ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[anat]

อนิจจา วาจาหวาน ผสานรัก
เธอมาทักมาทายพร่างพรายฝัน
พบนางแก้ว แววตา  วิลาวัณย์
เป็นตะวัน จันทร์กระจ่าง ส่องทางใจ

เป็นโมบาย สายรุ้ง ดังกรุ๊งกริ๊ง
เป็นยอดหญิง นางน้อง หน้าผ่องใส
น้ำใจงาม ยิ่งนัก ภักดิ์ห่วงใย
รักหมดใจ เทให้น้อง...ของเชลยฯ 

[จะไม่เด็ด]

รักเพลงดาบคาบค่ายสุดใจดิ้น
ไม่ถวิลสักเพียงคราว่ารักใคร่
จนมาพบสบนางกลางพงไพร
เหมือนมนต์ใดมาสะกิดให้ติดตาม

คำสั่งเหนือสั่งมาดุจฟ้าฟาด
จงต้อนกวาดไพรีอย่าผลีพลาม
หน้าน้ำหลากต้องจากเจ้าเข้าสงคราม
อีกกี่ยามจึงจะได้กลับมารับเชลย...

....แบบว่า...ใช่แบบนี้เป่าครับ

[ตะวันฉาย]

...เมื่อรักแลกแจกแถมแกมให้เลือก
รักเพียงเปลือกนอกหรือในใจทวงถาม
เชลยศึกนอกใจหรือไร้นาม
กี่โมงยามเชลยรักจักปักทรวง....

...ได้เป็นเพียงเชลยเชยภายนอก
ให้เขาหยอกนอกใจใครจะหวง
เป็นเชลยเกยนอกใจให้เขาลวง
เชลยล่วงพวงบุปผาคร่าฤทัย...

[ระนาดเอก]

๐ ทั้งมือเท้ามองไปนั้นไร้โซ่
มิมีเสียงปล่อยโฮโผล่จากไหน
ภาพภายนอกคือตัวคนทั่วไป
สัมผัสได้นิยามความเบิกบาน

๐ ส่วนดวงใจถูกมัดรัดไว้แน่น
ประดุจแม้นติดกับหลักประหาร
หลงรักเธอโง่งมอย่างซมซาน
เป็นเชลยนงคราญด้านรักเธอ..

[มหาซัง]

เยี่ยงชายชาญผ่านศึกเหนือและเสือใต้   
ไม่หวั่นไหวใจสู้มิรู้หนี
ปราบศัตรูสู้มารพาลไพรี     
ปฐพีนี้สุขอยู่ทุกวัน

เรื่องความรักมักพ่ายอยู่หลายครั้ง 
ต้องเพพังพลั้งพลาดไม่คาดฝัน
เพราะยิ่งรบยิ่งล่าเข้าฝ่าฟัน   
กลับถูกกันกั้นร่างอย่างเชลย

มหาซัง

[สุภาพบุรุษทรชน]

..พลันสายตาหมายปองที่มองเห็น
..เหมือนว่าเป็นโซ่ตรวนครวญโหยหา
..พันธนาการหัวใจไว้ในตา
..อนิจจาหมดองอาจเป็นทาสใจ

..เคยเย่อหยิ่งผยองครอบครองจิต
..หมดสิ้นฤทธิ์คิดพรั่นและหวั่นไหว
..เพียงสายตาเมียงมองมาคล้องใจ
..มอบให้เขาเอาไป...ไม่ใยดี.

 ...............................

[anat]

ค่ำคืนนี้ ดวงดาว พราวเกลื่อนฟ้า
จิตใจข้าฯ เชลย เอ่ยความฝัน
เมื่อความหลังครั้งก่อนอ้อนรำพัน
แต่สิ่งนั้น มันสลาย กลายร้าวราน

ใจทั้งหมดคือของขวัญ รางวัลให้
เป็นความใฝ่ ความฝัน กระสันต์หวาน
แต่เธอกลับทำรักทรมาน
เธอสราญเบิกบานพาลสมใจ

ดวงเดือนที่เกลื่อนฟ้าก็ลาลับ
น้ำค้างจับยอดหญ้าคราหวั่นไหว
เดือนลับฟ้า รักของข้าฯ ก็ลับไป
รอวันใหม่ รักใหม่ มีไหม? เอย

[anat]

ซึ่งอยู่กับความหวานที่ผ่านพ้น
ความสุขล้นเติมฝันอันสดใส
ความหวานหวามลามทั่วทั้งหัวใจ
เมื่อเธอให้คำมั่นและสัญญา

สุขทุกครั้งเมื่อใจได้คิดถึง
ใจดวงหนึ่งเคยแกล้งทำเก่งกล้า
ก็อ่อนลงเมื่อได้สบสายตา
เมื่อใจรักห่วงหาในอารมณ์

ขณะนี้ อยู่ห่าง กายต่างหาก
แต่ใจฝากอยู่ใกล้ คล้ายผ้าห่ม
แม้เหน็บหนาวน้ำค้างที่พร่างพรม
รักช่วยข่มความหนาวที่ร้าวทรวง

ทุกวันอยากจะได้กลับไปเห็น
เธอผู้เป็น คนซึ่ง ซึ้งและห่วง
สัญญารักจากใจได้ถามทวง
ดุจเธอลวงล้อเล่นหรือเช่นไร

เงียบสงัดรัตติกาลเกือบผ่านพ้น
ทุกข์อยู่บนความหวานที่หวั่นไหว
ความเงียบจึงคลุมทั่วทั้งหัวใจ
หนาวน้ำค้างคืนใกล้ดอกไม้บาน

ขณะนี้เธออยู่ไหนใต้ฟ้านี้
ดาวเริ่มหรี่ตาหลับกับความหวาน
เดือนรูปเคียวเกี่ยวฟ้ามาเนิ่นนาน
ต้องปิดม่านตาหลับพร้อมกับดาว

[anat]

๐ ทั้งมือเท้ามองไปนั้นไร้โซ่
มิมีเสียงปล่อยโฮโผล่จากไหน
ภาพภายนอกคือตัวคนทั่วไป
สัมผัสได้นิยามความเบิกบาน

๐ ส่วนดวงใจถูกมัดรัดไว้แน่น
ประดุจแม้นติดกับหลักประหาร
หลงรักเธอโง่งมอย่างซมซาน
เป็นเชลยนงคราญด้านรักเธอ..(ระนาดเอก)

๐ แต่ก็พร้อม...ยอมรับ...กับทุกลิ่ง
แม้นความจริง...จะช้ำ...น้ำตาเอ่อ
อาจเจ็บปวด...รวดร้าว...ทุกคราวเจอ
ได้ใกล้เธอ...ยอมเป็น...เช่นเชลย

๐ แม้มิอาจ...วาดหวัง...กับฝั่งฝัน
แม้รักมั่น...เพียงใด...ไม่อาจเอ่ย
แม้ไร้หวัง...อิงแอบ...แนบชิดเชย
ยอมถูกคน...หยันเย้ย...เชลยใจ...... (victoriasecret)

เพียงแค่คิด จิตเก้อ แอบเผลอภักดิ์
ตกเป็นทาส สวาทหนัก มักหมองไหม้
เชลยรัก ร้อนรุ่ม ดุจสุมไฟ
ตกอยู่ใน บ่วงกรรม ช้ำอุรา

หนาวหัวใจใครหนอพอจะช่วย
สาวคนสวยบ้านกลอนวอนเถิดหนา
อย่าเร่รัก สลักกล มนต์มายา
ลวงชายนอง น้ำตา ฆ่าเชลยฯ

[บ้านกลอนไทย]

๐ ทั้งมือเท้ามองไปนั้นไร้โซ่
มิมีเสียงปล่อยโฮโผล่จากไหน
ภาพภายนอกคือตัวคนทั่วไป
สัมผัสได้นิยามความเบิกบาน

๐ ส่วนดวงใจถูกมัดรัดไว้แน่น
ประดุจแม้นติดกับหลักประหาร
หลงรักเธอโง่งมอย่างซมซาน
เป็นเชลยนงคราญด้านรักเธอ..(ระนาดเอก)

๐ แต่ก็พร้อม...ยอมรับ...กับทุกลิ่ง
แม้นความจริง...จะช้ำ...น้ำตาเอ่อ
อาจเจ็บปวด...รวดร้าว...ทุกคราวเจอ
ได้ใกล้เธอ...ยอมเป็น...เช่นเชลย

๐ แม้มิอาจ...วาดหวัง...กับฝั่งฝัน
แม้รักมั่น...เพียงใด...ไม่อาจเอ่ย
แม้ไร้หวัง...อิงแอบ...แนบชิดเชย
ยอมถูกคน...หยันเย้ย...เชลยใจ...... (victoriasecret)

เพียงแค่คิด จิตเก้อ แอบเผลอภักดิ์
ตกเป็นทาส สวาทหนัก มักหมองไหม้
เชลยรัก ร้อนรุ่ม ดุจสุมไฟ
ตกอยู่ใน บ่วงกรรม ช้ำอุรา

หนาวหัวใจใครหนอพอจะช่วย
สาวคนสวยบ้านกลอนวอนเถิดหนา
อย่าเร่รัก สลักกล มนต์มายา
ลวงชายนอง น้ำตา ฆ่าเชลยฯ.....(anat )


แม้จะด่า ว่าโง่ เป็นโคถึก
จิตสำนึก ทึกทัก เมื่อรักเผย
เหมือนถูกอวน ตรวนล่าม ทุกยามเคย
ดุจเขาเปรย เชลยใจ เมื่อไขดู

สาวบ้านกลอน นอนแล้ว หรือแก้วจ๋า
กับทิวา ดาดาว ที่พราวอยู่
หนุ่มนั่งเหงา เศร้าหา โปรดมาชู
หรือมีคู่ เคียงใกล้ ไร้รักเรา......(จิ๊กโก๋บ้านกลอน)

           
 

[anat]

๐ ทั้งมือเท้ามองไปนั้นไร้โซ่
มิมีเสียงปล่อยโฮโผล่จากไหน
ภาพภายนอกคือตัวคนทั่วไป
สัมผัสได้นิยามความเบิกบาน

๐ ส่วนดวงใจถูกมัดรัดไว้แน่น
ประดุจแม้นติดกับหลักประหาร
หลงรักเธอโง่งมอย่างซมซาน
เป็นเชลยนงคราญด้านรักเธอ..(ระนาดเอก)

๐ แต่ก็พร้อม...ยอมรับ...กับทุกลิ่ง
แม้นความจริง...จะช้ำ...น้ำตาเอ่อ
อาจเจ็บปวด...รวดร้าว...ทุกคราวเจอ
ได้ใกล้เธอ...ยอมเป็น...เช่นเชลย

๐ แม้มิอาจ...วาดหวัง...กับฝั่งฝัน
แม้รักมั่น...เพียงใด...ไม่อาจเอ่ย
แม้ไร้หวัง...อิงแอบ...แนบชิดเชย
ยอมถูกคน...หยันเย้ย...เชลยใจ...... (victoriasecret)

เพียงแค่คิด จิตเก้อ แอบเผลอภักดิ์
ตกเป็นทาส สวาทหนัก มักหมองไหม้
เชลยรัก ร้อนรุ่ม ดุจสุมไฟ
ตกอยู่ใน บ่วงกรรม ช้ำอุรา

หนาวหัวใจใครหนอพอจะช่วย
สาวคนสวยบ้านกลอนวอนเถิดหนา
อย่าเร่รัก สลักกล มนต์มายา
ลวงชายนอง น้ำตา ฆ่าเชลยฯ.....(anat )


แม้จะด่า ว่าโง่ เป็นโคถึก
จิตสำนึก ทึกทัก เมื่อรักเผย
เหมือนถูกอวน ตรวนล่าม ทุกยามเคย
ดุจเขาเปรย เชลยใจ เมื่อไขดู

สาวบ้านกลอน นอนแล้ว หรือแก้วจ๋า
กับทิวา ดาดาว ที่พราวอยู่
หนุ่มนั่งเหงา เศร้าหา โปรดมาชู
หรือมีคู่ เคียงใกล้ ไร้รักเรา......(จิ๊กโก๋บ้านกลอน)

           
 

โอ้ดึกดื่นคืนนี้มีจิ๊กโก๋
ชื่อนะโมโก้หล่อ พอคลายเหงา
มาอวยพร สอนสุข ปลุกปลอบเรา
ซึ้งคำเขา เฝ้าอ่าน กานท์เพราะดี

คารวะ นักกวี ศรีอักษร
ลีลากลอน วอนสาว พราวฉวี
เชลยรัก ทักทาย ยื่นไมตรี
จงนอนหลับ ฝันดี พี่ขอบาย............ลาก่อนครับ..มิตรภาพตราบฟ้าดิน..แล้วพบกันใหม่นะครับ   

[ระนาดเอก]

๐ ทั้งมือเท้ามองไปนั้นไร้โซ่
มิมีเสียงปล่อยโฮโผล่จากไหน
ภาพภายนอกคือตัวคนทั่วไป
สัมผัสได้นิยามความเบิกบาน

๐ ส่วนดวงใจถูกมัดรัดไว้แน่น
ประดุจแม้นติดกับหลักประหาร
หลงรักเธอโง่งมอย่างซมซาน
เป็นเชลยนงคราญด้านรักเธอ..(ระนาดเอก)

๐ แต่ก็พร้อม...ยอมรับ...กับทุกลิ่ง
แม้นความจริง...จะช้ำ...น้ำตาเอ่อ
อาจเจ็บปวด...รวดร้าว...ทุกคราวเจอ
ได้ใกล้เธอ...ยอมเป็น...เช่นเชลย

๐ แม้มิอาจ...วาดหวัง...กับฝั่งฝัน
แม้รักมั่น...เพียงใด...ไม่อาจเอ่ย
แม้ไร้หวัง...อิงแอบ...แนบชิดเชย
ยอมถูกคน...หยันเย้ย...เชลยใจ...... (victoriasecret)

เพียงแค่คิด จิตเก้อ แอบเผลอภักดิ์
ตกเป็นทาส สวาทหนัก มักหมองไหม้
เชลยรัก ร้อนรุ่ม ดุจสุมไฟ
ตกอยู่ใน บ่วงกรรม ช้ำอุรา

หนาวหัวใจใครหนอพอจะช่วย
สาวคนสวยบ้านกลอนวอนเถิดหนา
อย่าเร่รัก สลักกล มนต์มายา
ลวงชายนอง น้ำตา ฆ่าเชลยฯ.....(anat )

แม้จะด่า ว่าโง่ เป็นโคถึก
จิตสำนึก ทึกทัก เมื่อรักเผย
เหมือนถูกอวน ตรวนล่าม ทุกยามเคย
ดุจเขาเปรย เชลยใจ เมื่อไขดู

สาวบ้านกลอน นอนแล้ว หรือแก้วจ๋า
กับทิวา ดาดาว ที่พราวอยู่
หนุ่มนั่งเหงา เศร้าหา โปรดมาชู
หรือมีคู่ เคียงใกล้ ไร้รักเรา......(จิ๊กโก๋บ้านกลอน)

โอ้ดึกดื่นคืนนี้มีจิ๊กโก๋
ชื่อนะโมโก้หล่อ พอคลายเหงา
มาอวยพร สอนสุข ปลุกปลอบเรา
ซึ้งคำเขา เฝ้าอ่าน กานท์เพราะดี

คารวะ นักกวี ศรีอักษร
ลีลากลอน วอนสาว พราวฉวี
เชลยรัก ทักทาย ยื่นไมตรี
จงนอนหลับ ฝันดี พี่ขอบาย.....(anat)     

๐ เชลยรักวางกลป้อนมนต์ขลัง
สาวกลอนนั่งนอนหลับกระสับกระส่าย
เมื่อเชลยระดมคำคมคาย
นอกจากสาวใจร้ายที่หมายเมิน

๐ ในคืนค่ำย่ำเช้าหนาวน้ำค้าง
เชลยคว้างด้วยรักจากห่างเหิน
ปล่อยอารมณ์กับพจน์บทชวนเชิญ
ให้สาวเดินเข้าต่อหัวข้อกลอน..(ระนาดเอก)

[สายใย]

เชลยรักชักแถวแนวยาวเหยียด
?Anat?เบียดขึ้นมาข้างหน้าก่อน
?จะไม่เด็ด?เข็ดเหล้ามาเว้าวอน
?ระนาดเอก?เสกอักษรกลอนเชลย

?มหาซัง?พลั้งใจว่าไม่บาป
ส่วน?สุภาพ บุรุษทรชน?เฉย
?victoriasecret?เด็ดดังเคย
?หนุ่มนะโม?พิโธ่เอ๋ยเขยบ้านกลอน

?ตะวันฉาย?คล้ายจะ ชนะแล้ว
เชิญน้องแก้วลงอาญาอย่าใจอ่อน
เชลยรักหลายหนุ่มดูรุ่มร้อน
อยากถูกต้อนย้อนส่งเข้ากรงใจ

   

[ตะวันฉาย]

?ตะวันฉาย?คล้ายจะ ชนะแล้ว
เชิญน้องแก้วลงอาญาอย่าใจอ่อน
เชลยรักหลายหนุ่มดูรุ่มร้อน
อยากถูกต้อนย้อนส่งเข้ากรงใจ..........(พี่สายใย)

เชลยรักหลายหนุ่มดูรุ่มร้อน
ใจเว้าวอนลงอาญาพาหลงใหล
ทั้งนะโม มหาซัง ทั้งสายใย
สุภาพฯ ใจ จะไม่เด็ด เช็ดน้ำตา

จะให้น้องลงอาญาอย่างไรเล่า
ในลำเนา Anat เย้าเฝ้าห่วงหา
ระนาดเอกคอยหยิบยื่นฟื้นอุรา
victoriasecret พี่จ๋ายังท่าคอย

ใช่จะรักเผื่อเลือกแค่เปลือกนอก
เคยซ้ำชอกลงอาญาพาถดถอย
ไม่มีสิทธิ์ชิดใจไปลงรอย
ใจคนคอยเชลยรักมาพักใจ.............(ตะวันฉาย)

[จะไม่เด็ด]

?ตะวันฉาย?คล้ายจะ ชนะแล้ว
เชิญน้องแก้วลงอาญาอย่าใจอ่อน
เชลยรักหลายหนุ่มดูรุ่มร้อน
อยากถูกต้อนย้อนส่งเข้ากรงใจ..........(พี่สายใย)

เชลยรักหลายหนุ่มดูรุ่มร้อน
ใจเว้าวอนลงอาญาพาหลงใหล
ทั้งนะโม มหาซัง ทั้งสายใย
สุภาพฯ ใจ จะไม่เด็ด เช็ดน้ำตา

จะให้น้องลงอาญาอย่างไรเล่า
ในลำเนา Anat เย้าเฝ้าห่วงหา
ระนาดเอกคอยหยิบยื่นฟื้นอุรา
victoriasecret พี่จ๋ายังท่าคอย

ใช่จะรักเผื่อเลือกแค่เปลือกนอก
เคยซ้ำชอกลงอาญาพาถดถอย
ไม่มีสิทธิ์ชิดใจไปลงรอย
ใจคนคอยเชลยรักมาพักใจ.............(ตะวันฉาย)


อ่านหลายกลอนร้อนรุมสุมอกพี่
พลันฤดีที่ท้อถอยพลอยหวั่นไหว
เป็นเชลยรักเหนื่อยยิ่งนักให้หักใจ
หยุดอย่างไรในเปลวสวาทที่บาดทรวง

จึงสะเทิ้นเมินมองจ้องเสน่หา
ด้วยยิ่งพาให้จิตหวังรั้งแหนหวง
เพียงหวังใจให้คลายคลาดสวาทลวง
อย่าได้ท้วงให้เชลยต้องเผยใจ...อิอิ

...แบบว่า..ไม่รู้สิ

[ระนาดเอก]

๐ ตะวันฉาย?คล้ายจะ ชนะแล้ว
เชิญน้องแก้วลงอาญาอย่าใจอ่อน
เชลยรักหลายหนุ่มดูรุ่มร้อน
อยากถูกต้อนย้อนส่งเข้ากรงใจ...(พี่สายใย)

เชลยรักหลายหนุ่มดูรุ่มร้อน
ใจเว้าวอนลงอาญาพาหลงใหล
ทั้งนะโม มหาซัง ทั้งสายใย
สุภาพฯ ใจ จะไม่เด็ด เช็ดน้ำตา

จะให้น้องลงอาญาอย่างไรเล่า
ในลำเนา Anat เย้าเฝ้าห่วงหา
ระนาดเอกคอยหยิบยื่นฟื้นอุรา
victoriasecret พี่จ๋ายังท่าคอย

ใช่จะรักเผื่อเลือกแค่เปลือกนอก
เคยซ้ำชอกลงอาญาพาถดถอย
ไม่มีสิทธิ์ชิดใจไปลงรอย
ใจคนคอยเชลยรักมาพักใจ...(ตะวันฉาย)

อ่านหลายกลอนร้อนรุมสุมอกพี่
พลันฤดีที่ท้อถอยพลอยหวั่นไหว
เป็นเชลยรักเหนื่อยยิ่งนักให้หักใจ
หยุดอย่างไรในเปลวสวาทที่บาดทรวง

จึงสะเทิ้นเมินมองจ้องเสน่หา
ด้วยยิ่งพาให้จิตหวังรั้งแหนหวง
เพียงหวังใจให้คลายคลาดสวาทลวง
อย่าได้ท้วงให้เชลยต้องเผยใจ...(จะไม่เด็ด)อิอิ..

๐ แค่นุชเผยวางบ่วงให้ล่วงรัก
พี่ก็เทหน้าตักรักหลงใหล
หลงบ่วงม่านสิเหน่หาหน้านวลใย
มาลอยไหวหยอกล้อก็ทั้งคืน

๐ ฤทธิ์เสน่ห์เนรมิตพิศวาส
กระเซ็นสาดทุกชายให้สะอื้น
ในกรงใจเชลยเอ๋ยต่างยืน
ล้วงหยิบยื่นใจแด่แม่ทรามวัย..(ระนาดเอก)

[สุภาพบุรุษทรชน]

?ตะวันฉาย?คล้ายจะ ชนะแล้ว
เชิญน้องแก้วลงอาญาอย่าใจอ่อน
เชลยรักหลายหนุ่มดูรุ่มร้อน
อยากถูกต้อนย้อนส่งเข้ากรงใจ...(พี่สายใย)

เชลยรักหลายหนุ่มดูรุ่มร้อน
ใจเว้าวอนลงอาญาพาหลงใหล
ทั้งนะโม มหาซัง ทั้งสายใย
สุภาพฯ ใจ จะไม่เด็ด เช็ดน้ำตา

จะให้น้องลงอาญาอย่างไรเล่า
ในลำเนา Anat เย้าเฝ้าห่วงหา
ระนาดเอกคอยหยิบยื่นฟื้นอุรา
victoriasecret พี่จ๋ายังท่าคอย

ใช่จะรักเผื่อเลือกแค่เปลือกนอก
เคยซ้ำชอกลงอาญาพาถดถอย
ไม่มีสิทธิ์ชิดใจไปลงรอย
ใจคนคอยเชลยรักมาพักใจ...(ตะวันฉาย)

อ่านหลายกลอนร้อนรุมสุมอกพี่
พลันฤดีที่ท้อถอยพลอยหวั่นไหว
เป็นเชลยรักเหนื่อยยิ่งนักให้หักใจ
หยุดอย่างไรในเปลวสวาทที่บาดทรวง

จึงสะเทิ้นเมินมองจ้องเสน่หา
ด้วยยิ่งพาให้จิตหวังรั้งแหนหวง
เพียงหวังใจให้คลายคลาดสวาทลวง
อย่าได้ท้วงให้เชลยต้องเผยใจ...(จะไม่เด็ด)อิอิ..

๐ แค่นุชเผยวางบ่วงให้ล่วงรัก
พี่ก็เทหน้าตักรักหลงใหล
หลงบ่วงม่านสิเหน่หาหน้านวลใย
มาลอยไหวหยอกล้อก็ทั้งคืน

๐ ฤทธิ์เสน่ห์เนรมิตพิศวาส
กระเซ็นสาดทุกชายให้สะอื้น
ในกรงใจเชลยเอ๋ยต่างยืน
ล้วงหยิบยื่นใจแด่แม่ทรามวัย..(ระนาดเอก)

๐ เป็นเล่ห์ลวง...บ่วงรัก...ยังหักฝืน
แม้กล้ำกลืน...ขื่นขม...ตรมไฉน
ถึงพ่ายแพ้...แดดิ้น...แทบสิ้นใจ
ยังก้มหน้า...ฝ่าไป...ถึงใจนาง

๐ เป็นเชลย...เคยช้ำ...จนซ้ำซาก
ถึงลำบาก...ขวากหนาม...ตามกีดขวาง
ชีพไม่ดับ...อับจน...สิ้นหนทาง
ไม่ลาร้าง...จางจร...ถอนรักเธอ (victoriasecret)

..มีมากมายหลายหนุ่มโดนรุมเร้า
..เป็นเรื่องเศร้าเว้าวอนก่อนจะเผลอ
..ตกเป็นทาสแห่งรักปักใจเธอ
..หลงละเมอเพ้อหนักเพราะรักคอย

..เป็นเรื่องราวหนาวเหน็บปวดเจ็บแผล
..กระต่ายแลแค่หยุดจนสุดสอย
..ได้เพียงเอ่ยเผยคำรำพันคอย
..จันทร์เจ้าลอยสูงศักดิ์ให้หนักใจ

..เป็นเชลยเผยสิทธิ์แค่คิดถึง
..ไม่มีวันได้เป็นหนึ่งซึ่งหวั่นไหว
..หมายจะชมจันทราก้มหน้าไป
..ลิขิตไว้ในใจ...ว่าไม่ควร.   (สุภาพบุรุษทรชน)

.............................

[ระนาดเอก]

0 เหลียวไปมองภาพเชลยเผยรูปลักษณ์
พี่สายใยจูงชักกระอักกระอ่วน
เหตุผลสาวอรทัยใจเรรวน
ทุกชายล้วนอุปมาฆาตกร

0 เชลยรักราศีคดีเพียบ
หากรักสาวคงเปรียบแค่เห่าหอน
แต่เชลยท้ายสุดสะดุดอร
เพราะเหมือนหนุ่มโดม่อนฯบ้านกลอนไทย ..

[สายใย]

๐ เหลียวไปมองภาพเชลยเผยรูปลักษณ์
พี่สายใยจูงชักกระอักกระอ่วน
เหตุผลสาวอรทัยใจเรรวน
ทุกชายล้วนอุปมาฆาตกร

๐ เชลยรักราศีคดีเพียบ
หากรักสาวคงเปรียบแค่เห่าหอน
แต่เชลยท้ายสุดสะดุดอร
เพราะเหมือนหนุ่มโดม่อนฯบ้านกลอนไทย..(ระนาดเอก)

 

ใครเป็นใครคนไหนนั้นฉันไม่รู้
แต่ช่วยดูคนแรกน่ะ?นะโม?ไหม
หุ่นอย่างนี้รักช้ำต้องทำใจ
คงเป็นได้แค่หกเขยเชลยรัก

[กริชอักษร]

เชลยรักผู้มีปฏักปักอกไว้
เคยร้องไห้ให้เธอมาหลายหน
เจ็บแบบที่เรียกว่าแทบไม่เป็นคน
แต่ต้องทนทั้งที่ไร้เหตุผลใดๆ

ในวันนี้ฝืนยิ้มริมผีปาก
ตาแห้งผากจากลมหนาวยังยิ้มได้
ต่างขี่รถสวนกันเห็นแต่ไกล
ใครซ้อนท้ายฝืนหัวใจไม่ให้มอง

ขี่ประคองร้องไห้ไม่อายฟ้า
ภาพบาดตายังตรึงซึ่งใจหมอง
ขี่สวนกันเธอก็มองฉันก็มอง
อยากขอร้องอย่ามองอีกเลยเธอ

ข้าแต่ฟ้าผู้ทรงธรรม...ฉันได้
อย่าใจร้ายให้ฉันเป็นฝ่ายเจ็บโดยเสมอ
ไม่ร้องขอให้ฉันสุขเลิศเลอ
แต่อย่าให้ฉันเพ้อเจ้อไปรักใคร

ทุกวันนี้เป็นดั่งเชลยในคุกเถื่อน
กลเขาเฉือนเรือนร่างอย่างใจร้าย
เขาไม่สนว่าฉันจะเจ็บทุรนทุราย
เพราะฉันตายเขาก็ไร้ความผิดใดๆในตัว

เหตุนี้ฉันจึงต้องพึ่งฟ้า
โปรดเมตตาอย่าให้หลงเมามัว
ไม่ใช่เขาทำร้ายเเพราะฉันทำตัว
จนปวดหัวปวดใจได้ทุกวัน

เขาจะคบจะเลือกใครก็ได้
จะเก็บมาทำร้ายหัวใจทำไมฉัน
แต่เธอมาทำให้ฉํนรักทำไมกัน
การที่จะตัดสัมพันธ์มันยากเย็นรู้ไหมเธอ

จะได้ไหมถ้าเราจะอโหสิกรรม
เราอาจจะเคยทำร่วมกันมาฉันขอเสนอ
ขอให้อโหสิให้กันนะเธอ
ปลดปล่อยเชลยที่ล้นเอ่อความทรมาณ