ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ฌลา]

ไม่โทษโชคชะตา...ที่พาเราห่าง
ไม่โทษระยะทาง...ที่ทำให้เธอเปลี่ยนผัน
ไม่โทษลมโทษฟ้า...ที่ทำให้เราร้างลาเลิกกัน
ไม่โทษใครทั้งนั้น...ที่วันนี้ฉัน...ต้องเดียวดาย

ต้องโทษตัวเอง...ที่เหินห่าง
ทำให้เธออ้างว้าง....จนเธอหวั่นไหว
ไม่ใส่ใจดูแล...จนทำให้รักแท้...เปลี่ยนไป
เมื่อเธอมีอีกคนมาใส่ใจ...ฉันก็ไม่โทษอะไร...นอกจากตัวเอง

[สุภาพบุรุษทรชน]

ไม่โทษใครเพราะหัวใจไร้ลิขิต
แม้ไร้สิทธิ์จับจองครอบครองเขา
ความหวังพังแพ้เหลือแค่เงา
ก็ไม่เอามาคิด..ความผิดเธอ
 

[ระนาดเอก]

๐ มองตัวเองจรดเท้าแล้วร้าวลึก
ยิ่งตรองตรึกยิ่งช้ำย้ำเสมอ
มีแต่ใจใครเล่าเขาอยากเจอ
รักจึงเก้อไม่โกรธหรือโทษใคร..

 

[แพรว >w<]

ไม่โทษเธอหรือใครทำให้เจ็บ
ที่ฉันเหน็บหนาวเนื้อเหลือใครสน
เพราะฉันเองทำตัวกลัวร้อนรน
ใจต้องป่นเจ็บช้ำซ้ำตัวเอง

เธอไม่ผิดเขาไม่ผิดคิดดูก่อน
เหมือนละครชีวิตจิตข่มเหง
แม้ฉันรักเธอเท่าไรไม่มีเกรง
อยากละเลงน้ำตานองหน้าตน

เธอและเขารักกันจันทร์จิตชื่น
ฉันต้องยืนฝืนน้ำตาคลาคลอหม่น
แอบส่งรักแอบร้องไห้เจ้าใจจน
แอบรักคนมีคู่อยู่ไม่โทษใคร

[ระนาดเอก]

๐ ฉันมักโทษท้องฟ้าว่าอยู่สูง
โทษนกยูงว่าสวยด้วยขนใส
โทษดวงดาวยิ่งสูงเกินมุ่งไป
สุดจะไขว่จะคว้ามาให้เธอ

๐ และก็โทษว่าเขาเล่าแสนหล่อ
เธอจึงจ้อกับเขาเข้าเสนอ
ฉันมักโทษความจนข้นแค้นเออ
ทำฉันเซอเธอจึงถึงหมางเมิน..

 

[สายใย]

ฉันรู้ได้สายตามาแปรปลี่ยน
จำบทเรียนแรกนั้นที่ฉันเขิน
เพียงสบตาพาใจไหวสะเทิ้น
จนก้าวเกินเขตงามความสัมพันธ์

จันทร์ถึงศุกร์ฃลุกอยู่เป็นคู่เขา
แค่วันเสาร์ตอนค่ำมาอำฉัน
ว่างานยุ่งมุ่งสางให้ว่างพลัน
เพราะรักมั่นถึงโกรธ... ไม่ โทษใคร

[สุภาพบุรุษทรชน]

กลับไปเถิดไม่อยากเกิดสงครามเศร้า
ความฝันเรายากประสานจะขานไข
ที่ผ่านมาพาลวงตาก้มหน้าไป
ไม่โทษใครไว้ให้ผิดว่าติดตัว

เป็นเพราะเหงาทำเอาเราเตลิด
หลงจนเพลิดเพลินจิตคิดกลับหัว
ตัณหาเข้าพะวงหลงเมามัว
ก่อนจะคิดกับตัวกลัวสายไป.


 

[jubjub]

กลับไปเถิดไม่อยากเกิดสงครามเศร้า
ความฝันเรายากประสานจะขานไข
ที่ผ่านมาพาลวงตาก้มหน้าไป
ไม่โทษใครไว้ให้ผิดว่าติดตัว

เป็นเพราะเหงาทำเอาเราเตลิด
หลงจนเพลิดเพลินจิตคิดกลับหัว
ตัณหาเข้าพะวงหลงเมามัว
ก่อนจะคิดกับตัวกลัวสายไป.


ลืมเสียเถิดเรื่องราวความโศกเศร้า     ความฝันเราไม่เกินแก้ต่อประสาน
อย่ายอมทุกข์ให้ตนเองทรมาน      ความร้าวรานอย่ามาเยือนเตือนตัวเรา

ปล่อยให้เหงาเลือนลางแล้วจางหาย     อย่าเสียดายเวลาอันอับเฉา
อยู่กับความเป็นจริงและตัวเรา      ไม่ต้องโทษใครเขาให้เหนื่อยใจ

[สายใย]

กลับไปเถิดไม่อยากเกิดสงครามเศร้า
ความฝันเรายากประสานจะขานไข
ที่ผ่านมาพาลวงตาก้มหน้าไป
ไม่โทษใครไว้ให้ผิดว่าติดตัว

เป็นเพราะเหงาทำเอาเราเตลิด
หลงจนเพลิดเพลินจิตคิดกลับหัว
ตัณหาเข้าพะวงหลงเมามัว
ก่อนจะคิดกับตัวกลัวสายไป.......(สุภาพบุรุษทรชน)


ลืมเสียเถิดเรื่องราวความโศกเศร้า     ความฝันเราไม่เกินแก้ต่อประสาน
อย่ายอมทุกข์ให้ตนเองทรมาน      ความร้าวรานอย่ามาเยือนเตือนตัวเรา

ปล่อยให้เหงาเลือนลางแล้วจางหาย     อย่าเสียดายเวลาอันอับเฉา
อยู่กับความเป็นจริงและตัวเรา      ไม่ต้องโทษใครเขาให้เหนื่อยใจ.......(jubjub)

ได้แต่โทษตัวเราช่างเฃลานัก                อกจึงหักรักล่มสาสมไหม
เป็นตำราคราวหน้าถ้ารักใคร                 อย่าปากไวบอกเขาว่าเรารัก.....(ลุง ส.ย.)

                                     

[ฌลา]

...ท้องฟ้าช่างไกลห่าง...
แผ่นดินก็แสนกว้าง...มีเส้นทางหลายสาย
แม้ฉันจะไขว่คว้า...เธอก็ไม่อาจกลับมา...ข้างกาย
น้ำตาที่หลั่งรินมากมาย...ไม่อาจทำอะไรให้....เปลี่ยนแปลง...

[gizon]

ไม่รู้จะโทษใคร
เพราะทุกสิ่งที่เป็นไป .. คงไม่ได้มีใครอยากให้เกิด
และตอนนี้เรื่องราวมันเลยเถิด
จนไม่รู้แล้วว่าต้นกำเนิดอยู่ตรงไหน

โทษใครดี
ตอนนี้โทษได้แต่หัวใจตัวเองที่เป็นไป
ถ้าหยุดหัวใจได้
ไม่ว่าเรื่องราวระหว่างเราจะเป็นอย่างไร .. ฉันก็คงไม่เสียใจอะไรเลย

[ระนาดเอก]

๐ วักน้ำตาตัวเองเร่งล้างหน้า
อย่างชินชาเพราะใจได้กำแหง
ล่วงผจญกับทุกข์รุกแสดง
สนามแห่งความพ่ายที่ได้เจอ

๐ สู้เพียงตัวโดดเดี่ยวเรี่ยวแรงล้า
กับลูกบ้ากระตุ้นหนุนเสมอ
ถูกอาวุธเย็นชาล้วนตาเธอ
ที่สมเพชคนเซ่อเสมอมา..

 

[psam]

หยุดสะอื้นฝืนใจให้เข้มแข็ง
แม้อ่อนแรงท้อแท้สักแค่ไหน
ซ่อนเอาไว้ความช้ำระกำใจ
จะโทษใครเมื่อใจเราโง่งม
ใครเค้าฝืนหัวใจให้ไปรัก
ทุกข์อย่างหนักรักนี้คงสาสม
เสร่อไปรักเขาให้ตรอมตรม
แม้ขื่นขมเท่าไรใจจงชิน

[ปลายดินสอ]

 
บังเอิญเราเป็นเพื่อน   บังเอิญเหมือนฉันมีใจ

บังเอิญเธอไม่ได้         คิดอะไรเกินเพื่อนกัน

  เพราะเธอเป็นคนดี     เพราะฉันนี้ช่างไหวหวั่น

เธอไม่เคยมองกัน       ส่วนตัวฉันต้องเข้าใจ
 
  ขอบคุณความหวังดี   เธอคนนี้ที่มอบให้
 
แม้อาจไร้หัวใจ          แต่ยังได้เดินเคียงเงา
 
 ไม่อาจจะโทษเธอ    รู้เสมอเธอรอเขา

ไร้ซึ่งคำว่าเรา            เศร้าและเศร้าเคล้าน้ำตา

  ก่อนนั้นฉันเสียใจ     ฉันร้องไห้ฉันเหนื่อยล้า

ขอบคุณวันเวลา         ที่รักษาเยียวยาใจ

  สมมุติไม่มีเขา         คำว่าเราจะมีไหม
 
ฉันรู้ฉันเข้าใจ            ว่ามันไกลเกินเป็นจริง

  ความทรงจำดีๆ     ในใจนี้เก็บทุกสิ่ง

ต้องยอมรับความจริง   หยุดพอนิ่งและทำใจ

   ขอเพียงเธอยิ้มชื่น    กับวันคืนที่สดใส

สมหวังดังตั้งใจ          ได้หัวใจใครคนดี

  ฉันจะร่วมเคียงข้าง    บนเส้นทางขนานนี้

เป็นเพื่อนที่แสนดี        ให้เธอมีแต่สุขใจ





ไม่โทษใคร..เพราะมันผิดที่ใจฉันเอง*

[จีราวัฒน์]

ไม่โทษใคร
หากเธอต้งการจะไปจากฉัน
ในเมื่อเธอหมดรักกันและกัน
แค่เวลาสั้นๆเท่านั้นฉันก็ยินดี

ไม่มีใครผิด
หากเธอคิดจะไปอย่างนี้
โชคดีละกันนะคนดี
จากนี้จะขออยู่ในที่ที่เธอไม่ต้องการ   

 

[ฌลา]

...ไม่โกรธอะไรเลย...
ในเมื่อรักไม่ได้เป็นเหมือนเคย...ก็เท่านั้น
ไม่โทษเธอที่เปลี่ยนใจ...ลืมความหมาย...ความผูกพัน
ที่ผิดก็แค่ฉัน....ที่ดูแลเธอนั้น....ไม่พอ

อย่าเลยนะอย่าเสียน้ำตา
อย่าทำเหมือนห่วงหา....นะ ฉันขอ
แค่เธอจากไป...ฉันก็เสียใจมากเกินพอ
สิ่งเดียวที่อยากขอ...อย่าสร้างเยื่อใยให้ต้องรอ....เรื่อยไป...