ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[สายใย]

         "อาลัยรัก"

กลิ่นละมุนกรุ่นหอมพะยอมฟ้า
ดังสุดาสวรรค์โน้มประโลมถวิล
รำเพยหอมย้อมใจอุ่นไอดิน
หอมประทิ่น บุปผา สุลาลัย

น้ำค้างดึกพร่างพราวเหน็บหนาวเนื้อ
อกอุ่นเอื้ออายผ่าวคลายหนาวให้
เจ้าซ่อนสายตาหลบซบอุ่นไอ
สัญญาไม่หน่ายแหนงใต้แสงดาว

วาสนานักแล้วแก้วพี่เอ๋ย
ได้ชิดเชยผกาแซมข้างแก้มขาว
นึกถึงวันต้องลาอุราร้าว
ขอให้สาวอยู่ดียามพี่ไกล

เพราะจำเป็นต้องไปรับใช้ชาติ
หมดโอกาสเห็นหน้าน้ำตาไหล
เพียงสองปีพ้นเกณฑ์จงเห็นใจ
อย่าเชื่อใครคิดบอกคำหลอกลวง

ถึงตัวไกลใจพี่ไม่มีหน่าย
ไม่เคลื่อนคลายรักเจ้าจะเฝ้าหวง
น้ำใจภักดิ์รักนิรันดร์อย่าหวั่นทรวง
จงอย่าห่วงโหยหาหักอาลัย

 

...ขอบคุณ ภาพสวยจาก http://dj-indy.exteen.com..

[tanapok]

ไออุ่นรัก   ทักทาย   ได้เล็กน้อย
กลับต้องจาก   พรากกันไป   ให้ใจหาย
ด้วยว่าพี่   ตีจาก   พรากไปไกล
กลิ่นรักเร้า   เคล้าสลาย   ใจห่างกัน   

หน้าที่ต้อง   ป้องกัน   เดิมพันชีพ
สู้สุดยิบ   พริบตา   หาไหวหวั่น
หวังเพียงเธอ   มิเผลอใจ   ไปจากกัน
เพียงเท่านี้   พี่ก็พอ   ขอสู้ตาย

สุดอาลัย   ต้องไกล   ในหนนี้
ไม่กี่ปี   พี่จะกลับ   รับหมั่นหมาย
ขอให้เจ้า   เฝ้ารอ   อย่าท้อใจ
สวมมาลัย   ใส่ข้อแขน   แทนสัญญา

[ตะวันฉาย]

...ร้อยเรื่องรักถักทอรอประสาน
เก็บวันวานในทรงจำครั้งสลาย
เก็บความสุขที่งดงามที่พรั่งพราย
เก็บเป็นสายใยรักปักฤดี

...ไออุ่นรักทักทายไม่ได้บ่อย
ใจน้อยๆคอยเศร้าเนาวิถี
ผ่านเรื่องรักมากมายหนอชีวี
อยากให้มีที่พักด้วยสักครา

...ยังสะอื้นฝืนยิ้มปริ่มน้ำเนตร
ตัดกิเลสไม่ขาดหยาดเลยหนา
อยู่อย่างใจพังๆซ้ำตรึงตรา
ปรารถนาอาลัยรักจักคลายทรวง...

[จะไม่เด็ด]

ผกาหล้ามากรุ่นกลิ่นยามหนาวเคล้า
ปีที่เนาว์เฝ้าหวังรอหอห้องสอง
เหมือนเตือนใจอย่าให้ห่างจางปรองดอง
เพียงเสียงก้องปืนไกลระรัวกลัว

แอบแนบรักไว้ใต้หมอนตอนห่างร้าง
ไม่ได้จางจากแห่งนี้ที่มัวสลัว
พรั่นหวั่นจริงยามดึกดื่นตื่นทั่วตัว
ฉันฝันกลัวเธอจากจริงทิ้งไปไกล..

...แบบว่า...

[สายใย]

พักตร์เพียงเพ็ญเด่นดวงกลางทรวงพี่
ดลฤดีกำเริบรักสุดหักหาย
พิศพรรณผ่องยองใยตรึงใจชาย
ยามเธออายสายเลือดแล่นปรางแสนงาม

กริยาเยือกเย็นสมเป็นศรี
กุลสตรีมีสมบัติชัดเรือนสาม
อีกน้ำสี่มีครบประจบตาม
ยลทุกยามหวามไหวเผลอใฝ่ปอง

เสียดายเอยชาตินี้บุญพี่น้อย
มิอาจสอยดอกฟ้าอุราหมอง
เหมือนกระต่ายได้แต่ชะแง้มอง
จันทราส่องแสงสว่างอ้างว้างใจ

ได้เพียงลอบนิยมชมโฉมเจ้า
พอบรรเทาทุกข์ทนที่หม่นไหม้
ต้องลาแล้วแก้วตาสุดอาลัย
หวังชาติใหม่บุญพี่คงมีพอ.

ขอบคุณ ภาพเขียนฝีมือ อ.จักรพันธุ์ โปษยกฤติ

[มะดัน]

อาลัยรัก ทักทาย สหายขวัญ
กชนันท์ น้องหาย ไปไหนหนอ
ปล่อยให้ใคร ต่อใคร ตั้งใจรอ
กลับบ้านกลอน เถิดหนอ...มิตรรอนาน

ณ ลานรัก นักกวี ศรีประเสริฐ
ยังชูเชิด เทิดค่า ภาษาหวาน
ลุงตรึมก็ หายไป ไม่แต่งกานท์
ขอส่งสาส์น  โปรดตอบรับ รีบกลับมา..........นะจ๊ะ..คิดถึงจากใจจริงจ้ะ...


 

[เพรางาย]

"กลิ่นละมุนกรุ่นหอมพยอมฟ้า
ดังสุดาสวรรค์โน้มประโลมถวิล
รำเพยหอมย้อมใจอุ่นไอดิน
หอมประทิ่น บุปผา สุลาลัย

น้ำค้างดึกพร่างพราวเหน็บหนาวเนื้อ
อกอุ่นเอื้ออายผ่าวคลายหนาวให้
เจ้าซ่อนสายตาหลบซบอุ่นไอ
สัญญาไม่หน่ายแหนงใต้แสงดาว

วาสนานักแล้วแก้วพี่เอ๋ย
ได้ชิดเชยผกาแซมข้างแก้มขาว
นึกถึงวันต้องลาอุราร้าว
ขอให้สาวอยู่ดียามพี่ไกล

เพราะจำเป็นต้องไปรับใช้ชาติ
หมดโอกาสเห็นหน้าน้ำตาไหล
เพียงสองปีพ้นเกณฑ์จงเห็นใจ
อย่าเชื่อใครคิดบอกคำหลอกลวง

ถึงตัวไกลใจพี่ไม่มีหน่าย
ไม่เคลื่อนคลายรักเจ้าจะเฝ้าหวง
น้ำใจภักดิ์รักนิรันดร์อย่าหวั่นทรวง
จงอย่าห่วงโหยหาหักอาลัย"


ไม่รู้ว่าลากันในวันนี้
ยังจะมีวันพรุ่งมุ่งหรือไม่
เขาขวางหน้าฟ้ากั้นคั่นเราไกล
กลัวเสียงใจไม่ถึงซึ่งผู้คอย

ชายผ้าซับน้ำใสไร้สุ้มเสียง
ขอแต่เพียงหวั่นไหวไห้ละห้อย
คนนอนดินแดนดงพงภูดอย
ภัยหลากร้อยอย่ากล้ำลอบทำร้าย

[สายใย]

แม้มีปีกโผบินได้เหมือนนก
จะโผนผกค้นหาทั่วฟ้ากว้าง
ด้วยหัวใจคิดถึงซึ่งอ้างว้าง
ฝ่าหนทางหมางเมินเธอเดินไป

ถึงแรงล้ากล้าบินทั่วถิ่นที่
สักนาทีพบคุณเป็นบุญใหญ่
จะบินจรร่อนหาทั่วฟ้าไกล
มิหวั่นภัยไหนที่จะมีมา

อาจเจอพรานชาญรู้ธนูศร
เห็นนกน้อยปีกอ่อนร่อนถลา
จึงหมายล่าชีวีเลี้ยงชีวา
ปล่อยศรมาฆ่านกโดนอกช้ำ

ลูกธนูสุ่อกเจ้านกน้อย
เลือดหลั่งย้อยฝืนบินสู่ถิ่นถ้ำ
เคยมาพบคนดีที่ประจำ
แว่วน้ำคำเธอคงอยู่ตรงนี้

หวังสุดท้ายขอมาตายตรงหน้าตัก
ให้ที่รักเช็ดเลือดที่ล้นปรี่
หากไม่ว่าผ้าชื้นผืนเดียวนี่
ขอคนดีเช็ดน้ำตาที่บ่านอง...

-------------------------------------

[สายใย]

   


เขียนบทกลอนสะท้อนใจอาลัยหา
ไม่เห็นหน้าทว่าจิตไยคิดถึง
เสียดายเอยเสียดายวันอันซาบซึ้ง.......(วรรคทองของกวีอาวุโส)
ขอเป็นหนึ่งแรงใจมอบให้เธอ

[สายใย]

   

ไม่อยากจะสะอื้น..คนอื่นเห็น
แต่ก็เป็นไปได้..ยามไผลเผลอ
เพราะใจเรา..เปล่งเสียง..เรียกเพียงเธอ
เหมือนคนเซ่อ..ยืนงง..ในดงตรอม

จะไขว่คว้า..ให้กลับ..มาซับเนตร
ถูกกั้นเขต..ไปไม่ถึง..ซึ่งถนอม
ต้องเปลี่ยวใจ..ไร้รัก..มาภักดิ์ยอม
ใจถูกล้อม..ด้วยเศร้าเป็นเงาคลอ

จะรอเธอ..รอไป..แม้ใจสิ้น
สุดถวิล..ถึงเธอ..มิเผลอท้อ
แม้จะตาย..แต่รัก..มิหักงอ
นาคจะขอ...รอพี่มาก..ไปนิรันดิ์...........(♣ เกล็ดนาคา)

พี่มากจ๋า....อย่าจาก...นาคไปไหน
รอยอาลัย ในรัก หนักอกฉัน
แม้นต่างภพ ต่างชาติ ไม่ขาดกัน
ความสัมพันธ์ มั่นหนัก ในรักเรา

จะขออยู่ คู่เคียง เพียงได้เห็น
พี่มากเป็น สุขไหม หรือใจเศร้า
อย่าขับไล่ ให้ร้าง ห่างเรือนเนา
เป็นผีเหงา หัวใจ อาลัยรัก..........