๐..เพิงพัก.และ.คนเพ้อ..๐
๐.ร้างจากคนจรสะท้อนถอย
บางทีเด็กน้อยเล่นทอยเหรียญ
กระนั้นหนึ่งคนนับจังหวะเวียน
ผลัดเปลี่ยนรอยเท้านักเดินทาง
๐.คงความเคลื่อนไหวในเพิงพัก
อาณาจักรหยากไย่ขยายกว้าง
ยินขรม.แมงค่ำระส่ำคราง
รอกระดิ่งน้ำค้างริมข้างระฆัง
๐."หรือว่าเปล่าดาย.สหายหนุ่ม.?"
"จึ่งซุกมุม.เสาไม้.ท้ายที่นั่ง"
"สัมพาย.ภาระใด.ในภวังค์.?"
"โน่น!.เมฆครึ้ม.ลมคลั่งกำลังมา"
๐.เหมือนมาผูกมัดการนัดหมาย
กับชาย.หมดหมาดมาดแรงม้า
เขายังคงฝันเข้มเต็มแววตา
หากทว่าขื่นเข้มเต็มแววใจ
๐."สักครู่หนึ่งเถิดนะ!.สหายหนุ่ม"
มรสุมเริ่มส่อก่อฝนใหม่
อันระย้าจากช่วงห้วงหุบไพร
จะกลั่นรินหยาดใสให้พรั่งพราว
๐.เพื่อสู่คืนอีกค่ำอันแร้นแค้น
ขณะแหงนเงยหน้าขึ้นหาหาว
สังกะสีกร่อนผุปรุรูดาว
แทนเวิ้งฟ้าวับวาวราวละออ
๐.คือเพิงพักคนเพ้อริมทางผ่าน
ทิ้งระทมซมซานค่อยสานต่อ
ร่ำเมรัยรสอุบาทว์ปาดลำคอ
ระหว่างรอ.ดอกฝนเล่นดนตรี...ฯฯ
-------------------------------
"ปางสีฝุ่น"
ห่างหายใช่ตายจาก..
คิดถึงมาก.นะ!.คิดถึง..
ทรงจำทุกห้วงคำนึง..
ฉันจึง.."ประกาศให้ทราบโดยทั่วกัน"
( โปรดอ่านได้อีกตั้งหลายครั้ง..เช่นนั้น.แลฯ..)
