ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[patn]

คืนที่หนึ่ง..ร้องไห้..น้ำตานอง     
คืนที่สอง..หม่องหม่น..น้ำตาไหล   
คืนที่สาม..โศกเศร้า..น้ำตาตกใน   
คืนที่สี่ไซร้..น้ำยังไหล..ออกจากตา   
คืนทีห้า..ยังคง..น้ำตาหล่น     
คืนที่หก..น้ำยังล้น..เต็มสองตา   
คืนที่เจ็ด..น้ำตาร่วง..ครบสัปดาห์ 
คืนต่อมา..ไม่เหลือน้ำตา..ให้คนหลายใจ..      

[ตะวันฉาย]

...น้ำตาเอ๋ยเมื่อไหร่จะหยุดหลั่ง
จะข้ามฝั่งความเศร้าอย่างไรหนอ
เมื่อคนรักตีจากไปใจเฝ้ารอ
หวังเพียงขอสักครั้ง...สบตากันแล้วจากไป
น้ำตาเอ๋ยร่วงรินยังเปื้อนหมอน
จิตสะท้อนหวั่นไหวใจโหยไห้
นับจากนี้  มีน้ำตาเป็นเพื่อน  หรือย่างไร
มีวันไหนที่น้ำตาจะหยุดริน...

[(ฟ้า) มารสุรา]

     น้ำตาร่วงรินไหลในยามเศร้า
หัวเราะเคล้าน้ำตาคราสุขสันต์
ยามอกหักน้ำตาให้จาบัลย์
ยามปลาบปลื้มน้ำตานั้นพลันออกมา
     

[จ้อง เจรียงคำ]

โอ้น้ำตาหนุ่มน้อยย้อยหยดเยิ้ม
เป็นการเริ่มบทเรียนที่เขียนไว้
เข้าสู่หนึ่งบทรักที่จากไป
จึงต้องใช้น้ำตาอ่านเพื่อผ่านพ้น

วางสติไว้ชิดจิตสดับ 
แล้วซึมซับบทเรียนนั้นผ่านเหตุผล
จนถ่องแท้แจ่มแจ้งแห่งกมล 
แล้วอย่าวนทบทวนใหม่ในบทเดิม

[แมวเหมียว]

น้ำตาไหลรินให้เพื่อวันก่อน
ยามหลับนอนเสียใจด้วยความเหงา
เธอจากไปฉันยังคิดถึงสองเรา
เดี๋ยวนี้เศร้าอกตรมเธอจากไป

คืนวันผันผ่านกาลเวียนครบ
ไม่มีจบกับรักวานกาลสดใส
ต่อไปนี้ให้น้ำตารักษาใจ
เมื่อวันใหม่ไร้มันมุ่งมั่นเดิน

[ระนาดเอก]

๐ เมื่อทำนบน้ำตาสุดจะกั้น
ห้วงมหันต์แห่งเศร้าก็เข้าโถม
ทั้งคลื่นช้ำย้ำตอกระลอกโลม
เงาแห่งโสมก็เลือนเปื้อนสีดำ

๐ เสียงเรไรเคยหยอกออกเป็นเย้ย
รักที่เคยหลอมจิตติดเช้าค่ำ
กลับสร้างความขมขื่นฝืนระกำ
ฤทธิ์น้ำคำทำร้ายตายทั้งเป็น..

 

[ไผ่เดียวดาย]

คนไม่มีน้ำตาน่าแปลกนะ
เขาคงจะไร้หัวใจไร้ความฝัน
ใช้ชีวิตอย่างไม่คิดไปวัันวัน
ไม่มีฝันให้เริงร่าน่าเศร้าใจ

มีน้ำตานะดีกว่าไหนไหน
ร้องออกไปได้ระบายหายหม่นหมอง
อยากร้องไม่ต้องแคร์แม้คนมอง
ก็แค่ร้อง ตามทำนอง คนเสียใจ

[ระนาดเอก]

๐ ต้นสายธารน้ำตาที่ถาโถม
ซึ่งประโคมสู่ปรางอย่างรินไหล
มาจากจุดอารมณ์ตรมภายใน
เมื่อฤทัยพ่ายแพ้และโศกครวญ

๐ ไม่มีแอ่งเก็บกักหรือพักน้ำ
หากเมื่อช้ำเยือนมาครากำสรวล
ธารน้ำตาก็เปิดเตลิดรวน
ดวงจิตป่วนจนทวีโลกสีดำ..

 

[เปลวเทียนเปลี่ยนสี]

น้ำตา...
ว่ากันว่า...คลาระบาย
ขับไว่ความเจ็บอาย...
และอาการเจียนตาย..คลายบรรเทา

น้ำตา...
หากชายมอง...ตรองมายา...มายาหญิง
แสร้งแสดง..แกล้งร้องไห้..ไม่ใช่จริง
หยดน้ำตา..ร่วงหล่นทิ้ง...นิ่งศรัทธา

น้ำตา..
หากจะไหล...ล้าหนักหนา
ก็ปล่อยไป...เถิดสองตา
ให้มันหมดสิ้นค้า...จะกักตุน

น้ำตา....
อย่าเลยมันมีค่า...อย่างน้อยเราก็รู้ว่าเรายังหัวใจอุ่นๆ
รินไหลอาบสองแก้ม...แซมไอละมุม
เจ็บเป็น..ร้องไเป็นจนคุ้น...กรุ่นกลิ่นน้ำตา