พี่นะโมโอ้ใจน้องใฝ่หา พี่ดวงตาแก้วใจของน้องเอ๋ย
คิดถึงพี่เศร้าจังทุกครั้งเลย สุดจะเชยขื่นขมจมน้ำตา
พี่ไม่ตอบมอบคำช้ำชอกจิต สุดจะคิดติดตรึงคำนึงหา
อยากจะได้คำตอบจงมอบมา มอบวาจาว่าไรตอบให้ที
ที่ผมกล่าวเล่าคำจำได้ไหม ที่ถามไปใยเมินทำเดินหนี
ถามว่ารักหรือไรไม่พาที ถามว่ามีคู่หรือยังไม่ฟังกัน
วันนี้มาโรงเรียนเพียรศึกษา แสนระอาเศร้าใจในความฝัน
มัวแต่คิดจิตผูกคิดผูกพัน คิดถึงกันบ้างไหมกลอยใจเรา
จะกล่าวชังรักเกลียดให้เสียดสี ก็หามีถ้อยออกมาบอกเขา
แถมนิ่งเงียบไม่ตอบว่าชอบเรา แล้วจะเอาอะไรเข้าใจกัน
แต่งที่โรงเรียน แล้วเอามาลงครับ พี่โมตอบบ้างจิ
มีเด็กบางคนแอบปลื้มอยู่นะครับ
เจ็บในทรวง ล้วงดึง ถึงสวรรค์
กระชากกลับ พับตรึง ถึง โลกันต์
ฟื้นอีกวัน พลันผวา ว่าอะไร
ฤาจะโกรธ โปรดปราน มนต์กานท์ขับ
ขอโทษครับ!!! กับคำ ที่พร่ำให้
เห็นเป็นน้อง ผองเพื่อน เสมือนใจ
สะท้านใน สะเทือนอก สะทกจริง
พี่ไม่ดี มีค่า แค่กาฝาก
แม้รักมาก ยากให้ ไม่ใช่หญิง
เป็นพี่น้อง นะครับ กับที่อิง
แล้วทุกสิ่ง สวยใส ด้วยใจเรา...... <<<<<<<
>>>>>>>>>
ทิ้งให้รอตั้งนานจึงขานตอบ แม้ช้ำบอบไม่เป็นไรใจจะฝืน
ให้เป็นพี่น้องกันทุกวันคืน สุดจะขืนข่มใจไม่ค้างคา
อย่าถือโทษโกรธกันนะท่านพี่ ตัวน้องนี่ยังด้อยจึงคอยหา
ซึ่งคนรักไม่อาจกลั้นกันอุรา จึงขอโทษโปรดอย่าโกรธากัน
เป็นน้องพี่ดีใจได้เป็นน้อง แสนอยากลองแต่งกลอนอักษรสรรค์
บทที่กล่าวเล่าคำที่รำพัน ถือว่ากันแต่งด้วยใจมอบไมตรี
น้องขอโทษหากทำให้ช้ำจิต รู้สึกผิดคิดไปใจบัดสี
ขอโทษที่น้องทำไปที่ไม่ดี ทำให้พี่เสียเสื่อมเอือมระอา
