ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[เพรางาย]

ยืนโคนต้นโจนถึงปลายไม่ง่ายนัก
อาจล้มพลั่กพลาดท่าจนหน้าหงาย
เล็งกิ่งเกาะเหยียบยั้งระวังกาย
สู่จุดหมายมั่นใจไม่เกินตน

 

[ตะวันฉาย]

...สู่บนปลายรุ้งงามที่วาดฝัน
สู่ตะวันดวงเด่นเห็นภูผา
สู่ราตรีที่ลอยเลื่อนเตือนทิวา
สู่จันทราที่แสงผ่องส่องฟ้าไกล

...ก้าวสู่โลกอักษรตอนหัดเริ่ม
เฝ้าต่อเติมกาพย์กานท์จารไสว
ที่ร่ายมาแห่งนี้บ้านกลอนไทย
มีเพื่อนใจมิตรอักษรกลอนลำเนา

...ด้วยใจรักภักดิ์อักษรแห่งกลอนศรี
ดวงชีวีเป็นมิตรจิตหายเขลา
ต่อเติมมาหวังให้ช่วยขัดเกลา
เหมือนสำเภาแล่นลมปมสู่ปลาย....

[สายลมสีขาว]

สู่ปลายทาง ความฝัน ที่วาดหวัง
ด้วยพลัง แห่งใจ ไม่สับสน
เห็นดอกไม้ บานแย้ม แต้มกลางชล
ดั่งมีมนตร์ ดึงไป ในวารินทร์

แท้จริงแล้ว ผกาแก้ว แววอักษร
คือคำกลอน สะท้อนใส ในธารสินธุ์
หอมละมุม กรุ่นกวี ที่ไอดิน
รำเพยลม พรมกลิ่น ให้เดินมา

จึงถือพัก หลักลง ที่บงกช
แล้วจำจด ปลดคลาย ปลายภูผา
ปล่อยความทุกข์ เก็บความสุข ปลูกอุรา
แล้วอาบด้วย อุษา ที่รำไร

จึ่งพร้อมก้าว สาวเดิน ดำเนินต่อ
ไม่คิดท้อ ต่อทาง ที่สั่นไหว
เพราะอย่างน้อย มีเพื่อน คอยเตือนใจ
ให้ก้าวไป ในฝันที่ หวังมานาน...

[สุวรรณ]

หวังถึงฝั่งอย่างใจได้คิดฝัน
สู่บั้นปลายชีวันอันสดใส
จากตัวเล็กเด็กน้อยเจริญวัย
แล้วเติบใหญ่ในสังคมเป็นคนดี

ก็คิดว่าดีแล้วหนอชีวิต
ที่มีสิทธิ์คิดฝันในวันนี้
ตั้งใจวาดศาสตร์ศิลป์ชีวินดี
ตามวิถีที่คิดลิขิตเอง