ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ระนาดเอก]

"วันของเธอ?"

๐

๐ ตอนเธอหันหลังลาฟ้าฉันหม่น
ฉันยังทนยืนได้ใต้ผืนหล้า
อาจกัดฟันเก็บกลืนฝืนน้ำตา
ทำใจกล้าจิตกร้าวเข้าครอบบัง

๐ ส่งรอยยิ้มให้เธอเผลอพรด้วย
พร่ำอำนวยเชิดหน้าวันลาสั่ง
แม้ภายในใจร้าวเข้าประดัง
ปั่นป่วนคลั่งยิ้มได้ในตอนลา

๐ เธอก้าวไปนำใจฉันไปด้วย
ฉันฉกฉวยกดมันขันออกหน้า
ส่งข่าวบ้างที่รักจากอุรา
ไร้ทีท่าตอบสนองเธอจ้องเดิน

๐ เธอยิ่งห่างน้ำตาเริ่มบ่าไหล
สุดต้านไว้มันรินจนสิ้นเขิน
เสียเธอไปรักแรกแหลกยับเยิน
อกสะเทิ้นเจ็บช้ำจำฝังใจ

๐ หลายปีผ่านโลกเปลี่ยนฉันเรียนรู้
สมหวังคู่แน่นหนักหวานรักใหม่
แต่โลกเธอกลับกันพลันหม่นไป
เข้าสาวใหญ่ซ้ำหม้ายหมดชายมอง?"

[ไผ่เดียวดาย]

เธอยิ้มเยาะ เย้ยหยันกัน วันลาจาก
ไม่กระดาก พูดออกมา ต่อว่าฉัน
ไม่เจียมตัว ชั่วตัวดำ คำด่ากัน
แทงใจฉัน ตรงกลางเป้า เข้ากลางใจ

แค่หมาวัด คิดจะหัด เด็ดดอกฟ้า
เธอต่อว่า พูดออกมา น่าเหลวไหล
คนไม่มี คือไม่ดี ไม่ให้ใจ
รักเท่าไหร่ อย่าหวังให้ ไม่คู่ควร

ฉันเข้าใจ ที่พูดไป ไม่โต้ตอบ
คนไม่ชอบ ไม่อยากรัก หักใจหวน
เธอวันนี้ มีคนดี ที่คู่ควร
คนทบทวน คือตัวฉัน วันทำใจ

วันของเธอ เมื่อได้เจอ ทางดีกว่า
คนมีค่า น้อยเกินไป ควรผลักไส
เหยียบให้จม ถมให้มิด ปิดบังไว้
อย่าให้ใคร ไหนได้เห็น เป็นเรื่องแดง

[มหาซัง]

   "ขอให้เธอไปดี ขอให้มีความสุข"               

พังอีกหน..พลพล..พลกองเส็ง 
ได้บรรเลงเพลงหวานเมื่อกาลนั้น                  
ให้โชคดีมีชัยในทุกวัน   
อย่าห่วงฉันหันหลังไปให้ไกลตา                  

พบแต่สุขทุกข์หายมลายสิ้น   
ให้พบถิ่นกลิ่นรักใหม่ที่ใฝ่หา                  
เมื่อเขาทิ้งชิ่งจากและพรากลา 
จะร้องว่า..ให้โชคดี..เมือนที่ฉัน...ร้อง                  

มหาซัง