ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ระนาดเอก]

"คือเธอ..ที่ฉันเห็น?"

๐

๐ ในประกายนัยน์ตาประสากร้าว
ลุกด้วยวาวเพลิงเข้มเต็มพิกัด
หัวใจท่วมท้นพิษฤทธิ์รุมรัด
ดั่งคลื่นซัดเวิ้งว้างกลางทะเล

๐ เหมือนดั่งไฟโหมกายใจเรือนร่าง
ในระหว่างท่ามฝันอันหักเห
ห้วงอารมณ์ดิ่งหลุมทุกข์ทุ่มเท
กับความเซรอบทิศจิตมืดมน

๐ แต่กับฉัน?เธอเหมือนเปื้อนรอยยิ้ม
ไม่เคยทิ่มมีดย้อนแม้ตอนหม่น
เธอรักษาน้ำใจเป็นสายชล
บนถนนที่ฉันสร้างฝันร้าย

๐ และตลอดทุกครั้งเธอยั้งคิด
เธอควบคุมดวงจิตสวนฤทธิ์พ่าย
ความอ่อนโยนเปี่ยมในหัวใจกาย
ยังโชนฉายให้เห็นว่าเป็นเธอ

๐ ในความแข็งเธอซ่อนความอ่อนหวาน
เป็นท้องธารที่ไหลใสเสมอ
คือความเย็นหลากทิศยากคิดเจอ
จนล้นเอ่อขยาย..เกิดสายรุ้ง

๐ ในประกายสารพัดหากขัดแย้ง
เธอคือแสงเฉิดฉันของวันรุ่ง
ในประกายซ่อนใสหลายอย่างปรุง
เธอคือทุ่งแห่งฝันที่ฉันมอง?"

[(ฟ้า) มารสุรา]

     คือเธอ...........ที่ฉันเห็น
เธอผู้เป็น............หนึ่งเดียว............ในความฝัน
ฉันจะเก็บ...........เธอไว้.................ข้างในนั้น
ทุกคืนวัน............จะเฝ้าฝัน............กันสองเรา

     คือเธอ...........ที่ฉันรัก
จะปกปัก.............รักษา..................ทุกค่ำเช้า
ยืนคุ้มครอง........ทั้งสี่ห้อง.............ใจของเรา
ไม่ให้เขา............หรือใครกัน.........นั้นมาครอง

     คือเธอ...........ที่ฉันหลง
อยากได้นวล.......อนงค์..................เป็นเจ้าของ
งามพักตร์พริ้ง...บาดใจ.................ใคร่จับจอง
ยามพิศมอง........จ้องเจ้า................เร้าจิตใจ

     คือเธอ...........ที่ฉันหวง
ทั้งเป็นห่วง........ไม่อยาก................ให้ไปไหน
ฉันคนนี้.............สุดแสน................จะอาลัย
เพียงแค่เธอ........ห่างไกล...............เสี้ยวนาที

[LionHeart1]

ในใจฉันเธอเป็นดังแก้วมณี
มีแสงสีน่าชื่นชมอันหลงใหล
เธอคือแก้วอันสวยงามกลางพงไพร
อยู่ในใจของฉันนั้นเรื่อยมา

เธอเป็นเหมือนแสงดาวในกลางค่ำ
เธอเป็นดังขุมทรัพย์ที่เสาะหา
เธอเป็นดังเพชรงามกลางดวงตา
อยากจะพาเธอนั้นไปคู่ชีวัน

[สายใย]

                         คือเธอ
ที่ฉันเพ้อรำพันเฝ้าฝันถึง
ไม่มีสิทธิ์คบหาแม้ตราตรึง
หัวใจจึงเจ็บนักลมรักลวง

                       ที่ฉันเห็น
เธอใจเย็นจริงใจไม่น่าห่วง
มีเมตตาอัชฌาสัยให้ทั้งปวง
(เพียงแต่หวงสัมพันธ์ฉันคนเดียว)

[สายลมสีขาว]

ใบหน้าแย้ม รอยยิ้มทัก รับคำหวาน
แสนตระการ ด้วยรัก ฤ หาไหน
ทั้งงดงาม อ่อนโยน กว่าใครใคร
เธอใช่ไหม เธอคนนั้น ที่ฉันเจอ

ยามวิ่งเล่น เป็นซน เข้าทุกที่
พอฉันมา เธอชี้ สั่งเสมอ
จะบางครั้ง ฉันก็ หลงละเมอ
ทำตามสั่ง ที่เธอ เปรยออกมา

ยามอยู่กับ ผู้ใหญ่ ที่พร่ำสอน
กลับเปลี่ยนจร เป็นสตรี ยอดบุพผา
วางตัวถูก สมควร ล้วนสง่า
ในสายตา ก็อ่อนน้อม พร้อมเผชิญ

อยู่กับเรา ไหนเป็น เจ้าชีวิต
ชอบใช้สิทธิ์ ทำให้ ต้องถวิล
อาจเพราะเธอ เป็นสายน้ำ ที่ไหลริน
ชโลมดิน ด้วยสินธุ์ น้ำทิพย์ใจ

[ระนาดเอก]

ลานชีวิตกว้างใหญ่ไม่รู้จบ
ฉันค้นพบแสงจันทร์อันสาดส่อง
เผยเส้นทางก้าวข้ามตามครรลอง
เธอประคองคนล้มมิถ่มซ้ำ

แม้ใครมองว่าเธอทรามหรือหยามหยัน
แต่กับฉันเธอเป็นฝนเย็นฉ่ำ
ใบหน้าเฉย.. ลึกในใจเลิศล้ำ
ฉันเห็นคำรักเข้มเต็มสองตา.

๐ เธอเกิดจากสายน้ำเลนดำลึก
เผยจากตมแทรกผลึกอย่างแกร่งกล้า
ผ่านพ้นเหยื่อยั่วเย้าของเต่าปลา
สู่ผิวหน้าบึงใสแล้วใคร่บาน

๐ กลายเป็นบัวบงกชภาพพจน์เลิศ
ทุกกลีบเปิดรับตะวันชูชันฐาน
งามเหนือบัวดอกใดในพิมาน
นามสคราญ"กชนันท์"แห่งบ้านกลอน..