ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ชมพูไพร]

ขอฝ่าฟันเพื่อฝันอันโชติช่วง

ไม่หวังพึ่งโชคดวงบ่วงตัณหา

สู้เต็มแรงแม้ลำบากยากกายา

อาจลื่นล้มหลายคราจนล้ายืน

แต่จะกัดฟันทนจนพ้นเจ็บ

แม้แดดร้อนหนาวเหน็บก็จะฝืน

ดีหรือร้ายไม่หวั่นต่อวันคืน

เพราะหัวใจเต็มตื้นทุกเวลา

ยังเชื่อในปณิธานของนักสู้

ว่าต้องสู้สู่ฝันในวันหน้า

ชัยชนะอาจลำบากยากคว้ามา

แต่พลังศรัทธายังกล้าแรง

บินไปเถิดนกน้อยอย่าคอยอยู่

บินไปกู้เสรีภาพในทุกแห่ง

เปิดตากว้างและเปิดใจไม่คลางแคลง

ช่วยแต่งเติมสีสันแห่งโลกเสรี

[เพรางาย]

ชื่นชมฟ้ากว้างจากซี่กรง
เห็นนกบินหลงมาจากไหน
อิสระเสรีเป็นอย่างไร
อยากได้มาบ้างอย่างนกนั้น

สายลมใต้ปีกกระพือกวัก
เมฆหนักหรือเบาเอาแต่ฝัน
เคียวรุ้งโค้งไปถึงไหนกัน
ปีกฉันมีไว้ ...ไม่ได้บิน

 

[จ้อง เจรียงคำ]

ฉันจะบินด้วยแรงของสองปีก
ฉันจะฉีกปุยเมฆให้เป็นผง
บินถลาซ้ายขวาหรือบินตรง
บินแนวโค้งบินดิ่งยิ่งชำนาญ

ปีกของฉันนั้นใหญ่บินไกลแน่
แรงเพียบแปร้จะมุ่งไปด้วยใจหาญ
พายุฝนฉันนั้นยังทนและทาน
แต่ว่าฉันยังไม่รู้จะบินไปที่ไหนดี

[ปาระ]

โบยบินกินลมชมชายฟ้า
ปักษาพาเพลินเกินการขาน
แหวกว่ายปลายปักจักใจจาร
เมฆาสารวานวนคนครวญมอง

[กันกะซีโฟร์ (GUN & C4)]

๐ บินว่องไว ไม้กวาด ผงาดฟ้า
แม่มดท้า อาบัง ฟังผยอง
บังขานรับ ขับพรม สมประลอง
เซียนทั้งสอง ล่องลม ชมเมฆา

๐ เซียนยุโรป โฉบเฉี่ยว เดี่ยวไม้กวาด   
อาบังสาด วาดโค้ง ตรงเข้าหา
สูสีกัน ขันแข่ง แรงกรีฑา
แม่มดหน้า อาบัง อยู่หลังตาม

๐ บินเร็วมาก หลากบท รสกีฬา
ม้วนกลับหน้า กลับหลัง ยังวาบหวาม
ควงสว่าน สองรอบ ขอบฟ้าคราม
นักบินปราม ห้ามทัพ ขับเร็วไว

๐ กระหังหนุ่ม กระพือ ถือกระด้ง
โผล่จากพง ดงเมฆ เสียงเบรคใหญ่
ชนแม่มด อาบัง อย่างจังไป
พรมลุกไฟ ไม้กวาด ขาดกลางลำ

๐ เปาปุ้นจิ้น ยินโกรธ โทษทั้งสาม
ตัดสินความ ยามนี้ ไม่มีขำ
ผู้ซุ่มซ่าม ผู้ตาม ผู้ชักนำ
โทษที่ทำ จำขัง ทั้งสามคน

 

[สายลมสีขาว]

สะบัดปีก ฉีกลม ที่ห่มฟ้า
ท่องนภา ตามใจ ต้องประสงค์
เพื่อแต้มแต่ง ตามใจ เจตจำนง
บินขึ้นลง ตามแรง ที่ใจมี

รีบถลา ลงป่า พนาวัน
ขีดสีสันต์ ตามกัน ปันวิถี
แล้วใช้ใจ สลัก ถ้อยวลี
เป็นวจี ดีแสน แม้นหมื่นคำ

จะระเริง เชิงธาร ปานด่ำดื่น
ทุกวันคืน เย็นแท้ ไม่แสย้ำ
เก็บร้อยเรียง เป็นช่วง ความทรงจำ
วิหคล้ำ ถลาไป ตามใจปอง

[กันกะซีโฟร์ (GUN & C4)]

๐ บินกินลม ชมไพร ใจประสงค์
บ้างร่อนลง กินน้ำ ตรงกลางหนอง
วิหคป่า น่ารัก จักชวนมอง
ตามครรลอง ท่องป่า น่าชื่นชม

๐ แล้ววันหนึ่ง ซึ่งเสียง เพียงพิฆาต
ชั่วอุบาทว์ สาดปืน คืนเศร้าขม
คนรักป่า หน้าหมอง ต้องระทม
อกตรอมตรม ข่มใจ ให้ล้างบาง

๐ ล้างป่าเก่า เข้ามา อีกป่าหนึ่ง
แสนสุดซึ้ง พึงใจ ได้สะสาง
หลากไมตรี ศรีมิตร มิผิดทาง
ด้วยป่ากว้าง สร้างสรรค์ บรรเจิดกลอน