ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ไผ่เดียวดาย]

ใจหนอใจ ทำไม เข้าใจยาก
ปากหนอปาก ทำไม พูดได้หนอ
รักหนอรัก ทำไม ต้องให้รอ
คอสอพลอ บอกรักได้ แต่ไม่ทำ

อยู่กับฉัน ปากเธอบอก ว่ารักมาก
มันจึงยาก หากห้ามใจ ไม่ถลำ
แต่ห่างกัน  มันตรงข้าม การกระทำ
สุดท้ายช้ำ เพราะ่ลมปาก จากคนลวง

อย่าได้ไหม อย่าพูดมา ถ้าไม่รัก
ยอมอกหัก ปล่อยให้ไป ไม่หึงหวง
ดีกว่าอยู่  คู่กับรัก ที่หลอกลวง
ยอมช้ำทรวง ดีกว่าตาย ทั้งหายใจ

[ไผ่เดียวดาย]

ร้อยถ้อยคำ ที่พร่ำมา ว่าเธอรัก
เธอสลัก มันออกมา น่าฟังหนอ
พูดว่ารัก ฟังแล้วซึ้ง น้ำตาคลอ
แต่จงพอ ถ้าไม่หลุด พูดจากใจ

ปากเธออย่าง ลึกข้างใน ก็อีกอย่าง
ตัวเธอว่าง มากหรือไง ใจลื่นไหล
หลอกคนนั้น ปั่นคนนี้ อย่างสาใจ
แถมจุดไฟ เผาหัวใจ ใครหลายคน

หยุดความคิด ปิดปากไว้ ไม่ต้องเอ่ย
ไม่ต้องเผย เฉลยใจ ให้สับสน
พูดไม่จริง อยู่นิ่งนิ่ง อย่าซุกซน
ทำลายคน ด้วยน้ำคำ ทำร้ายใจ

[ปาระ]

ร้อยเรียงล่ำคำหวานขานไขหยอก
เธอมาบอกว่ารักเป็นหนักหนา
มาสลักรักเล่นเป็นเด่นตา
ด้วยวาจาหวานหยดระทดทรวง

เป็นดังลมขมขืนมิชื่นจิต
หวนพินิจให้ดีมิมีหวง
เป็นแค่ลมผ่านปากสลักลวง
ดีเด่นดวงเดียรดาษบาดบ่วงใจ

[น้ำหวาน]

คำว่ารักที่เธอให้มา
มันไม่มีค่าถ้าเธอไม่เต็มใจให้
ฉันรู้ดีวง่าเธอไม่ได้คิดอะไร
เเต่ที่ทำลงไปเพราะว่าเธอคงสงสารกัน

[ไผ่เดียวดาย]

รักคือคำ นำหน้าคำ ทำให้สุข
ศรัตรูทุกข์ ปลุกหัวใจ ให้สดใส
เมื่อบังเกิด เจิดจรัส  ผูกมัดใจ
ไม่ว่าใคร ใจก็สุข ทุกทุกคน

อย่าได้ไหม  นำมาใช้ ให้พร่ำเพรื่อ
หลอกให้เชื่อ ในน้ำคำ ทำหมองหม่น
รักจริงใจ มันไม่ใช่้ ให้ทุกคน
อย่าสับสน สักแต่ใช้ ไม่ตรึกตรอง

รักแต่ปาก ยากจะเชื่อ เบื่อแล้วนะ
ถ้าคิดจะ สะกดใจ  ให้สนอง
บอกเธอไว้ ไม่มีใจ ไปหมายปอง
ไม่อยากลอง เพราะกลัวช้ำ น้ำคำลวง

[ตะวันฉาย]

...คำว่ารักผ่านลมปากช่างหวานหู
ย้ำให้รู้ว่ารักมากแค่ไหน
แต่คำรักออกจากปากใช่จากใจ
ย้ำวันไหนก็ไร้ค่าได้เหมือนกัน

...ขอคำรักที่กลั่นจากดวงจิต
ให้หยุดคิดค่อยเอ่ยเผยบอกฉัน
คิดก่อนพูดได้ไหมดวงชีวัน
ไม่รักกันก็บอกมาไม่เป็นไร

...ดีกว่าเอ่ยคำว่ารักคำลวงหลอก
อย่ามาบอกคำซ้ำๆจะได้ไหม
ผ่านลมปากลอยๆว่ารักไป
แต่ข้างในไม่ได้คิดอะไรเลย...

[มหาซัง]

เอื้อนเอ่ยมาวาจาว่านั้นรัก     
พูดย้ำหนักรักจริงกว่าสิ่งไหน
บอกรักเราเช้าค่ำอยู่ร่ำไป   
มอบหัวใจให้เราเข้าครอบครอง

ยังตราตรึงซึ้งในฤทัยนี้   
จะภักดีมีกันนั้นแค่สอง
ตอกสลักคำรักใว้ได้ภักดิ์ปอง 
ทุกห้วงห้องของใจใฝ่หาเธอ

หารู้ไม่ก้าวไปให้ไฟเผา 
เดินหาเตาเผาตัวเพราะมัวเผลอ
แค่ลมปากฝากผ่านพาลละเมอ 
สุดท้ายเจอเธอหลอกสำรอกน้ำตา

นั่งกอดเข่าเศร้าไปใจย้ำคิด 
หลงยาพิษติดบ่วงห้วงสิเน่หา
คำรักบอกออกไปดูไร้ค่า  เ
มือเธอมาลาลบกลบมันไป

มหาซัง

[ไผ่เดียวดาย]

ต่อหน้าฉัน ดีอย่างนั้น ดีอย่างนี้
เอ่ยวจี ที่แสนหวาน น้ำตาลขม
พูดว่ารัก ช่างหวานซึ้ง ตรึงอารมณ์
เหมือนสุขสม เมื่ออยู่ใกล้ ใช่แฟนกัน

ลึกลงไป ข้างในใจ ไม่เหมือนพูด
ท้ายที่สุด ความหมายไม่ ใช่อย่างนั้น
เธอเสแสร้ง แกล้งพูดมา ว่ารักกัน
ในทุกวัน บอกรักฉัน มันแค่ชิน

หยุดสักนิด คิดสักหน่อย ก่อนค่อยเอ่ย
รักจังเลย เอ่ยทำไม ให้ถวิล
สิ่งที่พูด ถ้าไม่แน่ แค่เคยชิน
หยุดเล่นลิ้น ให้สิ้นเรื่อง เปลืองน้ำลาย