กำดาบไว้ใจท่องครองพหุง
เมื่อฟ้ารุ่งมุ่งหน้าผ่าทัพใหญ่
สวดภวนาคาถาว่าจากใจ
ขอจงให้ไพร่ฟ้าข้าร่มเย็น
มีหนังเหนียวเขี้ยวงาอย่ากล้ำกลาย
ภยันตรายห่ายหนีไม่มีเห็น
มีกำลังแกร่งกล้ากว่าที่เป็น
ศัตรูเห็นเป็นกราบราบแทบเท้า
ผ้าประเจียดเปียกคราบอาบน้ำมนต์
ขอจงดลหนทางสว่างใส
มือรวบรัดกลัดปล้องคล้องคอใว้
ตะกรุดใหญ่ใส่ไปที่ใจกลาง
ทั่วเรือนร่างพลางยันตร์คุ้มกันภัย
มือลูบใร้ใบดาบเอาทาบร่าง
ลมดึกพัดสะบัดไพรไหวรางราง
ความอ้างว้างย่างรุกปลุกพสุธา
คชสารทหารหลวงปวงพี่น้อง
เถิดทั้งผองพร้อมเพรียงรบเคียงบ่า
ให้เข้มแข็งแกร่งกล้ากว่าศาตรา
ใครขวางหน้ามาประทุษกุดหัวมัน
เกิดเป็นชายชาติชาญทหารกล้า
ฝากกายากับดินไว้อย่าไหวหวั่น
ข้าศึกมาดาหน้าฝ่าประจัญ
ให้รู้กันวันพรุ่งนี้ใครมีชัย
มหาซัง
