ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ยอด~]

เพราะรักเธอ มากไป ใช่หรือเปล่า
จึงต้องเศร้า เช้าค่ำ ซ้ำอกหัก
คิดว่าเธอ ห่วงใย ฝากใจภักดิ์
ด่วนมอบรัก มอบหัวใจ ให้กับเธอ

แต่แล้วต้องผิดหวังนั่งช้ำชอก
ถูกลวงหลอกได้เห็นเป็นรักเก้อ
ไม่มีความจริงใจที่ได้เจอ
รักเสนอเธอสนองต้องช้ำใจ

ฉันอกหัก พราะรักเธอ เผลอพลั้งผิด
มิเคยคิด เธอจะทำ ช้ำยิ่งใหญ่
จะจดจำรักของเธอตลอดไป
ถึงชาติหน้า หรือชาติไหน ขอไกลกัน....

ขอบคุณท่านระนาดเอก ที่ให้เกียรติ มาต่อกลอนด้วย 
คืนนี้นอนหลับฝันดี  ผมขอบายก่อน แล้วพบกันใหม่นะครับ   

[นกฯ]

เที่ยวหนองบัววันนั้นฉันแสนสุข
ลืมเรื่องทุกข์ใดใดเธอใกล้ฉัน
ได้ชื่นชมธรรมชาติเคียงคู่กัน
สุขวันนั้นไม่ขอลืมปลื้มในใจ

เอราวัณ  ถ้ำนี้หนา เธอพาเที่ยว
เดินเลาะเลี้ยว เขาสูง ไม่หวั่นไหว
ขอแค่มี เธออยู่ คู่เคียงไป
ไกลแสนไกล แค่ไหน ไม่นึกกลัว

เดินเลาะถ้ำ พบตำนาน นางผมหอม
คนรายล้อม อยากร่วมอยู่ คู่ทูนหัว
แต่ตัวนาง นั้นใจ หวั่นไหวชัวร์
แอบซ่อนตัว อยู่ในถ้ำ กำบังตน

ผิดกับฉัน ยามนี้ ที่ขวนขวาย
อยากจะได้ รักดี นี้สักหน
แม้รักนั้น จะเคียงอยู่ คู่กมล
แต่ไม่พ้น ต้องจาก พรากสักวัน

และความสุข วันนั้น ก็ผันผ่าน
ปิดตำนาน ของใจ ไว้ในฝัน
ฝากระบาย เก็บเศษเสี้ยวของคืนวัน
เพื่อยึดมั่น...ยืนยัน...ฉันรักเธอ.....

[ระนาดเอก]

๐ ตำนานปิดแต่ใจกลับไหลล่อง
เปี่ยมละอองความหวังอย่างเสมอ
เอราวัณวันนั้นมันเลิศเลอ
ฉันได้เจอความรักจากบางใคร

๐ นางผมหอมซ่อนตนผลเพราะรัก
เหมือนศรปักรักตรึงซึ้งยิ่งใหญ่
ผ่านเดือนปีเล่าขานชาวบ้านไกล
ไว้เตือนใจยามรักจักทุกข์ตรม

๐ ที่หนองบัวอดีตเคยขีดไว้
ยังฝังใจคราย้อนนอนขื่นขม
เมื่อรักเยือนผ่านไปคล้ายดั่งลม
ทิ้งคนจมกับรักหลากน้ำตา..

 

[นกฯ]

นิ่งเสียเถิดใจเอ๋ยเคยครวญคร่ำ
ความเจ็บช้ำ ซ้ำบ่อย คอยผวา
ลืมเสียเถิด ใจเอ๋ย รักเลยลา
เลิกตรอมตรม ขมปร่า ที่จาบัลย์

ก็ใจนี้ มิใช่หรือคือต้นเหตุ
ทำฤทธิ์เดชลำพองคะนองขวัญ
เคยห้ามใจไม่ให้คิดจิตผูกพัน
แต่ใจนั้นรั้นเหลือ ไม่เชื่อฟัง....

[psam]

เจ็บปวดร้าว..คร่ำครวญ..ยามหวนนึก
เจ็บร้าวลึก..ยากหา..ยาสมาน
เจ็บเหลือเกิน..รักขม..ตรมดวงมาลย์
เรื่องวันวาน..ย้ำคิด.ติดใจเรา
อยากจะลืม..ให้หมด-..จดทุกสิ่ง
น้ำใสใส..หยุดนิ่ง..ทิ้งความเหงา
ลืมความหลัง..ครั้งหนึ่ง..ซึ่งปวดร้าว
ลืมเรื่องราว..ครั้งเก่า..ที่เฝ้าครวญ

[duaen]

สิ่งหนึ่งนั้นคาใจให้คิดถึง
ที่ตราตรึงจึงรำพันวันสุขี
ฉันมิเคยที่จะลืมปลื้มฤดี
ฝันคืนนี้ไม่ลางเลือนเตือนทุกครา

คือภาพเธอในนิมิตจิตสุขสันต์
ขอจำนรรจ์ฉันอาลัยใจห่วงหา
ได้บรรยายให้อ่านผ่านสายตา
มีสัญญาที่จะเอ่ยเฉลยใคร

เธอสำคัญที่สุดดุจชีวิต
เป็นคู่คิดคู่ชีวีที่ฝันใฝ่
คนอย่างฉันขอยืนยันอย่างมั่นใจ
ยังสดใสด้วยใจภักดิ์ รักไม่จาง

[ไอ้จ่อย]

บรรยากาศของชาวบ้านตามชายเขา
ภูมิลำเนาเขาใหญ่ให้เหน็บหนาว
จึงได้เขียนต่อเนื่องถึงเรื่องราว
ตอนที่คราวชาวบ้านเบิกบานใจ

หยิบไม้ฟืนยื่นรวมกองต้องรีบก่อ
มิรั้งรอจุดเร็วไวไม่เฉไฉ
เมื่อติดแล้วเข้าแอบอิงร่วมผิงไฟ
รับอุ่นไอยามนี้ที่เฝ้ารอ

ทุกค่ำเช้าลมหนาวเย็นเป็นเนืองนิตย์
เล่าชีวิตที่เขาทำนำมาย่อ
มีความสุขทุกคืนวันนั้นเพียงพอ
นี่แหละหนอความอบอุ่น จุนเจือใจ

[มะไฟ]

นั่งเพ้อเจ้อเหม่อลอยคอยจดหมาย
ของสหายคนสนิทที่คิดถึง
ฟังประกาศทุกวันฉันรำพึง
วันนี้จึงมีชื่อเราหายเหงาใจ

เหมือนมีมนต์ดลจิตคิดโหยหา
ปรารถนาครบรอบวันสดใส
รับจดหมายของน้องต้องตอบไว
จะมิให้น้องรอเก้อเพ้อนั่งคอย

เมื่อได้รับฉันได้อ่านเบิกบานสุข
สิ้นไร้ทุกข์สุขหัวใจไม่เหงาหงอย
ยิ้มสุดปลื้มจดหมายน้องของเจ้ากลอย
จึงทยอยเขียนห่วงใยใส่ในซอง

ขอบรรจงส่งถ้อยคำนำเสนอ
ฉันมีเธอเป็นจุดหมาย หายหม่นหมอง
อีกไม่นานจะรื่นรมย์สุขสมปอง
ขอเพียงน้องรู้ว่าพี่...นี้รักจริง...

ขอบคุณทุกกำลังใจ
คืนนี้ขอให้ทุกท่าน..นอนหลับฝันดี .....บายก่อนครับ...

[โรแมนติค]

ในยามใดเธอท้อแท้อ่อนแอจิต
ยังมีมิตรคิดถึงเธอเสมอเหมือน
จะคอยส่งกำลังใจไม่ลางเลือน
ให้ย้ำเตือนว่าพี่ห่วงดั่งดวงใจ

มีความสุขปลื้มฤดีที่ได้เขียน
จะแวะเวียนมาทุกเมื่อเพื่อถามไถ่
ขอทราบข่าวโฉมตรูอยู่อย่างไร
เป็นไฉนให้เธอนั้นหมั่นตอบมา

ด้วยพะวงขวัญใจ ฤทัยหวั่น
ทุกคืนวันฉันพร่ำเพ้อละเมอหา
อยากมีเธอเคียงใจใกล้กายา
จำนรรจาให้รู้ซึ้งถึงหัวใจ....

[เจ้านาง]

ทั้งโลกาปรารถนาเพียงสิ่งหนึ่ง
อาจจะซึ้งเกินไปในสิ่งฝัน
หวังสิ่งดีที่ให้เธอไปวันวัน
กำลังใจให้แก่ฉันเท่านั้นพอ

จะรักมากรักน้อยไม่คอยเหนี่ยว
ขอสิ่งเดียวคำว่ารักที่จักขอ
จะยาวนานปานใดใคร่จะรอ
คงมากพอเกินไปถ้าให้มา

ถึงดาวเดือนบนนภาจะหายาก
ก็ไม่อยากที่จะได้ไม่ใฝ่หา
เงินล้านแสนที่ฝากไว้ไม่นำพา
แค่สายตาไม่อยากมองหรือปองเอา

คงไม่ยากลำบากไปแบ่งให้หน่อย
จะเฝ้าคอยนอนรอเพื่อง้อเขา
เพียงเศษเสี้ยวของหัวใจ ให้มีเรา
ถึงจะเฝ้าจนนานนมข่มใจรอ

หากเธอไม่ปฏิเสธเขตความรัก
ไม่ตระหนัก ถึงชั่วดี นางนี้ขอ
มอบความรักภักดีได้ให้พะนอ
สุขมากพอ ขอเพียง "รัก" จากใจเธอ

[น้ำมนต์]

มีแต่รักภักดีที่จะให้
ส่งให้ใครหนอที่ใจไร้เดียงสา
คนที่โดนเขาหลอกชอกช้ำมา
คนที่รักโรยราไม่เหมือนใคร

ถ้าหารักจริงใจในโลกนี้
คงจะมีแต่ฉันนั้นให้ได้
ไม่หลอกลวงทำร้ายให้อายใคร
อยู่นี่ไงทั้งรักและภักดี

รักจากใจ หนึ่งคำ จำได้แม่น
อยากเป็นแฟน เลยเขียนกลอน วอนมานี่
ฝากระบาย ใจเเหงา บอกเขาที
ว่าผมนี้ แอบรัก ปักอุรา

ขอขอบคุณล่วงหน้าอย่าโศกเศร้า
"ยอด" เป็นสื่อ บอกเขา แทนเราหนา
น้องเจ้านาง คนงาม ช้ำรักลา
ผมอยากมา  เป็นยา รักษาใจ

[ทิวฯ]

เธอเป็นหนึ่งในฤทัยของใจพี่
คงไม่มีหญิงใดใครเปรียบเหมือน
ถึงห่างไกลแค่ไหนไม่ลืมเลือน
ยังคิดถึงแต่  "เดือน" นั้นผู้เดียว

หากแม้ "เดือน" จะมีใครในดวงจิต
คงมีสิทธิ์ได้แต่แค่แลเหลียว
รักหนอรักที่เคยหมายคงคลายเกลียว
มีรักเดียว "เดือน" อย่าทำให้ช้ำใจ

หากแม้นเธอจากไปใจคงเศร้า
คงเงียบเหงาเศร้าจิตผิดวิสัย
คงเจ็บช้ำถ้า "เดือน" มาเปลี่ยนไป
ทนไม่ไหวชีพคงดับลับโลกพลัน

เธอเป็นหนึ่งในฤทัยหัวใจพี่
ทุกนาทีไม่เคยเกลียดหรือเหยียดหยัน
ขอเพียงแค่สองเราเข้าใจกัน
แล้ว "เดือน" นั้นจะรู้ซึ้ง...ถึงรักเอย

[สิบคน]

เห็นสองแก้ม แย้มสรวล ปั่นป่วนจิต

อยากแนบชิด สนิทกาย เคลื่อนคลายเหงา

คอยห่วงใย ไปทุกยาม ติดตามเงา

ให้สองเรา ได้เคล้าคลอ พะนอรัก

สิบคน

[akom]

จะบอกรัก เธอไป ว่าใจเผลอ
ไม่กล้าเพ้อ บอกเธอ  เฮ้อ..! คิดหนัก
หากรู้เธอ เกลียดฉัน มันร้ายนัก
ฉันไม่อยาก อกหัก รักข้างเดียว

จึงจำใจ คบไป เป็นแค่เพื่อน
แอบกลบเกลื่อนหัวใจไว้โดดเดี่ยว
เป็นแค่เพื่อนคบไปไม่คิดเลี้ยว
แต่เศษเสี้ยวหัวใจใฝ่รักจริง

จะเอ่ยปากฝากรักมิยักบอก
กลัวถูกหลอกให้สมอารมณ์หญิง
กลัวใจเธอกลับกลอกหลอกเหมือนลิง
กลัวใจหญิงผันแปรไม่แน่นอน.....

[bourana]

จบที่ความไม่เข้าใจ
ถูกมองว่าเป็นคนเลวร้าย..ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมเป็นแบบนี้
ฉันทำอะไรเหรอ?..ที่เธอบอกว่าไม่ดี
ทั้ง-ทั้งที่ไม่เคยมีสักที..ที่คิดจะทำร้ายเธอ

เจ็บปวด..เธอไม่เข้าใจหรอกใช่ไหม?
ที่โดนเธอคอยพูดจาทำร้ายหัวใจอยู่เสมอ
พอแล้ว..พอแค่นี้แหละเธอ
จากนี้ขออย่าให้เราต้องเจอะต้องเจอกันอีกต่อไป

ไม่อยากจะร้องไห้..เหมือนเดิม-เดิมที่ร้องมาหลาย-หลายครั้ง
ไม่อยากต้องทนรับฟังคำพูดที่เธอหวังจะใส่ร้ายให้หมองไหม้
หยุด..สั่งตัวเองให้เลิกคิดถึงเธออีกต่อไป
ถ้าเธอมองว่าฉันเลวเกินกว่าที่เธอจะรับได้..ก็ขอยิ้มให้เธอเป็นครั้งสุดท้าย..แล้วจบกัน

[plak]

ดึกสงัดรัตติกาล อันสงบ
เหมือนกับพบโลกใหม่ในวิถี
โลกแห่งเสียงดุริยางค์ กลางพงพี
ใช่โลกที่ มารยา เข้าหากัน

หลับตาลงฟังเสียงสำเนียงป่า
พักสายตาเศร้าโศกสู่โลกฝัน
ซึมซับความสุขใจไว้นิรันดร์
ก่อนตะวันเยือนฟ้า สู่ป่าดอย

ได้กลิ่นควันลอยมาผวาตื่น
ลุกขึ้นยืนใจตนแทบหล่นผลอย
ไฟไหม้บ้าน คลานออกมา นั่งตาลอย
โธ่...เจ้ากลอย กับเจ้าด๊อก ไฟครอกตาย..ฯ    (ระบายต่อไม่ออกแระ...เศร้า.. )

[anat]

แสนคิดถึงเพื่อนกันนั้นสุดซึ้ง
ยังรำพึงคิดถึงหนึ่งสหาย
อยู่ทางนี้สบายดีไหมเพื่อนชาย
ยังไม่ตาย สัญญาใจ ไม่ลืมเธอ

ถึงจะอยู่แห่งไหนใจฝังจิต
ทำให้คิดถึงกันนั้นเสมอ
เราหวังว่าสักวันนั้นคงเจอ
ไม่คอยเก้อเจอกันไม่วันใด

แต่ก่อนเมีเพื่อนกันนั้นกินเหล้า
ไม่เงียบเหงากินกันไม่หวั่นไหว
ตอนเย็นมา กินเหล้า หายเศร้าใจ
ยังจำได้เที่ยวโปงลางในต่างแดน

แต่บัดนี้เพื่อนข้ามาหนีจาก
ต้องคิดมากเพื่อนไปไกลสุดแสน
เคยจีบสาวด้วยกัน นั้นทั่วแดน
เคยควงแขน ที่เกาหลี นี้ประจำ

จะไม่ลืมวันนั้นมันฝังจิต
ทำให้คิดถึงวันเก่าเล่าแล้วขำ
เคยกินเหล้ากับแกล้มแถมส้มตำ
กินต้มยำ ลาบปลาดุก ทุกวัน เมา

ต่อไปนี้ไม่มีเงาให้เราเห็น
แสนลำเค็ญ อยู่คนเดียว เปลี่ยวและเหงา
อยู่อย่างคนยากไร้ให้ซบเซา
เรื่องกินเหล้า หยุดแล้วบวช นั่งสวดมนต์....

[barame]

ความรู้สึก โดนลบ จบสิ้นแล้ว
หายใจแผ่ว ท้อถอย คอยความหวัง
ผมตั้งใจ แต่งกลอน อ้อนคนดัง
เลยโดนฝัง  ทั้งเป็น ไม่เห็นรอย

บางครั้งเราทำดีไม่มีเจตน์
เขามองเรา เป็นเปรต เกรดกลอนถ่อย
เศร้าใจจัง...คนบริสุทธิ์...ทรุดตาลอย
มันน่าน้อย..ใจจัง...เบื่อสังคม....................
 

[จ้อง เจรียงคำ]

ความรู้สึกสับสน..ปนความว่าง
ใจเราสร้างสั่งสม..เป็นปมแฝง
ความจริงใจไม่นานนัก..จักสำแดง
อาจเปลี่ยนแปลงจากติดลบ..ทบ-ทวี

ลุงสายใย..ใจดีไม่มีพิษ
เป็นเหมือนมิตรชิดใกล้..ไม่หน่ายหนี
คนในบ้านกลอนไทย..ล้วนใจดี
บารมี..หากจริงใจ..อย่าได้เกรง

[เท่ห์]

อยากระบายเหมือนกันแต่วันแรก
มาตามหาน้องแปลกแจกกลอนขำ
ผมชื่อเท่ห์ เหล่สาว เขาใจดำ
เจ็บจนช้ำ รักแล้วหนี...สาวชีกอ.......

.แหะๆ แต่งกลอนไม่ค่อยเก่ง อาศัย มั่วๆไปอ่ะครับ อย่าเห็นเป็นจริงจัง..นะครับฝันไปลมๆแล้งๆเองครับ