ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[panomwan]

จากขุนเขา  สู่สายธาร

Title: จากขุนเขา สู่สายธาร
Authur:panomwan
สำนวนที่๒

จากขุนเขา เงาครึ้มอึมครึมค่า
สู่สายน้ำ ฉ่ำชีวาค่ายิ่งใหญ่             
จากขุนเขา เนาพงแห่งดงไพร
สู่สายน้ำ โยงใยสายชีวิต
จากขุนเขา เหล่ากอทรนง
สู่สายน้ำ สูงส่งไมตรีจิต
จากขุนเขา เขียวขจีนีรมิต
สู่สายน้ำ อมฤตกระแสธาร
จากขุนเขา หลักศิลาพนาสณฑ์
สู่สายน้ำ มิ่งมงคลมหาศาล
จากขุนเขา ยอดเขาแห่งทิพย์ญาณ
สู่สายน้ำ เนิ่นนานนิจนิรันดร์
จากขุนเขา เงาครึ้มอึมครึมค่า
สู่สายน้ำ พระคงคาเขษมสันต์
จากขุนเขา คือป่าพนาวัลย์
สู่สายน้ำ สรวงสวรรค์สรรค์ชีวี

ขอสวัสดีมิตรรักนักกลอนทุกท่าน
และ ขอขอบพระคุณทุกคำชื่นชมที่ท่านมอบให้

[เมษายน]

Title : สู่ท้องมหาสาคร
Author : เมษายน

จากน้ำค้าง ที่อยู่ ณ ยอดหญ้า
ล่วงลงมา สู่เส้นทาง ตามประแส
จากหุบเขา ผ่านถิ่น แดนลับแล
รวมกระแส เป็นธารา ที่ทอดไกล

เหล่าสายน้ำ จากเขาสูง สู่ที่ราบ
หากยังตราบ มีกระแส สู่ที่ไหน
ดุจนำพา ความสุข แก่ใครใคร
ดุจจะใคร่ นำกระทง ที่หลงทาง

อันธารา เป็นลำห้วย จากภูผา
ดุจมายา แม่น้ำยาว มิเห็นหาง
แต่ยังคง ให้ชีวิต มิจืดจาง
ยังคงเส้น นำทาง สุขนิรันดร์

อันแม่น้ำ จากบรรพต ในยามนี้
ก็ถึงที่ จุดหมาย ได้วาดฝัน
จากน้ำจืด สู่น้ำเค็ม คงนิรันดร์
ได้โจทย์จัน สู่ท้อง มหาสาคร

[oJxญิJจoมIIก่น]

ดังสายน้ำคอยหลั่งไหลไม่ขาดสาย
สายน้ำนี้จะไม่หวนกลับมา
น้ำใสขนาด...มองเห็นปลา
เเต่ปัจจึบันนี้หนา
เเทบไม่เห็นอะไรเลย

เเบบว่าไม่เพราะเลยอะนะค่ะ
ก้อเเค่เด็กป.5 อะค่ะ

[เจ้ากวางน้อย]

     
        สิ่งยิ่งใหญ่ที่จะหาอะไรเปรียบ
คงจะเทียบความรักนั้นไม่ได้
เหมือนขุนเขาที่องอาจไม่ทลาย
เหมือนสายนำไม่ยิ่งใหญ่แต่มั่นคง
       เปรียบเสมือนความรักของพ่อแม่
คอยดูแลอบรมให้ความหวัง
เจอพายุลมแรงก็คงยัง
เป็นพลังที่มั่นคงไม่เสื่อมคลาย
     

มือใหม่หัดแต่งช่วยเป็นกำลังใจให้ด้วยนะค่ะ

[yaadakuna]

Title : จากขุนเขา...สู่สายน้ำ
Author : yaadakuna

    อัน Ak74 ดังขุนเขา            พาหมองเศร้าเมื่อเจอ..เธอเผ่นหนี
 บาเรตต้าดังนรกอเวจี              UZI พลี..ชีพกายถวายตัว
   แต่สไนป์ไม่ไช่อย่างที่เห็น      แสนเยือกเย็นไม่ละเว้นแม้จักหนี
 ดังสายน้ำหยั่งตื้นลึกคึกทันที   ไม่ปราณีตั้งแต่เซียนเอียนลงมา

[เอื้องกุหลาบ]

Title : จากขุนเขา...สู่สายน้ำ
Auther : อัครสุชาติ

จากขุนเขาสู่สายน้ำชุ่มฉ่ำจิต
ดลใจคิดอดีตกาลผ่านไม่หวน
ความทรงจำเมื่อหนหลังยังคร่ำครวญ
นั่งทบทวนเหล่าเพื่อนพ้องต้องจากลา

เปรียบเสมือนน้ำต้องหลากจากขุนเขา
น้ำคงเศร้าเมื่อต้องพรากจากภูผา
เพื่อนของเราก็ห่างไปไกลลับตา
จะกลับมาอีกเมื่อไหร่ไม่รู้เลย

แต่ที่รู้คือวันนี้ที่รออยู่
บอกให้รู้ยังห่วงใยใจอยากเผย
รอสายน้ำรวมเป็นทางอย่างเช่นเคย
หลายคำเอ่ยวันประสบเราพบกัน

ตราบขุนเขาไม่เหือดแห้งเป็นแหล่งน้ำ
ขอจดจำด้วยจิตใจใช่แค่ฝัน
แม้เวลาจะผันผ่านหลายล้านวัน
แต่ว่าฉันนั้นจะรอไม่ท้อใจ

[สายใย]

       Title       :  กลั่นฟ้า...ชโลมดิน
       Author   :  สายใย

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - --

oพนชัฏเสียดฟ้า                    ปกคลุมผาชั่วตาปี
ต้นสายหลายนที                    ไหลเรื่อยรี่ชโลมดินฯ

oพนชัฏเสียดฟ้า                    คลุมครอง  ศิขริน
ชอุ่มชุ่มไอละออง                    หยาดน้ำ
เอิบอาบกระซับนอง                 แนวเนื่อง
เรื่อยเลาะเซาะโกรกง้ำ             ก่อต้นชลธารฯ

oเปรียบปานพระผ่านเกล้า       ทะนุเหล่าชาวประชา
น้ำพระ ทัยเมตตา                   ทุกถ้วนหน้าไพร่ฟ้าไทยฯ

oเปรียบปานพระผ่านเกล้าฯ     จักรา  จอมไทย
ทรงห่วงปวงประชา                ทุกเชื้อ
เสโท ธ หลั่งมา                       เพื่อราษฎร์ เกษมครัน
ควรเหล่าเรารวมเนื้อ               แน่นไว้ไทยผอง๚๛

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - --

[เพรางาย]

Title: จากขุนเขาสู่สายน้ำ
Author:  เพรางาย

จากขุนเขาเขียวครามงามหมู่ไม้
สล้างสานล้านใบให้ดินร่ม
กระท่อมทับขับควันพันเมฆชม
ทะเลหมอกดอกห่มลมภูรำ

ล้มสักล่องท่องธารเรื่องขานเล่า
ร้างเรือนเหย้าคุมไม้ไปเมืองต่ำ
พิสูจน์เชิงชายชาญงานเคี่ยวกรำ
จากขุนเขาสู่สายน้ำสร้างตำนาน

[เอื้องกุหลาบ]

Title : จากขุนเขา...สู่สายน้ำ
Author : อัครสุชาติ

จากขุนเขาสู่สายน้ำสีครามใส
จากหทัยที่สุดแสนจะแหนหวง
จากคนนี้สู่ดวงใจไทยทั้งปวง
จากห้องห้วงห่วงหวงด้วยดวงมาน

ขุนเขาใหญ่ไกลลับตาแห่งฟ้ากว้าง
ขุนเขาช่างสวยสดใสสุดไพศาล
ขุนเขาแกร่งเก่งเกินกว่ากล้าเทียบทาน
ขุนเขาซ่านด้วยน้ำซอกกระฉอกโชย

สู่หมู่มิตรไม่เมินหมองมองมาหมด
สู่เขาคดวงกตห้อมล้อมหินโหย
สู่ใบบอนไม่บ่นบี้ที่โบกโบย
สู่ใจโรยรักร่วมร้อยเป็นรอยริน

สายน้ำหลากกระชากใจให้กระชับ
สายน้ำปรับจนถวัลย์พลันถวิล
สายน้ำน้อยเอื่อยอ่อยไหลไออุ่นดิน
สายน้ำสิ้นแต่สายใจไม่เลือนลาง

[สาวน้อยปลาทอง]

Title : .จากขุนเขา...สู่สายน้ำ
Author : eveyou


สายฝนไหลหลั่งฟ้า                                                         ลงดิน   
เขาป่าดูดซับกิน                                                              แผ่นน้ำ       
เหลือจึงหลั่งลงสิน-                                                        สมุทร   นา
ชลดั่งสมบัติล้ำ                                                             ชุ่มชื้นชุบกาย   

จากสิงขรสู่น้ำ                                                                ลำธาร   
เกิดก่อเป็นวิมาน                                                            ผ่องแผ้ว
มวลสัตว์ต่างสุขปาน                                                     ราวอยู่   
ในถิ่นสวรรค์แล้ว                                                          เล่นล้อหยอกกัน
 
มวลพฤกษาแผ่พลิ้ว                                                        ผลิบาน       
ดอกสดใสเต็มลาน                                                         ทุ่งท้อง     
วิหกว่อนประสาน                                                          เสียงส่ง     
ขับกล่อมจนเราจ้อง                                                       เพ่งฟ้ามองมัน

 
มัจฉาแหวกว่ายน้ำ                                                           เวียนวน       
กบเล่นกระโดดบน                                                           แผ่นหญ้า   
ปูนำเต่าลอยชล                                                                 ชมชื่น                                                                                                 
คลายผ่อนใจคนล้า                                                           ผ่านห้วงนที

[(ฟ้า) มารสุรา]

Title : จากขุนเขา...สู่สายน้ำ
Author : ( ฟ้า )ยองหละปูน [/color] [/size]


สูงเสียดฟ้าภูผาพนาสัณฑ์
แลลดหลั่นตามชั้นบรรพตเขา
วางสลับทับซ้อนลอนเลื่อนเงา
พิศเพ่งเอางดงามจริงสิงขรา

หมู่แมกไม้ไพรพนาพาลุ่มหลง
ป่าดานดงคงมนต์ชวนค้นหา
ธรรมชาติเขียวสดใสละไมตา
ดอกไม้ป่าผกามาศสวยบาดใจ

ดินดูดซับความชุ่มชื้นของผืนป่า
รวมเป็นสายธาราหลั่งรินไหล
เลี้ยวลัดเลาะเซาะเกาะแก่งทุกแห่งไป
เป็นสายใยอันชุ่มฉ่ำน้ำนที

หล่อเลี้ยงชีพสรรพสิ่งให้ดำรง
ยั่งยืนยงคงคุณค่าป่า..วิถี
ชุบชีวิตพลิกป่าเขาเขียวขจี
ต่อชีวีคนสัตว์ไม้ให้ชีพยัง[/color]

[สุภาพบุรุษทรชน]

          Title :  "หญ้าไหว...ในสายธาร"
          Author :  "สุภาพบุรุษทรชน"

         ...................................................      

สวัสดีสายธารที่ผ่านไหล...
และสายลมแห่งพงไพรใบไม้เขียว
ระรอกคลื่นเฟื่องฟุ้งของรุ้งเรียว
กระแสเฉี่ยวเย็นฉ่ำ..ธารน้ำใจ

ทักทายขุนเขาเจ้าเพื่อนรัก...
หลุบเปลือกตาเหนื่อยหนักนอนพักนิ่ง
จิ้งหรีดร้องบรรเลงเพลงไหวติง
เพื่อพักพิงทิ้งโลก..ที่โศกนาน

น้ำค้างหยาดน้ำตาทุกคราฝัน...
สู่จุดหมายเพียงวันอันอาจหาญ
มาสู่เธอหญ้าไหวในสายธาร
อันตระการได้งดงาม..จะผ่านมา.

..........................................

[ดอกกระเจียว]

title; จากขุนเขาสุ่สายน้ำ
outher;  ดอกกระเจียว

  จากความอุดมสมบูรณ์ไออุ่นอบ
  จึงบรรจบรวมเข้าเป็นเค้าฝน
  แล้วหยาดหยดรดพื้นแผ่นสกล
 ให้ชื่นฉ่ำทั่วแห่งหนบนแผ่นดิน

  ก่อนซึมซาบเซาะซับกับแผ่นพื้น
  รินไหลรื่นรวมฝ่ายเป็นสายกระสินธ์
  ก่อเริงร่าหมู่ปลาในวาริน
  ก่อสุขใจในถวิลของปวงชล

  ก่อพลังงานอันมากค่ามหาศาล
  ดลบันดาลความสุขทุกแห่งหน
  สร้างและสื่อสุขมากมายให้มวลชน
  ก่อนผ่านพ้นภาระสู่ทะเล

 ควรสำนึกในกมลคนทั้งหลาย
 คุณมากมายคิดตรองใตร่อย่าไฉเฉ
 เพื่ออนาคตอย่าเรรวนควรคะเน
 รักษ์ป่า..สายน้ำ..ท้องทะเล...เพื่อสมดุลย์

                         ดอกกระเจียว
 
 

[newtan]

                                Title:   จากขุนเขา....................สู่สายน้ำ

                                 Author :           N E W T A N........



                                สายฝนจากฟากฟ้า พัดพา

                                ฝนหลั่งเหมือนน้ำตาหวนให้

                                ตกลงกระทบขุนเขา แข็งนอกออน่ใน

                                กระเทาะใจทุกวันให้ออน่แรง


                               จากขุนเขาแข็งแกร่ง เริ่มผุกร่อน

                              สายน้ำไหล บั่นทอน ความเข้มแข็ง 

                              ค่อยๆหล่น ลดหลั่น โรยแรง 

                             เริ่มเปลี่ยนแปลงสภาพเป็นดินทราย



                            ไหลลงสู่ สายน้ำที่ เย็นฉ่ำ

                            กลิ่นหอมล้ำด้วยแมกไม้ตามสวนใส

                            เพิ่งรู้ว่า สายน้ำ  ชื่นหัวใจ 

                           จนตรึงใจ ขออยู่ในสายชล

                           

                           จากขุนเขา สู่สายน้ำความในจิต

                          ในความคิดเปรียบเปรยเสน่ห์หา

                          แค่อยากเอ่ยความในใจอีกซักครา

                          โอ้ ขวัญตา นอนแล้วหนา คนดี


                                                                                        ง่วงมากมาย............

               

     

[๐๐lจ้าชาEก้oนหิน๐๐]

Title : .จากขุนเขา...สู่สายน้ำ
Author : ๐๐lจ้าชาEก้oนหิน๐๐
...ฝนไหลลงจากขุนเขาสู่สายน้ำ...
...ไหลลงไปแยกตามเส้นทางฝัน...
...ผ่านผู้คนเวลาและคืนวัน...
...สิ่งสำคัญไหลเลยผ่านเกินบรรยาย...
......................................................
...จากขุนเขาไหลลงสู่ลำธาร...
...ต้องข้ามผ่านเส้นทางที่หลากหลาย...
...ทั้งชีวิตต้องเดินทางอย่างเดียวดาย...
...สิ่งมากมายผ่านเข้ามาแล้วผ่านไป...
......................................................
...ดั่งเวลาเวลาที่ล่วงเลยไม่หยุดพัก...
...เมื่อรู้จักต้องจากใจหวั่นไหว...
...คนที่รักต้องลาพรากกันไกล...
...ดั่งสายน้ำไหลไปไม่กลับมา...
.......................................................
...จากขุนเขาสู่สายน้ำที่รินไหล...
...ผ่านเลยไปและไม่ย้อนกลับมาหา...
...เหลือทิ้งไว้แค่เพียงช่วงเวลา...
...ที่มีค่าตรึงตราตลอดกาล...
.......................................................

[ตะวันฉาย]

Title : .จากพนม...พรมพนา...ชลาลัย
Author : ตะวันฉาย

...ชลชาติหยาดโปรย..โรยภูผา
สายธาราไหลรดลงโขดหิน
คคนานต์..ผ่านบรรพต..ลดหลั่นริน
กระแสสินธุ์กระเซ็นสาด..ที่ลาดชัน

    ไหลลัดเลาะเซาะสอบขอบหินผา
แสงทิวาสาดส่อง..ละอองสวรรค์
ระยิบระยับวับวาว..ราวหิรัณย์
แห่งไพรวัน..พันธุ์พง..ดงพนา

     บุปผาหลากสีสันปั้นแต่งแต้ม
กลีบบานแย้มแซมซึก..เหล่าพฤกษา
ภุมรินบินว่อน..ร่อนลงมา
เชยผกาชูช่อพะนอชม

      สกุณาส่งเสียง..สำเนียงแว่ว
เจื้อยเจื้อยแจ้ว..แนวเพลงบรรเลงข่ม
เปลี่ยนเงียบเชียบเยียบเย็น..เป็นภิรมย์
ก้องระงมทั่วเขตคันอรัณยา

     มัจฉาแทรกแหวกว่ายหมายเคียงคู่
ดาษดื่นดูเริงรื่น..ชื่นหรรษา
มวลสัตว์แผกแมกไม้..ได้พึ่งพา
สายธาราป่าเขาลำเนาไพร

     จากขุนเขา..สู่สายน้ำ..ก่อกำเนิด
ดั่งเพชรเลิศเลอวิจิตร..พิสมัย
จากพนม..พรมพนา..ชลาลัย
ผดุงไว้เคลื่อนขับ...สรรพชีวี....

  ปล...ขอบคุณพี่อาทิตย์พี่ชายที่แสนดีที่ช่วยขัดเกลาจ้า..

[ฌลา]

Title : ความลับของภูผา
Author : εїзฌลาεїз

ภูผาสูงเสียดฟ้า...
ตั้งตระหง่านท้าสายตา...แดดลมฝน
สายน้ำเฝ้าร่ำร้อง...ให้ภูผาเหลียวมอง...สักคน
หากก้ต้องหมองหม่น..เมื่อภูผาไม่ลดตน...เหลียวมอง

สายน้ำหลั่งน้ำตา
กลายเป็นสายธารา...เศร้าหมอง
ภูผาเจ้าคงมั่น...ไม่เคยมีวันได้จับจอง
สายน้ำมิอาจครอบครอง...จึงได้แค่มอง...แล้วลาไกล

ภูผายังตั้งตระหง่าน
แม้ในใจจะร้าวราน....สั่นไหว
เพราะสายน้ำเจ้ามากค่า...จึงไม่อาจรั้งเจ้ามาแนบกาย
แม้รู้ว่ารักแค่ไหน...ก็ต้องปล่อยเจ้าไหลไป...ไกลตา

เพราะสายน้ำไม่ไหลกลับ
จึงไม่เคยรู้ความลับ...ของภูผา
เพราะมัวแต่ร่ำไห้...เจ้าไม่เคยรินไหล...กลับมา
จึงไม่เคยรู้เลยว่า...ความรักของภูผา...อยู่รอบกาย

[มานพ]

Title : .จากขุนเขา...สู่สายน้ำ
Author : manop


ณ ขุนเขาแห่งนี้มีป่าใหญ่
พืชพันธุ์ไม้สวยหรูอยู่เป็นแหล่ง
งามลดหลั่นต้นประดู่คู่ไม้แดง
ยังแอบแฝงต้นมะค่ามองน่าดู

ความชุ่มชื้นเย็นฉ่ำบนพื้นที่
อากาศดีเย็นสบายสายลมลู่
มีทั้งสัตว์น้อยใหญ่แม้ในรู
มากินอยู่สุขสันต์กันชื่นใจ

เมื่อเมฆฝนผ่านมาที่ป่านี้
ยังไม่มีทีท่าว่าจะไปไหน
หล่นลงมาเป็นฝนปนกลิ่นไอ
ของป่าใหญ่เย็นชื่นรื่นอุรา

สายฝนฉ่ำใสเย็นเป็นสายน้ำ
ดูงดงามไหลรินลงตีนท่า
มีน้ำตกชันสูงฝูงนกกา
นี่คือป่าชื่นเย็นเป็นสายชล

[anak]

เจ้าเกิดมา  ต้อยต่ำ  เยี่ยงยอดหญ้า
ศักดิ์ศรีใช่  ต่ำช้า  ก็หาไม่
ประพฤติชอบ  พร้อมกาย  วาจาใจ
เจ้าดุจเทพ  ผู้ยิ่งใหญ่  ในคนดี
เจ้าเกิดมา  สูงเด่น  เช่นยอดฟ้า
ศักดิ์ศรีใช่  สูงค่า  สง่าศรี
ประพฤติชั่ว  กายใจ  พร้อมวจี
เจ้าดุจคน  อัปรีย์  ผีจัญไร
เจ้าเกิดมา  จากไหน  ไม่สำคัญ
ศักดิ์ศรีคน  เหมือนกัน  และยิ่งใหญ่
ศักดิ์ศรีคน  ต้องมีธรรม  ประจำใจ
ศักดิ์ศรีไร้  เพราะใจ   ไร้..คุณธรรม

[Non19507]

Titleจากถิ่นภูสู่ท้องธาร
Author จินดา ส.สาตรพันธ์
               ยามฝอยฝนล้นหลั่งริมฝั่งฟ้า
หมอกเมฆาพร่างพรมลงห่มไล้
หยาดครามสดหยดเรี่ยลงเคลียไพร
ระบัดใบพฤกษ์ฉ่ำระบำบาน
               ผ่านโตรกหินดินซับลงลับหล้า
พสุธาก็รินร่ำลำละหาน
จากเทือกทิวถิ่นภูสู่ท้องธาร
ได้ไหลผ่านเป็นคลองคูสู่แดนชน
               สู่โค้งรุ้งทุ่งเขียวเรียวรวงข้าว
สู่ดงด้าวเรือกไร่ได้ผลิผล
เป็นคงคาคู่เคียงเลี้ยงผู้คน
นี่ฤาฝนหยดน้อยด้อยราคา
               จากหนึ่งหยดที่หยัดลงหยาดคว้าง
เป็นธารกว้างสร้างทรัพย์สินถิ่นภักษา
เป็นคุ้งคลองสองฝั่งครั้งก่อนมา
ย่านการค้ารายเรียงอยู่เพียงพอ
               ขอฉันเป็นเช่นอุทกจากแดนทิพย์
อันลอยลิบหล่นเร้นลงเล่นล้อ
แก่แมกไม้ยวนเย้าลงเคล้าคลอ
ได้ชุ่มช่อแฉล้มแย้มดอกใบ
               เป็นนทีที่โลมหล่อก่อเริ่มร่าง
เป็นหนทางอนาคตที่สดใส
ให้ดื่มกินรินเย็นล้ำชื่นฉ่ำใจ
ให้ตวงใช้พลีชีวิตมิคิดคืน