ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ขวด]

         อีกาเอย                  ตัวดำปิ๊ดปี๋
บินไปไหนโดนคนตี          อนาทเจ้าอีกาเอย
         เลี้ยงลูกทำรัง          ตัวดำกว่าเคย
โอ้โอละเหวย                    อีกาปิ๊ดปี๋

[สายใย]

กาเอ๋ยกาดำ
เจ้ามีน้ำใจดีเป็นสีขาว
พบพานเหยื่อเผื่อเพื่อนเตือนทุกคราว
ไม่แตกร้าวรู้รักสามัคคี
นกดุเหว่าเข้ารังฝังฝากไข่
ทิ้งไว้ให้กาฟักเป็นสักขี
ว่ากาดำน้ำใจนั้นใสดี
อย่ามองที่ภายนอกอาจหลอกเอย

[ดาวระดา]

ฝนหยดแทรกแตกสายปลายมะขาม
กระเด็นข้ามก้ามปูที่อยู่ข้าง
พื้นดินซับรับซ่อนก่อนอำพราง
ปลายฝนจางสร้างชุ่มชอุ่มชื้น

หยาดฝนฉ่ำพรำพรมอารมณ์คล้อย
เคลื่อนมาคอยคนเก่าที่เฝ้าฝืน
รอสัญญาแห่งฝันยันคำยืน
ชั่วหลับตื่นขื่นใจเมื่อไร้เงา

[เพรางาย]

ฝนพรำสายระบายเศร้าเฝ้ารอถึง
ใครคนหนึ่งซึ่งวันนี้ลี้ไกลห่าง
ถามดวงใจใดแยกคู่สู่เริดร้าง
หรือรักจางทางรักเจื่อนจึงเบือนพักตร์

มองยอดไม้ได้น้ำฝนปรนชื่นชุ่ม
เขียวชอุ่มพุ่มวะไหวแกว่งใบกวัก
วันรักปรุงจรุงใจไม่นานนัก
กลับหาญหักรักสะบั้นหั่นน้ำใจ

[มหาซัง]

คือความงามข้ามภพจบตรงนี้
โลกที่มีสีสันสุดหรรษา
ดุจสวรรค์บรรเจิดเกิดแก่ตา 
ห้วงนภาดาราเดือนก็เกลื่อนกอง

สายธารใสไหวลมที่พรมเย้า 
ดูคลอเคล้าเร้าลุกไร้ทุกข์หมอง
ดอกไม้สวยรวยกลิ่นถวิลปอง 
ริมห้วยหนองมองเพลินจำเริญตา

มีม่านหมอกยอกเย้าภูเขาใหญ่   
น้ำค้างใสไหลรดหยดใส่หญ้า
แสงสุรีย์สีแดงสาดแสงมา     
ทั่วท้องหล้าพาอุ่นละมุนใจ

สูดไอดินกลิ่นฟางอยู่กลางทุ่ง   
ตอนย่ำรุ่งมุ่งสู่ฤดูใหม่
เหล่าใบไม้ใหวสะบัดกวัดแกว่งไกว   
โลกพาให้ใจชื่นแสนรื่นเริง

มหาซัง

[จ้อง เจรียงคำ]

ผนังปูนฝุ่นผงลงแทรกเซาะ
อณูเหยาะเกาะแทรกรอยแตกสี
ตั้งตระหง่านกาลเลื่อนเป็นเดือนปี
จึงมากมีหยากไย่ไล้บางบาง

สติ๊กเกอร์เผลอแปะแล้วแกะออก
สีถลอกปอกพร้อยเป็นรอยด่าง
แม้สีใหม่ไต่แต้มแซมจางจาง
มิอาจพรางรอยตำหนิที่กระทำ

ขอบคุณ คุณเพรางาย ที่แนะนำครับ 

[ขวด]

เข้าเดือนสิบปลายฝนของต้นหนาว
ละอองยาวรินไหลเป็นหยดฝน
มืดมิดมิดมืดเคล้าระคน
คลุกเคล้าป่นปั่นโศกาดูร

เหม่อมองฟ้ายามฟ้าเป็นสีฟ้า
ประกายจ้าทอดทอแสงสุรีย์สูรย์
แล้วจึงย่ำเมฆเข้าทวีคูณ
หม่นหมองอับสูญสุรีย์ไป

โอ้ดวงใจข้าดั่งโดนปิด
โดนลิขิตแรกเริ่มอย่างสดใส
ตอนกลางเริ่มเหนื่อยหน่ายระอาใจ
สุดท้ายสิ้นลอยไปในสายลม

ลมเอ๋ยลมในเดือนสิบ
ช่างกรุ่นกลิ่นระยิบเศร้าพราวขื่นขม
ฟ้าจากฟ้าเป็นหม่นเทาสุดตรอมตรม
แล้วจึ่งขมขื่นค่อยตายลาจากไป

แล้วนับอะไรจากตัวข้า
ฟ้าหม่นเทายังร้องระโหยไห้
น้ำตาสีเงินพราวพรายใจ
โชลมไล้ฟ้าข้าเป็นหนึ่งเดียว

[DEVIL]

ดวงดาราดารดาษพาดผ่านฟ้า
แต่นภาร่ำไห้เพราะใครหนอ
ดาวมากมายหลายหลากไม่มากพอ
หรือว่ารอจันทราเขามาเยือน   

["จับยามดอกเหมย"]

จากสายฝนโปรยปรายเป็นสายน้ำ
ไหลลงล้ำทะเลใหญ่ในสายฝน
ด้วยกลิ่นน้ำหลังฟ้าหยุดดุจกลิ่นปน
จากสายชลไหลทนบนสายใจ

เหมือนสายฝนบนหิมะที่จะเปลี่ยน
เป็นหมุนเวียนฤดูกาลปานหมุนใส
ใครจะเชื่อฝนหยดเดียวบนหัวใจ
ทำให้ใครคนนี้มีชีวา

  ชื่นเลย ฮ่า ฮ่า ฮ่า

[gizon]

แมงมุม .. ตัวนั้น
ชักใยอยู่ทั้งวัน .. ไม่รู้ว่ามันเหนื่อยบ้างไหม?
มันทำไปเพราะหน้าที่ .. หรือเต็มใจ?
หรือว่ามีเหตุผลกลใดจึงต้องทำ?

ทำรังเพื่อต้องการอยู่อาศัย
หรือต้องการไว้ใช้หาอาหาร .. ทุกเช้าค่ำ
หรือแค่เพราะสัญชาตญาณสั่งให้ทำ
หรือเป็นเพราะทำอยู่เป็นประจำ .. เลยชาชิน?




<< ตอบฉันหน่อยได้ไหม? .. เจ้าแมงมุม >>

[ขวด]

ฝน
ตก
ซู่ซ่า

แดด
พราว
พราย

ฝน
หาย
แดด
มา

[มหาซัง]

สุรีย์ฉานราตรีกาลอันตรธานหาย 
หมอกมลายกลายเป็นน้ำชุ่มฉ่ำหญ้า
ฝูงวิหกนกน้อยบินลอยมา   
ย้ำเตือนว่าคราเคลื่อนผันเลื่อนวัน

แสงแดดอ่อนผ่อนหนาวราวปิดทิ้ง
คือความจริงสิ่งที่เห็นหาเป็นฝัน
มีทิวเขาเหล่ากาไม้นาพันุ์ 
อัศจรรย์พันลึกนึกในใจ

โลกมนุษย์ดุจสวรรค์แสนหรรษา 
องค์เทวาอารักษ์ปกปักไว้
ให้หมดจดสดชื่นรื่นฤทัย   
กี่ชั่วไขได้สุขกันทุกคน

สัตว์ทั้งหลายรายล้อมอยู่พร้อมหน้า   
เหล่าพฤกษาพาเกิดกำเนิดฝน
ทุกอย่างถ้วนล้วนเปลี่ยนและเวียนวน 
เกิดกี่หนทนค้ำฟ้าหาไม่มี

มหาซัง

[เพรางาย]

                        ลมหนาวนาดล่องร้องหวิวหวู่
เกรียวกรูกราดเกรี้ยวเคี้ยวไม้หญ้า
แต่งองค์อวดตามยามพฤศจิกา
เวลาลอยวงกระทงวาม

   เนื้อเย็นเยียบหนาวคราวลมปาด
มือวาดหวังหมายพ้นรายหนาม
กระทงที่กรองมาลัยงาม
เทียนตามเต็มธารละลานตา