ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ไผ่เดียวดาย]

ไม่พบกัน นับจากวัน ที่ฉันจาก
จึงแค่อยาก รู้เรื่องราว ข่าวคราวบ้าง
ภาพเก่าเก่า เรื่องสองเรา กับรักร้าง
แม้อยู่ห่าง แต่ตอกย้ำ จำขึ้นใจ

ตอนมีเธอ ฉันเองผิด ที่คิดง่าย
เป็นของตาย ถึงอย่างไร ไม่ไปไหน
ไม่เคยสน ทำเหมือนคน  ไร้หัวใจ
เพราะคิดไว้ ถึงอย่างไร ต้องได้มา

ผิดที่ฉัน อย่างมหันต์ กับสิ่งนี้
รักที่มี เธอมอบให้ ไม่เห็นค่า
มารู้มัน เมื่อเธอไป ไกลลับตา
สมน้ำหน้า สมควรช้ำ ต้องทำใจ

ตอนเธอเหงา คงเป็นเขา ที่เคียงข้าง
เธออ้างว้าง แล้วตัวฉัน นั้นไปไหน
เธอร้องไห้ ไม่เคยรู้ ว่าเสียใจ
ฉันเป็นใคร ไปอยู่ไหน ในทุกวัน

คงแค่มอง อยู่ไกลไกล ไม่มีสิทธิ์
เพียงแค่คิด ก็ผิดไป ไม่ควรฝัน
เธอกับเขา เข้ากันดี มีสุขกัน
คนอย่างฉัน ต้องเข้าใจ ไม่ทำลาย

[เปลวเทียนเปลี่ยนสี]

ที่จากไป...ใช่ไม่รัก...รักน้อยลง
รักยังคง...ตรงต่อเธอ...เสมอเหมือน
ห่างไปไกล..ใชหัวใจ...ไกลลางเลือน
ที่บิดเบือน...เคลื่อนเพียงใจ...ที่ใกล้เธอ

ความรักฉัน..แม้ซื่อตรง...มั่นคงแน่
แต่ก็แพ้..ความอ่อนแอ...แค่พรั้งเผลอ
ใจต้องการ...ไม่ต้องหวาน..ซ่านเสมอ
แค่เพียงเธอ..จะเคยมอง..เห็นหัวใจ

ที่จากไป...ไกลเพียงตัว...หัวใจอยู่
แต่ก็รู้...ไม่อาจหวน...ทวนมาใหม่
ความเจ็บปวด...รวดร้าวนัก...รักเพียงใด
ก็ไม่อาจ..จะทำใจ...ไปคบเธอ

ที่จากไป...เพื่อคงไว้..ในทรงจำ
การกระทำ...คำว่ากล่าว...ร้าวเสมอ
หยดน้ำตา..ในวันลา...มองตาเธอ
ใจยังเผลอ...คิดย้อนไป...ในวานวัน

[ไผ่เดียวดาย]

กับบางสิ่ง ปล่อยทิ้งขว้าง อย่างไม่คิด
หนึ่งชีวิต ไม่สนเลย นิ่งเฉยใส่
ปล่อยให้ทน อยู่กับเหงา ไม่เข้าใจ
ในสิ่งไหน เธอเรียกร้อง หรือต้องการ

เพราะมั่นใจ ถึงอย่างไร เธอไม่เปลี่ยน
ยังเป็นเทียน คอยส่องใจ ไม่เผาผลาญ
ด้วยเธอรัก และชื่นชม มานมนาน
ใจร้าวราน แทบสลาย เธอหายไป

เพิ่งรู้จัก ความเหน็บหนาว ก็คราวนี้
ถึงนาที ฉันครวญคร่ำ ร่ำร้องไห้
ชดใช้บาป ทำเธอไว้ ให้เสียใจ
รักแค่ไหน ไม่ว่าใคร คงไม่ทน

ของบางอย่าง อย่ารู้ค่า เวลาสาย
เพราะเมื่อหาย ยากจะคืน ฝืนเหตุผล
อย่ามองเห็น เป็นของตาย ทำร้ายตน
เมื่อทุกข์ทน ถึงรู้จัก รักแท้จริง