ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[grednaka]

--

[สายใย]

จนบัดนี้ฉันจึงได้ซึ้งจิต
ที่เคยคิดปืนป่ายตะกายหาว
ดวงดาราสง่าล้นบนฟ้าพราว
มิควรน้าวดาวหล่นปนฝุ่นดิน

[(ฟ้า) มารสุรา]

เธอมุ่งมาด..วาดหวัง..ตั้งต้นเสา
จะสอยเอา..เจ้าดาว..พราวสวรรค์
กระโดดลอย..หมายห้อย..ตรงเสี้ยวจันทร์
เพื่อยืดมือ..หยิบฝัน..ถึงชั้นดาว

เธอยกอิฐ..ประดิษฐ์ก้อน..ขึ้นซ้อนทับ
ก่อกระซับ..จับวาง..ขึ้นกลางหาว
ถึงเยาว์วัย..แต่ใจยัง..ตั้งมั่นยาว
เอื้อมถึงดาว..สกาวแสง..ด้วยแรงมี

เจ้าสาวน้อย..คอยยืน..บนพื้นอิฐ
ทอดความคิด..จิตปอง..ท้องฟ้าสี
โบกสบัด..กวัดมือกว้าง..กลางราตรี
เพียงหวังมี..ดารา..มาติดมือ

ดาวดั่งเพชร..เจ็ดสี..มณีฟ้า
ไกลเกินเอื้อม..หัตถา..มาจับถือ
เจ้าสูงล้ำ..ย้ำเตือนใจ..ไกลเอื้อมมือ
จะใช่หรือ..โน้มอนงค์..ให้ลงมา

พังกองอิฐ..ที่คิดสร้าง..บนทางเก่า
เหลือเพียงซาก..กากเก่า..เศร้าจริงหนา
วิมานรัก..หักลง..ปลงอุรา
ขออำลา..ดวงดาว..สาวเจ้าเอย

แต่งโดนใจจริงเกล็ดนาคา   เหมือนชีวิตผมเลย    เอ้าบวกให้

[jam]

ฉันเคยคิดเอาไม้ไปสอยดาว
หวังดาราสุกสกาว..จะร่วงหล่น
ตกสู่ดิน..ให้มือได้ถือยล
แม้เกลือกฝุ่น..จะปัดป่นให้หล่นไป

จะถนอมอ้อมรักประจักษ์แจ้ง
จะแสดงว่ารักดาวขนาดไหน
มิใช่สอยให้ร่วง..แล้วทิ้งไป
ดาวเอ๋ยจง..รู้ไว้เถิดหนาดาว

ฉันรักแล้วรักเลยนะขอบอก
ไม่มีหลอกให้ใครได้รอนร้าว
รับรักฉัน..ไปเสียเถอะนะดาว
เห็นใจคนหน้าลาวลาว..คนนี้ที

[ตะวันฉาย]

...บนท้องฟ้ามีดาวพราวระยิบ
แสงกระพริบเรืองรองผ่องสุกใส
ทางช้างเผือกโปรดรอท่าอย่าลาไกล
โน้มดาวใจมาใกล้อย่าไกลกัน

...แต่ดูเหมือนดาวใจอยู่ไกลนัก
ทั้งดาวรักจากฟ้ายังพาฝัน
ดาวดวงไหนที่จะอยู่คู่ชีวัน
ดาวโศกพลันแทรกร่างย่างเข้าใจ.....

[jubjub]

......โบกโบยบินระเริงบนท้องฟ้า
พราวแสงจ้า.........สอดส่องมองสดใส
ระยิบระยับวับวาวจับหัวใจ..........
เปรียบดั่งใครคนนั้น...........ที่เฝ้ามอง
..........หากวันใดท้องฟ้านั้นมืดมิด
ไม่กล้าคิด.........ให้หัวใจต้องหม่นหมอง
รู้ตัวดีทุกวันนี้.........แค่ตัวสำรอง
ไม่มีสิทธิ์จับจอง........หัวใจเธอ...........

[สายลมสีขาว]

คิดปลิดดาว พราวแสง แสวงฟ้า
เพียงตามหา ดารา พร่าไสว
ใยจึงหมาย เด็ดดวง ยวงดาวใป
ให้หล่นลู่ คู่ใจ ในวจี

ประกายแสง แผลงแพรว แววระยิบ
ส่องกระพริบ ลิบทาง หว่างวิถี
ให้เดินตาม ยามเหงา เคล้าราตรี
ไม่สิ้นที่ วิธี มีฝันใด

 

[เหมันต์กาล]

ฉันเก็บอิฐ   ต่อฐาน   ให้มันสูง
เพื่อจะรู้   ว่าดาวสูง   ซักเพียงไหน
ถ้าสูงมาก   ฉันอาจ   จะถอดใจ
แต่ถ้าไหว   จะต่อไป   ให้ถึงดาว

เพื่อจะคว้า   ดาวนั้น   ที่ฉันหมาย
เอามาไว้   ในห้องนอน   เพื่อปลอบฉัน
เมื่อฉันเจ็บ   จากรัก   ยังมีดาวเป็น..เพื่อนกัน
ยิงนานวัน   ยิงหมดทาง   จะคว้าดาว

[ผาเวียง]

ดาราดาษ..กลาดเกลื่อน..ละเลื่อนล่อง
น่านฟ้าผ่อง..เพริศแพร้ว..แวววาวใส
บางเราะร่าง..เรียงราย..ดุจสายใย
เป็นแนวไล้..โลมนภา..ช่างน่ามอง

เก็บดารา..มาร้อย..แทนถ้อยกล่าว
จากใจบ่าว..ส่งศัพท์..เพื่อดับหมอง
แม้ว่าไกล..เกินเอื้อม..เชื่อมใจครอง
ใจสี่ห้อง..พี่นี้..ให้น้องยา

ยามจากกัน..นั้นละบาก..ลำบนยิ่ง
ยามจากจริง..ใจละล่ม..ละลายหนา
ยามจากไป..ไม่ส่งข่าว..ส่งคราวมา
ยามจากลา..พากะรุ่ง..กะริ่งใจ

นั่งเฝ้าความ..ยามพะว้า..พะวงหวั่น
นั่งเฝ้าฝัน..ฝ่าระทม..ระทวยไซร้
นั่งเฝ้าคิด..จิตละล่อง..ละลอยไป
นั่งเฝ้าใฝ่..ใครจะกลับ..จะคืนมา

ร่วมเรียงร้อย..สอยดาว..ที่พราวหน
ร่วมเรียงด้น..สนอักษร..กลอนหรรษา
ร่วมเรียงรมย์..สมสุข..ทุกเวลา
ร่วมเรียงว่า..ว้าว้าง..ด้วยห่างกัน

[boomarang]

ถ้าดวงดาวร่วงหล่นจากฟากฟ้า
จะปลิดดาวส่องนภาสว่างใส
ดาวสกาวผุดผ่องส่องอำไพ
แล้วไฉนใยต้องเกลือกกลั้วเศษดิน
ถ้าให้ดาวแพรวพราวอยู่บนฟากฟ้า
ดวงจันทราคู่ดาราไม่สุดสิ้น
อย่าดึงดาวร่วงลงมาเปื้อนราคิน
ให้กลายเป็นดาวเปื้อนดินสิ้นราคา

[ระนาดเอก]

๐ เอื้อมปลิดดาวใส่กล่องเตรียมของขวัญ
ค่อยเลือกสรรดวงที่แสงสีจ้า
ทีละดวงวางเรียงเยี่ยงทองตรา
เช่นสิ่งของล้ำค่าเพื่อยาใจ

๐ ฉีกม่านฟ้าเปรียบแม้แทนกระดาษ
ฉวยเรียวแสงจันทร์สาดห่อมัดให้
หวังเพียงแค่จอมขวัญเปิดทันใด
ยิ้มประกายสดใสได้ก็พอ..

[Kotchanan]

กล่องของขวัญห่อสีฟ้าฉาบทารุ้ง
คาดแสงทองส่องปรุง...เป็นถุงห่อ
จากพี่ชายมอบให้นวลลออ
เป็นสื่อนัยอะไรหนอ...พ่อหน้ามน

ฤ..ว่าพี่...มีใจให้แด่ข้า
จึงกำนัลสิ่งหรูหรา..มาข้างต้น
ฤ..ว่าข้า...ผิดผัน..สำคัญตน
เขามิสนเพียงนิด..คิดไปเอง  (เกล็ดนาคา)
 


เคยอยากปีนขึ้นสูงมุ่งสุดฟ้า
เก็บแสงทองทาบทามาปลั่งเปล่ง-
ข้างบุหงาระย้าย้อยห้อยโตงเตง
ฮัมบทเพลงตะกายดาว กล่อมพฤกษ์ไพร

นฤมิตจิตข้าว่าอย่าเอื้อม
โดยวาระล้ำเหลื่อมอันอ่อนไหว
ยื่นหัตถ์ทิพย์หยิบกล่องฯนาคาไป
สองบาทาข้าใส่่เกียร์ผีโกย... (กชนันท์)   

[สายใย]

ถึงยื้อแย่งแซงไปจนได้กล่อง
ถ้าเปิดมองข้างในจะไห้โหย
อาจผิดเบอร์/ไซ้ส์ สิ้น แถมกลิ่นโชย
ต้องร้องโอ๊ยขโมยเขาจึงเศร้าเอง...อิ อิ..
                   
...ประมาณว่าคว้าผิดกล่อง...อิ อิ..

[จะไม่เด็ด]

จ้องอยู่นานก่อนจะหาญไปคิดปลิด-
ดาวจะคิดเช่นไรให้หวั่นเคว้ง-
คว้างหัวใจที่ใยจิตไม่คิดเกรง-
ว่าตัวเองจะได้ปองเพียง..ละอองดาว..อิอิ

...แบบว่า..ไม่รู้สิ

[ดาวระดา]

ใครหนอคิดปลิดดาวหาวเวหาส
ให้นิราศหล่นจากฟากสวรรค์
หมายดาวพร่างด่างพร้อยข้างรอยจันทร์
จิตหนอนั่นอยากคว้าเข้ามาครอง

หลงความวาวแวววับยิบยับหนอ
หลงในช่อลออสุดงามผุดผ่อง
หลงแสงส้มอมเหลืองอันเรืองรอง
ต่างเฝ้าจองในจิตหมายปลิดดาว

[จะไม่เด็ด]

อยากจะเด็ด   เกล็ดดาว     พราวเจิดจ้า
อยากจะสอย  สร้อยฟ้า     มาสวมฝัน
อยากจะปลิด  บิดทั้งยวง    ห้วงฟ้านั่น
อยากจะปลด หมดทั้งสวรรค์ มิปันใคร..อิอิ

...แบบว่า..

[Kotchanan]

อยากจะเด็ด   เกล็ดดาว     พราวเจิดจ้า
อยากจะสอย  สร้อยฟ้า     มาสวมฝัน
อยากจะปลิด  บิดทั้งยวง    ห้วงฟ้านั่น
อยากจะปลด หมดทั้งสวรรค์ มิปันใคร..อิอิ (จะไม่เด็ด)

...แบบว่า..

อยากจะเก็บ เก็จแสง แต่งห้องฉัน
อยากจะแอบ โอบพลัน ก็หวั่นไหว
อยากจะจับ วับวาว ดาวก็ไกล
อยากจะแตะ แอ๊ะ!!..ไหน?.. หายไปแล้ว..(กชฯ)

**ไหนบอกว่าจะไม่เด็ดไงเล่า.. เอาไปหมดเลย 

[แสงจันทรา]

ขอขอบคุณ กลอนดีดี ที่แต่งตั้ง
จากการนั่ง คิดเขียน ของนักศิลป์
อ่านแล้วก็ ไพเราะ เมื่อได้ยิน
เก่งกันจริง เรื่องแต่งกลอน เขียนข้อความ

[เหมันต์กาล]

จะปลิดดาว พราวแสงแจร่มฟ้า
อยากจะเอา มือคว้า จันทราสูง
อยากจะลอย ขึ้นไป ในใจรู้
เพราะว่าดาว ต้องอยู่ คู่นภา

ยังนั่งคิด จิตวุ่น ละมุนรัก
เจ็บปวดนัก ตัวฉัน ในใจข้า
เพราะดาวจาก จันไป ไม่หวนมา
นับเวลา มีจันทรา ที่เดียวดาย


 

[++ แตง ++]

อยากปลิดดาวที่พราวพร่าวบนเวหา
อยากปลิดมาเก็บไว้ในขวดโหล
แต่ไม่ทันที่จะได้ใส่ตู้โชว์
อ่ะพิโธ่ขวดหล่นแตก "ดาวกระจาย"