ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[สายใย]

ในอ้อมอุ่นไอดินหอมกลิ่นฟ้า
สายลมพาเมฆน้อยปลิวคล้อยเคลื่อน
เหมือนจะแกล้งแฝงฝังเข้าบังเดือน
จนแสงเลือนลบล้างดูจางไป

ฤๅแพรพรหมห่มให้ได้แนบชิด
กลางดวงจิตแสงรักประจักษ์ไสว
โอบอิ่มเนื้อเอื้ออุ่นละมุนไอ
สองหัวใจหอมกรุ่นละมุนกลอน

       

[สายลมสีขาว]

ในอ้อมอุ่นไอดินหอมกลิ่นฟ้า
สายลมพาเมฆน้อยปลิวคล้อยเคลื่อน
เหมือนจะแกล้งแฝงฝังเข้าบังเดือน
จนแสงเลือนลบล้างดูจางไป

ฤๅแพรพรหมห่มให้ได้แนบชิด
กลางดวงจิตแสงรักประจักษ์ไสว
โอบอิ่มเนื้อเอื้ออุ่นละมุนไอ
สองหัวใจหอมกรุ่นละมุนกลอน...(สายใย)



จะเทียบเคียง เพียงพิศ ประสิตฟ้า
วาดมายา พาแสง แผลงสิงขร
สะบัดร่าย ว่ายสมุทร สุดสาคร
ดวงอมร อรใจ ให้ฉ่ำริน.......(สายลม)

[kaya]

ในอ้อมอุ่นไอดินหอมกลิ่นกานท์
ลำนำหวานอ่านเพลินเจริญศรี
กวีปราชญ์ วาดไว้ ไพเราะดี
หลายหลากท่าน มากมี วลีพร

คอยจำจด รสถ้อย ในรอยฝัน
ท่านสร้างสรรค์  วจี  คีย์อักษร
ซึ้งแบบบท รจนา เอื้ออาทร
ตำนานกลอน สอนสุข...ทุกไอเดียร์

[เจ้านาง]

เสียงกริ๊งกร๊างดังลั่นเช้าวันนี้
ข่าวพี่ไฟ คนดี มาคีย์ฝัน
นักกวี ฝีปากกล้า มารำพัน
พี่มะดัน อยู่ไหน ไม่มาเชียร์

นางเพิ่งตื่นลืมตาอากาศหนาว
เสียงใบไม้ร่วงกราว อ้าว! คอมเสีย
ลมหนาวล่อง ตื่นมา พางัวเงีย
ขับรถลืมใส่เกียร์ เพลียเลยเรา

ยกเครื่องเข้าโรงซ่อมคอมมันแฮ้งค์
ชีวิตแข่งกับงาน กานท์เลยเหงา
ไม่ได้ร้อยอักษร กลอนซบเซา
กระทู้เรา เหงาเงียบ จนเยียบเย็น......


สวัสดีทุกท่านค่ะ.........

[เจ้านาง]

...นิราศเดือนห้า....
......................................
โอ้ฤดูเดือนห้าหน้าคิมหันต์
พวกมนุษย์สุดสุขสนุกครัน
ได้ดูกันพิศวงเมื่อสงกรานต์

ทั้งผู้ดีเข็ญใจใส่อังคาส
อภิวาทพุทธรูปในวิหาร
ล้วนแต่งตัวทั่วกันวันสงกรานต์
ดูสคราญเพริศพริ้งทั้งหญิงชาย
 
ที่เฒ่าแก่แม่หม้ายไม่ใคร่เที่ยว
สู้อดเปรี้ยวกินหวานลูกหลานหลาย
ที่กำดัดขัดสีสวยทั้งกาย
เที่ยวถวายน้ำหอมน้อมศรัทธา
 
บ้างก็มีที่สวาดิ์มาดพระสงฆ์
ต่างจำนงนึกกำดัดขัดสิกขา
ได้แต่เพียงพูดกันจำนรรจา
นานนานมากลับไปแล้วใจตรอม ฯ

[จะไม่เด็ด]

ในอ้อมอุ่นไอรักปักดวงจิต
ถ้วนทุกทิศสถิตย์ไว้ให้กลิ่นหอม
เพียงไอดินถิ่นนี้ที่ดมดอม
ก็อาจพร้อมยอมสมัครรักดวงใจ..อิอิ

....แบบว่า

[เจ้านาง]

ในอ้อมอุ่น ไอดาว สกาวเพชร
"จะไม่เด็ด" ดุจดาว พราวไสว
สาวทุกคน ผูกมิตร คิดห่วงใย
หอมกลิ่นไอ  ชายรูปหล่อ...คอกวี

ได้อ่านกล ยลกานท์ ก็หวานซึ้ง
ยกนิ้วให้...เป็นหนึ่ง...ซึ้งกลอนพี่
ขอบคุณจาก ดวงจิต  มิตรแสนดี
ชื่นไมตรี ปลอบขวัญ ปันน้ำใจ......

[ย่อง~~]

...นิราศเดือนห้า....
......................................
โอ้ฤดูเดือนห้าหน้าคิมหันต์
พวกมนุษย์สุดสุขสนุกครัน
ได้ดูกันพิศวงเมื่อสงกรานต์

ทั้งผู้ดีเข็ญใจใส่อังคาส
อภิวาทพุทธรูปในวิหาร
ล้วนแต่งตัวทั่วกันวันสงกรานต์
ดูสคราญเพริศพริ้งทั้งหญิงชาย
 
ที่เฒ่าแก่แม่หม้ายไม่ใคร่เที่ยว
สู้อดเปรี้ยวกินหวานลูกหลานหลาย
ที่กำดัดขัดสีสวยทั้งกาย
เที่ยวถวายน้ำหอมน้อมศรัทธา
 
บ้างก็มีที่สวาดิ์มาดพระสงฆ์
ต่างจำนงนึกกำดัดขัดสิกขา
ได้แต่เพียงพูดกันจำนรรจา
นานนานมากลับไปแล้วใจตรอม ฯ

ล้วนแต่งตัวเต็มงามทรามสวาดิ์
ใส่สีฉาดฟุ้งเฟื่องด้วยเครื่องหอม
สงกรานต์ทีตรุษทีไม่มีมอม
ประดับพร้อมแหวนเพชรเม็ดมุกดา
 
มีเท่าไรใส่เท่านั้นฉันผู้หญิง
ดูเพริดพริ้งเพราเอกเหมือนเมฆลา
รามสูรเดินดินสิ้นศักดา
เที่ยวไล่คว้าบางทีก็มีเชิง
 
บ้างเล่นเบี้ยเสียถั่วจนมัวมืด
 ใครขี้ตืดถากถางวางกันเหลิง
บ้างฉุดมือยื้อผ้าด่ากันเปิง
ที่รู้เชิงทำแปดเก้าเป็นเจ้ามือ
 
เขาตัดไพ่ตายแพ้เหลือแต่ผ้า
สิ้นปัญญาบ่นพลางครางหือหือ
นั่งเสียใจเต็มทีต้องหนีมือ
ไม่สัตย์ซื่อ ทำไพ่ ตายเขาเอง ฯ

[kaya]

ดูเขาเล่นเป็นฤดูไม่รู้ขาด
นุชนาฏพึ่งกระเตาะขึ้นเหมาะเหมง
บ้างก็หลงเลยเล่นเป็นนักเลง
ฉันนี้เกรงกลัวนักไม่รักเลย
 
ทั้งหนุ่มสาวฉาวฉานด้วยการเล่น
บ้างซุ่มเป็นผัวเมียกันเสียเฉย
แต่ตัวเราเปล่าไปมิได้เชย
โอ้อกเอ๋ยคิดไปแล้วใจตรม
 
ให้เจ็บจุกทุกข์เท่าคีรีศรี
ด้วยไม่มีคู่ชิดสนิทสนม
ทุกวันนี้ใครมีซึ่งคู่ชม
สำราญรมย์เริงจิตเป็นนิจกาล
 
เมื่อไรเล่าเรานี้จะมีบ้าง
จะได้ว่างเว้นทุกข์สนุกสนาน
แต่นึกปองตรองหามาช้านาน
ทอดสะพานเข้าที่ไหนไม่ได้เลย ฯ

[ยอด~]

ร่ำคะนึงถึงนุชสุดวิตก
ถึงเดือนหกเข้าแล้วหนาเจ้าข้าเอ๋ย
เขาแต่งงานปลูกหอขอกันเชย
เราจะเฉยอยู่ก็เห็นไม่เป็นการ
 
เขาแรกนาแล้วมานักขัตฤกษ์
เอิกเกริกโกนจุกทุกสถาน
ที่กำดัดจัดแจงกันแต่งงาน
มงคลการตามเล่ห์ประเวณี ฯ

[akom]

โอ้โอ๋อกอาตมานี้อาภัพ
ทั้งไร้ทรัพย์สารพัดจะบัดสี
ดูเพื่อนบ้านเขาทั้งหลายสบายดี
เขาคิดมีลูกเมียเสียทุกคน
 
สำราญรมย์ชมน้องในห้องหอ
เฝ้าเคลียคลอเจรจาว่ากุศล
ที่ยังไม่ส่งตัวนึกกลัวตน
ก็ต่างคนต่างนึกคะนึงตรอง ฯ

[barame]

โอ้อกเอ๋ยยังไม่เคยจะมีผัว
สงสารตัวตั้งแต่นี้มีแต่หมอง
มิได้แต่งแป้งขมิ้นดินสอพอง
จะมีท้องแท้แล้วไม่แคล้วเลย
 
เสียดายแก้มผุดผ่องจะต้องจูบ
จะซีดซูบพักตรานิจจาเอ๋ย
เสียดายนมจะระบมเพราะมือเชย
ยังไม่เคยมีคู่ดูน่าอาย
 
ไหนจะปัดฟูกหมอนนอนด้วยผัว
ไม่เหมือนตัวเปล่าเปลือยเหนื่อยใจหาย
จะไม่มีก็ไม่ได้สบาย
พวกผู้ชายเจ้าชู้มักดูแคลน
 
จะพูดเกี้ยวเลี้ยวลดให้อดสู
ถ้ามีคู่คุ้มตัวเหมือนหัวแหวน
ที่ลางคนบ่นบ้าว่าน่าแค้น
พ่อแม่แค่นขืนให้ไม่ชอบใจฯ

[น้ำมนต์]

เที่ยวหลบลี้หนีสถานทิ้งบ้านช่อง
มีพวกพ้องน้าป้าไปอาศัย
บ้างชอบใจรูปงามตามเขาไป
ไม่อาลัยพ่อแม่ไปแต่ตัว
 
ที่โกนจุกได้ปีครึ่งพึ่งจะผลิ
อุตริหนักหนาอยากหาผัว
ที่ลางคนนึกละห้อยน้อยใจตัว
ว่ารูปชั่วชายชังไม่หวังเชย
 
ที่ตกพุ่มกลุ้มกลัดขัดในอก
ถึงมุ่นหมกอยู่ในใจก็ใช้เฉย
แสนสงสารหญิงชายไม่วายเลย
โอ้อกเอ๋ยเราก็เป็นเหมือนเช่นกัน
 
ไม่พ้นตัวชั่วช้าว่าแต่เขา
ตัวของเราก็เหมือนยักษ์มักกะสัน
เห็นกระเตาะเข้าไม่ได้ใจเป็นควัน
เหลือจะกลั้นใจคอ เที่ยว-กรอ-กราย ฯ

[lelavadee]

ถ้ามีงานใหญ่โตมโหรสพ
ขี้มักพบเห็นมากมีหลากหลาย
เห็นนารีรูปงามตามแทบตาย
เพราะเมามายเรื่องรักนี้หนักจริง
 
มีอิเหนาคราวนั้นขันหนักหนา
ทำทีท่าถูกในน้ำใจหญิง
นอนละเมอเพ้อจิตคิดประวิง
ฉันหนาวจริงพ่อขุนทองประคองที

อันความรักมักละเมอจนเพ้อพก
เหมือนกับอกเรียมแล้วนะแก้วพี่
ให้โหยหวนครวญหาทุกราตรี
สักกี่ปีจะได้น้องประคองนอนฯ

[orphanwife]

กระทั่งถึงเดือนเจ็ดไม่เสร็จโศก
บังเกิดโรคแรงหนักด้วยรักสมร
สลากภัตต์จัดแจงแต่งหาบคอน
อย่างแต่ก่อนหาบกระทายมีลายทอง
 
ใส่คานรูปนาคาวายุภักษ์
ครั้นเดินหนักดูเต้นเผ่นผยอง
แสรกน้อยร้อยพวงมาลัยกรอง
ใส่ข้าวของหาบหามตามกันมา ฯ

[nungboon]

ทุกวันนี้มีแต่จะทำแปลก
ใส่โต๊ะแบกเดินด่วนมาถ้วนหน้า
สารพันเอมโอชโภชนา
ตามศรัทธาสัปปุรุษนุชอนงค์
 
ทั้งผู้ดีเข็ญใจก็ไปมาก
จับสลากหนังสือชื่อพระสงฆ์
รู้จักนามตามพบประสบองค์
ต่างจำนงน้อมถวายรายกันไป
 
พระลางองค์งงงกตกประหม่า
ให้ยถาเสียงสั่นอยู่หวั่นไหว
สัปปุรุษตรวจน้ำร่ำในใจ
ที่ผู้ใหญ่หมายประโยชน์โพธิญาณ
 
ที่หนุ่มหนุ่มสาวสาวคราวกับฉัน
นึกรำพันในจิตอธิษฐาน
ให้มีเมียรูปงามทรามสะคราญ
ที่เรือนบ้านคับคั่งเขามั่งมี ฯ