ปากคน๐ ทนฟังคนเอ่ยเอื้อน.........หยันหยาม
คำก่นด่าประณาม.............ต่ำต้อย
เพียงตั้งอยู่ในความ...........มีสติ มั่นนา
คนว่าร้อยทั้งร้อย.............จิตล้วนสับสนหมู่ชนประกอบด้วย นินทา
ล้วนแต่ธรรมดา อยู่แล้ว
ชีวิตอนิจจา มิเที่ยง
มนุษย์ฤๅคลาดแคล้ว สุดสิ้นโกรธหลง๐ ปลงได้จิตชื่นแท้...........เบิกบาน
ดุจท่องแดนวิมาน.............นั่นแล้ว
มิหมายมุ่งนิพพาน.............เพียงใฝ่ สุขเฮย
กายสุขจิตผ่องแผ้ว............สิ่งล้วนควรหาอาณามนุษย์นี้ นานเนา
เหมือนหนึ่งจริตเขลา ขลาดแท้
ไร้ธรรมซึ่งบรรเทา ทางทุกข์
กิเลศก็เกินแก้ ตกต้องเสื่อมศรี..(จีโฮโต้หยิน)๐ เศรษฐีบ้างกินใช้.........สิ้นเปลือง
หลากคนจนชำเลือง........เศษข้าว
ขัดกันอิ่มอดเรื่อง...........ท้องกิ่ว แปล้เฮย
อยู่คู่สังคมร้าว..............ค่ำเช้าชั่วกาล..(ระนาดเอก)ทุกฐานทวีปถ้วน ทิศา
ประกอบด้วยประชา ต่อสู้
ชีวิตคลุกคลานมา มีมาก
ยาจกก็หนึ่งผู้ อาจกล้าสู่สนาม
๐ ยามศึกเราต่อสู้.......ด้วยกัน
มิหวั่นผู้โรมรัน...........มากหน้า
จิตใจไม่คร้ามครัน.......เหิมฮึก
เคียงหมู่เหล่าผู้กล้า......ครั่นคร้ามฤาไฉน...(victoriasecret)โพยภัยองอาจกล้า มิกลัว
ฟันฝ่ามีแผลตัว ทั่วถ้วน
มีทุกข์ร่วมทุกข์มัว ยามมืด
มีสุขร่วมสุขล้วน บ่ได้หวั่นไหว....(ศรีอุดร)ศึกไกลหากดุ่มด้าว ล้ำแดน
จักเชือดดื่มเลือดแทน ต่างน้ำ
น้องพี่ที่รักแสน ร่วมแม่ ไทยเอย
ไยจึ่งคิดหั่นห้ำ เหตุให้แม่โหย...(ส.ย.)[/color] กอบโกยประโยชน์อ้าง อันใด
มีแต่ทับถมไทย มุ่งร้าย
สามสีท่านเห็นไหม ธงชาติ
โบกสะบัดคล้ายคล้าย โบกห้ามข่มเหงปล.ต่อกันไปต่อกันมา กลายเป็นหลายเรื่องในเรื่องเดียวซะแล้ว แหะๆ กวี ๐ เกรงนักเกรงยิ่งแท้ นินทา
พวกท่านรีบกลับมา อย่าเคลิ้ม
การเมืองบ่ควรจา นาท่าน
อีกหน่อยเดี๋ยวเลือดเยิ้ม ต่อยหน้าท้ากัน............เซียนสุราเอวังก็มีประการฉะนี้ แล  |
๐ หิ่งห้อยบ่เทียบแม้ จันทร
งูบ่เทียบมังกร แต่น้อย
สระฤๅเทียบสาคร กว้างใหญ่
เรานักกลอนต่ำต้อย ห่อนสู้กานท์กวี
|
|
|
| 25 เมษายน 2010, 05:19:PM |
ลูกแกะพระเจ้า...
LV1 เด็กน้อยอ่านกลอน
คะแนนกลอนของผู้นี้ 2
ออฟไลน์
เพศ:
กระทู้: 3
เรียงร้อยถ้อยกวี สรรเสริญสดุดีองค์พระเป็นเจ้า
|
|
« ตอบ #110 เมื่อ: 25 เมษายน 2010, 05:19:PM » |
ชุมชน
|
๐ เป็นใครใครเล่าพ้น นินทา
ทั้งเทพไท้เทวา ห่อนเว้น
เราเพียงแค่คนธรรมดา จักหลบ พ้นฤๅ
แม้ปราชญ์ยังต้องเร้น ขยาดแพ้ปากคน๐ ทนฟังคนเอ่ยเอื้อน.........หยันหยาม
คำก่นด่าประณาม.............ต่ำต้อย
เพียงตั้งอยู่ในความ...........มีสติ มั่นนา
คนว่าร้อยทั้งร้อย.............จิตล้วนสับสนหมู่ชนประกอบด้วย นินทา
ล้วนแต่ธรรมดา อยู่แล้ว
ชีวิตอนิจจา มิเที่ยง
มนุษย์ฤๅคลาดแคล้ว สุดสิ้นโกรธหลง๐ ปลงได้จิตชื่นแท้...........เบิกบาน
ดุจท่องแดนวิมาน.............นั่นแล้ว
มิหมายมุ่งนิพพาน.............เพียงใฝ่ สุขเฮย
กายสุขจิตผ่องแผ้ว............สิ่งล้วนควรหาอาณามนุษย์นี้ นานเนา
เหมือนหนึ่งจริตเขลา ขลาดแท้
ไร้ธรรมซึ่งบรรเทา ทางทุกข์
กิเลศก็เกินแก้ ตกต้องเสื่อมศรี..(จีโฮโต้หยิน)๐ เศรษฐีบ้างกินใช้.........สิ้นเปลือง
หลากคนจนชำเลือง........เศษข้าว
ขัดกันอิ่มอดเรื่อง...........ท้องกิ่ว แปล้เฮย
อยู่คู่สังคมร้าว..............ค่ำเช้าชั่วกาล..(ระนาดเอก)ทุกฐานทวีปถ้วน ทิศา
ประกอบด้วยประชา ต่อสู้
ชีวิตคลุกคลานมา มีมาก
ยาจกก็หนึ่งผู้ อาจกล้าสู่สนาม
๐ ยามศึกเราต่อสู้.......ด้วยกัน
มิหวั่นผู้โรมรัน...........มากหน้า
จิตใจไม่คร้ามครัน.......เหิมฮึก
เคียงหมู่เหล่าผู้กล้า......ครั่นคร้ามฤาไฉน...(victoriasecret)โพยภัยองอาจกล้า มิกลัว
ฟันฝ่ามีแผลตัว ทั่วถ้วน
มีทุกข์ร่วมทุกข์มัว ยามมืด
มีสุขร่วมสุขล้วน บ่ได้หวั่นไหว....(ศรีอุดร)ศึกไกลหากดุ่มด้าว ล้ำแดน
จักเชือดดื่มเลือดแทน ต่างน้ำ
น้องพี่ที่รักแสน ร่วมแม่ ไทยเอย
ไยจึ่งคิดหั่นห้ำ เหตุให้แม่โหย...(ส.ย.)[/color] กอบโกยประโยชน์อ้าง อันใด
มีแต่ทับถมไทย มุ่งร้าย
สามสีท่านเห็นไหม ธงชาติ
โบกสะบัดคล้ายคล้าย โบกห้ามข่มเหงปล.ต่อกันไปต่อกันมา กลายเป็นหลายเรื่องในเรื่องเดียวซะแล้ว แหะๆ กวี ๐ เกรงนักเกรงยิ่งแท้ นินทา
พวกท่านรีบกลับมา อย่าเคลิ้ม
การเมืองบ่ควรจา นาท่าน
อีกหน่อยเดี๋ยวเลือดเยิ้ม ต่อยหน้าท้ากัน............เซียนสุราเอวังก็มีประการฉะนี้ แล
ยัง บ่ ทันจารไป หนึ่งเฮ้ย
พูดถึงเรื่องเมืองไทย เลือดซ่า นักแล
กวีเถื่อนใจอยากเย้ย หมู่อ้ายคนพาล
เอา! กาลจบจบสิ้น กันไป
ถึงห่วงหาอาลัย แต่น้อย
จบพูดเรื่องเมืองไทย เสียก่อน
มาอยู่กันโดยถ้อย สุขสร้างสมหวังลูกแกะพระเจ้า...
คนไทย ช่วยกันอนุรักษ์ภาษาไทย ใช้ภาษาไทยให้ถูกต้อง |
ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า พระเจ้าของข้าพเจ้าทั้งหลาย พระองค์ทรงสมควรจะได้รับพระสิริรุ่งโรจน์ พระเกียรติและพระอานุภาพ เพราะพระองค์ทรงสร้างสรรพสิ่ง และทุกสิ่งถูกสร้างและดำรงอยู่ตามพระประสงค์ของพระองค์
|
|
|
| 03 พฤษภาคม 2010, 05:46:PM |
ศรีอุดร
Special Class
คะแนนกลอนของผู้นี้ 66
ออฟไลน์
เพศ:
กระทู้: 137
...คิดใหญ่ ไม่คิดเล็ก...
|
|
« ตอบ #111 เมื่อ: 03 พฤษภาคม 2010, 05:46:PM » |
ชุมชน
|
๐ เป็นใครใครเล่าพ้น นินทา
ทั้งเทพไท้เทวา ห่อนเว้น
เราเพียงแค่คนธรรมดา จักหลบ พ้นฤๅ
แม้ปราชญ์ยังต้องเร้น ขยาดแพ้ปากคน๐ ทนฟังคนเอ่ยเอื้อน.........หยันหยาม
คำก่นด่าประณาม.............ต่ำต้อย
เพียงตั้งอยู่ในความ...........มีสติ มั่นนา
คนว่าร้อยทั้งร้อย.............จิตล้วนสับสนหมู่ชนประกอบด้วย นินทา
ล้วนแต่ธรรมดา อยู่แล้ว
ชีวิตอนิจจา มิเที่ยง
มนุษย์ฤๅคลาดแคล้ว สุดสิ้นโกรธหลง๐ ปลงได้จิตชื่นแท้...........เบิกบาน
ดุจท่องแดนวิมาน.............นั่นแล้ว
มิหมายมุ่งนิพพาน.............เพียงใฝ่ สุขเฮย
กายสุขจิตผ่องแผ้ว............สิ่งล้วนควรหาอาณามนุษย์นี้ นานเนา
เหมือนหนึ่งจริตเขลา ขลาดแท้
ไร้ธรรมซึ่งบรรเทา ทางทุกข์
กิเลศก็เกินแก้ ตกต้องเสื่อมศรี..(จีโฮโต้หยิน)๐ เศรษฐีบ้างกินใช้.........สิ้นเปลือง
หลากคนจนชำเลือง........เศษข้าว
ขัดกันอิ่มอดเรื่อง...........ท้องกิ่ว แปล้เฮย
อยู่คู่สังคมร้าว..............ค่ำเช้าชั่วกาล..(ระนาดเอก)ทุกฐานทวีปถ้วน ทิศา
ประกอบด้วยประชา ต่อสู้
ชีวิตคลุกคลานมา มีมาก
ยาจกก็หนึ่งผู้ อาจกล้าสู่สนาม
๐ ยามศึกเราต่อสู้.......ด้วยกัน
มิหวั่นผู้โรมรัน...........มากหน้า
จิตใจไม่คร้ามครัน.......เหิมฮึก
เคียงหมู่เหล่าผู้กล้า......ครั่นคร้ามฤาไฉน...(victoriasecret)โพยภัยองอาจกล้า มิกลัว
ฟันฝ่ามีแผลตัว ทั่วถ้วน
มีทุกข์ร่วมทุกข์มัว ยามมืด
มีสุขร่วมสุขล้วน บ่ได้หวั่นไหว....(ศรีอุดร)ศึกไกลหากดุ่มด้าว ล้ำแดน
จักเชือดดื่มเลือดแทน ต่างน้ำ
น้องพี่ที่รักแสน ร่วมแม่ ไทยเอย
ไยจึ่งคิดหั่นห้ำ เหตุให้แม่โหย...(ส.ย.)[/color] กอบโกยประโยชน์อ้าง อันใด
มีแต่ทับถมไทย มุ่งร้าย
สามสีท่านเห็นไหม ธงชาติ
โบกสะบัดคล้ายคล้าย โบกห้ามข่มเหงปล.ต่อกันไปต่อกันมา กลายเป็นหลายเรื่องในเรื่องเดียวซะแล้ว แหะๆ กวี ๐ เกรงนักเกรงยิ่งแท้ นินทา
พวกท่านรีบกลับมา อย่าเคลิ้ม
การเมืองบ่ควรจา นาท่าน
อีกหน่อยเดี๋ยวเลือดเยิ้ม ต่อยหน้าท้ากัน............เซียนสุราเอวังก็มีประการฉะนี้ แล
ยัง บ่ ทันจารไป หนึ่งเฮ้ย
พูดถึงเรื่องเมืองไทย เลือดซ่า นักแล
กวีเถื่อนใจอยากเย้ย หมู่อ้ายคนพาล
เอา! กาลจบจบสิ้น กันไป
ถึงห่วงหาอาลัย แต่น้อย
จบพูดเรื่องเมืองไทย เสียก่อน
มาอยู่กันโดยถ้อย สุขสร้างสมหวังลูกแกะพระเจ้า...
คนไทย ช่วยกันอนุรักษ์ภาษาไทย ใช้ภาษาไทยให้ถูกต้อง
น้ำหนึ่งใจกลมเกลียว แต่โพ้น
เคยเคียงร่วมดาบเคียว ข้าศึก
ครั้งบุราณกระโน้น บ่ได้ท้อถอย
รอยประวัติศาสตร์เบื้อง บนดิน
อาบเลือดหยดไหลริน ปกป้อง
ภักดีพระภูมินทร์ เป็นหนึ่ง
"ประเทศไทย" ชื่อก้อง ทั่วฟ้าทุกสถาน. |
อันความคิดวิทยาเหมือนอาวุธ.........ประเสริฐสุดซ่อนใส่เสียในฝัก
สงวนคมสมนึกใครฮึกฮัก...............จึงค่อยชักเชือดฟันให้บรรลัย -สุนทรภู่
|
|
|
| 29 พฤษภาคม 2010, 09:49:PM |
เซียนสุรา
Special Class LV1
นักกลอนผู้เร่ร่อน
คะแนนกลอนของผู้นี้ 26
ออฟไลน์
เพศ:
กระทู้: 79
ชายใดในพิภพจบแดน ไม่มีใครได้แค้นเหมือนอกข้า
|
|
« ตอบ #112 เมื่อ: 29 พฤษภาคม 2010, 09:49:PM » |
ชุมชน
|
 ๐ รินสุราส่งให้ ดวงจันทร์
อีกเหล่าดาราพรรณ ทั่วฟ้า
ร่วมสุขร่วมสังสรรค์ เริงรื่น
ลืมทุกข์ลืมเมื่อยล้า สลัดทิ้งความระทมแต่งแบบมั่วๆ ครับ ไม่เพราะขออภัยครับ |
๐ หิ่งห้อยบ่เทียบแม้ จันทร
งูบ่เทียบมังกร แต่น้อย
สระฤๅเทียบสาคร กว้างใหญ่
เรานักกลอนต่ำต้อย ห่อนสู้กานท์กวี
|
|
|
| 29 พฤษภาคม 2010, 10:07:PM |
|
|
|
| 30 พฤษภาคม 2010, 08:16:AM |
|
สายลมสีขาว
|
|
« ตอบ #114 เมื่อ: 30 พฤษภาคม 2010, 08:16:AM » |
ชุมชน
|
บางอย่างหายห่างแล้ว จากใจ นี้แล
ใจอ่อนจิตคลอนไหว ไม่สู้
วิ่งคว้าไขว่เรื่อยไป จนเริ่ม อ่อนแฮ
จำแต่เริ่มแว่วรู้ มิย่อถอยลง
บางอย่างห่างหายแล้ว คล้ายดวงแก้วถูกปลิดไป
จิตครอนอ่อนทรวงใน จนไม่อยากสู้อื่นเลย
วิ่งคว้าไขว่ไปเรื่อย จนแสนเหนื่อยอ่อนเฉลย
หากแต่รู้แว่วเปรย ใจเคยล้ามิลาลง
|
|
|
|
|
| 30 พฤษภาคม 2010, 01:08:PM |
|
อักษรศิลป์
|
|
« ตอบ #115 เมื่อ: 30 พฤษภาคม 2010, 01:08:PM » |
ชุมชน
|
@.บางสิ่งวิ่งไขว่คว้า หามา
แหนงหน่ายหายราคา ปล่อยไว้
@.ลืมไปว่าได้มา แสนเหนื่อย เมื่อยแล
รู้ค่าเมื่อหายไซร้ ร่ำร้องเสียดาย
@.บางสิ่งวิ่งไขว่คว้า พอได้มากลับเบื่อหน่าย
หายไปใจเสียดาย ที่ทำได้คือคร่ำครวญ
@.เห็นค่าเมื่อตอนสาย ร้องแทบตายก็ไม่หวน
ตรอมตรมก็สมควร นั่งทบทวนหวนคำนึง
|
"ศิลปินอย่าดูหมิ่นศิลปะ กองขยะดูดีดียังมีศิลป์"
|
|
|
| 03 มิถุนายน 2010, 10:13:PM |
เซียนสุรา
Special Class LV1
นักกลอนผู้เร่ร่อน
คะแนนกลอนของผู้นี้ 26
ออฟไลน์
เพศ:
กระทู้: 79
ชายใดในพิภพจบแดน ไม่มีใครได้แค้นเหมือนอกข้า
|
|
« ตอบ #116 เมื่อ: 03 มิถุนายน 2010, 10:13:PM » |
ชุมชน
|
๐ คำประพันธ์นั้นเกิดด้วย ปัญญา
ย่อมคู่กับสุรา ใช่แท้
หนึ่งจอกหนึ่งวาจา กานท์เอ่ย
วงสุรามากแล้ หมื่นล้านวาทีไม่เพราะขออภัยนะครับ |
๐ หิ่งห้อยบ่เทียบแม้ จันทร
งูบ่เทียบมังกร แต่น้อย
สระฤๅเทียบสาคร กว้างใหญ่
เรานักกลอนต่ำต้อย ห่อนสู้กานท์กวี
|
|
|
| 04 มิถุนายน 2010, 11:18:AM |
สายใย
กิตติมศักดิ์
คะแนนกลอนของผู้นี้ 600
ออฟไลน์
เพศ:
กระทู้: 2,700
ช่างเขาเฮอะ
|
|
« ตอบ #117 เมื่อ: 04 มิถุนายน 2010, 11:18:AM » |
ชุมชน
|
จอกนี้เชิญดื่มพร้อม- เพรียงกัน
ยกจอกชักชวนจันท์ ยั่วเย้า
อารมณ์บ่มหฤหรรษ์ ได้ที่ แล้วแฮ
เจรียงพจน์บทกลอนเคล้า ร่ำน้ำสุรา
|
หากสิทธิ์ของสายใย ไม่สงวน...(ครับ)
|
|
|
| 15 มิถุนายน 2010, 03:13:PM |
|
|
|
| 15 มิถุนายน 2010, 09:30:PM |
สายใย
กิตติมศักดิ์
คะแนนกลอนของผู้นี้ 600
ออฟไลน์
เพศ:
กระทู้: 2,700
ช่างเขาเฮอะ
|
|
« ตอบ #119 เมื่อ: 15 มิถุนายน 2010, 09:30:PM » |
ชุมชน
|
ทบทวนควรเลิกเฝ้า....................ฝันละเมอ
มาดื่มให้ลืมเธอ..........................อีกแก้ว
เมามายค่อยนำเสนอ....................โศลกเรื่อง รักนา
ลืมพี่มีใหม่แล้ว...........................หลอกให้กำสรวล
|
หากสิทธิ์ของสายใย ไม่สงวน...(ครับ)
|
|
|
|
