ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[สาวน้อยปลาทอง]

ฉันขอโทษในทุกสิ่งที่ได้ทำ                                  รู้ว่าช้ำเกินกว่าจะเอ่ยขอ          
แต่ให้รู้ว่าฉันยังจะรอ                                            แม้ใจท้อสักเท่าไรก็จะทน
ผิดไปแล้วขอโทษถึงจะสาย                                    แม้โทษตายรออยู่ก็ไม่สน      
ถึงชั่วช้าในสายตาของผู้คน                                   ขอสักหนเพียงเธอให้อภัย    
ฉันมันเลวมากมายรู้ตัวอยู่                                       เคยเจ้าชู้เคยทำสิ่งเลวร้าย          
ขอปรับตัวหากเธอให้อภัย                                      แต่คงไม่มีวันนั้นใช่ไหมเธอ    
คนทำผิดก็สมควรโดนอย่างนี้                                 ฉันไม่ดีก็สมควรจะต้องเจอ    
ต้องปวดร้าวกับการไม่มีเธอ                                   ต้องทนเพ้อเดียวดายเพียงลำพัง  

[มหาซัง]

คำแทนใจใครคนนี้ที่จะกล่าว   
ถึงเรื่องราวคราวหลังเมื่อครั้งก่อน
ความห่วงใยให้กันไม่บั่นทอน 
ยังอาวรณ์ย้อนทางเคยย่างกาย

หากว่าฉันนั้นทำเธอซ้ำหมอง   
น้ำตานองต้องเศร้าเหงาเหลือหลาย
ขอโทษมากจากใจลูกผู้ชาย   
หาทิ้งหายคลายห่วงแม้ช่วงวัน

ก็เป็นเพื่อนเหมือนเดิมคอยเติมต่อ   
ร่วมสานก่อทอรักและถักฝัน
มิตรภาพซาบซึ้งถึงชีวัน   
เราผูกพันฉันญาติยากขาดลา

มหาซัง

[สายใย]

คนเราอาจพลาดพลั้งได้ครั้งหนึ่ง
สำนึกจึงไม่มีครั้งที่สอง
สมควรให้อภัยกันตามครรลอง
อยากขอร้องลองมาปรึกษากัน....

อย่าหูเบาเขาว่าอย่าพึ่งเชื่อ
ทำใจเผื่อเจือจุนอย่าหุนหัน
คิดถึงซึ้งตรึงใจเคยให้กัน
ความสัมพันธ์นั้นเที่ยงอย่าเบี่ยงเบน

[จ้อง เจรียงคำ]

สิ่งใดหรือ..คือการให้ที่ไร้ค่า
ขอตอบว่า..คืออภัย ให้ความหลัง
เก็บแววตาอาลัยไปหรือยัง
ไม่อยากฟังคำขอโทษ..อย่าโอดครวญ

ลืมแล้วเหรอ..เธอทำใครเอาไว้มาก
บอกเลยยากลืมลง..ยังคงหวน
เชิญเสนอหน้าหลบ..ไปทบทวน
เธอสมควรไปให้ลับ..อย่ากลับมา

หยดน้ำตา ใน วันนั้น กับ วันนี้
ไม่ต่างสี..ที่เคยฉาบอาบดวงหน้า
เพียงวันนั้น...ฉันอาวรณ์..ตอนเธอลา
แต่วันนี้..อยากบอกว่า...สะใจดี!! ...

[ตะวันฉาย]

...อยากเอ่ยถ้อย  ร้อยคำ        มานำส่ง
แต่ก็คง             ด้อยค่า        เสื่อมราศี
คำขอโทษ        ไร้ประโยชน์  โศกชีวี
คำปรานี            ก็ไร้ค่า         แววตาเธอ

...อยากเอ่ยคำ    ร่ำลา          มาสักหน
น้ำตาปน            ยลแก้ม      แถมเสมอ
คำว่ารัก             กับคำลา     อย่ามาเจอ
ขอโทษเธอ        กับทุกสิ่ง     ก่อนทิ้งมา....  

[ดอกกระเจียว]

โปรดอภัยนักปราชญ์ยังพลาดพลั้ง
สี่เท้ายังเกลือกพื้นรื่นไถล
เราสามัญธรรมดาจะว่าไป
หรือจะไม่พลาดผิดลองคิดดู

รู้อะไรไว้ล้วนทั่วถ้วนโลก
ยังวิโยคเดียวดายใจอดสู
ร้อยเก่งกาจอาจมีในเรื่องไม่รู้
คิดคิดดูเหลือหวาดไหวในกระบวน

น้ำพึ่งเรือเสือพึ่งป่านั้นฉันใด
มนุษย์ต่างจิตใจในโลกล้วน
คงพึ่งพาร่วมชมรมเป็นสมควร
เพื่อชี้ชวนเห็นถูกผิดอย่างมิตรแท้

[มหาซัง]

จ้องตากันหวั่นไหวไม่เหมือนเก่า   
คำว่าเราลบไปไกลจากฉัน
ภาพวันวานพาลหม่นปะปนควัน   
ทิฐินั้นปั้นม่านบงการใจ

ผิดเพียงครั้งพลั้งพลาดอาฆาตร้าย   
ฆ่าให้ตายตามกันฉันยังไหว
ขอเพียงครั้งรั้งยากหากจะไป     
จงอภัยก่อนจากอยากได้ยิน

มหาซัง

[สุวรรณ]

จะโทษคนโทษฟ้า ฤาโทษฝน
ก็เจ็บปวดร้อนรนจนใจหมอง
ขอเพ่งพิศพินิจนัยใช้ใจตรอง
แล้วลองมองดูใหม่โปรดใคร่ครวญ

หนึ่งคนร้องสองคนลา โอ้ว่าช้ำ
อีกคนร่ำพร่ำเรียกให้ลมหวน
จนว้าวุ่นยุ่งใจคล้ายเรรวน
เพียงทบทวนสักคราก่อนลากัน