ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ฅนแผกตน]

           ในบางคราตั้งความหวังกับชีวิต      ขีดลิขิตอยากจะเป็นในสิ่งนั้น
           พยายามดิ้นรนเพื่อคว้ามัน            สุดท้ายนั้นก็เพียงภาพลวงตา

    หยิบไม่ได้คว้าไม่ได้เพียงว่างเปล่า       ต้องนั่งเศร้ามิใช่ปรารถนา
    มิเหมือนคิดไม่เหมือนจินตนา              ที่ได้มาตรงข้ามความต้องการ

     เหมือนโลกนี้มันไม่ยุติธรรม               นั่งตรอมช้ำชีวาไม่หอมหวาน
    ช่างขื่นขมมิใช่รสน้ำตาล                     ความสำราญดั่งงมเข็มในทะเล






                                                    



                                                         ขอฝากเนื้อ  ฝากตัว  กับบรรดา  รุ่นพี่นักกวี   บ้านกลอนหลังนี้ด้วย นะคะ   (อิอิ)

[สุวรรณ]

แม้นผิดหวังบางคราอย่าเพิ่งท้อ
จงเฝ้ารอก่อฝันในวันใหม่
พรุ่งนี้อาจเป็นวันที่มีชัย
ของดวงใจเฝ้าไขว่คว้าตลอดมา

หยดหนึ่ง...น้ำตาไหลในวันนี้
จะเป็นกำลังใจที่ดีในวันหน้า
ยิ้มเถิดยิ้ม ยิ้มทั้งคราบน้ำตา
แล้วคลายความอ่อนล้ากล้าหยัดยืน

[ตะวันฉาย]

...หวังเพียงเขากลับคืนยืนแนบข้าง
ที่อ้างว้างผสมกรุ่นความเหงา
ขอกลับคืนมาเป็นเช่นดังเงา
คำว่าเราอีกครั้งในสักครา

...อาจไม่เป็นดั่งเช่นที่คิดหวัง
พอหรือยังใจที่เจ็บเข็ดไหมหนา
ย้อนอดีตหรือขีดเส้นมนตรา
ปรารถนาเพียงว่าหวังอยู่เคียง...

[ปลายดินสอ]

ไม่อาจเขียนกลอนรักสุดหักจิต

ฟ้าลิขิตสวรรค์สั่งดั่งอาสัญ

ไร้ซึ่งคนเคยใกล้ได้ผูกพัน

เหมือนโลกมีเพียงฉันพลันเดียวดาย

[DEVIL]

คนเรามีความฝันอันสูงส่ง
เพื่อดำรงตนอยู่ให้สู้ไหว
หากฝันหมดแม้มีลมหายใจ
แต่คงไร้ซึ่งวิถีของชีวิต

[สายลมสีขาว]

พังทลาย ลงแล้ว แก้วความฝัน
ใช่สิ้นกัน สั่นใจ ให้มัวหลง
มีผิดพลาด เหมือนทะเล ที่ขึ้นลง
เพราะฉะนั้น บรรจง ยืนให้ดี

หากล้มลง อย่าจมปรัก หักห้วงฝัน
จะเปลี่ยนมัน เป็นพลัง แห่งดิถี
แล้วลุกขึ้น เพื่อก้าวเดิน ตามชีวี
ที่ยังมี ดวงจิต ลมหายใจ

[มหาซัง]

ฝันทลายหายสิ้นถวิลหา   
ฤาชะตาฟ้าลิขิตชีวิตฉัน
สุขเกษมเปรมปรีย์ไม่กี่วัน 
ก็มีอันพลันหล่นไกลพ้นตัว

หลายร้อยครั้งพลังพลาดไม่หวาดหวั่น   
ครั้งนี้นั้นมันหนักรักสุมหัว
เหงาเข้ารุกปลุกใจไหวระรัว 
ความขลาดกลัวทั่วร่างเข้าพร่างพรม

หวนคนึงถึงอดีตที่กรีดร่าง 
สิ่งรอบข้างห่างหายมลายล้ม
นั่งหยิบจอกรอกเหล้าเข้าหลายกลม   
ยิ่งทับถมบ่มกิเลศใกล้เปรตภูมิ

มหาซัง

[เพรางาย]

 เมื่อเพลิงผลาญบ้านช่องกรีดร้องลั่น
เปลวไฟคั่นหั่นใจใกล้จะบ้า
เขายื้อยุดฉุดแน่นแขนไขว่คว้า
ปรารถนาถาใส่ให้ไหม้ตาม

ไม่มีแล้วยิ้มเย็นเห็นค่ำเช้า
ไม่เหลือแล้วลูกเต้าเขาหาบหาม
ไม่เห็นแล้วความฝันอันงดงาม
ทั่วเขตคามมืดวับนับนิรันดร์

[ดาวระดา]

คำว่า"สูญ"เสียสิ้นกลิ่นความหลัง
ที่ภินท์พังภาพภัพไปกับฝัน
เหมือนสิ้นโคมโสมเคียงสิ้นเสียงพลัน
หมดซากขันธ์พันเกี่ยวผลักเกลียวกลม

เหมือนอาทิตย์บิดหายปลายเดือนผ่อง
ยากจะท่องล่องหามาสาดสม
ในขณะที่เราเฝ้าชื่นชม
เขตความขมห่มกายแทบตายแล้ว

[สายใย]

ซากอดีตกรีดรอยเลือดย้อยหยด
ทิ้งแผลสดสาดกระเซ็นไว้เป็นแถว
พังทลายแล้วฝันเกินกั้นแนว
หัวใจแป้วปี้ป่นอย่าสนใจ....

[gizon]

ความฝันพังทะลายไม่เหลือซาก
ขุดถอนรากที่หยั่งมิหลงเหลือ
หมดสิ้นแล้วกำลังใจให้จุนเจือ
ทิ้งรอยเหลือแต่อดีตกรีดหัวใจ

ไม่มีแล้วอนาคตวันข้างหน้า
ความฝันมาพังสิ้นเกินดิ้นไหว
หมดลงแล้วแรงหวังกำลังใจ
ทรุดกายนั่งร้องไห้ลงข้างทาง