เข็มเจ้าเอยใครช่างตั้งชื่อเจ้า
ดอกขาวขาวพราวพร่างตั้งช่อสวย
ขอปัญญาแหลมคมสมอำนวย
ขาวจงช่วยอวยชัยให้ดีงาม
เข็มขาวเอ๋ยเคยชมงามสมพร้อม
กลิ่นก็หอมล้อมใจให้เกินห้าม
พอเต็มช่อก็เลือกเอาเหล่างามๆ
เมื่อถึงยามตัดเจ้าเนาแจกัน
เข็มเจ้าเอ๋ยสังเวยให้แก่ข้า
เพื่อเอาไปบูชาบนหิ้งชั้น
แม้พุ่มดอกออกลาต้นพ้นแต่วัน
คุณประโยชน์เจ้าอนันต์บนชั้นใจ
เจ้ามิเพียงรูปสวยรวยเสน่ห์
นามก็เก๋หอมกรุ่นละมุนใส
สีขาวขาวเบาบางอย่างมีนัย
หน้าที่เจ้ายังได้ทำกรรมพิธี
มองเข็มขาวสะท้อนย้อนความคิด
เพราะเจ้าถูกลิขิตเป็นเช่นนี้
แม้จะไร้กุหลาบขาวในปฐพี
ไม่อาจแทนที่เพราะมีหน้าที่ของตน
และก็คงไม่ต่างจากตัวฉัน
ซึ่งอย่างไรซะมันก็ไม่เป็นผล
จะเบี่ยงเบนเอนขั้วยั่วใจคน
คงไม่สนชายตามาแลดู
สิ่งที่ฉันนั้นได้รับมอบหมาย
คือให้รักษาตัวและหัวใจไว้ให้อยู่
ปฏิบัติตนเป็นคนมีประโยชน์โปรดรู้
เพื่อรอลาโลกที่เคยต่อสู้อย่างเดียวดาย
