ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[คนเมืองน้ำ]

ดอกกระเจียว พูดจริง หรือกลั่นแกล้ง
ที่มาแสร้ง ว่าชอบ แต่เดียดฉันท์
อย่าเรียกครู เลยนะ ถ้าผูกพัน
“คนเมืองน้ำ” ชื่อนั้น มั่นใจดี

เมื่อวันก่อน บอกเรา  ว่าเป็นย่า
พอเห็นหน้า แปลกนัก รักแล้วนี่
ทำอย่างไร  ใจเอ๋ย  เผยวจี
รักครั้งนี้ กลัวช้ำ น้ำตานอง

อยู่ที่บ้าน มีใคร เขาใช้สิทธิ์
ร่วมชีวิต คนดี มีเจ้าของ
ถ้ายังไม่ มีใคร ใคร่เกี่ยวดอง
หวังครอบครอง ดอกกระเจียว เที่ยวภูธร......คนเมืองน้ำ

 

[มานพ]

พี่อ่านกลอน เมืองน้ำ ชอกช้ำใจ
น้ำตาไหล เดี๋ยวนี้ มีสังหรณ์
เห็นจีบหนุ่ม ตำตา ใจอาวรณ์
อยากจะถอน คำรัก หักใจลา

ก็ยังห่วง ลูกสาว ชื่อตัวฉัน
พ่อยังหวั่น ลูกสาว เจ้าโหยหา
ทำอย่างไร ลูกเอ๋ย จงเอ่ยมา
เคยสัญญา ให้ไว้ ไม่ทิ้งกัน

 

[เปลวเทียนเปลี่ยนสี]

ดลบันดาล....พาลพา..มาพบหรือ
ใจที่ถือ..มาหยิบยื่น....ตื่นความหวาน
เลยตื่นตูม...ตื่นใจ...กว่าวันวาน
คือพระพรหม.พาผ่าน...หรืออย่างไร

พรหมลิขิต..นำพา..พบหน้ากัน
ชื่นชีวัน....เช่นนั้น..มันจริงไหม
คือรักแท้..หรือแพ้รัก..รักมากไป
คือหัวใจ..หรือสิ่งใด...ที่ได้มา

[my smile]

. . .อ า จ เ ป็ น เ พ ร า ะ ส ว ร ร ค์. . .
ที่ลิขิตให้เราเจอกันและรักมาจนถึงวันนี้
ไม่ว่าพรหมจะลิขิตหรืออะไรปูทางมาให้ฉันเจอเธอที่แสนดี
ขอขอบคุณจากใจที่มีอย่างมากมาย...

ขอบคุณน่ะ...พรหม...หุหุ

 

[มานพ]

ดลบันดาล....พาลพา..มาพบหรือ
ใจที่ถือ..มาหยิบยื่น....ตื่นความหวาน
เลยตื่นตูม...ตื่นใจ...กว่าวันวาน
คือพระพรหม.พาผ่าน...หรืออย่างไร

พรหมลิขิต..นำพา..พบหน้ากัน
ชื่นชีวัน....เช่นนั้น..มันจริงไหม
คือรักแท้..หรือแพ้รัก..รักมากไป
คือหัวใจ..หรือสิ่งใด...ที่ได้มา

ดลบันดาลภารใจให้มาพบ
พี่มานพพบเธอก็เพ้อหา
หายไปนานคนดีของพี่ยา
สุขอุรายิ่งนักเพราะรักเธอ

พรหมลิขิตขีดไว้ที่ใจพี่
ถึงวันนี้ยังใส่ใจเสมอ
ชื่นชีวันเมื่อพบประสบเจอ
ยังพร่ำเพ้อห่วงหาทุกนาที

[เปลวเทียนเปลี่ยนสี]

พรหมลิขิต..ขีดไว้..ใช่ไหมนั่น
ระหว่างวัน..นั้นห่างหาย...แว่วยินไหม
ไปจ๊ะจ๋า...นะจ๊ะ...กะใครๆ
เชื่อหรือไม่..ใจน้อง..ไม่คิดเกิน

วาจาคม...ฃมเชย..เอ่ยคำหวาน
เพียงตำนาน..กาลผ่าน..ก็ห่างเหิน
สิ่งเคยคิด..จิตเคยเอ่ย..ก็บังเอิญ
น่าหมางเมิน..ท่านพระพรหม..เสียกระไร

[มานพ]

. . .อ า จ เ ป็ น เ พ ร า ะ ส ว ร ร ค์. . .
ที่ลิขิตให้เราเจอกันและรักมาจนถึงวันนี้
ไม่ว่าพรหมจะลิขิตหรืออะไรปูทางมาให้ฉันเจอเธอที่แสนดี
ขอขอบคุณจากใจที่มีอย่างมากมาย...

ขอบคุณน่ะ...พรหม...หุหุ

 

อาจเป็นเพราะสวรรค์สรรสร้างมา
พบแก้วตาที่ไรใจพี่หาย
ลิขิตให้พบกันวันวุ่นวาย
ขอบคุณหลายคนดีที่พบเธอ

 

[กุลมาตา(singlemom99)]

..พรหมลิขิต..ลิขิตให้มีรัก..มีเธอ..มีครอบครัว..
..ในแสงสลัวของคืนค่ำ..ยังจำได้..
..แล้วพรหมลิขิต..ลิขิตให้เธอพราก..ตายจากไป..
..ทิ้งพยานรักไว้..แทนที่เธอ..ที่ฉันรักเสมอ..ชีวิต

[มานพ]

พรหมลิขิต..ขีดไว้..ใช่ไหมนั่น
ระหว่างวัน..นั้นห่างหาย...แว่วยินไหม
ไปจ๊ะจ๋า...นะจ๊ะ...กะใครๆ
เชื่อหรือไม่..ใจน้อง..ไม่คิดเกิน

วาจาคม...ฃมเชย..เอ่ยคำหวาน
เพียงตำนาน..กาลผ่าน..ก็ห่างเหิน
สิ่งเคยคิด..จิตเคยเอ่ย..ก็บังเอิญ
น่าหมางเมิน..ท่านพระพรหม..เสียกระไร

พรหมลิขิตขีดไว้ใช่แล้วน้อง
ขอจับจองคนดีที่ผ่องใส
ไม่จ๊ะจ๋าจี๋จู๋กะผู้ใด
เพราะใส่ใจคนดีมีเพียงเธอ

ตื่นยามเช้าขึ้นมาพาคิดถึง
นั่งรำพึงรำพันฝันเสมอ
ฝันกลางวันฝันว่ามาพบเจอ
ฝันว่าเผลอรักหนูอยู่พอดี

 

[มานพ]

พรหมลิขิต ขีดไว้ ให้พบเจอ
มาพบเธอ สุขใจ ในวันนี้
สะดุจใจ ในสาว เย้ายวนยี
น้องนั้นมี เสน่ห์  เก๋ถูกใจ

คิดถึงน้อง ทุกยาม ถามน้องจ๋า
อยากรู้ว่า จะซึ้ง ถึงพี่ไหม
พี่กลัวนัก กลัวหนา จะเปลี่ยนไป
ฟ้าทำไม ส่งพี่ นี้มาเจอ



 

[สุนันยา]

หากเป็นพรหม ลิขิต ขีดเส้นใต้
ใช่หรือไม่ รอผล ดลเสนอ
กาลเวลา พาผ่าน ฝันละเมอ
คงไม่เก้อ เพ้อครวญ ถึงนวลใด

คำว่ารัก จากถ้อย คงน้อยค่า
เพียงวาจา พร่ำเผย เอ่ยไฉน
ความรักแท้ แน่นัก ต้องจากใจ
หากพูดย้ำ มากไป เหมือนไม่จริง...


"สุนันยา"

[มานพ]

คงเป็นพรหม ลิขิต ขีดเส้นไว้
พี่จึงได้ พบเธอ เจอน้องหญิง
รักเธอแน่ หวังแนบ แอบอุ่นอิง
มอบทุกสิ่ง คู่ควร เหนือนวลใด

คำว่ารัก จากถ้อย คงน้อยนัก
เพราะว่ารัก จริงจัง หวังเพียงไหน
ความรักแท้ แน่นัก มิจากไกล
รักห่วงใย น้องจ๋า น่ารักจัง

[สุนันยา]

คำว่ารักจากถ้อย มีน้อยหรอก
หากเผยบอก จากจิต ไม่ผิดหวัง
กลัวแต่ว่า เพ้อไป ไม่จีรัง
อกภินท์พัง กลับกลาย สลายรัก

หากพรหมท่าน ขีดเส้น ไม่เว้นห่าง
บนเส้นทาง รักเห็น เป็นประจักษ์
ก็คงได้  สุจสม ดั่งพรหมทัก
ภิรมย์รัก ยากเร้น คงเป็นจริง

"สุนันยา"

[มานพ]

โอพรหมจ๋า ฝากฟ้า ชะตาเอ๋ย
พี่ไม่เคย รักใคร ไปสุงสิง
คำว่ารัก เอ่ยมา อย่าประวิง
รักน้องหญิง อิงฝัน สุนันยา

บนเส้นทาง รักใหม่ ใครจะเห็น
แม่เนื้อเย็น เน้นหนัก รักด้วยหนา
หากเราสอง รื่นรมย์ สมอุรา
พี่จะพา ดวงใจ ไปวิมาน



 

[สุนันยา]

ขีดเส้นใต้ เอาไว้ ในคำรัก
พร พรหมทัก  ผิดไป คล้ายประหาร
สู่หลักแดน แขวนขึง ซึ่งดวงมาลย์
ถูกประจารณ์ เสียหาย ให้อายนัก


พรหมลิขิต  ขีดเว้น เส้นทางฝัน
คงพบวัน หวั่นไหว ให้กระอัก
เพราะพรหมท่าน ขีดเส้น แบบเว้นวรรค
ไม่มีรัก ปลอบขวัญ สุนันยา...


"สุนันยา"

[สายใย]

 
คำบอกรัก จากใจ ของใครหนึ่ง
เธอไม่ซึ้ง จึงเอ่ยเปรียบเปรยว่า
เป็นดั่งคำประหารประจานมา
ช่างไร้ค่าเหลือหลายเธออายคน

พรหมลิขิต ผิดพลาด ถึงวาดหวัง
รักเพียงครั้ง คราวเริ่ม ประเดิมหม่น
อาจเพราะไม่รู้เจียมเสงี่ยมตน
บอกรักคนเขาจึงหาว่าประจาน

[ระนาดเอก]

๐ กว่าจะเคล้นคำรักจากปากได้
นอนครวญใคร่หลายคืนตื่นฟุ้งซ่าน
ชั่งน้ำหนักดี-ร้ายหลายประการ
กลัวนงคราญโกรธเกลียดหยามเหยียดเอา

๐ เสี่ยงเซียมซีดูผลปนความหวัง
พรหมลิขิตเหมือนสั่งคลั่งรักเขา
เจอะหน้าเธอรีบเอ่ยเปรยแนวเรา
เธอเห็นเป้าเราลืมรูด..หันตูดเมิน..

ปล.พรหมลิขิตให้กินแห้ว!(อิอิ)

ระนาดเอก

[kinnaree]

พรหมลิขิตขีดเส้นให้เห็นรัก
ดั่งศรปักสลักไว้ให้ใครเขิน
จับศรลูบค่ำเย็นเล่นเพลินเพลิน
เรื่องบังเอิญหรือรักให้หนักใจ

เป็นรักจริงหวังแต่งหรือแกล้งหลอก
สัพยอกหยอกหรือคือไฉน
พรหมลิขิตหลอกเล่นให้เป็นไป
จนหัวใจวายวุ่นมิเว้นวัน

[มานพ]

ตอบ  sunanya……..

ขีดเส้นใต้ เอาไว้ ที่ไหนน้อง
เห็นจะต้อง ช้ำใน  ใจหุนหัน
พรหมลิขิต ขีดไว้ เห็นใจกัน
ให้รักมั่น หวั่นใจ ในรักเธอ

ดื้อดื้อ จริงจริง หญิงของพี่
รักรัก ดีดี มีเสมอ
อย่าทำ อย่าทำ ช้ำละเมอ
อยากเจอ อยากเจอ เธอจังเลย

“มานพ”

[มานพ]

ตอบ  สายใย..............

คำบอกรัก จากใจ ใครคนหนึ่ง
ใจยังซึ้ง คนดี ที่เฉลย
เพราะว่ารัก ลิขิต ให้ชิดเชย
อยากเป็นเขย แม่ยาย หมายทุกยาม

แอบแอบ มองมอง น้องอนงค์
ลุ่มลุ่ม หลงหลง คงไม่ถาม
รักรัก นักนัก รักคนงาม
ติดติด ตามตาม ถามถึงเธอ

“มานพ”