ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ระนาดเอก]

"ยามหวีสาง..แด่นางใจ?"
 
๐

๐ ครั้นลมพลิ้วแผ่วแผ่วแล้วไหวไหว
ราวเส้นไหมเงาวามยามต้องแสง
ริ้วเล็กเล็กประกายคลายสำแดง
กลิ่นไอแฝงจริตหอมติดมือ

๐ นิ่มเมื่อไล้ดั่งต้องใยทองแก้ว
แสงวับแววดำขลับขยับสื่อ
คือสายใยสรรค์สร้างหลายอย่างคือ
คราได้ถือหวีสางอย่างนุ่มนวล

๐ อยู่ด้านหลังของเธอเผลอจ้องพักตร์-
ในกระจกนงลักษณ์มักหยิกข่วน
สางเบาเบากะพริบกระซิบยวน
สื่อรัญจวนหลอมจิตสะกิดใจ

๐ สางนิ่มนิ่มเบาเบาราวทุกเส้น
สางเพื่อเน้นรากรักยึดหนักได้
สางเริ่มต้นสู่ปลายฝังภายใน
ด้วยมือรักพิสมัยทำให้เธอ

๐ จากเริ่มต้นละเมียดละเลียดช้า
หน่วงเวลาเพื่อกาลหวานเสมอ
เช่นทุกวันทุกครั้งหวังปรนเปรอ
สางไม่เลอเลิศนักแต่รักจริง

๐ ยามลมพลิ้วแผ่วแผ่วแล้วก้มหอม
เอ่ยปากพร้อมสบตาว่ารักยิ่ง
มืออาจแข็งไปบ้างพรางอย่าติง
สางเพื่อหญิงรักเท่า..เจ้าชีวิต?"

ระนาดเอก

..ระนาดเอก..                                  ..สื่อทำนอง..ท่องห้วงทิพย์..

[ระนาดเอก]

๐ หลงสัมผัสรอยยิ้มพริ้มจนเคลิ้ม
มือที่เริ่มหวีสางพลางหยุดติด
ลืมตัวตนเผลอไผลไปด้วยฤทธิ์
รูปที่พิศตรงหน้าของยาใจ

๐ มือที่กำเกสาทำท่าอ่อน
อีกมือช้อนคางเธอเจอความใส
แดงก็วาบสู่ปรางกระจ่างไป
ตาพริ้มให้อย่างหวานสะท้านจินต์

๐ ช่วงเธอหลับเปลือกตามาตรว่าปิด
ลอบจุมพิตจอมขวัญสั่นถวิล
ประทับไว้บางบางอ้างชีวิน-
ว่ารักสิ้นนางแล้วอย่าแคล้วกัน

๐ พิศกระจกแทบคลั่งยั้งเสนอ
ด้วยพบเจอเพชรงามความเฉิดฉัน
โอบกอดเธอกระเซ้าเคล้ายืนยัน
ว่าสวรรค์ยามนี้..มีอยู่จริง..