ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[นกฯ]

สุภาพบุรุษชาวพุทธศาสนา
พึงน้อมค่าคุณธรรมนำวิถี
ตถาคตเป็นองค์อุ้มคุ้มชีวี
ใช้วิธีอริยสัจขจัดภัย

ทุกข์...คือความไม่สบายทั้งปวง
เป็นโซ่บ่วงขื่อคามัดตราไว้
ความไม่สบายกายไม่สบายใจ
เกิด แก่ เจ็บ ตาย ทั้งมวลล้วนเป็นทุกข์

สมุทัย...เป็นต้นเหตุแห่งปัญหา
อวิชชาครองใจไม่เป็นสุข
กิเลสตัณหาพาตัวทุกข์
มันโรมรุกกัดกร่อนบ่อนทำลาย

นิโรธ...ทางดับทุกข์
ดิบหรือสุกมีแน่ทางแก้ไข
ให้เลือกสาย มรรคแก้ว แล้สเดินไป
สู่เส้นชัย ทางปลายฟ้า สง่างาม

มรรค...ทางสายกลางท่านสร้างไว้
เจ้าเดินไปแปดสายไม่ตกต่ำ
จะทุกข์สุขชั่วดีอยู่ที่กรรม
เจ้าทำบาปหรือบุญ หนุนคืนมา

[ไอ้จ่อย]

ให้เจ้ายึด ถือสัตย์ มั่นสัจจะ
นำทมะ ตั้งไว้ เป็นกถา
มีขันติ ต่อข้อ ครนา
แผ่เมตตา จาคะ สละทรัพย์

สองฟากฝั่งเส้นทาง หว่างวิถี
มีสักขี ศักดิ์สิทธิ์ กิตติศัพท์
กลีบผกา มาลัย มารองรับ
ฝูงชนน้อม คำนับ โห่รับชัย

[นกฯ]

กงล้อโลกมนุษย์เวียนเปลี่ยนชีวิต
จากน้อยนิดเติบใหญ่ได้รู้จัก
สารพัดมายาคณานัก
รู้จักรัก รู้จักเศร้า รู้เข้าใจ

รู้จักชั่ว รู้จักดี มีเหตุผล
รู้จักตน อัตตา ฟ้าหรือไพร่
รู้จักผิด เป็นครู รู้อภัย
เล็กหรือใหญ่ หงส์หรือกา ฟ้าหรือดิน

จินตนาการชีวินมิสิ้นสุด
ล่องเร็วรุดสุดภิภพมิจบสิ้น
อาณาจักรความหวังตั้งเป็นภิญญ์
หอมไอดินกลิ่นดาวตามราวทาง

[* พรรัก*]

ทุกชีวิตมุ่งหวังจะตั้งเด่น
เราผู้เป็นเจ้าของต้องสรรค์สร้าง
นำนาวามิให้ไปอับปาง
ระหว่างทางให้ยิ่งยศและงดงาม

อกุศลมูลแอบอยู่หลังหวังตีทัพ
เพื่อจะดับความดีรุจีสาม
ต้องตั้งทัพรับมั่นบั่นความทราม
กับขวากหนามที่ขวางกั้นอย่าพรั่นพรึง

[ยอด~]

วันและวัยเลยผ่าน  ถึงป่านนี้
ฉากชีวีที่เห็น  ว่าเป็นหนึ่ง
คือบทเรียนคอยเตือนจิต  คิดคำนึง
ก่อนจะถึงที่จุด  บทสุดท้าย

โลกหมุนเวียนเปลี่ยนกาล  ล้านกัลป์กัป
ชีพล่วงลันับโกฏิ  ที่หดหาย
คุณความดี เหลือให้  โลกอาลัย
บันทึกไว้ ชั่วกัปกัลป์ พุทธันดร

[ไอ้จ่อย]

อยากแต่งกลอน ต่อเขา เหงาสัมผัส
ให้ข้องขัด ความจริง ปิ๊งอักษร
เพราะผมไม่ใช่เซียนคนเขียนกลอน
จึงขอวอน จากจิต มิตรบ้านไทย

เป็นความจริงของชีวิต ที่ติดลบ
กว่าจะจบ ครบเลือน เหมือนถูไถ
บทกลอนจึงขาดวิ่น ไม่กินใจ
โปรดอภัย..บังอาจขอ...มาต่อเติม

[hort39]

ึความจริงของชีวิตที่คิดได้
คือทำใจรับรู้สู้ไม่ถอย
แม้ความฝันความหวังยังเลื่อนลอย
ยังรอคอยต่อไปใจอดทน

อย่างพระมหาชนกผู้ไม่ท้อ
ว่ายลอยคอท่ามกลางพายุฝน
เจ็ดวันแหวกว่ายไปในสายชล
จึงผ่านพ้นด้วยผลของความเพียร

(จริงๆแล้วในเนื้อเรื่อง นางมณีเมขลามาช่วยไว้ แต่ก็เพราะพระมาหชนกอดทนว่ายน้ำอยู่นานไม่เช่นนั้น นางมณีเมขลาคงมาช่วยไม่ทัน)

[ไอ้จ่อย]

ทางไกลไปขายค้า
ใช้รถม้าบรรทุกลาก
หนทางแสนลำบาก
มีหนามขวากขวางเส้นทาง

ม้าดีมีมานะ
รับภาระ ระยะห่าง
เส้นทางที่รกร้าง
รับค่าจ้างเป็นฟางหญ้า

แม่ทัพผู้กล้าแกร่ง
ถือพระแสงงามสง่า
โบกมือให้ยาตรา
นำทัพม้าตะบึงไกล

เข้มแข็งแกร่งอดทน
จึงรับผลอันยิ่งใหญ่
ทัพม้าอาชาไนย
รุกโรมใส่ไล่ศัตรู ฯ

[นกฯ]

แกร่งการทหารม้า
ควบอาชาเข้าต่อสู้
ม้าศึกษาผู้แสนรู้
จึงกอบกู้ชัยชำนะ

ทหาร... เจ้าการข่าว
ควบจ้ำอ้าวไม่ลดละ
รีบเร่งเก่งฉะดะ
นำสารจะแจ้งรายงาน

ม้าแข่งฝีเท้ากล้า
ควบสี่ขาที่จัดจ้าน
ผาดโผนโจนทะยาน
ที่หมายมั่นคือเส้นชัย

หนทางไปข้างหน้า
แม้นหนักหนาไม่หวั่นไหว
ม้าดีพลีกายใจ
แห่งหนใดไปทะลวงฯ

[akom]

หนทางที่ยาวไกล
ตะบึงไปจนสุดช่วง
เจ้านายก็หายห่วง
ได้ลุล่วงไม่ร้อนรน

หนทางพิสูจน์ม้า
ว่าอาชาม้าตีนต้น
หรือไปไร้กังวล
นำผู้คนสู่จุดหมาย

ม้าดีต้องเข้มแข็ง
ไปทุกแห่งไม่เหนื่อยหน่าย
หนทางแม้ห่างไกล
ก็วิ่งไปไม่อ่อนล้า

ดูคนก็เฉกเช่น
จะเล็งเห็นส่วนดีกว่า
รู้ไกลในอัตรา
ต้องใช้เวลาพยายามฯ

[นกฯ]

ผู้คนมีหลายแบบ
ทั้งเจ็บแสบและยุ่มย่าม
ทั้งค่าสง่างาม
ทั้งอึมอำทั้งเปิดเผย

อย่าเพิ่งด่วนสรุป
เห็นแต่รูปพร่ำเอื้อนเอ่ย
ก่อนเห็นคำลงเอย
อาจเกาะเกยหินโสโครก

ให้เว้นเวลาไว้
ตั้งข้อสงสัยหลายประโยค
แล้วค่อยอุปโลก
เป็นดอกโมกข์หรืออุตพิด

พิสูจน์คนต้องใช้เวลา
เพื่อสรรค่าความศักดิ์สิทธิ์
ทั้งมวลมาอย่างเป็นมิตร
หรือปกปิดคิดซ่อนเร้นฯ

[น้องติ๋ว]

เวลาจะเปิดเผย
ค่อยเฉลยออกให้เห็น
เป็นอย่างที่เขาเป็น
ผู้เยือกเย็นหรือรุ่มร้อน

หนทางพิสูจน์ม้า
ว่าแกร่งกล้าหรือล้าอ่อน
ทางไกลไปดงดอน
วิ่งตะลอนถึงจุดหมาย

กาลเวลาพิสูจน์คน
ว่าผ่องผลตามขอบข่าย
เติมหวังพลังใจ
คือเพื่อนตายหรือเพื่อนกิน

บุราณขานทุกสิ่ง
เป็นความจริงแทบทั้งสิ้น
ศรัทธาจะโบยบิน
มาถึงถิ่นผู้มั่นคง

[psam]

ความงามที่เพลินตา
กับวาจาที่หวานหู
ความมั่งมีที่ฉาบอยู่
ใครเล่ารู้ถึงข้างใน
ความจริงคือสิ่งไม่ตาย
ก่อนวางวายคงเปิดเผย
อย่าย่นท้อต่อปัญหาเลย
จงทำเฉยต่อคำนินทา
ความจริงของชีวิต
ใครลิขิตให้เป็นไป
จะสุขหรือทุกข์ใจ
มิใช่ใครใจเราเอง
คำดูถูกจากใครอื่น
อาจขมขื่นหากได้รับ
ขอให้เปลี่ยนเป็นแรงขับ-
เคลื่อนไปจับคว้าเส้นชัย

[hort39]

คือความจริงคือสิ่งที่มองเห็น
ชีวิตเป็นอย่างนี้ไม่มีหวัง
เพียงประคองตัวไว้ไม่ให้พัง
เพราะว่ายังมีภาระต้องดูแล

ในวิกฤติเขาว่ามีโอกาส
แต่คนขลาดอย่างฉันนั้นย่ำแย่
ยิ่งนานวันชีวิตยิ่งอ่อนแอ
มันท้อแท้อ่อนล้าในอารมณ์

[สายใย]

ความจริงของชีวิต              ฉันมีสิทธิ์จะเลือกไหม
ดั้นด้นหนทางใด                จึงจะได้เส้นชัยมา   

ความจริงสิ่งที่เห็น               ไม่ได้เป็นเช่นฝันหา
ถึงมาดปรารถนา                เขาสูงค่าเกินคว้าชม

ความจริงของชีวิต               หรือมีสิทธิ์เพียงขื่นขม
รักใครหมายภิรมย์               ต้องตรอมตรมไม่สมจินต์

รักจนล้นใจแล้ว                  แต่น้องแก้วช่างใจหิน
ข้องขัดปัดลงดิน                 โอ้ยุพินสิ้นเยื่อใย

ความจริงจึงต้องเจ็บ              และต้องเก็บไว้ในใจ
ขืนร้องกู่ก้องไป                  ไม่มีใครคิดสงสาร   

ความจริงของชีวิต                 ควรเร่งคิดบุญศีลทาน
ทำใจให้เบิกบาน                  เร่งประหารห้วงตัญหา

   

[hort39]

สุดท้ายไม่มีใครอยู่ค้ำฟ้า
ถึงเวลาต้องตายกลายเป็นผี
เหลืออยู่แต่ความชั่วกับความดี
ที่จะชี้คุณค่าความเป็นคน

[น้องติ๋ว]

ณ พื้นดิน เบื้องหน้า เรียกว่าโลก
อย่าชังโศก รักสุข ลืมทุกข์เศร้า
โลกรอวัน แตกดับ สำหรับเรา
รอวันเข้า กองเพลิง เชิงตะกอน

[มหาซัง]

อันเงินทองกองท่วมหารวมใว้   
เมื่อตายไปใส่ให้ใว้ในปาก
ห้าสิบบาทขาดเหลือเผื่อไม่มาก
คือของฝากจากญาติที่คลาดกัน

แต่ความดีที่ทำคอยนำส่ง   
ให้ไปลงตรงช่วงห้วงสวรรค์
อยู่เป็นสุขทุกข์หายมลายพลัน   
ชั่วกัปกัลป์หรรษาชั้นคาลัย

มหาซัง

[kaya]

.................................เมื่อกิเลส ไหลนอง ยึดครองโลก
..............................มันสุดแสนโสโครกที่โกรกไหล
...........................เมื่อกระแสตัณหาไหม้พาไป
........................ทิ้งซากไว้ระเกะระกะ อนิจจัง
.....................กลับยกย่องว่านั่นสิ่งวิไลซ์
..................ยั่วความใคร่เพิ่มเหยื่อแก่ผิวหนัง
...............เป็นเครื่องล่อกามาบ้าติดตัง
............ทั่วโลกคลั่งก็ยิ่งคล้ายอบายภพ
.........ทั้งแก่เฒ่าสาวหนุ่มล้วนจมกาม
......เกลียดศีลธรรมเห็นเป็นหนามระคายขบ
...อาชญากรรมลุกลามสงครามครบ
ร้อนตลบโลกกิเลสสังเวชจริง ฯ

[mednoon]

เมื่อเกิดมาอย่าท้อต่อชีวิต
ต้องตั้งจิตคิดสู้สู่ข้างหน้า
ต้องขวนขวายหมายใจให้ได้มา
ต้องฟันฝ่าอย่าหยุดรุดหน้าไป

ชีวิตคนบนโลกโศกและสุข
มีล้มลุกคลุกคลานพานหมองไหม้
มีสมหวังนั่งยิ้มอิ่มเอมใจ
อยู่ที่ใจใครแกร่ง แข็งกว่ากัน

อุปสรรคหนักเบาเท่าที่เห็น
คล้ายกับเป็นเช่นยาใจให้บากบั่น
จะขึ้นเขาเข้าคลองต้องฟาดฟัน
สารพันปัญหาล้วนท้าทาย

สู้ชีวิตคิดไว้ใจหนักแน่น
มีสองแขนสองขาอย่าแพ้พ่าย
เขาทำได้เราทำได้ไม่ต้องอาย
สิ่งชั่วร้ายต้องไม่ทำจำให้ดี ฯ