ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[(ฟ้า) มารสุรา]

    กว่าที่ฉัน......................จะพบกับความรัก
กว่าที่ฉัน...........................จะประจักษ์เธอรักฉัน
กว่าจะผูก..........................สมัครรักสัมพันธ์
กว่าเธอนั้น.........................จะตอบว่ารักเรา

     อุปสรรค.......................เข้ามาชะตาเอ๋ย
พ่อเธอเอ่ย..........................ออกมาอุราเฉา
ว่าเราจน............................ไม่เหมาะกับลูกเค้า
เศร้าเลยเรา........................น้อยใจในพ่อตา

     วอนเจ้าที่......................เทวาเมตตาด้วย
ขอเลขหวย........................เด็ดๆ3ตัวหนา
จะทุ่มแทง.........................เอาเงินไปให้พ่อตา
นี่แหละหนา.......................ที่เขาว่า..คนหน้าเงิน[/color]

 

[ทิวฯ]

ยามค่ำคืนของทุกวันฉันสดใส
แอบฝันไปว่าเรานั้นเจอเขา
เจ็บปวดจังครั้งตื่นมาไร้แม้เงา
แอบสร้อยเศร้าคนเดียวเปล่าเปลี่ยวจริง

มาทำไมให้ฉันเฝ้าฝันสุข
ตื่นมาทุกข์ขื่นขมระทมยิ่ง
หากเหมือนฝันฉันคง ไม่ประวิง
แต่เรื่องจริงแค่ข้ามคืนตื่นหายไป

ในอ้อมกอดความฝันนั้นอบอุ่น
คิดถึงครั้งมีคุณอยู่เคียงใกล้
ไม่สำคัญว่าเธอเจอะเจอใคร
แต่หลับตาคราใดให้เจอเธอ

กรำงานหนักเพื่อพักใจให้ลืมเขา
แต่ใจเราหวนไห้ใจพลั้งเผลอ
หวังสักวัน เธอหัน มาพบเจอ
ได้แค่เหม่อลอยคว้าง กลางแสงจันทร์

ทั้งที่เรื่องผ่านมากว่าสี่ปี
ยังไม่ลืมคนดีที่รักมั่น
ตัดไปแล้วสายสวาทขาดสัมพันธ์
แต่ใจฉันทำไม...ลืมไม่ลง.

[สายลมสีขาว]

ระบายความ ตามใจ ในความหมาย
ช่างมากมาย แรงกดดัน มหาศาล
ขีดเส้นโน้น ชี้เส้น เป็นที่ทาง
คนตรงกลาง แสนสับสน อลหัวใจ

โน้นบัญชี นี่อักษร ครุศาสตร์
นักศิลป์วาด วิศวะ พาหวั่นไหว
หรือเป็นแพทย์ เภสัช จัดยาไป
เดินท่องไป รัฐศาสตร์ กำลังดี

สถาบัน สรรค์ไว้ ไม่ต้องเลือก
วางเป็นเทือก จุฬา ค่าสุขขี
พากันชี พากันบอก หยุดซะที
ชีวิตนี้ ขอเดินเอง ได้ไหม...กัน

จะมุ่งหน้า สู่ทาง ซึ่งวาดไว้
ด้วยหัวใจ ตั้งมั่น ในห้วงฝัน
ลิขิตทาง ด้วยรัก คือสำคัญ
และคงมั่น ในทางเดิน ไม่ผันแปร

[มะดัน]

อยากมีใคร  คนนั้น ให้ฝันถึง
อยากมีใคร  คนหนึ่ง คนึงหา
อยากมีใคร  คุยก่อน นอนหลับตา
อยากมีใคร  ซบบ่า ว่ารักกัน

ไม่ต้องถาม ว่าใคร ไม่ใช่เธอ
คนที่คอย  เฝ้าเพ้อ ละเมอฝัน
คนที่ภักดิ์  รักรื่น  ชื่นชีวัน
เขาคือคน  สำคัญ  ของฉันเอง. 

[ปาระ]

เกล็ดนาคามาระบายเสียงดังลั่น
ก้องสนั่นบ้านกลอนไทยไฉนนี้
เพื่อนคนไหนยังไม่ออนอ่อนฤดี
คงสะดุ้งเพราะเสียงนี้เป็นแน่นอน

[nong]

น้องใหม่อยากฝากระบาย
ความในใจไร้คนคอยถาม
เหนื่อยไหมหนาวไหมทุกยาม
ไม่มีใครคอยถามให้อุ่นใจ

[(ฟ้า) มารสุรา]

เป็นยังไง.......................เหนื่อยไหม..................เล่าคุณน้อง
หากหนาวต้อง...............สวมเสื้อหนา................ป้องกันหนาว
ระวังหวัด......................อากาศเย็น...................น้ำค้างพราว
แล้วทานข้าว..................หรือยัง........................อิ่มไหมเออ
นอนดึกไหม...................ระวัง...........................สุขภาพ
อย่าลืมอาบ.....................น้ำด้วย........................ระวังเผลอ
ไหว้พระด้วย..................ก่อนนอน.....................เดี๋ยวละเมอ
ถามแล้วเออ....................รู้จักใหม่......................ห่วงใยกัน[/color]

 

[สายใย]

น้องใหม่อยากฝากระบาย
ความในใจไร้คนคอยถาม
เหนื่อยไหมหนาวไหมทุกยาม
ไม่มีใครคอยถามให้อุ่นใจ

ผ่านมาถึงจึงถามเนื้อความเศร้า
เมื่อตอนเช้าทานข้าวอร่อยไหม
แล้วมื้อเที่ยงใครเลี้ยงทานอะไร
เย็นนี้ใครนัดเจอเธอหรือยัง.......(ชอบสอดรู้อ้ะ...อิ อิ)

.....สวัสดี ....ยินดีต้อนรับครับคุณ "nong"

[เหมันต์กาล]

ณ ที่นี้ ครั้งหนึ่ง ตรึงใจนัก
ณ ที่นี้ เคยรัก เป็นหนักหนา
ณ ที่นี้ จำได้ ทุกเวลา
ณ ที่นี้ ตรึงตรา ในดวงใจ
ณ ที่นี้ ล้วนศิษย์ พระวิษณุ
ณ ที่นี้ เราบรรลุ สำเร็จได้
ณ ที่นี้ คือสถาน สำราญใจ
ณ ที่นี้ คือที่ให้ วิชาการ
ณ ที่นี้ มีมิตร สนิทรัก
ณ ที่นี้ พร้อมพรัก สมัครสมาน
ณ ที่นี้ ที่เคารพ คณาจารย์
ณ ที่นี้ ที่ประสาน สามัคคี
ณ ที่นี้ คือสถาบัน อันทรงศักดิ์
ณ ที่นี้ เราตระหนัก เป็นสักขี
ณ ที่นี้ ที่รวมจิต มิตรไมตรี
ณ ที่นี้ รวมน้องพี่ ที่มั่นคง


ใครจะว่าเราเป็นคนไม่ดี
หรือในสายตาคนอื่นไม่ดี
แต่เราก็มีดีตรงรักพวกพ้อง
แต่ทุกคนที่รักสถาบันตัวเองยิ่งชีพ

[mednoon]

ชื่อ "เม็ดนุ่น" ไม่วุ่นวาย ระบายฝัน
ร่วมสร้างสรรค์  ไม่ขันแข่ง แซงรุ่นพี่
เป็นน้องใหม่ ใสซื่อ ชื่อดำดี
เห็นคุณพี่ ตั้งกระทู้  ดูเชื้อเชิญ

ขอบคุณให้ โอกาส นุ่นวาดเขียน
เลยแวะเวียน เรียนคำ ย้ำสรรเสริญ
มิอาจเทียบ เทียมพี่ มิล่วงเกิน
ค่าประเมิน น้องน้อย ยังด้อยนัก

ขอฝากตัว ฝากคำ ช่วยนำทาง
จำแบบอย่างรุ่นพี่ ที่ทอถัก
มีหนึ่งคำ อยากบอก นอกจากภักดิ์
ก็คือ "รัก" อักษร บ้านกลอนไทย ฯลฯ   

[ทิวฯ]

ขอระบายเป็นกลอนก่อนลาจาก
เป็นของฝากจากใจที่ไร้ค่า
เป็นไปตามกฎเกณฑ์กาลเวลา
ชื่อน้องยา ขอจดไว้ในฤทัย

อนาคตภายหน้าคงลาลับ
ไม่หวนกลับมาบรรจบพบกันใหม่
คงเป็นเพียงแค่ความหลังที่ฝังใจ
ชีพหาไม่ดวงใจนี้ มีเพียงเธอ

[gizon]

เหนื่อยกาย .. กับงานหนัก
ถ้าได้พักสักหน่อยก็คงหาย
แต่เหนื่อยหนักหัวใจกว่าเหนื่อยกาย
จะคลี่คลายอย่างไรไม่รู้เลย

เหนื่อยใจ .. กับเรื่องหนัก
พอหยุดพักนึกว่าจะนิ่งเฉย
กลับร้อนรนกังวลใจไปกว่าเคย
โอ้ใจเอ๋ย .. เมื่อไหร่จักพักเสียที





<< เหนื่อยใจจริง ๆ เลย  >>

[Kotchanan]

ชัดฉายในความรู้สึก


(๑)
ยามเช้า

แผ่นดิน.. อาจยิ้มรับกับวันใหม่
การเดินทางแสนไกลอาจไปถึง
มิตรภาพอาบแผ่แก่คนซึ้ง
เดือนอาจขึงม่านร้อยเคียงสร้อยดาว

เราเดินทางมาไกลถึงไหนแล้ว?
ยังเพริศแพร้วฝันไหมในคืนหนาว?
กี่เจ็บปวดเรียงร้อยเป็นเรื่องราว?
กี่ย่างก้าวพลาดล้ม?.. กี่ตรมตรอม?

ถวิลหารอยจาง.. ซึ่งห่างไกล
เคยรินรักอุ่นไอสู่อกอ้อม
ลึก ลึกรู้.. ยามเช้าเคลื่อนเข้าย้อม
บรรจงกล่อมเพียงนิด.. ชีวิตนี้


(๒)
แม่

ลมความหลังแว่วเสียงไร้เดียงสา
มือน้อยน้อยไกวเปลผ้า ดุจฟ้าคลี่-
ฤดูรักผลิบานเป็นน่านนที
เฉิดรุ้งสีโค้งสานเต็มลานรัก

ซบลำแสงทิวาของฟ้ารุ่ง
วิ่งข้ามทุ่งเยาว์วัยไม่ตระหนัก
เหลียวเรือนร้างค้างฝันพลันชะงัก
มือฟูมฟักวูบวับ.. กับดาวใด

เราประหนึ่งเรณูผู้ต่ำต้อย
คลาดเคลื่อนคล้อยตามวันอันหม่นไหม้
จุติจากความรัก.. จากอ้อมใจ
และหวาดไหวลำพัง... หวังเคียงรัก!


(๓)
เธอ

เธอเวียนผ่านทางฝันเพียงบรรจบ
มหรสพเจรียงเสียงทอถัก
เกิดสายใยงดงามหวามจินต์นัก
ดุจเพิงพักริมทางหว่างสัญจร

เป็นร่มไม้เติบต้นบนโลกแล้ง
พอมดแมงยากไร้ได้ซุกซ่อน
โลกแห่งฉัน ฝันแห่งเธอ มิรุ่มร้อน
เอนพักผ่อนหลับไหลใต้แววดาว

ตื่นก็พับเก็บเดือนวาดตาวัน
เหงื่อหยดพัดวีพลัน กันร้อนผ่าว
หวลคิดถึงหญ้าดอกออกทุ่งพราว
ความทรงจำสีขาวเข้าบาดลึก !


(๔)
ในรู้สึก

เหลือกี่รักแต้มฝันของวันพรุ่ง
มีไหมรุ้งพุ่งพาดวาดดื่นดึก
ฉาบสีนิลผินโผผ่านสำนึก
ในรู้สึกปลิดปลงตรงเคว้งคว้าง.

[mednoon]

ขอระบายร่ายรำคำสร้างสรรค์
ให้เพื่อนฉัน ตรงนี้ ที่เมินหมาง
มีความคิดสับสนคนละทาง
จึงแตกต่าง ห่างไกล ไร้มารยา

ฉันสาไถยไม่เป็นเช่นคนอื่น
ทางรักลื่น ไถล ไม่มีท่า
ความแตกต่าง บังสนิท ปิดดวงตา
รักอำลา เหงาเงียบ จนเยียบเย็น..

[น้องติ๋ว]

จดสลัก อักษร ฝากกลอนฝัน
ร่ำรำพัน วรรณศิลป์ ยลยินไหม
ก่อกอบถ้อย ร้อยวจี นี้จากใจ
ถึงบางใด ได้โปรดฟัง เสียงสั่งครวญ

ปีเดือนวัน ผันผ่าน นานหลายฝน
สู้อดทน คอยคนหนึ่ง กลับซึ้งหวน
เพื่อพิสูจน์ ความจริงใจ ให้ทบทวน
ปลดโซ่ตรวน จองจำ จากช้ำตรอม

ร้อนหนาวเหน็บ แค่ไหน ไม่แยแส
ไม่ท้อแท้ แม้จะ ละลายหลอม
อุปสรรค ขวากกั้น ไม่พรั่นยอม
มั่นคงพร้อมต่อสู้เคียงคู่ครอง

แต่วันนี้ ที่หมาย กลับกลายผัน
ต้องมีอัน สูญสิ้น ภินท์พังหมอง
ความหวานหวัง ตั้งไว้ ได้แค่มอง
สิ่งที่ปอง พ่ายพับ แพ้ยับเยิน

อธิษฐาน ผ่านฟ้า มาร้องขอ
เพียงหนึ่งข้อ สุดท้าย ก่อนไกลเหิน
รับปากนะ จะไม่ มีใครเกิน
หรือหมางเมิน คนสมหวัง ที่ข้างกาย

อัสดง ลงย่ำ ใกล้ค่ำคล้อย
น้ำหยดน้อย เอ่อตา สะท้อนฉาย
มองตะวัน จวนลับ ดับแสงวาย
คนเจ็บอาย หนึ่งนี้ ขี้แยจัง ฯ

[บ้านกลอนไทย]

ช่วยระบาย ป้ายสี ตรงนี้หน่อย
ตาละห้อย ชะม้อยมอง ประครองอ่าน
เราไม่มี สีป้าย เหมือนใครวาน
เพียงพบพาน ผ่านมา ไร้คารม...

     



 

[สิบคน]

ช่วยระบาย ป้ายสี ตรงนี้หน่อย
ตาละห้อย ชะม้อยมอง ประครองอ่าน
เราไม่มี สีป้าย เหมือนใครวาน
เพียงพบพาน ผ่านมา ไร้คารม...

     



 

ท่านนะโม ดูจะแปลก จากแต่ก่อน

อารมณ์กลอน เลือนละลาย หายไปไหน

หรือเป็นเพราะ ช่วงนี้ กังวลใจ

หรือเพราะใคร มาปัดรัก หักยับเยิน


ถือมันไว้ นานนาน พานจะหนัก

ให้วางพัก เอาไว้ อย่าขะเขิน

เมื่อพี่พร้อม ยกขึ้นมา กล้าเผชิญ

เพราะบ้านนี้ พี่ไม่เดิน อยู่เดียวดาย

สิบคน

[สิบคน]

ได้พบเธอ เมื่อวาน ไม่นานนัก

เริ่มรู้จัก ความห่วงใย ใครคนหนึ่ง

ภาพของเธอ เก็บไว้ ให้คำนึง

ฉันคิดถึง เธออีกแล้ว ทำไงดี

จะมีอีก ครั้งไหม เหมือนเมื่อวาน

วันที่ฉัน ได้แอบมองเธอนานนาน อย่างนี้

อยากหยุดเวลาไว้ให้หัวใจได้เปรมปรี

แต่ก็รู้ว่าคงต้องตื่นเสียทีจากรักที่ไม่มีทาง

สิบคน

[บ้านกลอนไทย]

ท่านนะโม ดูจะแปลก จากแต่ก่อน
อารมณ์กลอน เลือนละลาย หายไปไหน
หรือเป็นเพราะ ช่วงนี้ กังวลใจ
หรือเพราะใคร มาปัดรัก หักยับเยิน

ถือมันไว้ นานนาน พานจะหนัก
ให้วางพัก เอาไว้ อย่าขะเขิน
เมื่อพี่พร้อม ยกขึ้นมา กล้าเผชิญ
เพราะบ้านนี้ พี่ไม่เดิน อยู่เดียวดาย

สิบคน

มิได้เป็น เช่นนั้น เกือบฟันถูก
ได้พันผูก พบผ่าน มนต์กานท์ไข
เรื่องความรัก ชัก งง ไม่หลงไป
เพียงอาลัย ในสอบ ตอบเมื่อวาน

ถือไว้นาน พานหนัก ชักจะแน่
กลอนก็แย่ ยุบตน ไร้มนต์หวาน
อยากดีดสี คีย์กลอน อ้อนเพลงกานท์
ให้สะท้าน ยุทธจักร นักกวี

แต่คงเป็น เช่นฝัน ในวันใส
ตื่นร่ำไห้ โหยหา อยากลาหนี
เราแค่เศษ เสี้ยวดิน จุลินทรีย์
ของเมธี ที่แต่ง ทุกแห่งไป......


     


 

[manonvikan]

ใจเธออย่างกับชุมชนแออัด
เหมือนตลาดนัด จตุจักรวันเสาร์
หลายซอกหลายแยก ให้ต้องคาดเดา
มีร่มบังเงา ให้คนเหงาทุกคน

เสียใจด้วยนะไม่ปรารถนา
ไม่ใช่คนผ่านมาอาศัยหลบฝน
อยากได้ใจเล็กเล็กที่มีแค่ฉันหนึ่งคน
ที่ไม่เป็นสาธารณชน...หรือการกุศลสำหรับใคร.