ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[จะไม่เด็ด]

สุดสายตาฟ้าไกลในคืนนี้
ดวงฤดีรี่ไหลไปไกลฝัน
ให้หวลนึกถึงกานดาศรีลาวัลย์
ปล่อยคนธรรพ์ให้หลงคอยน้อยลำเค็ญ

ดวงชะตาวาสนาพาห่มโศก
ให้วิโยคโศกเหงาเศร้าใครเห็น
เพียงทนฝืนคืนคอยรอยเดือนเพ็ญ
ไม่ยลเห็นเจ้าขวัญเรียงระเบียงทาง

นวลอนงค์คงเพลินเกินหวลกลับ
แลหายลับกับวสันต์พลันใจคว้าง
เดือนดาราช่างมืดมิดปิดเส้นทาง
ซ่อนอำพรางรักแม้เงาไร้เจ้ากลอย

..........แบบว่า.มาววอะ

[Kotchanan]

สุดขอบหล้าฟ้าไกลเกินเอื้อมถึง
ทอนสักครึ่งทางใจ..ไม่ล่าถอย
พิศเพ็ญดวงพวงดาวพราวระย้อย
เหลาไม้สอยสุดมือ.. มิร่วงลาน

คนเดินดินมองดาวเดินโดดเดี่ยว
ทิศทางเดียวดุ่มด้นทนสืบสาน
ร้างขวัญยืนชื่นไร้ในดวงมาน
ร้าวรอนนานรำพึง.. ครึ่งมิเทียม.

[(ฟ้า) มารสุรา]

    สุดจะเอื้อม...มือไป...ไขว่คว้าเจ้า
แม้เพียงเงา...ยากจะจับ...มาชิดใกล้
เธออยู่สูง...เกินจะ...ใช้บันได
ปีนป่ายไป...เพียงใด...ไร้แม้เงา

     เราต่ำต้อย...ด้อยค่า...น้ำตาตก
แน่นในอก...รักคุด...ดุจไฟเผา
อยากให้เธอ...เห็นค่า...กาอย่างเรา
ยอมคุกเข่า...เว้าวอนหงส์...จงเห็นใจ[/color]

 

[สุวรรณ]

วันฟ้าเหงาดาวใดก็ไม่เห็น
มองหาเพ็ญยากเย็นมาเร้นหาย
คืนนี้มีความมืดอยู่รอบกาย
หาจุดหมายใดก็ไม่เห็นทาง

เพียงรำพึงถึงฟ้าใยมืดนัก
อีกกี่ยามใดจักถึงรุ่งสาง
ขอแสงส่องสู่แนวในหนทาง
เร่งสว่างอีกนิดหนอเวลา

อยากเห็นฟ้าสดใสในวันพรุ่ง
อยากเห็นทิวท้องทุ่งของพฤกษา
อยากเห็นสรรพสิ่งอีกนานา
มีสัมพันธ์ชีวาดีต่อกัน

[นัท ผู้ชายฯ รักในหลวง]

อยู่ที่ใด    ใกล้หรือไกล   ใจรำพึง
เฝ้าคิดถึง   ใจละเมอ  และเพ้อหา
ถึงคนไกล   ที่ห่างใจ  ไกลสายตา
ฝากฟากฟ้า บอกเธอว่า ข้าห่วงใย

เพราะเส้นทาง ที่สองเรา ต้องก้าวเดิน
ไกลเหลือเกิน ต้องเผชิญ กับโลกใหญ่
ฝันของเธอ  ฝันของฉัน มันช่างไกล
นานเพียงใด    ใจก็รอ    ไม่ท้อเลย

[จะไม่เด็ด]

เพราะรำพึงคนึงอยู่มิรู้สร่าง
เห็นหน้านางล่องลอยคว้างอยู่กลางสวรรค์
เดือนมืดมิดมาปิดทางขวางตะวัน
แต่ไม่อาจขวางใจฉัน...ให้รักเธอ..อิอิ


...แบบว่า

[psam]

เฝ้ารำพึงรำพันถึงคนรัก
แม้ประจักษ์แท้จริงเป็นไฉน
ได้แค่เฝ้าเพ้อพร่ำอยู่ร่ำไป
เฝ้าห่วงใยเฝ้าคิดถึงไม่สร่างซา
สิ่งตอบแทนที่เธอได้ให้ไว้
คือเสียใจคือชอกช้ำคือปัญหา
หวังแค่เพียงให้กาลเวลา
ลบคราบน้ำตาที่หลั่งมาอาบสองแก้ม

[ระนาดเอก]

๐ ล่วงเลยมาตรงนี้แล้วกี่ชาติ
แต่ดวงจิตมิอาจตัดขาดได้
ยังถูกทรมานผลาญหัวใจ
กัดกร่อนในหัวอกนรกรุม..

 

[แมวเหมียว]

เพียงรำพึงถึงเธอยามเพ้อเหงา
ปล่อยความเศร้าเหงาเรียงมาเคียงข้าง
ปล่อยความรู้สึกนึกคิดไว้ให้ร้าง
เมื่อฟ้าสางวันใหม่ได้เวลา

ไว้ครั้งหน้าขอคนรักให้รักเรา
อย่าให้เหงาตรมตรอมกับเคหา
ให้เธอผู้นิยามรักให้ฉันมา
ได้พบหน้ารักกันนอกฝันเอย

[มหาซัง]

บอกสายลมพรมผ่านให้ขานเอ่ย 
ถึงทรามเชยเคยรักกันภักดิ์มั่น
แม้อยู่ไกลใจห่างลาร้างกัน 
แต่คืนวันครรเก่ายังเฝ้าจำ

ไม่เคยโกรธโทษใครต้องได้หมอง 
เราทั้งสองต้องเจ็บฝืนเก็บช้ำ
ไม่โทษฟ้าว่าผิดลิขิตทำ
ไม่โทษกรรมคำสาปหรือบาปเวร

มหาซัง

[psam]

สับสนเหลือเกิน
กับสิ่งที่เผชิญอยู่ตอนนี้
คนเคยรักทิ้งกันไม่ใยดี
หายหน้าหนีกลับคำที่เคยมั่น
ขอระบายความช้ำที่ได้รับ
ต้องคอยซับน้ำตาอย่างน่าขัน
จะโทษฟ้าโทษเธอหรือใครกัน
ควรโทษฉันที่โง่รักกับคำลวง

[สายใย]

เพียงรำพึงถึงใครในวันนี้
เธอไม่มีเยื่อใยไม่ถวิล
มีเพียงเราเฝ้าห่วงสุดห้วงจินต์
น้ำตารินสิ้นแล้วจากแก้วตา

เพียงรำพึงถึงใครในวันก่อน
ยังอาวรณ์แม้ขาดวาสนา
ยังมิลืมปลื้มภักดิ์หนักอุรา
หวังเพียงอาลัยรักจักลางเลือน

[จ้อง เจรียงคำ]

เพียงรำพึงถึงใครในวันนี้
เธอไม่มีเยื่อใยไม่ถวิล
มีเพียงเราเฝ้าห่วงสุดห้วงจินต์
น้ำตารินสิ้นแล้วจากแก้วตา

เพียงรำพึงถึงใครในวันก่อน
ยังอาวรณ์แม้ขาดวาสนา
ยังมิลืมปลื้มภักดิ์หนักอุรา
หวังเพียงอาลัยรักจักลางเลือน [สายใย]

เพียงรำพึงถึงใครในวันจาก
ด้วยของฝากที่ใครก็ไม่เหมือน
คือรอยช้ำตำอกเหมือนตกเรือน
ยังสะเทือนทุกคราที่อาลัย

เพียงรำพึงถึงใครในวันหม่น
เหมือนดังคนวิญญาณ์ไม่อาศัย
ทอดสายตาลารักที่จากไกล
ถอนฤทัยในเลศเวทนา

[Kotchanan]

รำพึงส่งท้าย.. จากปลายฟ้า



ลัดเลาะท่องล่องฟ้ามาด้วยใจ
เลาะเลี้ยวไปห้วงหาวสุดดาวเหนือ
หอบธารรื่นชื่นฝันมาปันเจือ
หากความเชื่อตรงกัน.. จักพลันพบ!.

คลี่ดอกสุขซึ่งเคยรำเพยกลิ่น
ซับธารรินลิบลี้ที่ตาสบ
คืออณูเนื้อใจไร้ทำนบ
วิมานลบลับฟ้า.. ไกลตาแล้ว

สวนสวรรค์ลี้ลับสลับโศก
ฤ  แผ่นโลกโยกย้ายสับลายแถว
โผ.กอดซบอุ่นดาว กลับร้าวแวว
และอาจแคล้วคลาดกันนิรันดร์กาล

หมายโยงใจไล้เรียวเด็ดเคียวฟ้า
ฝังเหว่ว้าคนจรก่อนล่วงผ่าน
ระฆังทองหยอกฉายระบายลาน
ปิดตำนานแสงนวล.. ชวนปวดร้าว
                                ....
เกลี่ยดอกโศกร่วงลานสะท้านภพ
เซ่นสมทบหมื่นวันอันเหน็บหนาว
ฉวยแพรฟ้าห่มใจคืนไร้ดาว
อาจเกี่ยวน้าวคิดถึง.. จากหนึ่งใคร.

[บ้านกลอนไทย]

รำพึงส่งท้าย.. จากปลายฟ้า


ลัดเลาะท่องล่องฟ้ามาด้วยใจ
เลาะเลี้ยวไปห้วงหาวสุดดาวเหนือ
หอบธารรื่นชื่นฝันมาปันเจือ
หากความเชื่อตรงกัน.. จักพลันพบ!.

คลี่ดอกสุขซึ่งเคยรำเพยกลิ่น
ซับธารรินลิบลี้ที่ตาสบ
คืออณูเนื้อใจไร้ทำนบ
วิมานลบลับฟ้า.. ไกลตาแล้ว

สวนสวรรค์ลี้ลับสลับโศก
ฤา ว่าโลกโยกย้ายเปลี่ยนลายแถว
โผ.กอดซบอุ่นดาว กลับร้าวแวว
และอาจแคล้วคลาดกันนิรันดร์กาล

หมายโยงใจไล้เรียวเด็ดเคียวฟ้า
ฝังเหว่ว้าคนจรก่อนล่วงผ่าน
ระฆังทองหยอกฉายระบายลาน
ปิดตำนานแสงนวล.. ชวนปวดร้าว
                                ....
เกลี่ยดอกโศกร่วงลานสะท้านภพ
เซ่นสมทบหมื่นวันอันเหน็บหนาว
ฉวยแพรฟ้าห่มใจคืนไร้ดาว
อาจเกี่ยวน้าวคิดถึง.. จากหนึ่งใคร.

                                     

                                                                         .....ความจริง... จากปลายฟ้า....

                                                                                   ......ลัดเลาะเที่ยว เดียวดาย สุดปลายฟ้า
                                                                            เหินเหาะหา ห้วงหาว สุดดาวเหนือ
                                                                            หอบหัวใจ ไกลรัก ที่ถักเจือ
                                                                            แบกความเชื่อ เชยชม อย่างตรมตรอม

                                                                               สวนสวรรค์ สรรค์หา ได้มาพบ
                                                                             ใจสยบ ยลยิน กวินหอม
                                                                              เผลอแอบรัก โลกกวี  รักนี้ยอม
                                                                              ก่อกลอนกล่อม กรองกลั่น ตื้นตันใจ

                                                                              หมายจะโยง โค้งฟ้า เหว่ว้ามัด
                                                                              ทุกข์โศกตัด ตอสิ้น กวินไสว
                                                                              เอาบทกลอน อ้อนกัน ผูกพันใย
                                                                              คลายหม่นไหม้ ในอดีต ที่กรีดทรวง

                                                                                   ลัดเลาะเที่ยว เดียวดาย ถึงปลายฟ้า
                                                                            เหินเหาะหา หัวใจ ที่ใหญ่หลวง
                                                                            โอ้เจอแล้ว คนนั้น ผูกพันดวง
                                                                             รักไม่ลวง คนอ่าน ท่านนี้เอง.........