ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ตะวันฉาย]

...โอ้อาลัยในรักซึ่งร้าวรวด
ทั้งเจ็บปวดฤทัยใกล้เป็นผง
ต้องลาไกลคนรักที่มั่นคง
ทั้งซื่อตรงในรักปักดวงใจ

...โอ้ดวงแดจะอยู่อย่างไรเล่า
น้ำตาเคล้าเย้าหยอกคลอแก้มใส
มาวันนี้เจ็บปวดร้าวทรวงใน
จะมีใครบ้างไหมเห็นใครเรา

...ด้วยเหตุผลร้อยแปดแยกเราสอง
ญาติพี่น้องขวางกั้นปั่นด้วยเขา
ดั่งคลื่นซัดพัดโยกเรือสำเภา
รักของเราจึงล่มจมกลางทาง...

...ไฉนเลยฟ้าจึงแกล้งแสร้งเย้าหยอก
เข้ามาบอกชี้นำไม่ขัดขวาง
หากมีเหตุอันใดใยปล่อยวาง
ไม่ขวางทางเราสองอย่าครองกัน

...โอ้ฟ้าจ๋าช่างแกล้งกันลงได้
สะใจไหมได้แกล้งคนอย่างฉัน
หากจะแสร้งแกล้งด้วยการลงทัณฑ์
ก็ฆ่าฉันตายทั้งเป็นจนเย็นชา...

[ปลายดินสอ]

[ฟ้าแกล้งกันใช่ไหม??]

อยู่ใกล้..แค่ปลายเอื้อม

แต่เกินเชื่อมใจกันได้

เพราะรู้..เธอมีใคร

ในหัวใจไม่ใช่เรา

[บ้านกลอนไทย]

เหตุไฉน ฟ้าแกล้ง แสร้งสดสวย
ซักผ้าด้วย แดดดี วันนี้ใส
ชะม้อยมอง มืดฟ้า ฝนมาไว
เหตุไฉน ฟ้าล้อ ขอบ่นที................



 

[ดาวระดา]

ฟ้าคงไม่อยากให้สายฝนหลั่ง
หากเห็นหวังตั้งใจให้ผ้าแห้ง
ตั้งนะโมสามจบครบแสดง
ก่อนลงแปรงซักผ้าน้องยาเอย

พี่มั่วๆๆๆไปละ

[สิบคน]

ที่จริงฟ้า ไม่ได้แกล้ง แสร้งลงทัณฑ์

แต่อุบาท เกินกลั้น จะทนไหว

ก็ผ้าที่ ท่านตาก มีขี้ไคล

ฟ้าจึงใช้ ฝนกรด มาลดมัน

สิบคน

[บ้านกลอนไทย]

ฟ้าคงไม่อยากให้สายฝนหลั่ง
หากเห็นหวังตั้งใจให้ผ้าแห้ง
ตั้งนะโมสามจบครบแสดง
ก่อนลงแปรงซักผ้าน้องยาเอย

พี่มั่วๆๆๆไปละ

อนิจจาฟ้าส่งองค์เทพหล่อ
มาชี้บ่อบอกทางอ้างผ้าแห้ง
เจรจาพาทีมีแสดง
ฟ้าไม่แกล้งนี่หว่าข้าผิดเอง    ฮ่าๆ

ทักทาย  พี่สุวิจักขณ์ และน้องสิบคนด้วยนะครับ   

 

[เมฆา...]

                        ร้าวอารมณ์...ขมรัก...หักสลาย..
                 ...เจ็บเจียนตาย...คล้ายมีด...กรีดเชือดเฉือน...
                 ...บาดแผลลึก...ช้ำฟก...อกสะเทือน...
                 ...อยากมีเพื่อน...คอยปลอบใจ...ใว้เยียวยา...
                         อยากระบาย...ใคร่รู้...ดูเหตุผล...
                 ...ฟ้าเบื้องบน...ทำไมแกล้ง...แช่งกันหนา...
                 ...ให้รับโทษ...ลงทัณฑ์...ท่านเทวา...
                 ...หรือเห็นว่า...คนใดช้ำ...ขำสะใจ...
                          ตะวันฉาย...อาลัย...ในรักร้าว...
                 ...หนุ่มนะโม...เห็นรักเขา...เศร้าใช่ไหม
                 ...จึงแกล้งยอก...บอกฝนตก...มาทำไม...
                 ...ผ้าตากใว้...ยังไม่แห้ง...มาแกล้งกัน...
                          หนุ่มนะโม...ช่างใจดำ...ทำไปได้...
                 ....ควรปลอบใจ...ใยจึงเห็น...เป็นน่าขำ...
                 ....สุวิจักขณ์...ท่านนักกลอน...ก็พลอยทำ...
                 ...มาแนะนำ...สวดนะโม...โถพี่นาง...
                       ท่านสิบคน....ก็เช่น...เป็นอย่างเขา...
                 ...บอกฟ้าเอา...ฝนกรด...มารดล้าง...
                 ...ไม่เห็นใจ...แถมยังใส่...ร้ายพี่นาง...
                 ...ผ้าบางบาง...มีขี้ไคล...ไฉนควร...
                       หารู้ไม่...ตะวันฉาย...เขาซักผ้า...
                ...ด้วยน้ำยา...ซักแห้ง...ที่หอมหวล...
                ...ถึงรักลา...แต่ความงาม...ยังรัญจวน...
                ...พี่เนื้อนวล...อย่าเศร้าไป...ทำใจเย็น.....

[สายลมสีขาว]

เหตุไฉน ฟ้าแกล้ง แสร้งลงทัณฑ์
อะไรกัน ดันใจ ให้ใฝ่ หา
ส่งความรัก ที่หลอกล่วง พ่วงมารยา
มาฟันฆ่า ผ่าใจ ให้ตายลง

เหมือนยื่นร้าย ระบายสี วจีใส่
เพื่อสุขใจ ไท้ฟ้า บรรดาหงส์
พอซะที เกมส์ฟ้า ท้าการบ่ง
สิ่งประสงค์ จบลง ด้วยน้ำตา

[บ้านกลอนไทย]

                        ร้าวอารมณ์...ขมรัก...หักสลาย..
                 ...เจ็บเจียนตาย...คล้ายมีด...กรีดเชือดเฉือน...
                 ...บาดแผลลึก...ช้ำฟก...อกสะเทือน...
                 ...อยากมีเพื่อน...คอยปลอบใจ...ใว้เยียวยา...
                         อยากระบาย...ใคร่รู้...ดูเหตุผล...
                 ...ฟ้าเบื้องบน...ทำไมแกล้ง...แช่งกันหนา...
                 ...ให้รับโทษ...ลงทัณฑ์...ท่านเทวา...
                 ...หรือเห็นว่า...คนใดช้ำ...ขำสะใจ...
                          ตะวันฉาย...อาลัย...ในรักร้าว...
                 ...หนุ่มนะโม...เห็นรักเขา...เศร้าใช่ไหม
                 ...จึงแกล้งยอก...บอกฝนตก...มาทำไม...
                 ...ผ้าตากใว้...ยังไม่แห้ง...มาแกล้งกัน...
                          หนุ่มนะโม...ช่างใจดำ...ทำไปได้...
                 ....ควรปลอบใจ...ใยจึงเห็น...เป็นน่าขำ...
                 ....สุวิจักขณ์...ท่านนักกลอน...ก็พลอยทำ...
                 ...มาแนะนำ...สวดนะโม...โถพี่นาง...
                       ท่านสิบคน....ก็เช่น...เป็นอย่างเขา...
                 ...บอกฟ้าเอา...ฝนกรด...มารดล้าง...
                 ...ไม่เห็นใจ...แถมยังใส่...ร้ายพี่นาง...
                 ...ผ้าบางบาง...มีขี้ไคล...ไฉนควร...
                       หารู้ไม่...ตะวันฉาย...เขาซักผ้า...
                ...ด้วยน้ำยา...ซักแห้ง...ที่หอมหวล...
                ...ถึงรักลา...แต่ความงาม...ยังรัญจวน...
                ...พี่เนื้อนวล...อย่าเศร้าไป...ทำใจเย็น.....

                        ร้าวดวงแด...แพ้รัก...หักสลาย..
                 ...เจ็บเจียนตาย...คล้ายมีด...มากรีดเฉือน...
                 ...รอยแผลลึก...เลือดคลั่ง...ลงฝังเตือน...
                 ...ฟ้าเป็นเพื่อน...เบือนบิด...เปลี่ยนทิศไป...

                        เทสายฝน...พ้นมา...เหมือนห่าผี
                 ...แกล้งทำที..ทอหล้า...เปลี่ยนหน้าใส...
                 ...เห็น คนหล่อ...ซักผ้า...อิจฉาไง...
                 ...ปล่อยน้ำไหล...ใส่มา...ไม่ปราณี...

                          ตะวันฉาย...พ่ายรัก...ได้พักแล้ว...
                 ....ในบ้านแก้ว...กลอนไทย...ไม่หน่ายหนี
                  ..เพื่อนมากมาย...หลายหลาก...มากกวี...
                ...ไยมาชี้... ?ว่าใจดำ?...เราซ้ำทรวง...

                       ซักผ้าไว้...เต็มกะมัง...หวังจะตาก...
                ..ฝนเทมาก...เหมือนล้ม...ถล่มสรวง...
                ...ฟ้าแกล้งกัน...วันใส...ไยมาลวง...
                ...กว่าจะช่วง...ซักผ้าที..ปีแล้วเอย.........................แง้ๆๆ

                               ทักทายครับ.....ขอบคุณนะครับ  ....

[(ฟ้า) มารสุรา]

     ซักผ้านั้น.......................ตอนสายัณห์.......................ตะวันฉาย
สุวิจักขณ์...........................ร้อนตาลาย.........................ต้องซักแห้ง
วอนเมฆา..........................มาบังแดด...........................ที่ร้อนแรง
ไม่เสแสร้ง........................ร่ายมนต์ขลัง.......................ตั้งนะโม
     ใช้ผงซัก.......................ดุจว่ามี...............................สิบคนหลาย
ยี่สิบมือ..............................ขวาซ้าย.............................ดูมากโข
ให้เจ้าหญิง........................สามศูนย์ห้า........................ซักผ้าโชว์
ตั้งนะโม............................อีกครั้ง...............................สั่งวาจา

     วอนสายลม...................สีขาวจัด.............................คอยพัดให้
ผ้าที่ตาก............................เอาไว้..................................แห้งเถิดหนา
แต่สวรรค์..........................ดันล่ม.................................ตรมอุรา
ฝนหลั่งมา..........................เหมือนฟ้าแกล้ง...................แสร้งลงทัณฑ์[/color]     

ขออนุญาตแซวเล่น  อย่าถือสานะครับ[/color]

 

[ตะวันฉาย]

...ด้วยฟ้าแกล้งแสร้งลงทัณฑ์ดลห่าฝน
รู้ว่าคนใจหม่นเคยหมองไหม้
ส่งเม็ดฝนลงมาชะล้างใจ
ลบรอยไหม้ที่ซ้ำทรวงล้นบ่วงใจ...

[จะไม่เด็ด]

ฟ้าโกรธเคืองด้วยเรื่องใดไคร่วานบอก
แต่อย่าหลอกให้ขุ่นข้องต้องหวั่นไหว
หากลงทัณฑ์ก็ทรมาให้สาใจ
เพียงเงื่อนไขแห่งความผิด..อย่าปิดบัง..อิอิ

...แบบว่า..

[ไผ่เดียวดาย]

รับความจริง สิ่งเป็นไป ในชีวิต
ฟ้าลิขิต ปิดประตู คู่เธอฉัน
รักขาดวิ่น สิ้นสัมพันธ์ ที่รักกัน
เมื่อเธอนั้น ถูกปั่นรัก ให้คนไกล

เขาเหมาะสม ค่านิยม ที่ใช้กล่าว
รักยืนยาว คือจริงใจ ใช่ที่ไหน
ต้องเหมาะสม ดูกลมกลืน สิชื่นใจ
คือคำใช้ หลุดจากปาก พรากรักเรา

แม่ไม่ปลื้ม ลืมเขาซะ แม่เธอเอ่ย
อยากได้เขย ที่ตรงใจ ใช่เลยเขา
คนจนจน หม่นหมองนัก จึงผลักเรา
เป็นคนเศร้า เพราะตัวเรา มันไม่มี

ยอมจำนน คนอย่างฉัน มีแค่นี้
เธอคนดี ขออวยชัย ให้สุขขี
ความรักเรา เอาเก็บไว้ นะคนดี
ชาติหน้ามี ขอเรานี้ เป็นคู่กัน

[สายใย]

เหตุไฉนไยฟ้าจึงมาแกล้ง
ส่งคนแล้งน้ำใจมาให้ฉัน
ความผิดใดไม่แจ้งแสร้งลงทัณฑ์
ปล่อยให้ฝันพลันค้างอยู่ข้างเดียว

[มหาซัง]

ฟ้ากระทำย้ำใส่ให้ช้ำหนัก
ไร้ความรักผลักไสให้ลงเหว
ทำดีมาเขาด่ามองว่าเลว
ทองคำเปลวหลังพระนี่นะเรา

มหาซัง

[บ้านกลอนไทย]

พุทธองค์ ทรงสอน ย้อนให้คิด
ดีชั่วติด ตนตัว ทั่วทุกหน
จะโทษฟ้า ด่าดิน หมิ่นเบื้องบน
เหมือนเล่นกล บ่นบอก หลอกตัวเอง.....



 

[มหาซัง]

พุทธองค์ ทรงสอน ย้อนให้คิด
ดีชั่วติด ตนตัว ทั่วทุกหน
จะโทษฟ้า ด่าดิน หมิ่นเบื้องบน
เหมือนเล่นกล บ่นบอก หลอกตัวเอง.....
(นะโม)


 

ศาสนาหาได้ทิ้งใว้ห่าง
ยังนำทางวางกิเลศเหตุทั้งผอง
คอยหมั่นสวดกรวดน้ำปากพร่ำวอน
ให้ทุกข์ร้อนผ่อนปนหลุดพ้นไป

ใช่จะด่าว่าฟ้านั้นหนาซ้ำ 
คอยกระทำย้ำเศร้ารุมเร้าใส่
แค่ตะคอกบอกฟ้าให้สาใจ 
ดังก้องไพรใครคนนี้นั้นมีทุกข์

(นอนแล้วครับคุณนะโมเที่ยงคืนครึ่งแล้วครับ)
มหาซัง

[บ้านกลอนไทย]

ศาสนาหาได้ทิ้งใว้ห่าง
ยังนำทางวางกิเลศเหตุทั้งผอง
คอยหมั่นสวดกวดน้ำปากพร่ำวอน
ให้ทุกข์ร้อนผ่อนปนหลุดพ้นไป

ใช่จะด่าว่าฟ้านั้นหนาซ้ำ 
คอยกระทำย้ำเศร้ารุมเร้าใส่
แค่ตะคอกบอกฟ้าให้สาใจ 
ดังก้องไพรใครคนนี้นั้นมีทุกข์

(นอนแล้วครับคุณนะโมเที่ยงคืนครึ่งแล้วครับ)
มหาซัง

ขอให้ฟ้า ส่งพี่ ฝันดีนะ
ขอองค์พระ คุ้มครอง ให้ผ่องใส
เป็นมหา ค่าล้ำ กว่าคำใด
แสนสุขใจ ได้ทัก ด้วยรักกลอน.....


ฝันดีครับพี่มหา...........
วันหลังมาแต่งกลอนเพราะๆ อีกนะครับ ชอบ  ฮ่าๆ..............