อิ่มกมลล้นสุขทุกคำข้อ
โอ้ละหนอซึ้งวจีกวีสรร
มธุรสบทกลอนวอนเว้ากัน
เติมไฟฝันปันถ้อยร้อยไมตรี
ใจเอ๋ยเคยโศกวิโยคแสน
ด้วยขาดแคลนน้ำใจให้หมองศรี
ร่ายบรรเลงเพลงเศร้าเหงาฤดี
ได้เพื่อนนี้ปลอบขวัญเลิกหวั่นกลัว
ฟ้ากำหนดกฎเกณฑ์เช่นนั้นหรือ
คิดแย่งยื้อถือมั่นพลันยุยั่ว
ถ้อยแถลงแทงเสียดเหยียดตนตัว
ใช้คำชั่วรัวด่าว่าประจาน
สายรุ้งทอพอผ่านม่านฟ้าแก้ว
หายลับแล้วแววฝันในวันหวาน
กระไรเลยเคยชิดคิดระราน
หรือจอมมารหว่านล้อมย้อมยั่วใจ
ดั่งแก้วร้าวคราวแยกแตกสลาย
สิ้นแล้วสายธารกวินที่รินไหล
แห้งเหือดหมดธารฝันอันยาวไกล
ที่อุ่นไออาทรแต่ก่อนมา
เถอะจำใจไกลจากหากหมดสิ้น
อย่าถวิลอาลัยใจห่วงหา
จะยิ้มขื่นฝืนก้มข่มน้ำตา
ก่อนอำลาขออวยชัยก้าวไปดี....