ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[webmaster]

ผลการให้คะแนน
http://www.klonthai.com/file/poem/2009/0911_point.xls

ผลประกวดกลอน
http://www.klonthai.com/file/poem/2009/0911_Nov.doc

ผลประกวดเก่าๆ
http://www.klonthai.com/file/poem/


Topic of November 2009 - จากขุนเขา...สู่สายน้ำ -
หมดเขตรับกลอนวันที่ 30 พ.ย. 2552

กติกา
1.หากยังไม่ได้สมัครสมาชิกให้สมัครสมาชิก่อนที่ !!!คลิ๊กที่นี่ !!
2. รูปแบบของกลอนนั้น Free Style ความยาว 2-4 บท
3. กลอนที่โพสนี้ ขอให้เป็นกลอนที่แต่งขึ้นเอง และไม่เคยโพสที่ไหนมาก่อน
4. ส่งได้ไม่เกิน 2 ผลงานต่อ 1 คน
5. ผู้ที่ได้รางวัลชนะเลิศของเดือนนั้นๆ ขอความร่วมมือเชิญเป็นกรรมการตัดสินบทกลอนของเดือนถัดไปด้วย (กรรมการเดือนนี้คือ  กชนันท์, ลี จี ซอน, สายใย, ตะวันฉาย )

เวลาโพสขอให้ยึดรูปแบบตามนี้นะจ๊ะ

Title : ...................................
Author : ..............................

รางวัล  
 
1. รางวัลชนะเลิศอันดับ 1 ได้รับ 15 คะแนน และขึ้นโชว์ที่หน้าแรกของ www.klonthai.com

2. รางวัลรองชนะเลิศอันดับ 1 ได้รับ 12 คะแนน

3. รางวัลรองชนะเลิศอันดับ 2 ได้รับ 9 คะแนน

4. รางวัลชมเชย มี 3 รางวัล ได้รับ 3 คะแนน

5. รางวัลขวัญใจเพื่อนๆกลอนไทย ได้รับ 3 คะแนน

ผลประกวดกลอนอันดับ 1-3 จะถูกส่งไปให้สมาชิกของ klonthaiclub.com อ่านเป็นการเผยแพร่

ใช้เกณฑ์การตัดสินใหม่ (รวมคะแนนดิบ)จาก >>>> ว่าด้วยการประกวดกลอน

[ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ]

[รัศมีธรรมส่องทาง]

Title : .จากขุนเขา...สู่สายน้ำ
Author : รัศมีธรรมส่องทาง

จุดกำเนิด  ต้นธาร  ทะยานไหล
หยาดน้ำใส  รินหลั่ง  จากภูผา
กลายเป็นสาย  หลอมรวม  เป็นธารา
เป็นมรรคา  สู่สาคร  มหานที

ทุกสิ่งใน  โลกหล้า  ย่อมเกี่ยวพัน
และแปรผัน  เปลี่ยนไป  ตามวิถี
สิ่งนั้นมี  จึงเกิด  ก่อสิ่งนี้
มิอาจมี  เกิดขึ้น  เพียงเดียวดาย

เด็ดดอกไม้  สะเทือนถึง  ดวงดารา
อิทัปปัจ  จยตา  ธรรมขยาย
ให้เข้าใจ  สรรพสิ่ง  รอบใจกาย
เพื่อนเจ็บตาย  ร่วมทุกข์  ร่วมสุขกัน

ฝากข้อความ  จากขุนเขา  สู่สายน้ำ
ข้อคิดตาม  คติธรรม  นำสุขสันต์
ได้เข้าถึง  ซึ่งความรัก  เมตตากัน
สานสัมพันธ์  ดั่งภูผา  สาครชล

   

[แมวเหมียว]

Title : จากขุนเขา...สู่สายน้ำ
Author :  แมวเหมียว

จากขุนเขาบนยอดสอดสลับ
แลซ้อนซับทับกันประชันหล้า
สูงงดงามตามติดปิดนภา
มองลงมาแลเห็นเช่นสายธาร

แลน้ำใสไหลลงตรงภูผา
ไหลลงมาคราใดย่อมไหลผ่าน
ช่างเรียงร้อยถ้อยถักจักยาวนาน
จวบจนกาลผ่านผันมันเหมือนเดิม

เปรียบเทียบเช่นสายสัมพันธ์อันแนบแน่น
ไร้ผู้ใดโลดแล่นไร้ผู้เสริม
เพราะต้องมีร่วมด้วยช่วยต่อเติม
งานสิ่งใดพูนเพิ่มจะเริ่มดี

ข้อความฝากจากขุนเขาสู่สายน้ำ
ที่เย็นฉ่ำสอนธรรมนำวิถี
ให้ช่วยเหลือเกื้อกูลด้วยไมตรี
เพราะไม่มีใครจะอยู่เพียงผู้เดียว

[มารเงา]

Title : .จากขุนเขา...สู่สายน้ำ
Author : มารเงา

ร่างภูผา  ผาใหญ่  ใครว่าสูง
ใคร่ชักจูง  จูงตรึง  คะนึงหา
แม้นผาสูง  สูงเทียบ  เปรียบนภา
ยังมีหญ้า  หญ้ายอดผา  สูงกว่ากัน

สูงเพียงไร  ย่อมมี  มีสูงกว่า
เปรียบเหนือฟ้า  ฟ้าเหนือฟ้า  มิแปรผัน
ยิ่งอยู่สูง  สูงเพียงใด  ได้รู้พลัน
ยามตกนั้น  นั้นยิ่งเจ็บ  เพราะสูงไกล

เปรียบสายธาร  ธารจากฝน  บนฟากฟ้า
เปรียบเมฆา  เมฆาโปรย  โรยรินไหล
จากขุนเขา  สู่สายน้ำ  ย่อมเป็นไป
จงใช้ใจ  ใจสู้ต่อ  อย่าท้อลง

[apairun]

Title : จากขุนเขา...สู่สายน้ำ
Author :  เอื้ออารมณ์

ขุนเขาเขียวขจี
ด้วยมากมีมวลพฤกษา
ปกคลุมพสุธา
พาให้ชื่นชุ่มฉ่ำเย็น

พฤกษารากหยั่งลึก
ช่วยผนึกยามทุกข์เข็ญ
ฝนตกไม่หยุดเว้น
เป็นแหล่งน้ำกลางขุนเขา

จึงเกิดเกาะแก่งน้ำ
รากไม้ต่ำช่วยบรรเทา
กักเก็บน้ำบนเขา
ให้ไหลเอื่อยเรื่อยเรื่อยริน

ก่อเกิดเป็นลำธาร
ห้วยละหานในท้องถิ่น
ไหลหลั่งไม่หยุดสิ้น
สู่เบื้องล่าง  ณ  ที่ลุ่ม

สายน้ำจากขุนเขา
ไหลเบาเบาคลอเคลียคลุม
หล่อเลี้ยงแหล่งชุมนุม
สรรพสัตว์ให้ชีพยัง...

[เฮีย9 เหงาใจ]

Title : จากขุนเขา...สู่สายน้ำ
Author :  เฮีย9

เริ่มต้นจากบนฟากฟ้าที่กว้างใหญ่
น้ำใสใสไหลหลั่งรินสู้ขุนเขา
หลากสายน้ำหลากกระแสมาคลุกเคล้า
รวบรวมเข้าเป็นแม่น้ำที่ซ่ำเย็น

♀§♀§♀§♀ࢣ♀§♀§♀§

จากขุนเขาสู้สายน้ำที่ซ่ำเย็น
กว่าจะเป็นสายธาราที่กว้างใหญ่
ต้องเริ่มจากหยาดฝนน้อยค่อยรวมไป
จากสายใหญ่ในธารามาจากดิน

[/size]

[gizon]

Title : จากขุนเขา...สู่สายน้ำ...สู่ทะเล
Author :  ลี จี ซอน

เอื่อยเอื่อยเรื่อยรินไหล....................จากแดนไกล ณ กลางป่า
ผ่านกลางพงพนา............................ยังชายคาได้ดื่มกิน

เอื่อยเอื่อยเรื่อยรินหลั่ง....................เป็นพลังชีวิตดิ้น
ชุบฟื้นผืนแผ่นดิน...........................ให้ชุ่มฉ่ำยามอ่อนแรง

เอื่อยเอื่อยเรื่อยสู่เมือง.....................ที่รุ่งเรืองสาดสีแสง
คุณค่าถูกเติมแต่ง.............................ด้วยสิ่งแฝงปฏิกูล

เอื่อยเอื่อยเรื่อยลดค่า.......................แถมนำพาความเสื่อมสูญ
สุดท้ายใจอาดูร................................คนลืมคุณเคยพึ่งพา




<< แก้ไขนิดหน่อยค่ะ ^^ ขอบคุณ "กชนันท์" ที่ช่วยตรวจสอบความถูกต้องให้ ^^ >>

[สาวน้อยปลาทอง]

Title : จากขุนเขา...สู่สายน้ำ
Author :eveyou

จากขุนเขาสู่น้ำ                                                     ลำธาร   
ใจไม่ไหลตามกาล                                                  แน่แท้
ธาราชุ่มเย็นขาน                                                    เพียงชื่อ 
สุดที่รักมากแม้                                                     ห่างร้างลาไกล   
ขุนเขายังเด่นตั้ง                                                   ธรณี   
คงแผ่นปฐพี                                                         ถิ่นหล้า   
เปรียบใจแน่นหนักมี                                              เพียงหนึ่ง
มากยิ่งเกินผืนฟ้า                                                   หยั่งได้เกินจันทร์ 
มัจฉาแหวกว่ายน้ำ                                                 สุขสันต์ 
เวียนว่ายชมตะวัน                                                   หมู่ไม้           
งดงามยิ่งชวนฝัน                                                    มิตื่น   
หากพี่มาเคียงใกล้                                                   อยู่ด้วยคงดี                         
สายลมพัดผ่านให้                                                    ใจเรา
มันเริ่มมัวมึนเมา                                                       ร่ำร้อง
รักมากไม่อาจเดา                                                     จึงห่วง
ขอพี่มีเพียงน้อง                                                     อยู่ข้างเคียงใจ

[Toetoo88.5]

ขุนเขา สูงเสียดฟ้า              หลั่งธารา ชื่นช่ำฝน

เก็บออม รวบรวมตน          กลั่นเป็นน้ำ ลำสายธาร

ชื่นช่ำ เย็นทั่วล้า                 พงพนา คู่เหมาะสม

ดั่งหญิง ควรคู่ชม              สมคู่ชาย นิรันดรณ์.....





ปล.ความรู้มีเพียงแค่ชั้นปอ.6 ซ๊กม๊กบ้าง เป็รบางเพลา...

[ปาระ]

Title : จากภูผา...สู่มหาชลาลัย
Author :ฮกหลง

หยาดน้ำหยด รดริน  ถิ่นทิวเขา
ลายลำเนา พงพี  ขจีเขียว
กำเนิดเกิด ธารา ไหลลดเลี้ยว
สายคดเคี้ยว เรียวลำ นำพงไพร

จากบรรพต  ลดหลั่ง  ลงแดนสรวง
สู่แดนดวง  ดานด้าว  ราวอ่อนไหว
มาหล่อเลี้ยง  ชีพชน  คนทันใด
พลางสดใส  แช่มชื่น  ระรื่นริน

ธาราน้อย  ร้อยเรียง  เคียงลำน้ำ
รวบรวมล้ำ  เลิศค่า  ธาราสินธุ์
สู่มหา นที  เลี้ยงชีวิน
มิสูญสิ้น  ชีวา ผาสุขเย็น

จากผาสูง  สู่ดิน  ผินพิภพ
ได้เจนจบ  ชื่นช่ำ  ล้ำทุกข์เข็ญ
ชลาลัย  หลั่งเลี้ยง ทุกข์ลำเค็ญ
ได้ชื่นเย็น เป็นสุข ทุกชีวัน

[ดาวระดา]

Title:      จากเขตแข็งแกร่ง สู่แอ่งอันอ่อนโยน
Author:    สุวิจักขณ์

เขตสิงขรตอนต้นกลกำเนิด
กำหนดเกิดก่อสินจากหินผา
หยดน้ำหยาดลาดย้ายปลายคงคา
ไหลรวมรินถิ่นตาน้ำตามแนวทาง

ความแข็งแกร่งแปลงกายให้คลายผ่อน
สลับซ้อนป้อนส่งบรรจงสร้าง
ความอ่อนโยนโหนผันสรรพางค์
เกิดความต่างอย่างชัดถนัดจินต์

เหมือนความแกร่งแห่งใจให้วิถี
นุ่มโสภีเพริศพรายกำจายถิ่น
เหมือนที่สูงจูงสายจูบปลายดิน
ลดหลั่นรินรอบทิศวิจิตรเลอ

โอ้ความกร้าวแกร่งกล้ายังอาศัย
อยู่แห่งใดไยย่ำสม่ำเสมอ
มิผันโบกโยกบินหรือผินเบลอ
ยังปรนเปรอความนุ่มสู่ลุ่มลาม


ปล.ขอบคุณคุณพ่อของผมที่ให้แนวทาง(มุมมอง)แม้ลูกชายคนนี้จะถ่ายทอดได้ไม่ดีนัก

[นัท ผู้ชายฯ รักในหลวง]

Title     : ของฝาก จากป่า มาบอกเล่า
Author : ผู้ชายใต้เงาจันทร์

มีของฝาก   จากป่า    มาบอกเล่า
ยามใดเศร้า หงอยเหงา เข้าไปหา
มีธารใส    ไหลเย็น   เห็นตัวปลา
กลิ่นพฤกษา   พาชื่น    รื่นเริงใจ

เขียวชอุ่ม    ชุ่มใจ    ไม่ลวงหลอก
มีสายหมอก หยอกเย้า ขุนเขาใหญ่
หมู่วิหค       นกน้อย     บินลอยไป
ส่งเสียงใส   ให้ก้อง      ท้องพนา

ยามย่ำรุ่ง        มุ่งสู่        ฤดูหนาว
มีเมฆขาว     ลอยล่อง     ท่องภูผา
ละอองไอ    ไหลรด    แล้วหยดมา
ชื่นอุรา        พาใจ       ให้ชื่นบาน

[บ้านกลอนไทย]

Title : จากขุนเขา...สู่สายน้ำ
Author :นะโม (สุดหล่อ)    

ขุนเขาเขียว  เข้มแข็ง แข่งลมหวด
อวลอายอวด อุ่นดิน กลิ่นพฤกษา
ชวนชิดชม ชูชื่น พื้นพนา
หมอกทาบทา ฟ้าปรุง ผดุงไพร


ไม้หลายต้น ล้นราก หลากสลับ
ภูเขาซับ ซึมผ่าน เป็นธารใส
กระเซ็นแซะ แตะหิน เรื่อยรินไป
ยังน้ำใหญ่ ไหลเย็น ได้เห็นกัน


เปรียบดังองค์ ?พ่อหลวง? ของปวงราษฎร์
ทุกรอยบาท ยาตรา พาสุขสันต์
ดุจขุนเขา เล่าขาน นานนิรันดร์
ชุบชีพพลัน ?พอเพียง? เลี้ยงแผ่นดิน


น้ำพระทัย เทียมฟ้า มหาสมุทร
โครงการผุด ผ่องงาม สยามถิ่น
จาก ?ขุนเขา..สู่สายน้ำ? เลิศล้ำจินต์
โลกยลยิน ถวิลหา ทุกคราคราว....

   

   

      ขอโทษครับแก้ใหม่เพื่อความถูกต้อง มีคนกระซิบมา ขอบคุณครับ
 และขอขอบคุณพี่ กชนันท์ ครับ ที่ชี้แนะ หนทางแด่ข้าน้อย ฮ่าๆ และท่านพี่ สุวิจักขณ์ สำหรับวรรคท้าย คำว่า ทุกคราคราว ครับ 

   

[ดอกกระเจียว]

เกิดเป็นไทย

เกิดเป็นไทยภูมิใจไม่น้อยหน้า
กว่าประชาชนคนชาติอื่น
ทุกทิวาหลับฝันทุกวันคืน
ไม่พรั่นคิดถึงเสียงปืนจะเปรี้ยงปัง

มีสิทธิเสรีความเทียมเท่า
ให้เรามุ่งหมายตามใฝ่หวัง
ประกอบสัมมาอาชีพเลี้ยงชีพยัง
ใต้ร่มเงาบังฉัตรชัยพระจอมราช

วัดวาอารามล้ำแดนธรรมมะ
คอยชำระจิตมนุษย์วิสุทธิ์สะอาด
ความตังมั่นในความดีมิเคลื่ออนคลาด
ตามหลักพุทธศาสตร์มาแต่ก่อนเดิม

อีกขนบประเพณีถิ่นต่างต่าง
ที่ยึดถือเป็นแบบอย่างแต่แรกเริ่ม
ยังเป็นสิ่งอวดอ้างทางเฉลิม
มาแต่อดีตเดิมว่าเราเป็นไทย

อีกภาษาอ่านเขียนได้เรียนรู้
คงเอกลักษณ์อยู่คุ่ไทยไว้
เป้นมรดกทางภาษาน่าภุมิใจ
เรามีภาษาใช้เป็นของชาติเรา

เกิดเป็นไทยภูมิใจในเอกราช
เทอดชาติศาสน์กษัตริย์ไว้เหนือเกล้า
พร้อมตอบแทนผืนแผ่นดินเรา
ทำเสื่อมเสียเทียมเท่า...ผู้เนรคุณ


                      ดอกกระเจียว

[(ฟ้า) มารสุรา]

Title : จากขุนเขา...สู่สายน้ำ
Author :ยองหละปูน[/color]


    สูงเสียดฟ้า..................สิงขรา.................ช่างใหญ่แสน
เป็นถิ่นแดน.....................ล้ำเลิศ..................ประเสริฐหนา
แหล่งกำเนิด....................เกิดต้นน้ำ.............สายธารา
อันมีค่า...........................มหาศาล...............ละหานริน
จากแมกไม้......................ใหญ่น้อย..............คอยปั้นแต่ง
ให้เป็นแหล่ง...................ความชุ่มชื้น..........ในผืนถิ่น
ดูดซับน้ำ........................โอบอุ้มไว้..............ในผืนดิน
คอยหลั่งริน....................เลี้ยงหล่อ..............ต่อชีพเรา
จากหุบเขา.....................สู่สายธาร..............ผ่านชีวิต
บำรุงจิต........................ชะโลมกาย............คลายความเฉา
โปรดช่วยกัน..................รักษาไว้................ให้นานเนาว์
เพื่อลูกหลาน...................ของเรา.................ได้ดื่มกิน[/color]

[panomwan]

Title: จากขุนเขา...สู่สายน้ำ
Author: พนมวัลย์ (panomwan)
กวีวัจนะ รวม ๔ บท
(โคลงสี่สุภาพ ๑ บท)
      บุญสยามพระพ่อเจ้า   เปรียบป่า
พระแม่ดุจธารา            รักษ์น้ำ
สองทรงพระกรุณา         แก่ราษฎร์
ถวายอนุรักษ์เลิศล้ำ         ป่าน้ำเกื้อกูล
(กาพย์สุรางคนางค์ ๑ บท) 
   ลำน้ำฝันว่า   
ชาวไทยถ้วนหน้า          รักษาเพิ่มพูน
ฉ่ำใสไหลเย็น             ยิ่งเพ็ญไพบูลย์
จรัสจรูญ                อุดมอดุลย์
(อินทรวิเชียนฉันท์ ๑ บท)
   ขุนเขาจะยืนหยัด       วนวัฒน์จะการุญ
น้ำใจจะให้คุณ            อภิรัตนาการ   

(กลอนสุภาพ ๑ บท)
จากขุนเขา เงาครึ้มอึมครึมค่า
สู่สายน้ำธาราห้วยละหาน
จากขุนเขาเนานองสู่ท้องธาร
สู่สายน้ำดวงมานสานสายใย

หมายเหตุ
- แต่ละบทส่งสัมผัสระหว่างกัน
* วน ( วะ-นะ , วนา แปลว่า ป่า)
**อภิ- ยิ่งใหญ่ มาก + รัตนะ (แก้ว) + อาการ เป็น อภิรัตนาการ โดยกวียานุโลม
เป็นคำสมาส+สนธิ




[/size][/color][/color][/size][/font]

[/b]

[jikko_yakuza]

Title :จากขุนเขา.... สู่สายน้ำ
Author : ซบดิน

จากขุนเขาริมหน้าผาที่ชันสูง
มองลงต่ำมิเห็นพื้นพสุทธไหว
เห็นแต่เมฆหมอกบังตาอยู่ร่ำไป
ให้อ่อนไหวคิดท้อใจให้ลำเค็ญ

สู่สายธารที่ไหลเย็นประทับจิต
หากวันใดฟ้ามืดมิดมิมองเห็น
เหมือนอยู่ใต้บาดาลที่เยือกเย็น
มองไม่เห็นแม้สายธารที่เคยมี

กลับขุนเขาแม้ค่ำคีนที่มืดมิด
แต่แสงจันทร์ยังสถิตมิหน่ายหนี
กระจ่างฟ้าเรืองแสงดาวยังคงมี
แม้ท้องฟ้าย่ำราตรียังงดงาม

กลับสายน้ำปะทะแดดแสงนวลอ่อน
เป็นสายทอดคืนชีวิตห้วยละหาร
แม้น้ำขุ่นตกตะกอนเพียงไม่นาน
หลากลำธารก็จะใสเช่นดังเดิม

[gi-kung]

Title :จากขุนเขา.... สู่สายน้ำ
Author : เด็กน้อย


     ไหลลงมาจากที่สูงสู่ที่ต่ำ
เจ้าคงมีความเจ็บช้ำเป็นหนักหนา
สายน้ำน้อยไหลรินเป็นทางมา
จากเขาสูงเฉียดฟ้าสู่แดนดิน
      แต่พอได้มามองในมุมใหม่
เจ้าคงอาจสุขใจทุกข์หมดสิ้น
อยู่ที่สูงไม่มีใครได้ดื่นกิน
แต่อยู่ดินมีผู้คนมาพึ่งพา
     ให้ผู้คนทั้งหลายทั้งใหญ่น้อย
ได้ใช้สอยใช้ประโยชน์อย่างคุ้มค่า
น้ำสายน้อยที่ไหลเป็นทางมา
กลับเป็นสายชีวาเลี้ยงชีวี
     ไม่มีเจ้าเราคงอยู่กันไม่ได้
ขาดใจตายเมื่อขาดน้ำบนโลกนี้
โลกคงร้อนความชุ่มชื้นคงไม่มี
แล้วอย่างนี้เราจะอยู่ได้อย่างไร
      เหมือนกับคนที่อยู่อย่างสูงศักดิ์
แต่ไม่เคยรู้จักกับการให้
ไม่เคยจะได้รับความจริงใจ
มีแต่ใส่หน้ากากเข้าหากัน
      อีกมุมหนึ่งของสังคมคนกลุ่มนี้
ก้อยังมีสังคมที่อยู่สุขสันต์
หมู่บ้านน้อยได้พึ่งพาอาศัยกัน
ไม่แข่งขันร่วมแบ่งปันในน้ำใจ
      แม้ว่าการอยู่กินไม่ดีนัก
แต่ก้ออยู่ร่วมกันอย่างเป็นสุขได้
ไม่รวยเงินเงินแต่ว่าเรารวยน้ำใจ
ที่ได้หยิบยื่นให้กันและกัน
     แม้คนเราจะเลือกเกิดไม่ได้
แต่เลือกการอยู่ได้อย่างสุขสันต์
แค่รู้จักการให้การแบ่งปัน
เหมือนน้ำนั้นที่ไหลมาเพื่อปวงชน
   
  [/color]

[gi-kung]

Title :จากขุนเขา.... สู่สายน้ำ
Author : เด็กน้อย


     ไหลลงมาจากที่สูงสู่ที่ต่ำ
เจ้าคงมีความเจ็บช้ำเป็นหนักหนา
สายน้ำน้อยไหลรินเป็นทางมา
จากเขาสูงเฉียดฟ้าสู่แดนดิน
      แต่พอได้มามองในมุมใหม่
เจ้าคงอาจสุขใจทุกข์หมดสิ้น
อยู่ที่สูงไม่มีใครได้ดื่นกิน
แต่อยู่ดินมีผู้คนมาพึ่งพา
     ให้ผู้คนทั้งหลายทั้งใหญ่น้อย
ได้ใช้สอยใช้ประโยชน์อย่างคุ้มค่า
น้ำสายน้อยที่ไหลเป็นทางมา
กลับเป็นสายชีวาเลี้ยงชีวี
     ไม่มีเจ้าเราคงอยู่กันไม่ได้
ขาดใจตายเมื่อขาดน้ำบนโลกนี้
โลกคงร้อนความชุ่มชื้นคงไม่มี
แล้วอย่างนี้เราจะอยู่ได้อย่างไร
      เหมือนกับคนที่อยู่อย่างสูงศักดิ์
แต่ไม่เคยรู้จักกับการให้
ไม่เคยจะได้รับความจริงใจ
มีแต่ใส่หน้ากากเข้าหากัน
      อีกมุมหนึ่งของสังคมคนกลุ่มนี้
ก้อยังมีสังคมที่อยู่สุขสันต์
หมู่บ้านน้อยได้พึ่งพาอาศัยกัน
ไม่แข่งขันร่วมแบ่งปันในน้ำใจ
      แม้ว่าการอยู่กินไม่ดีนัก
แต่ก้ออยู่ร่วมกันอย่างเป็นสุขได้
ไม่รวยเงินเงินแต่ว่าเรารวยน้ำใจ
ที่ได้หยิบยื่นให้กันและกัน
     แม้คนเราจะเลือกเกิดไม่ได้
แต่เลือกการอยู่ได้อย่างสุขสันต์
แค่รู้จักการให้การแบ่งปัน
เหมือนน้ำนั้นที่ไหลมาเพื่อปวงชน
   
 [/color]

[ปาระ]

Title : ศิขริน......ผินสู่เจ้าพระยา
Author : ฮกหลง

กำเนิดจาก  เทือกเขา ผีปันน้ำ
แม่ปิงงาม    ล้ำค่า     พาวิถี
แม่น้ำวัง      เลิศค่า    พูลทวี
ทังสองศรี  ไหลหลั่ง รดดินดาน

แม่ยมไหล    รินลด  บรรพตสอง
แดนลาวลอง ผีปันน้ำ  นำประสาน
ต้นน้ำน่าน   บ่ายเบี่ยง  เพียงเจือจาน
ขับไขขาน  หลวงพระบาง พลางไล่เลียง

เลี้ยวเลาะลัด  หลั่งไหล   รวบรวมอยู่
ผสานคู่        ปากน้ำโพ   ต้นคันเฉียง
เริ่มแรกเจ้า    พระยา       มาคู่เคียง
ไหลลัดเลี่ยง  เลี้ยงชีพชน ของคนไทย