ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[LionHeart1]

อนิจจา ข้าเอ๋ย ผู้ไร้มิตร
คู่สนิทร คู่ใจ มีไหนหนา
มีแต่เพื่อน ไร้ตน ที่ขนมา
คือความมืด และฟ้า ยามราตรี

มองทางใด ก็มี แต่สีดำ
ชั่งชอกช้ำ จิตใจ กระไรนี้
แต่มีเพื่อน ดวงดาว ปลอบฤดี
ยามราตรี เพื่อแค่นี้ ก็สุขใจ

["จับยามดอกเหมย"]

ณ ตอนนี้...เขียนกลอน...ที่ร่มจันทร์
กลอนของฉัน...คงไม่เพราะ...เสนาะหู
แต่ก็เขียน...ออกมา...ให้เพื่อนดู
ว่าขออยู่...บ้านกลอน...ตลอดไป

เพื่อนของฉัน...ยามราตรี...คือสีคล้ำ
ความมืดงำ...ดวงตา...จนพร่าใส
มีดวงดาว...คอยเป็น...เช่นเพื่อนใจ
ถึงเหงาไป...ก็ไม่มี...ใครกลับมา

 

[ดาวระดา]

เจ้าตะวันจันทรามาส่องแสง
สาดสำแดงแรงดียามดึกดื่น
แต้มอักษรกลอนปลั่งหลังเที่ยงคืน
สิ้นความขื่นกลืนคำที่พร่ำพราย

ขอรินรับซับถ้อยเจ้าร้อยส่ง
สมประสงค์แล้วหนอช่อเฉิดฉาย
เถอะมาเรียงเคียงรวมร่วมบรรยาย
มาเป็นสายใยกลอนสะท้อนคำ

[tanapok]

โอ้ความเหงา ช่างแสนเศร้า เหงาเหลือหลาย
มันทำลาย  ความคิด  จิตเสนอ
วันวันหนึ่ง  ผ่านพ้น   เศร้าจนเพ้อ
ตั้งแต่เธอ  จากกันไป  ไม่หวนมา

นับแต่นั้น  มีน้ำตา  มาเป็นเพื่อน
ในราตรี   ที่ผ่านเลื่อน   ย้ำเตือนหา
มีความเหงา  เศร้าซึม  เป็นมิตรา
ทุกเวลา  มันเศร้า   เหงาหัวใจ

จนวันนี้   ยังไม่มี การหวนกลับ
จากกันลับ  ไปสู่    อยู่แถวไหน
แม้ตัวเธอ   ไม่กลับมา  มีเยื้อใย
ขอหัวใจ  ของฉันคืน  อย่าฝืนกุม

แม้คืนนี้  ฉันคนนี้  ก็ยังเหงา
มีความเศร้า มาทำใจ  ไร้ความชุ่ม 
อยากมีใคร  เป็นเพื่อนไว้   ใช้เดินคุม
ให้มีความ  ชุ่มชื่นใจ   ในราตี

ขอเถอะนะ   หมดไปซะ   เจ้าความเศร้า
ขอคนเหงา  เหมือน ๆ กัน   มาแทนที่
จะได้เป็น  คนหายเหงา  ไปซะที
แต่ราตรี   นี้จะอยู่  คู่กันไป 

[สายใย]

ขอเพื่อนยาม ราตรี จะมีไหม
สักหนึ่งใคร ยามนี้ ราตรีเหงา
เป็นเพื่อนคอยเย้าแหย่แม้แค่เงา
ให้หายเศร้าเปล่าเปลี่ยวเพียงเดียวดาย

ขอเพื่อนหญิงไว้อิงพึ่งไออุ่น
ช่วยเกื้อหนุนคนใกล้ใจสลาย
ขออีกคนคอยเตือนเป็นเพื่อนตาย
หญิงหรือชายไว้เอื้อช่วยเหลือกัน

[สายลมสีขาว]

แสงสีเสียง เพียงส่อง ลองแลหน้า
มืดทั้งฟ้า ทรวงใจ ใดเอ่ยหา
พากันเที่ยว เกี่ยวกันทั่ว มั่วมายา
พอเช้ามา ก็จาก พรากไกลกัน

จงจำไว้ เพื่อนราตรี นั้นมีมาก
ไม่ลำบาก หากหา พาสุขสันต์
แต่จะเลิก นั้นยาก มากอนันต์
เพลิงโลกัณฑ์ เผาแผด ตายทั้งเป็น

โลกมายา มีแต่ เรื่องล่วงหลอก
เล่นเย้าหยอก แต่เอาจริง ทุกสิ่งเห็น
สร้างแต่เรื่อง เฟื่องโทษ โจทย์ร้อนเย็น
ซ่อนเล่ห์เร้น ความตาย อยู่รอนแรม

[แมวเหมียว]

หาเพื่อนยามราตรีแต่หามีไม่
จึงตามไปบ้านของเธอตามเที่ยวฝัน
ให้มีเพื่อนเยือนย่างกลางแสงจันทร์
เอาความรักผูกพันมั่นแด่เธอ

พาไปเที่ยวเลี้ยวลดในความมืด
ที่ยาวยืดจนรุ่งสางว่างเสมอ
จึงพาไปเที่ยวล่องมองนะเกลอ
ได้พบเจอเทพีราตรีกาล

เพื่อนยามราตรีฉันมีเธอแล้ว
เพื่อนอื่นอีกเป็นแนวก็มองผ่าน
จะรักเธอฝากรักให้แต่วันวาน
มาเนิ่นนานจวบจนปัจจุบัน

[สุภาพบุรุษทรชน]

..คืนนี้..ดูแสงดาวเดือน....

..มีเพื่อน..ยามราตรี..ดีกรีหวาน

..มาท่านมา..ยกจอก..ออกมาชาน

..ร่วมขับขาน..ตนตรีกานต์..ประสานใจ

  ...............................................

[psam]

มีความมืดเป็นเพื่อนยามราตรี
มีกวีเป็นเพื่อนในยามเหงา
มีน้ำตาเป็นเพื่อนคล้ายดั่งเงา
ฟ้าสีเทาใบนี้คือเพื่อนใจ

[ตะวันฉาย]

...เพื่อนยามราตรีมีดาษดื่น
ที่หยิบยื่นความเหงาเป็นเงาฉัน
จั๊กจั่นเรไรไล่ตามกัน
หิ่งห้อยนั้นเปล่งแสงส่งแรงมา

...กับจันทร์นวลมวลผ่องส่องฟ้ากว้าง
นภาพร่างดาวระยับวับวาวหนา
นั่งเหม่อมองจ้องจันทร์ครั้นดารา
น้ำนัยน์ตาเป็นเพื่อนเยือนราตรี

[♥♠THE BOSS BUSOHSENSEN♠♥]

โอ้แม่เจ้าเพื่อนเรานั้นหลายจิต

อยากสกิดหัวแม่มือของครูนี้

พวกเราจึงรวมตัวการันตี

ว่าครูนี้หน้าตาดีซะจิงจิง

[สิบคน]

พอฟ้ามืด จืดจาง ทางอาทิตย์

หมู่มิ่งมิตร พร้อมหน้า พาหวั่นไหว

ตั้งเป็นวง ลงบรรเลง เพลงไทยไทย

น้ำจันไว้ คลายเหงา เศร้าเบาบาง

สิบคน




 

[เพรางาย]

ถึงยามราตรี
โรยม่านเร็วรี่
ซ่อนสีโลกสิ้น

แก้วตาขยาย
ใจคล้ายโบกบิน
ซอนไปทั่วถิ่น
ยินดีปรีดา

จิ้งหรีดกระโดด
รีบวิ่งลิงโลด
เผ่นโผนไขว่คว้า

ตะปบเร็วไว
วิ่งไล่วิ่งล่า
กบเขียดสบตา
ตั้งหน้าวิ่งหนี

จิ้งจกปรูดปราด
นึกเข็ดขยาด
หวาดกลัวเต็มที

ยิ่งยิ้มชื่นใจ
ไปไหน...มานี่!
เล่นสนุกดี
มาซี...เพื่อนรัก

[มหาซัง]

รัตติกาลผ่านเคลื่อนเลื่อนเข้าหา 
ทุกทิศาพร่ามั่วทั่วแห่งหน
ความเปล่าเปลี่ยวเดียวดายกล้ำกรายตน 
เป็นเพียงคนบนทางเศร้าเคล้าราตรี

เหลืองอำพันบรั่นดีขวดนี้นั้น 
เป็นเพื่อนฉันวันเหงาเราสุขขี
จิบเพียงนิดจิตสะท้านหวานฤดี 
ค่ำคืนนี้มีเหล้าเย้าอารมณ์

ขอกำหลาบปราบห้วงบ่วงคิดถึง 
รักตราตรึงซึ้งทรวงลวงขื่นขม
เหมือนชนักปักใจให้ต้องตรม 
ปล่อยลอยลมพรมพัดสะบัดไป

ร่ำสุราตามองดาวที่พราวฟ้า 
อาบจันทราทรงกลดแสนสดใส
ยังอบอุ่นละมุนละไม 
กว่ากอดใครใครคนนั้นทิ้งกันลง   

มหาซัง

[กริชอักษร]

เสน่ห์ยามราตรีมีเสียงเงียบ
ถ้าจะเทียบเปรียบชั้นปานแสงโสม
ประดับด้วยดารกาพาชื่นชม
แด่ผู้นิยมสมใจในรัติกาล