เพื่อเพื่อน ตอน ๑ "นี่เธอไม่มีเพื่อนเล่นหรอ มาเล่นกับเราไหม" เสียงสดใสที่ดังขึ้นจากคนตรงหน้าฉัน ทำเอาฉัน งง มากๆ ,เธอเป็นใคร,
"นี่ไม่ต้องงงหรอก มาเล่นกับพวกเรามา" เธอพูดพร้อมดึงมือฉันให้มาเล่นกับเธอ
ฉันนั่งนึกถึงเหตุการณ์เก่าๆ ที่ฉันกับเพื่อนรักของฉันเคยมีร่วมกัน
ตอนนั้นฉันอยู่ชั้นอนุบาล เชื่อไหม ฉันไม่มีเพื่อนเล่นเลย เพราะทุกคนต่างกลัวฉัน
ฉันเข้าเรียนอนุบาลก่อนอายุ เลยไม่ได้ เลื่อนขึ้นชั้น (บอกตรงๆ ก็ ซ้ามชั้นนั่นแหละ)
ฉันชอบคิดว่า ตัวเองเป็นนเด็กที่วิเศษที่สุด เพราะฉันสามารถ ตอบคำถามระดับอนุบาลได้ทุกข้อ ( ก้อยู่มาแล้วปีหนึ่งนี่นา)
ฉันเป็นเด็กอนุบาลที่
"แสบและ ซ่าส์" มากที่สุด เพราะไรนะหรอ อิอิ บอกหั้ยก็ได้ ฉันชอบแกล้งเพื่อน เช่นเอาจิ้งจก ใส่ในหม้ออาหารกลางวันของโรงเรียน
(จริงจริง ก็โดนฉันแกล้งทั้งโรงเรียนนั่นแหละ) ชอบเปิดกระโปรงอาจารย์สาวๆ ที่เดินตูดบิดไปมา ฮ่าฮ่า และที่ซ่าส์ที่สุด ก็เห็นจะเป็น ยกพวกตีกันกับ โรงเรียนอื่น
ในวันเปิดเรียนวันแรก ฉันต้องนั่งเล่นคนเดียว เพราะ เพื่อนฉัน ( จริงๆ เป็นลูกน้องซึ่งเป็นผู้ชายหมด)พวกมันขี้เกียจมาเรียน
ฉันซึ่งนั่งเขี่ยดินเล่นอยู่ ก็ต้องแปลกใจ ที่มีเด็กผู้หญิงมาพูดกับฉัน เธอชวนฉันไปเล่นด้วย ฉันบอกตามตรง นี่เป็นครั้งแรก
มืออุ่นๆ ของเธอ ที่จับมือฉัน เสียงสดใสของเธอ ที่คอยเชียร์ฉัน ให้เล่นชิงช้าต่างๆ และรอยยิ้มของเธอ ที่บอกว่า ,ไม่เจ็บนะ, ตอนที่ฉันตกลงมาจากชิงช้า
"นี่,,,"
"นี่แก!"
"ยัยเมธ์!!
"เรียกทามไม๊"
"แกเป็นบ้าหรอ นั่งอมยิ้มคนเดียวอยู่ได้ ไม่ไปเล่นวอลเลย์หรอ"
" ไปสิ แกละวี"
"ไม่อะเหนื่อยแล้ว" คนที่พูดกับฉันเมื่อกี๊นี้ เธอชื่อ
"เมย์ยาวี" เธอเป็นเพื่อนสมัยเด็ก และเป็นเพื่อนคนเดียวของ ฉัน
"เมธารา" เป็นเรื่องบังเอิญที่ฉันและ เธอมีชื่อเล่นเหมือนกัน ฉันจึงเรียกเธอว่า
"วี"แต่คนอื่นๆ ก็เรียกเธอว่าเมย์เหมือนเดิม
" นี่น้องสาวมานั่งเล่นคนเดียวหรอจ๊ะ"
" เอ่อออ มารอเพื่อนอะคะ ดะ เดียวเพื่อนก็มาแล้ว ขอตัวนะคะ " วีรีบขอตัวทันที ที่มีรุ่นพี่เข้ามาลวนลาม
"เดียวก่อนสิ ขอเบอร์หน่อยได้ไหมจ๊ะ" ผู้ชายที่เป็นหัวหน้า พูด พร้อมกันที่ลูกน้องของมันก็พยายามจับตัววี
"ปล่อยนะ เมธ์ ช่วยด้วย" เธอพยายามเรียกเพื่อนของเธอ เพราะเธอไม่สามารถ สู้แรงผู้ชายสามคนนี้ได้ และการเรียกให้เพื่อนช่วยนั้น คือกิจวัฒ อย่างหนึ่งของเธอเสียแล้ว
เพราะเธอถูกลวนลามอยู่บ่อยๆ ซึ่งเป็นธรรมดา ของ ดาว ประจำ ม, ๓
"เฮ้ยปล่อยเพื่อนฉันเดวนี้นะ" ฉันรีบวิ่งมาจากสนามวอลเล่ย์ ,,,,เหนื่อยชะมัด,,,,,
"ยุ่งไรด้วย ยัยทอมน่าเกลียด " พวกมันว่าฉัน พร้อมทั้งหัวเราะ
"รู้ปะ พวกพี่ ลูกน้องใคร" พวกมันถามฉัน
" ตู จะไปตรัสรู้ได้ไง ว่ามิงค์ ลูกน้อง สุนัขที่ไหน" ฉันตอบมัน,,ก็คนมันโกรธนี่นา บังอาจว่าฉันเป็นทอม ตูผู้หญิงโว๊ย
" มิงค์กล้าหรอ ได๊ เดียวมิงค์เจอลูกพี่กรูแน่" มันบอกฉันก่อนจะ เดินไปทาง ตึก ม,๕
" เออ ตูจะรอ หวังว่าลูกพี่มิงค์ คงไม่ใช่ อีกระเทยกระบือ นะ ฮ่าฮ่า" ฉันตะโกนพร้อมหัวเราะขำขำ กับอาการวิ่งหางจุกตูดไปฟ้อง แม่ เอ้ยฟ้องลูกพี่ของพวกมัน
"เมธ์ เราว่าแบบนี้ไม่ดีนะ เมธ์เคยสัญญากับเราแล้วไม่ใช่หรอ ว่าจะเลิกทำตัวอัธาพาลนะ " วีพูดกับฉัน พร้อมทำหน้าน้อยใจ
" เราเลิกแล้ว นี้แค่แหย่เล่นเฉยๆ " ฉันบอกวี
"อืม อย่าให้ได้ยินว่านัดตีกันที่ไหนอีกนะ" แล้วเราก็ไปที่ห้องเรียน ก่อนที่คราบเรียนแรก ของช่วงเช้าจะเริ่มขึ้น
,,,
" นี่นักเรียนนั่งที่ " เสียงอันแหบ แสบสัน ของ อาจารณ์ กองเพชร ( แต่ฉันเรียกกองขี้ อย่าบอกแกละ)
" วันนี้ มีนักเรียนย้ายเข้ามาใหม่ อ้าวเธอ เข้ามาได้" ตอนแรก อ , พูดกับนักเรียนในห้อง แล้วก็เรียกให้นักเรียนใหม่เข้ามา ,,ใครกันนะ มาเข้าใกล้ตอนจะสอบปิดเทอมอย่างนี้ โง่ชะมัดเลย,,,,,,
" ว้าววววว "
" อุ๊ยตาย หล่ออออ " ,,,,,,เสียงนักเรียนสาวๆ ที่นั่งใกล้ประตู ดังขึ้น และตามมาด้วยเสียงก้าวเท้าช้าๆ แต่เอ๊ะ ทำไมเสียงมันมาหยุดที่ฉันละ เดินผ่านไปสักทีสิ คนจะหลับ จะนอน,,,, แล้วจะมาเม้นท์ ต่อนะ ตอนนี้ไปกินข้าวก่อนหิวๆ
