ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[น้องติ๋ว]

เมื่อเกิดมาอย่าท้อต่อชีวิต
แม้ลิขิตจะผิดพลาดอาจขวัญหนี
จงยิ้มรื่น ฝืนใจ ด้วยไมตรี
เมื่อโลกนี้ ยังน่าอยู่ สู้ต่อไป

คนท้อแท้ แพ้ชีวิต ผิดมหันต์
คนคิดสั้น ฆ่าตัวตาย น่าอายไหม
นั่งรอโชค โลกนี้ มิมีใคร
ปลุกปลอบใจ ให้ยืนอยู่  สู้ชีวิต.

[มหาซัง]

โลกกลมๆใบนี้มีหลายอย่าง 
หลายเส้นทางวางใว้ให้ค้นหา
ตัวของเราเท่านั้นเหนือชะตา   
มีคุณค่าน่าจดจำเพราะทำตน

ไม่มีใครได้ทุกอย่างที่วางใว้   
พ่ายแพ้ไปเริ่มใหม่ให้ฝึกฝน
วิริยะอุตสาหะมานะคน   
ที่คอยดลผลงานสำราญใจ

มหาซัง

[นกฯ]

มากมีเพื่อน เหมือนมีทรัพย์ อยู่นับแสน
ไม่คลาดแคลน น้ำใจ ใสเต็มตุ่ม
เธอยื่นมือ ยื่นใจ ให้เกาะกุม
ยามเรากลุ้ม รุ่มร้อน  ได้ผ่อนคลาย

ชีวิตจริง ยิ่งรัก เพื่อนนักฝัน
ยามพบกัน สุขยิ่ง มิ่งมิตรหมาย
ขอให้สุข มากล้น พ้นอบาย
รักมากมาย มีมามอบ และขอบคุณ...

[นกฯ]

กาลเวลาจะทำลายทุกสิ่งอย่าง
ตั้งแต่ย่างจากท้องร้องอุแว้
กาลเวลาอยู่เคียงเจ้าเฝ้าดูแล
ให้เปลี่ยนแปรทุกแดดฝนจนวันตาย

กาลเวลาจะทำลายทุกสรรพสิ่ง
ที่ยอดยิ่งก็เหลวแหลกแตกสลาย
ความแข็งแกร่งสดใสทั้งใจกาย
ค่อยหดหายเลือนผ่านตามกาลเวลา

ณ วินาทีนี้......
อาจจะมีคน ฟู ม ฟ า ย คล้ายคนบ้า
คนข้องขัดไม่ชี้ชัดสัตยา
คนใจกล้าถาโถมเข้าโรมรัน

สองหนุ่มสาวเข้าพิธีวิวาหะ
ประชุมสงฆ์องค์พระกำลังฉัน
ชาวสวนชาวไร่ปลูกเผือกมัน
กองทหารการตำรวจตรวจมิจฉา

คุณครูกำลังสอนหนังสือ
เด็กดึงดื้อทำผิดจิตประหม่า
เหล่าแม่ค้าฟูมฟักกับผักปลา
ฝนกำลังฉ่ำฟ้าปักษาบิน

โคควายแทะเล็มหญ้ากลางท่าทุ่ง
นักธรรมมุ่งมั่นสติสมาธิศีล
พยัคฆาทรงสง่าออกหากิน
ศิลปินอ่อนช้อยท่าร้อยรำ

ณ วินาทีผ่าน.....
ได้ยินเสียงคนพาลผลาญเหยียดย่ำ
หมู่สงฆ์กำลังสวดอภิธรรม
และมีผู้ก่อกรรมทุกเวลา ฯ

[มะไฟ]

กาลเวลาจะทำลายทุกสรรพสิ่ง
ค่าความจริงยังสึกกร่อนเหนื่อยอ่อนล้า
สสารเปลี่ยนแปลงทุกเวลา
ตามอัตราล่วงผ่านกาลกระทำ

จากวันที่ตกจากท้องแม่
วันที่ร้องอุแว้เสียงระส่ำ
ค่าความจริงที่คงอยู่ทุกครู่ยาม
คือสัจธรรมของความเปลี่ยนแปลง ฯ

[โรแมนติค]

กาลเวลาจะทำลายทุกอย่าง
ที่สรรค์สร้างอย่างจริงใจไว้แจ่มแจ้ง
ค่อยอ่อนล้าค่อยโบยบินค่อยสิ้นแรง
แล้วเหี่ยวแห้งหดหายไปในเวลา

มีอยู่หนึ่งที่ยังคงดำรงอยู่
เบิ่งตาดูยังพร่างพรายเต็มข่ายฟ้า
นุ่มนวล อ่อนช้อย ร้อยฝัน มัณฑนา
คือคุณค่ากวีศิลป์แผ่นดินไทย

[นกฯ]

นกตัวหนึ่ง หัดบิน ดิ้นหาหลัก
ขาดเพิงพัก ปีกยังอ่อน ร่อนไม่ไหว
สุดเหว่ว้า บินมา จากฟ้าไกล
ด้วยดวงใจ อ่อนเดียงสา ถลาลง

มองทางไหน ก็มืดมิด จิตอ่อนล้า
ไม่พบพา สิ่งที่หวัง ดังประสงค์
ชีวิตนี้ คงดับดิ้น และสิ้นลง
เพราะฝ่าดงแดนไกลใจอ่อนแรง

แล้วก็พบผู้ใจดีมาฟูมฟัก
มอบความรัก ความห่วงใย ให้สีแสง
เกือบพ่ายแพ้ ด้วยรันทด และหมดแรง
พลังแห่งความเมตตา ก็มาเยือน ฯ

[นกฯ]

เปรียบดังฉันนั้นยังอ่อนกาพย์กลอนนัก
ไม่มีหลัก แต่งอย่างไร ก็ไม่เหมือน
ครั้นพบครู ผู้เมตตา เข้ามาเตือน
ไม่แชเชือน มุ่งสอนศิษย์ ด้วยจิตใจ

น่าเห็นใจ อาจารย์ งานก็มาก
ต้องลำบาก นั่งแก้กลอน นอนแค่ไหน
จนตีหนึ่ง ตีสอง เพื่อผองไทย
เพราะอยากให้ ได้กวี แทนที่ครู

เทิดพระคุณ อาจารย์อยู่ ไม่รู้จบ
ไม่เคยลบลืมเลือน เตือนใจอยู่
เป็นแสงไฟส่องสว่าง ตัวอย่างครู
ชื่อยังอยู่ ในใจศิษย์  นิจนิรันดร์

[กริชอักษร]

มธุพาทีฤดีทราม
กลพฤกษางามกลางป่าช้า
อวดสรรพคุณสกุลกา
เผยวาจาร้อยถ้อยถ่อยตระกูล

คือความจริงทิ้งไว้ให้ได้คิด
มาเตือนจิตผิดไปอย่าได้ฉุน
เอื้อนวาจาภาษาดีศรีสกุล
ยิ่งเพิ่มพูนถ้าละมุนทั้งฤทัย

[มะไฟ]

คำเตือน: หัวข้อนี้ไม่มีการตอบกระทู้ อย่างน้อย 30 วัน
คุณแน่ใจหรือไม่ ที่จะตอบกระทู้, กรุณาพิจารณาเริ่มหัวข้อใหม่

ผมเผลอ ตอบไปแล้วหลายกระทู้  ขอโทษครับ เพิ่งเห็น งงเหมือนกันครับ