ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[พิมพิลาไลย]

ฝนมาฟ้ามืดคลึ้ม  ครวญคราง
ฟ้าใสฝนเริ่มจาง   เจิดจ้า
พ้นทุกข์สุขมาแล้ว  ใจชื่น
หมดแรงจะยืดเยื้อ  สุดสิ้นเสียที

พิมพิลาไลย

ยากเนาะขอเป็นลูกศิษย์สักคนนะคะ 

[ไพร พนาวัลย์]

แอบรักหนักอกแท้................ตรอมตรม
แอบชอบแอบชื่นชม.................มากล้น
แอบรักอย่างลมลม...........ค่อยลุ้น ไปนา
วันหนึ่งคงท่วมท้น........รักแท้  ตอบสนอง

ร่วมหัดแต่งด้วยคนนะครับ

“ปรางค์ สามยอด”

[สายใย]

ฤดูรักใกล้ล่วงแล้ว        ดวงมาลย์
เคยหว่านสุคนธ์หวาน         หยาดผึ้ง
กลับแหนงหน่ายในกานท์    ใจเปลี่ยน แล้วเฮย
กานท์รสเจ้าบ่ซึ้ง             จึ่งร้างแดนกลอน.....(เม็ดทราย)

๐ สุนทรยังซาบซึ้ง           ตรึงใจ
ไยท่านร่ายออกไป          เช่นนี้
บทกานท์คู่คนไทย          นาท่าน
เราบ่ควรหลบลี้               รากเหง้าตนเอง    .....(เซียนสุรา)

สุนทรตรึงจิตข้า           ตราบนาน
แต่หนึ่งสาวนงคราญ      ไป่รู้
จรจากเริดร้างบ้าน      ไปอยู่ ไหนพี่
กลัวปล่อยใจเกินกู้      กู่ร้องเขาคืน.....(เม็ดทราย)

ยังยืนยันหมั่นร้อง           เรียกนาง
สายสวาทมิจืดจาง          จากเจ้า
รอยหวังเริ่มเลือนลาง     ลืมพี่  แล้วฤๅ
หวังรักจักคืนเข้า             ขุ่นข้องคงสลาย .....(ส.ย.)   

๐ แม้ตายพี่บ่ยั้ง              รักนุช
ฟ้าถล่มภูผาทรุด             ไปร้าง
ทะเลเหือด ฤๅ หยุด         จิตรัก นางเฮย
อย่าปล่อยเรียมอ้างว้าง     นุชเจ้ารีบหวน.......(เซียนสุรา)

คร่ำครวญจวนขาดแล้ว         ใจเอย
เรียมร่ำรำพันเฉลย                ชอกช้ำ
อาลัยรักเราเคย                     เคียงคู่
คงแต่รอยลึกล้ำ                     เล่ห์ลิ้นลมลวง.....(ส.ย.)

[สายใย]

แอบรักหนักอกแท้................ตรอมตรม
แอบชอบแอบชื่นชม.................มากล้น
แอบรักอย่างลมลม...........ค่อยลุ้น ไปนา
วันหนึ่งคงท่วมท้น........รักแท้  ตอบสนอง

ร่วมหัดแต่งด้วยคนนะครับ
“ปรางค์ สามยอด”

ติงมาหวังช่วยแก้                ครับท่าน ปรางค์ฯเอย
ตำแหน่งสีส้มหวาน             เอกแท้
เนื้อความที่ขับขาน             คิดเรื่อง  รื่นแฮ
หลงเอกเพียงหนึ่งแล้           นอกนั้นเนี้ยบเลย.....(ละครับ...สายใย)

[บ้านกลอนไทย]

แอบรักหนักอกแท้................ตรอมตรม
แอบชอบแอบชื่นชม.................มากล้น
แอบรักอย่างลมลม...........ค่อยลุ้น ไปนา
วันหนึ่งคงท่วมท้น........รักแท้  ตอบสนอง

ร่วมหัดแต่งด้วยคนนะครับ
“ปรางค์ สามยอด”

ติงมาหวังช่วยแก้                ครับท่าน ปรางค์ฯเอย
ตำแหน่งสีส้มหวาน             เอกแท้
เนื้อความที่ขับขาน             คิดเรื่อง  รื่นดี
หลงเอกเพียงหนึ่งแล้           นอกนั้นเนี้ยบเลย.....(ละครับ...สายใย)


๐ ลุงสายใยเบ่งจ้อง          มองโคลง
ลายติดตาเป็นโพลง    พิศได้
ลืมดูสี่คำโยง          ยาวติด กันนา
บังคับตำหรับไว้      ฝากด้วยลุงปรางค์ฯ ....(โก๋กลอน)...

แบบว่า…..โก๋แอบมาแซวท่านลุงทั้งสอง  ฮ่าๆ

   

[ไพร พนาวัลย์]

สายใยรักแน่แท้...............................จริงเอย
มาบอกน่าชมเชย..............................ยิ่งแล้ว
นะโมร่วมรำเพย........................ตามต่อ กันมา
นี่แหละหนาเพื่อนแก้ว.............อยู่คู่ บ้านกลอน

ขอบคุณหลายๆเด้อ...

“ปรางค์  สามยอด”

[วฤก]

สายใยรักแน่แท้...............................จริงเอย
มาบอกน่าชมเชย..............................ยิ่งแล้ว
นะโมร่วมรำเพย........................ตามต่อ กันมา
นี่แหละหนาเพื่อนแก้ว.............อยู่คู่ บ้านกลอน

ขอบคุณหลายๆเด้อ...

“ปรางค์  สามยอด”

สร้อยคำคำว่าสร้อย...................เสียงโคลง
เขียนเก็บท้ายวรรคโยง...............อยู่นั้น
กำหนดสิบเจ็ดโชลง.................เชลงชื่อ....ใช้พ่อ
เขียนเจตะนังหั้น.......................ห่างได้เห็นดี ฯ


 
อย่าว่าอย่างนู้นอย่างนี้และอย่างนั้นเลยครับ
กระผมผู้น้อยขอแนะนำเพิ่มเติม

คือว่าคำสร้อยนั้น คำหลังท่านใช้กันอยู่แค่ 17 คำ
อย่างเช่น นา แฮ รา เอย พ่อ แม่ ฯลฯ
ใช้เพื่อเขียนเก็บความในบาทให้ครบเท่านั้น

หากใช้คำที่มีความหมาย นอกเหนือไปจากนี้ ท่านเรียกว่า "สร้อยเจตะนัง" ไม่นิยมใช้ครับ

อีกอย่าง.... วรรคหลังบาทสี่ ควรเขียนติดกันทั้งสี่คำเลยครับ (ในกรณีที่เขียนโคลงสุภาพ)
เพราะที่เขียนแยกนั้นเป็นโคลงดั้น ซึ่งกำหนดมีแค่สองคำ

เป็นกำลังใจให้ครับ

[กวีพิจิก]

ไกลบ้านกลอนเนิ่นแล้ว               นานปี
หวนกลับมาเสียที                      เยี่ยมบ้าน
มีหลายบทกลอนดี                     เหมือนดั่ง ก่อนนา
หลายท่านกลอนจัดจ้าน              อ่านแล้วสุขใจ


ไม่ได้เขียนกลอนนาน ผิดพลาดประการใด ติติงได้เลยนะคับ

[กวีพิจิก]

โคลงบ่ค่อยคล่องคล้อง     เท่าใด
แต่งแค่พอรอดไป           เท่านั้น
คำบ่หลากมากวิไล          พริ้งเพราะ เลยพี่
ครูบ่หักคะแนนสะบั้น        เท่านี้เป็นพอ

ขออนุญาติซักนิดนะคับ ผมก็ไม่ได้เก่งกาจมาจากไหน เพียงแค่ได้รับความรู้จากท่านผู้รู้ในบ้านกลอนสอนสั่งมาพอสมควร
ก็เลยอยากจะเอาความรู้ที่ได้มา มาเล่าสู่กัน

คำ พริ้งเพราะ ถ้าสลับกันจะลงตัว ในเรื่องวรรณยุกต์ พอดีเลยคับ เป็น เพราะพริ้ง
ส่วนคำ เลยพี่ ถ้าเปลี่ยนมาใช้คำว่า จริงแล จะทำให้ไพเราะขึ้นอีกนิดนะคับ อันนี้ความเห็นส่วนตัวคับ

อ่านเยอะๆ เขียนเยอะ เดี๋ยวก็เก่งล่ะคับ สู้ๆคับ

[บ้านกลอนไทย]

ขออนุญาตครับท่านพี่....

เพราะพริ้ง

ใช้ไม่ได้ครับ....เพราะตรงนี้บังคับรูปเอก หรือไม่ก็คำตาย
เชิญท่านพี่หมอ วฤก เทศแล้วกันครับ เพราะท่านแตกฉาน
นอกนั้นเห็นด้วยครับ....

   

[กวีพิจิก]

ขออนุญาตครับท่านพี่....

เพราะพริ้ง

ใช้ไม่ได้ครับ....เพราะตรงนี้บังคับรูปเอก หรือไม่ก็คำตาย
เชิญท่านพี่หมอ วฤก เทศแล้วกันครับ เพราะท่านแตกฉาน
นอกนั้นเห็นด้วยครับ....

   

อ่ะ....ลืมนึกเลยคับ ขอบคุณที่มาช่วยบอกคับ ยังไงก็รอท่าน วฤก มาให้ความรู้อีกทีละกันคับ อิอิ

 

[วฤก]

ขออนุญาตครับท่านพี่....

เพราะพริ้ง

ใช้ไม่ได้ครับ....เพราะตรงนี้บังคับรูปเอก หรือไม่ก็คำตาย
เชิญท่านพี่หมอ วฤก เทศแล้วกันครับ เพราะท่านแตกฉาน
นอกนั้นเห็นด้วยครับ....

   

อ่ะ....ลืมนึกเลยคับ ขอบคุณที่มาช่วยบอกคับ ยังไงก็รอท่าน วฤก มาให้ความรู้อีกทีละกันคับ อิอิ

 

บาทสามคำเอกท้าย...........แท้เสียง
รูปเอกเอกจำเรียง..............รื่นล้ำ
คำตายอาจตายเพียง..........พากย์ต่าง.....เสียงนอ
ตรีต่างเอกโทก้ำ................ถูกแก้กลายเสียง ฯ


ฮ้าาาด ชิ้ว.... ง่า ... จาม... ใครพาดพิงนี่ ???

....

แม่นแล้วอย่างที่หนูมะโนว่าไว้เลยครับ ... คำท้ายวรรคหลัง บาทสามท่านกำหนดให้เป็นคำเอก

ดังนั้น คำที่จะอยู่ในตำแหน่งนี้ต้องเป็นคำที่ใช้รูปวรรณยุกต์เอก หรือคำตายเท่านั้น

ซึ่งเมื่อใช้วรรณยุกต์เอกแล้ว .... จะพบว่าในตำแหน่งนี้จะใช้เสียงได้เพียงสองเสียงเท่านั้น
คือเสียงเอก ... อย่างเช่น ก่า ข่า และเสียงโทอย่างเช่น ค่า

หากใช้คำตาย .... ก็จะได้สามเสียง คือ...
เสียงเอก อย่างเช่น กบ ขบ
เสียงโท อย่างเช่น มาศ ชอบ
และเสียงตรี อย่างเช่น คบ

เรื่องคำตายที่ให้เสียงเอก - โท นั้นไม่มีปัญหาอะไร เพราะเมื่อเขียนแล้วได้เสียง เอก - โท เหมือนอย่างคำที่ใช้รูปวรรณยุกต์เอก

แต่คำตายที่ได้เสียงตรีนั้น ... นักโคลงเรื่องมากบางสำนักเขากล่าวตำหนิติเตียนเอาไว้ ดังนั้นหลีกเลี่ยงการใช้ไปได้ก็จะดีครับ

ดังนั้น "พริ้งเพราะ" ก็ยังไม่เหมาะเท่าใด เพราะให้เสียงตรี (คนอื่นจะนินทาได้)
.... ลองเปลี่ยนเป็น "เสนาะ" ดีไหมครับ เพราะได้เสียงเอกแท้ ๆ โดยไม่เปลี่ยนความหมายเลยทีเดียวเชียวล่ะ

[tanapok]

                      เสียงเอกเสียงจื่อยาก                    จำใจ

                     เสียงบ่แปลเปลี่ยนไป                    ปากท่อง

                     เสียงโทบ่เท่าใด                         แปลเปลี่ยน

                     คงแต่เอกโทต้อง                         แปลกแท้   (กานท์กลอน)


 

[เซียนสุรา]

ฤดูรักใกล้ล่วงแล้ว        ดวงมาลย์
เคยหว่านสุคนธ์หวาน         หยาดผึ้ง
กลับแหนงหน่ายในกานท์    ใจเปลี่ยน แล้วเฮย
กานท์รสเจ้าบ่ซึ้ง             จึ่งร้างแดนกลอน.....(เม็ดทราย)

๐ สุนทรยังซาบซึ้ง           ตรึงใจ
ไยท่านร่ายออกไป          เช่นนี้
บทกานท์คู่คนไทย          นาท่าน
เราบ่ควรหลบลี้               รากเหง้าตนเอง    .....(เซียนสุรา)

สุนทรตรึงจิตข้า           ตราบนาน
แต่หนึ่งสาวนงคราญ      ไป่รู้
จรจากเริดร้างบ้าน      ไปอยู่ ไหนพี่
กลัวปล่อยใจเกินกู้      กู่ร้องเขาคืน.....(เม็ดทราย)

ยังยืนยันหมั่นร้อง           เรียกนาง
สายสวาทมิจืดจาง          จากเจ้า
รอยหวังเริ่มเลือนลาง     ลืมพี่  แล้วฤๅ
หวังรักจักคืนเข้า             ขุ่นข้องคงสลาย .....(ส.ย.)   

๐ แม้ตายพี่บ่ยั้ง              รักนุช
ฟ้าถล่มภูผาทรุด             ไปร้าง
ทะเลเหือด ฤๅ หยุด         จิตรัก นางเฮย
อย่าปล่อยเรียมอ้างว้าง     นุชเจ้ารีบหวน.......(เซียนสุรา)

คร่ำครวญจวนขาดแล้ว         ใจเอย
เรียมร่ำรำพันเฉลย                ชอกช้ำ
อาลัยรักเราเคย                     เคียงคู่
คงแต่รอยลึกล้ำ                     เล่ห์ลิ้นลมลวง.....(ส.ย.)

๐ ทรวงข้ารอยแตกแย้ม         เลือดนอง
ลงสู่พื้นดินรอง                     ซับไว้
บ่นานดอกหนาน้อง                คงท่าม โลกเฮย
อกแตกใจแตกไซร้                เลือดเคล้าน้ำตา............(เซียนสุรา๛)

[ระนาดเอก]

                                                ๐ หยาดพิรุณหลั่งล้วน     ชื่นจิต
                                                เปรียบม่านนิรมิต            ฟ่องฟ้า
                                                เทพเฮยช่างประดิษฐ์       มอบสู่ โลกนอ
                                                ฝนพร่างเย็นเยือนหล้า     ทุกชั้นชนชอบ

                                                ๐ ยามลอบสัมผัสครั้ง-    มองฝน
                                                ก็สุขถึงกมล                  บ่งได้
                                                เอื้อมมือดั่งลืมตน            หวังไขว่ ฝนเฮย
                                                เชยชื่นละอองไซร้       สะท้านสุขสันต์

                                                ๐ แล้วพลันฟ้าครั่นครื้น     โครมคราม
                                                ขวัญฝ่อวิ่งหนีตาม            ฤทธิ์ก้อง
                                                เสี้ยวแสงน่าเกรงขาม        ปรากฏ ร่างแฮ
                                                นำจิตกระโจนฟ้อง            ดั่งรู้ฤทธิ์ฟ้า

                                                ๐ ในท่าทีเย็นโอ้-          ลวงใคร
                                                อาจสื่อความสดใส         ตรงหน้า
                                                เผยภาพซ่อนทันใด         กลับฝั่ง กันนอ
                                                คนเช่นกันดุจฟ้า             เย็นร้อนในตน..(ระนาดเอก)

                                                                            

[วฤก]

บันทึก: โคลงชุดนี้ได้รับแรงบันดาลใจจากโคลงของระนาดเอก.... ที่อยู่ข้างบนนี้ครับ

[ระนาดเอก]

บันทึก: โคลงชุดนี้ได้รับแรงบันดาลใจจากโคลงของระนาดเอก.... ที่อยู่ข้างบนนี้ครับ

..เห็นโคลงที่คุณหมอเขียนแล้ว ประกอบกับการใช้คำกวี ทั้งตัวอักษรที่ใช้นำเสนอ..
..เหมือกับว่าคุณหมอได้หลุดออกมาจากมิติ ของยุคกวีโบราณในอดีตจริงๆเลย..
..อ่านแล้วจึงได้อารมณ์จริงๆครับ..
..ขอนับถือและคารวะจากใจจริงเลยครับ..

[สายใย]

ราตรีเลยล่วงแล้ว         เรียมลา
ทุกท่านขอนิทรา           เที่ยงพ้น
ขอปวงเทพทุกรา-           ศรีสถิตย์  สรวงเฮย
จงส่งพรเพริศล้น           สฤษดิ์พร้องเพื่อนกลอน         

...ถ้าความคลาดเคลื่อน ต้องขออภัยครับ ...(อ่อนศัพท์)
   นอนหลับฝันดี  ราตรีสวัสดิ์ทุกท่านครับ

[เซียนสุรา]

๐ ครืนครืนเสียงพี่ร้อง     ครางครวญ
ทอดจิตคิดถึงนวล          มิ่งร้าง
เรียมคิดแต่วันหวน          คืนกลับ นางเฮย
เจ้าปล่อยเรียมอ้างว้าง     นิ่มน้องทรามสงวน


ขออภัยไม่เสนาะกรรณ

[บ้านกลอนไทย]

๐ ครืนครืนเสียงพี่ร้อง     ครางครวญ
ทอดจิตคิดถึงนวล          มิ่งร้าง
เรียมคิดแต่วันหวน          คืนกลับ นางเฮย
เจ้าปล่อยเรียมอ้างว้าง     นิ่มน้องทรามสงวน

.....ท่านเซียนสุรา....



๐ หอมหวนมวลหมู่ถ้อย        ถอดวาง
ตัวแอบแนบชิดปราง        จูบเล้า
สัมผัสกอดรัดนาง          บิดแนบ กายเอย
ใจตื่นยามคืนเศร้า        ที่แท้ฝันไป

   .....โก๋กลอน.....


แบบว่า...ไม่รู้สิ ก็คนชอบฝันเนาะ ท่านเซียนฯ